We staan deze morgen zonder dralen op want het beloofd terug een warme dag te worden .
Het is zacht en het eerste ochtendgloren ontluikt al achter de bergen. Het is druk op de kamer; iedereen schijnt hetzelfde doel te hebben en dit is zo vroeg mogelijk vertrekken om de warmte na de middag te ontlopen .
Vlug word alles ingepakt,de slaapzak opgerold, het nodige eten en drinken voor de dag bovenaan de rugzak en vertrokken zijn we.
De klok wijst 6,45 uur, ideaal om te gaan. Na nog maar een paar kilometer te zijn gestapt komt onze vriendin de zon in het oosten reeds van achter de bergen tevoorschijn en bijna onmiddellijk voel je haar warme omarming.
Aan de andere kant in het westen gaat op hetzelfde moment een volle maan achter de bergen schuil;een prachtig spektakelwaar we een kwartiertje voor hebben halt gehouden;
We stappen nu in een goede tred op een nogal vlakke en brede zandweg verder. We zijn aangekomen in de graanschuur van galicë0 kilometers en kilometers graanvelden begeleiden onze tocht. Het gaat vlot en we bereiken vlug Redecilla del camino , een klein gehucht langs de route.
Het dorp doorkruisen is duurt een fractie want 1 straat en dit is het.
Net buiten het dorpje moeten we een beek over maar gelukkig hebben ze nieuwe ronde betonblokken na elkaar over de beek gelegd waar je over kan stappen en je voeten droog houden
De weg blijft even vlak voortduren tot aan Castidelgado een zoveelste dorpje op de Camino.
We praten zacht alsof we de stilte van de Camino niet willen verbreken. Opeens beseffen we het beiden zelf en beginnen te lachen.
Rustig kabbelen onze stappen verder steeds door een wat eentonige vlakte met hier en daar een lichte glooing. Het is eentonig vandaag maar toch bereiken we het volgende slaapdorpje Viloria de la Rioja. Geen mens te bespeuren, geen hond , geen kat.
Maar wij zijn hier en dat is het voornaamste. Op een pleintje staat onder een oude boom een oud vermolmd bankje, dus vlug de rugzakken af en wat rust. Een banaan gaat er vlot in en een koekje bovenop en we zijn terug gesterkt voor de rest van de dagtocht.
We verlaten het dorp , passeren een oud kerkhofje en lopen terug op dit eentonig pad
De warmte neemt nu toe maar met de moed dat we ons doel voor vandaag naderen stappen we vlug verder. Door het dorpje Villamayor del rio met tientallen grote honden die ons aankijken en te lui zijn in die warmte om ook maar even te blaffen of ons aan te kijken en we zijn aan Belorado, ons eindpunt; het is nog maar 13,30 uur goed gestapt dus .
We vinden praktisch onmiddellijk de refugio maar deze gaat maar open om 14 uur. Een oud vrouwtje vertelt ons dat er nog een private refugio is : CUATRO CANTONES enkele honderden meter verder in het dorp. Ok dan maar, deze paar meter kunnen er nog bij.
Aangekomen aan de refugio gaan we binnen en schrijven ons in. Nu eerst de bottines uit, want die moeten in de gang blijven in een soort open kast. Het is een mooi gebouw met 1 nadeel, de bedden staan zeer dicht op elkaar in de slaapzaal
Er is bijna geen plaats voor de rugzakken en het is er warm, zeer warm.
De keuken is echter zeer bevallig en gezsellig. Eerst een douche en een beetje eten.
Eten ????? wat ?????? we hebben niets meer.
De enige winkel in het stadje gaat pas om 17 uur terug open dus we leven deze middag van chocolade en een rimpelige appel. Maar ook dit hebben we overleefd en om 17 uur stonden we reeds aan de winkel om de inkopen te doen.
De bakker was niet meer open vandaag want het was zaterdag dus geen brood.
Geen nood , we hadden ander voedsel genoeg gekocht en het smaakte ons aqllerbest.
Nu nog een beetje uitrusten in de tuin en ja, vroeg naar bed.
We vertrokken vroeg rond 6,30 uur. Het was mooi , rustig weer.
Een prachtige zonsopgang streelde de heuvels om ons heen. Een breed vlak gravelpad leidde ons naar Santo Domingo de Calzada. Na ongeveer 8 km goed te zijn voortgestapt kwamen we aan onze linkerkant een mooi golfterrein tegen bijna aan het stadje Cirueña. Vanaf hier stapten we terug op hetzelfde breed grind-en zandpad verder tot we Santo Domingo in het vizier kregen. Plots kreeg ik iets in zicht. Aan de rand van het pad waren grote webben gemaakte vande processierups. Tientallen rupsen kropen erop en eromheen. Vlug even een fotootje van gemaakt en na een flinke maar gemakkelijke afdaling trokken we nu het stadje binnen
We kwamen via de Calle Mayor ( hoofdstraat ) recht aan de Kathedraal. Die moesten we absoluut binnenin gaan zien want daar bevinden zich een levende hen en een haan in een hok in de kerk ( naar een legende ). En werkelijk schuin links bovenaan,achteraan de kerk zat de haan daar te kijken maar de hen???????
Fotos mochten er niet genomen worden dus dan maar verder tot aan een plaza waar we ons middagmaal bestaande uit Frans brood, kaas en water hebben laten gesmaakt.
We verlieten de stad tussen tientallen ooievaars die lagen te broeden op schoorstenen en oude ruines en kruisten de rivier OJA ( rivier bijna zonder water ) we staken de baan over en gingen een klein baantje op toen er een kudde van honderden geschoren schaapjes ons naderde. Wat een gebleit en eenmaal gepasseerd , wat een keutels !!!!
We volgden nu een zandpad, gelijklopend langs de baanen de warmte begon ons weer te kwellen.Drinken, drinken , drinken dat was onze enige bekommernis. Een wit zwerfhondje wist het ook niet meer met die warmte en liep dolend rond
Gelukkig zagen we onze eindbestemming reeds voor ons opdoemen namelijk het stadje Grañon.
Nog een laatste klimmetje, nog enkele trappen en we waren in de hoofdstraat aan de kerk.
Er was een kleine bar en daar zaten ook al enkele pelgrims te genieten van een lekkere frisse pint.
Maar eerst onze refugio opzoeken en die vonden we achteraan de kerk.
Op een plakkaat aan de muur naast de deur stond : HOSPITAL DE PEREGRINOS SAN JUAN BAUTISTA.
Goed, we waren op onze bestemming, maar nog niet helemaal.
We openden de deur en een ruwe stenen trap van ongeveer 42 treden leidde ons in een soort toren van een burcht.
Puffend met de rugzak trokken we omhoog tot halverwege mijn vrouw er de brui aan gaf
Ze kon niet meer en ik zei van de rugzak te laten staan en zo naar boven te gaan , ik ging die straks wel ophalen.
Maar toen we bovenkwamen waren we in een prachtig vertrek meteen open haard en het zag er zo gezellig en intiem uit, gewoon gezellig !!!!!!
Er kwam een heer op ons af en we moesten mee naar boven langs een houten trap tot onder de zoldering. Hier konden we slapen, echter wel op een klein , dun matrasje op de grond. Eerst dachten we : wat is dit hier maar naargelang de tijd vorderde genoten we meer en meer van deze omgeving.
Er kwamen nog pelgrims bij en het werd nog een gezellig onderonsje.
We namen een frisse douche, wasten onze spullen en gingen die beneden buiten te drogen op de struiken in het park voor de burcht. WAT EEN ZICHT !!!!iedereen had daar zijn was gedeponeerd en overal lagen op de haagjes en struiken badhanddoeken, onderbroeken en sokken te drogen.
Maar dit is ook de Camino
Dan zijn we naar de bar gegaan want we hadden ook wel goesting in een frisse pint. Hier in die bar kregen we ook een mooie afstempeling in onze credential.
Het pintje smaakte heerlijk en na nog eentje stapten we nog eerst even een SPAR winkeltje binnen om de nodige drankvoorraad op te slaan voor morgen en gingen we terug naar de burcht die maar juist om de hoek lag.
Om 20 uur werden dan de tafels aan elkaar gezet en we kregen een gratis maal aangeboden
We kregen een soort deegwaar met salami erin verwerkt, brood en wijn en een yoghurt als nagerecht.
Het smaakte wel heerlijk en de gezelligheid onder al die pelgrims uit alle landen was verbluffend.
Nu nog afruimen en we gingen dan via de burcht naar het oksaal in de kerk voor een laatste avondgebed.
Moe van zoveel belevenissen brachten we een fantastische nacht door in een Middeleeuwse burcht. Wie had dat gedacht ??
Reeds vroeg ben ik uit de veren. Een Fransman en een Spanjaard hielden deze nacht een wedstrijd snurken, dus veel geslapen hebben we niet.
Dan maar gedoucht en ontbeten en om 7 uur vertrokken naar Azofra
We hadden een zeer rustig en nogal vlak parcours tot aan Najera. Weer hielden de druivenranken ons gezelschap. Terug een pracht van een morgen om van te genieten. Iets voor Najera kwamen we weer zon specialiteit van de Camino tegen, namelijk allemaal hoopjes met op elkaar gestapelde steentjes , wel honderden stapeltjes van twee tot tientallen steentjes op elkaar, een eigenaardig zicht.
Een eenzaam lang stuk zandweg, kronkelend door de heuvels stond ons nu nog te wachten tot Najera. Er scheen geen einde aan te komen en de zon brandde al terug ongenadig op onze hoofden.
We daalden nu een flink stuk en kwamen aan de poyo de roldan ( de heuvel van Roldan ) waar volgens de legende een gevecht plaatshad tussen Roldan en een reus. Een klein monument herinnert aan deze legende. Met nog een ommetje rond een grote cementfabrieken na het oversteken van het riviertje Yalde passeerdenwe een betonnen muur waar in het Spaans en in het Duitseen lange tekst over de tocht naar Santiago stond opgeschreven.
We kruisten de N-120 en liepen Najera binnen.
We hadden maar de schelpen te volgen die in de voetpaden waren aangebracht om de stad doorheen te gaan; praktisch !!!
Over de brug met de rivier Najerilla onder ons vonden we links een soort parkje waar we konden rusten en een beetje de inwendige mens versterken.
Er was een bouwwerf met een torenkraan en bovenop die kraan nestelde een ooievaar.
Telkens die kraan in beweging kwam moest die ooievaar alle moeite van de wereld doen om overeind te blijven en lachen deed ons deugd.
Toen we vertrokken zagen we rechts de refugio van Najera, een mooi complex met een mooie afbeelding van een pelgrim erop geschilderd, dus vlug ernaast om een kiekje te maken.
We verlieten de stad , terwijl ons van boven uit een venster van een vrouw nog een buen camino peregrinos ( goede reis pelgrims ) werd toegeroepen.
We bedankten met een handgebaar en we waren de stad uit om plot de beklimming aan te vatten van de ALTO DE PICO NAJERA een verduiveld moeilijk stuk tussen ruwe rotsmassas en geen schaduw om te schuilen.
Eenmaal boven begon dan de afdaling naar Azofra waar we zouden overnachten.
Maar eerst kregen we nog bezoek onderweg. Uit een stukje beboste heuvel kwamen plots 5 grote wilde hondengerend. Halt, niet bewegen was ons parool terwijl een vrouw achter ons zich bij ons aansloot. Het was een Hongaarse en in het gebroken engels riepze :Wild dogs !!!!!!. Maar even vlug als ze gekomen waren , waren ze weer verdwenen. OEF !!!
Tegen de middag rond 12 uur bereikten we Azofra. Het was tijd , want de hitte begon toe te slaan. We ontbeten op een plein naast een kerkje en ontmoeten daar terug onze twee duitse vrienden ( broer en zuster ). Er was een refugio op het pleintje maar 50 meter verder was een nieuwe gebouwd , dus die zouden we nemen.
Dit was de mooiste refugio van de ganse tocht.
We konden onze oren niet geloven. Een eigen kamertje met twee afzonderlijke mooi bedden, prachtig nieuw sanitair, een enorm mooie moderne keukenblok met microgolf enz . zon luxe op een tocht naar Santiago, wie had dat gedacht.
We deden onze dagelijkse beslommeringen , wassen, douchen, enz en dan buiten wat uitrusten en napraten met andere pelgrims over de dagtocht.
Na 17 uur, de siesta was dan voorbij,vlug de nodige boodschappen gedaanvoors anderdaagsen dan rond 18,30 uur gingen we een pelgrimsmaaltijd nemen in een bar vlakbij.
We genoten daarna nog van een prachtige zonsondergang en gingen dan vlug onder de wol.
We vertrokken deze morgen al om 6,45 uur met zonnig weer; Het werd weer een mooie dag.
Net buiten Los Arcos maken we voor het eerst kennis met een paar stevige gebouwde honden aan een soort vanboerderij. Blaffend kwamen ze naar buiten gelopen en het is toch altijd even schrikken.
Mijnhondenafweerapparaat had ik reeds in de aanslag, maar moest hem toch niet gebruiken. We passeerden een elektriciteitscentrale en dankregen we een mooi licht golvend pad onder de voeten geschoven maar dan begon de beklimming naar Sansol en Torre del rio.
In Sansol aangekomen ging ik op zoek naar brood en vlug vond ik een bakkerij en kocht 2 stokbroden. Ondertussen zat mijn vrouw te wachten op een bank aan het marktplein
Even na Sansol daalden we dan betrekkelijk steil af tot Torre del rio
Vanaf nu hadden we de ganse dag te kampen met slechte aarden paadjes en losliggende keien, op en neer door het gebergte.
We kwamen in de refugio van Viana aan rond 13 uur
De refugio ( aubergue ) André Muñoz was mooi. Een mooie ruime eetzaal en mooie slaapzalen. We moesten ons eerst inschrijven en de persoon die zich voor ons meldde kon ik. Het was een Duitse heer, nogal zwaar gebouwd ,die in een bed naast ons had geslapen enkele dagen ervoor en die nacht hadden we geen oog dicht gedaan van zijn snurken. Toen hij was ingeschreven kregen wij terug het bed naast hem. Ik nam toen de stoute beslissing om te vragen of we op geen andere kamer mochten slapen en ik legde het uit aan het meisje aan de balie. Ze stemde onmiddellijk toe, en we kregen een kamer ver weg van die van hem. Een beetje egoïstisch maar we hebben die nacht toch goed geslapen. We wasten eerst onze spullen en deden de nodige boodschappen. Mijn vrouw had haar eerste blaar opgelopen op haar hiel en dan maar de apotheek opgezocht en ontsmettingsmiddel gekocht en grotere pleisters.
s Avonds begon het fel te onweren en vlug moesten we de wasrekjes binnen halen. Dan maar gegeten, een beetje soep, wat brood en kaas.
Dan gingen we maar eens vroeg slapen ,want de nachtrust konden we best gebruiken.
s anderdaags werd het een korte dag van amper 10 km. tot Logroño.
We hebben niet goed geslapen vannacht. Er lagen een paar zware snurkers op de kamer die het ganse gebouw wakker hielden.
Toen we opstonden vanochtendlagen die nog altijd rustig hun tukje verder te doen.
Laat ze maar slapen, wij zijn weg.
Toen we aangekleed waren en en hadden ontbeten in groep in de refugio ( magdalenas cakes ) droeg ik eerst de rugzak van mijn vrouw naar beneden. Toen ik die in de hall plaatste hoorde ik lawaai buiten op straat voor de refugio.
Ik ging kijken en in het straatje stonden een vijftien oudere mannen en vrouwen te musiceren en te zingen . Ze hadden een klein lantaarntje in het midden van het straatje gezet en ze stonden er allemaal in een cirkel rond.
Het deed de mensen wel iets, want wie zou hier in ons landje het waren allemaal oudere mensen s morgens om 6 uur op straat staan zingen voor de pelgrims .
Ik riep vlug mijn vrouw en na wat fotos te hebben genomen vertrokken we dan maar.
Het was nog halfduister en we klommen eerst een klein eindjenaar Ayegui.
Daar speelde zich hetzelfde scenario af. Toen we bijna aankwamen aan die groep mensen begonnen ze allemaal te zingen voor ons en we moesten even halt houden van hen..
Het was iets speciaals. We hebben er nog lang over naverteld.
Naafscheid te hebben genomen kruisten we een grote baan en kwamen zo onmiddellijk aan Irache aan de beroemde wijnfontein.
Deze is gelegen aan een bodega ( wijnfabriek ) en buiten die fabriek staat er een kraan waar alle pelgrims een flesje wijn gratis kunnen vullen om mee te nemen.
Wij hebben dit natuurlijk ook gedaan en s avonds hebben we het dan nog lekker uitgedronken ook.
Even voorbij de wijnfontein konden we een speciale afstempeling halen in een klooster, maar deze ging maar open om 9 uur.
Wachten konden we niet, dus jammer , maar we moesten voort
We stapten nu door een bos en nu en dan hadden we prachtige landschappen met fantastische vergezichten.
Zo bereikten we Azqueta , een kleindorpje,stapten erdoorheen en kwamen aan de prachtigezeer oude Fuente de los Moros
Nog zon speciale plaats op de Camino. Hier ookeven een kiekjegenomen en we vielen zo binnen in Villamayor de Monjardin.
We passeerden een refugio waar we gratis koffie kregen en een mooie afstempeling.
We zagen en spraken hier ook met een man uit Roeselare die de Camino alleen deed.
Langs de kant hebben we dan maar van de halte en de koffiegeprofiteerd om een stuk brood te eten.
Voor we verder gingen bezochten we ook nog het kerkje. Daar moest 1 betaald worden om de lichten te laten branden !!!! in de kerk.
Vanaf hier begoneen lang licht glooiend pad in fijn grind waar geen einde aan scheen te komen., dwars door immense korenvelden, maar de prachtige bloemen aan de kant van de weg en de duizenden papavers die ons vergezelden maakten de afstand heus korter. Telkens na een bocht in het pad dachten we Los Arcos te zien liggen ons einddoel van vandaag maar het duurde nog een hele tijd voor we de stad bereikten.
Het was doods, geen mens te bekennen toen we door Los Arcos liepen.
Het was dan ookna de middag en de siesta was bezig.
We bereikten de refugio ( uitgebaat door het Belgisch Genootschap )
Buiten zat een Nederlandse dame die ons inschreef en bood onze verse aardbeien aan.
Dan vergezelde ze ons naar de kamermet vier stapelbedden..
Eerst gingen we douchen en daarna moest er dringend een wasje gedaan worden. Het was goed weer, de zon scheen en er stond een beetje wind dus ze zou wel vlug drogen.
We draaiden onze was door een handdroger en hingen hem op.
Daarna hebben we nog iets gedronken en wat gebabbeld met de uitbater die ons vertelde dat het vandaag feest was in het stadje.
Het feest van San Gregorio was een feest voor de ganse stad. Er stond een kermis en om 18,30 uur
gingen ze de stieren door de straten jagen , zoals in Pamplona
we deden noginkopen en zagen hoe ze alle hoeken en straten dichtmaakten met palen en planken.
Rond 18 uur gingen we dan zien en inderdaad : 3 stieren ( stiertjes ) kwamen door de straten hollen en dat was het. Ze kwamen nog een keer terug en het spektakel was gedaan.
Nu vlug naar de refugio terug en naar bed want morgen wachtte ons een nieuwe zware dag.
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://blog.SeniorenNet.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://blog.SeniorenNet.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://blog.SeniorenNet.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het SeniorenNet-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
.gif)
voetreis naar Santiago de Compostela 2005
onze eerste slaapplaats : refugio " Esprit du Chemin " te St. Jean Pied de Port
