Het normale leven heeft terug zijn intrede gedaan in de Vogelzang, de “stille” periode, kenmerkend na nieuwjaar, is terug voorbij. JP (onze buschauffeur) is terug gelukkig, hij heeft namelijk enkele weken zijn bus moeten missen wegens een grondige renovatiebeurt (direct aan begonnen na die tocht naar Antwerpen met Kathleen en een deel van de klanten…??!!). Dus nu kan JP terug de wijde wereld in, voor het ogenblik zijn dat de wintersportbestemmingen waarbij hij door de dikke sneeuw naar beneden raast en sliert…en sliert, waarbij alle passagiers van pure naakte angst hun adem inhouden tot ze blauw zien, hun ogen puilen uit bij het staren naar die vervaarlijke afgronden…JP doet er met een sadistisch genoegen nog een schepje bovenop door de bus nog een beetje méér te laten slippen,…en wanneer hij dan beneden komt, kijkt hij, onder luid applaus van de overlevenden, en zo fier als een gieter, om naar zijn publiek …discreet, minzaam glimlachend, want dat drinkgeld zal weeral in orde zijn hé, en… dan stormen “en masse” al die mensen naar dat klein WC-kabientje om dat overvol te laten lopen met pure zaligheid en geluk dat ze nog leven én dat ze “zonengoeien” chauffeur hebben. Dát was natuurlijk niet zo aangenaam voor onze JP, nu mocht hij weeral gans dat wc-kotteke kuisen. Enfin…nu is hij vertrokken voor een eigen vakantie naar zuid Afrika, wat hij dáár weeral zal beleven (herinner je Gana), zal voor een van de volgende uitgaven zijn.

Er zijn binnenkort ook nóg twee verjaardagen te vieren, onze Kathleen wordt weeral eens een jaartje ouder (ze wordt nu censuur…jaar oud) op 18/03 én op één april is het vijf (5) jaar dat Kathleen de Vogelzang openhoudt, dat kan natuurlijk niet onopgemerkt voorbij gaan hé want naar ik gehoord heb zou Focus Kathleen komen filmen als vrolijkste cafémadam van West-Vlaanderen én als marathonloopster van het jaar. Ik heb eveneens gehoord dat ze op één april (vrijdag) alléén in body-painting (zoals Gina Leesa) zal bestellen…. We zullen dat toch zeker allemaal eens moeten gaan checken hé.

We zullen haar jammer genoeg méér dan een week moeten missen want onze pleeg-moeder, zuster, vriendin, dochter, vrouw enz. gaat op skivakantie, …de mensen daar ter plekke zijn gewaarschuwd. En hier zal weeral iedereen verloren, verweesd, eenzaam, treurend ronddolen, met de tranen in de ogen, smachtend kijkend naar die gesloten gordijnen…,hopend op een spoedige en “gezonde” terugkeer van onzen Kathleen.

Tot ziens,