Vogelzangse perikelen (februari, maart, april & mei 2008):
Het is nog nooit gebeurd, vier maanden zonder de vogelzanger, maar ja, den auteur ervan was efkens buiten dienst hé, ingewijden weten waarom.
Maar hier is hij weer, met terug waargebeurde verhalen enigszins gekleurd maar toch echt gebeurd.
Eerst moesten we afscheid nemen van Poubelle (voor wie niet verstaat wat poubelle betekend, er zijn zulke mensen, poubelle is het franse woord van vuilbak) den pirusche van de Vogelzang, de mascotte mag je zeggen, voor zijn eigen gezondheid is hij verbannen uit het rokerige, van alcohol, ammoniak en vliegdodende spray verzadigde lucht in het café naar de frisse geur van de living.
Op een dag in maart sloeg echter het noodlot toe, de afvoer van de spoelbak liep niet goed meer door, en vrezend voor gemene verstopping tijdens een coup de feu (dus, wanneer er veel volk is) zou Kathleen efkens drastische maatregelen nemen, ze nam een twintig liter pot zette dat op het vuur en goot dat vol azijn (bij deze een tip voor wie thuis met een verstopping zit), volle bak vuur daaronder en weg was Kathleen, haar klanten mochten niet wachten hé. Maar ja hé, zingend van heb je even voor mij, draaiend met de kont en tussendoor massas bier tappend (ja, het was donderdagmorgen hé) vergat onze Kathleen die azijn . In de keuken was ondertussen dienen azijn heftig aan het koken, eerst vulde die lucht zich met alcoholdampen Poubelle voelde plots een zalige zweverigheid over hem komen, hij voelde zich plots zó goed in zijn vel dat hij dacht dat hij een leeuwerik was néé een kanarie en floot en floot waarachtig gans het repertoire van Eddy Wally én Bobbejaan Schoepen maar toen werd hij toch efkens ladderzat en fezelde zowaar tussen zijn tanden, wiegelend en zwalpend op zijn stokske, zze kunnn ollemolle den pot ip gif ter mien mo nog eeenen kèn dust.
En ja, dat werd daar door de stoom almaar warmer en warmer zodanig dat, dat vogelke begon te koken, gelukkig voelde hij er niet veel van, gezien zijn toestand het kwam zover dat hij een veerke wilde goedsteken en t viel af hij wilde naar een ander stokske vliegen, sloeg zijn vleugelkes open en die vleugelkes vlogen weg zonder hem hij schudde (beseffend dat zijn laatste seconde geslagen had) met zijn kopke dát vloog óók al af en t was gedaan hé met onzen poubelle. Kathleen heeft dat vogeltje dan plechtig ten grave gedragen in die groene container vanachter .
Er is nóg triestig nieuws, in de straat naast de Vogelzang stond (met de nadruk op stond) het vol met hoge oude olmen, een prachtig zicht, zelfs van in mijn jeugdjaren (én dat is reeds een hele tijd geleden) kende ik die dreef k heb er nog mooie romantische herinneringen aan zelfs Nu een goeie maand geleden, trok ik weer eens klokslag tien uur naar de Vogelzang, met gezwinde pas, de wind van achter even vóór de café zag ik een leegte een lééééégte, mijne mens, wát was datte ál die bomen weg, of toch bijna, één enkele boom stond er nog, die naast de Vogelzang, ik zuchtte van verlichting, denkend ze hebben er toch ééntje laten staan, maar eens binnen, na een paar pintjes zegt Kathleen kom eens kijken, ze gaan die laatste ook omzagen , en we stonden daar hé met vier voor het raam, zwijgend, ontzet, roerloos, te zien hoe die boomzaag door die boom sneed en traag viel hij het was alsof de seconden uren werden en dan een doffe plof, een klein aardbevinkje die we voelden in onze voeten t was gedaan, géén boom meer, zonder iets te zeggen gingen we allemaal terug naar onze plaatsen en dronken in stilte onze pint leeg
Je moet nu niet denken dat het allemaal slecht nieuws was hé, er zijn ook goeie.
Ondermeer, onze Kathleen wordt grootmoeder van één, twee, drie of méér kleintjes, Ilse is zwanger en is gelukkig en Kathleen is nóg niet zwanger maar nog gelukkiger. Toch is er één minpuntje, grootmoeder dat klinkt zo oud hé, dat is voor menskens van in de tachtig maar niet voor iemand van tegen de vijftig hé , en nu is de vraag hoe gaat die kleinen (of kleintjes) haar noemen, Oma, Granny, Marraine, metje, metten, mammie? In ieder geval, naar ik gehoord heb ik weet niet of het waar is, maar zou Kathleen liefst aangesproken worden met metje Kathleen zegge het voort hé.
Nog goed nieuws is dat onze J.P. goed en wel terug is van een driemaandelijkse tocht door Cambodja, hij is ginder niet gebleven want naar zijn zeggen is de inflatie daar te hoog, hij had speciaal enkele miljoenen dollars meegedaan om daar te investeren maar hij heeft ze weer meegebracht hé.
Alléé tot ziens maar weer hé,
