Vorige maand sprak ik al van triestig weer .èwel tis nóg triestiger geworden. Mijn chauffage ligt weeral aan, mijn winterkledij heb ik weer moeten uithalen én ik ben waarlijk al van plan geweest om mijn hoed terug boven te halen. We zijn efkens van de winter naar de herfst gesprongen.
En ramp boven ramp, we zijn weeral reeds van de buitenwereld afgesneden, voor de zoveelste keer mogen we weer kilometers rondrijden. Nu moeten ze werken doen aan de brug over de autostrade, dus wij (die in de achterbuurten van Oostkamp wonen) mogen wél door naar de dorpskern (kwestie van de horeca, of het zoute niet te veel te ontrieven), maar we kunnen niet meer terug .of we moeten 7 à 8 kilometer omrijden. We kunnen ook te voet of per fiets gaan, want dan kunnen we wél heen en terug onder de brug passeren. Maar over die werken aan die brug valt er toch het een en het ander te vertellen hoor.
Het begon allemaal in het begin van de maand, op een blauwe maandag begonnen ze met groot geweld de volledige linkerkant af te zetten. Om de automobilisten in goede banen te leiden had den aannemer een madammeke ingehuurd (waarschijnlijk de matrone van hemzelve) .in de vorm van een Michelin manneke, minstens ne meter tachtig, honderd twintig kilo droog, mét een enorme gsm (een marriage tussen een betonblok en een baksteen) op haar borst én een klein rond rood en wit plakkaateke die ze te pas en te onpas voor uw neus zwaaide én indien dat niet genoeg was sprong ze zowaar voor uwen auto mét moordende blik incluis én ware doodsverachting, zo volbracht ze haar taak mét duitse grondlichkeit, menig chauffeur heeft op dát punt een half hartinfarct geriskeerd of toch minstens een verschot opgedaan om u tegen te zeggen.
Die brug half afzetten met platen heeft zowaar een volle week in beslag genomen, eerst begonnen ze met een klein tunnelke te bouwen, ik dacht dat het een voetgangerstunnelleken ging worden, den aannemer had zéker die vrouw van hierboven niet als voorbeeld gebruikt, want die kon er naar mijn mening niét door. Maar het was géén voetgangerstunnel het was waarlijk een tunnel voor fietsers én bromfietsers niet te geloven. Na dat tunnelleke werd de rest afgezet, je hoorde kloppen, zagen, boren, roepen én een transistorradio, waarvan de luidsprekers half doorgeslagen waren, op zijn maximum brullen met ongedefinieerde muziek. Enfin een lawaai van jewelste, maar .na een week was die coufrage gedaan én moesten die mannen eindelijk aan die brug zelf beginnen hé, en dan hoorde je plots niets, nietske meer, nada, nul géén geluid meer, absolute stilte of rust, wie zal het zeggen, niemand kon daar nog binnen kijken. Ze zullen in ieder geval wel voortgedaan hebben zeker want ze zijn van gisteren aan de andere kant bezig.
Maar die fietstunnel is zodanig smal dat zowaar de helft van Oostkamp met geschonden ellebogen rondrijdt, in het begin moest je in de pikkedonker erdoor rijden s avonds, maar nu hebben ze er toch een kerstverlichtingske in geplaceerd, en met dit weer miskomt het dan nog niet ook hé.
Ondertussen is onze Kathleen ook tevreden, want ze had verwacht dat veel van haar klanten zouden achterwege blijven met die brug, maar dan blijkt niet het geval te zijn, haar klanten blijken zeer trouw te zijn én hebben er een omwegsken voor over om haar bezig te zien of te horen vertellen, zoals nu:
Ze begon er mee met te zeggen dat er op de autostrade een héél groot accident gebeurd was ze stopte de spanning opdrijvend... héél het café plotseling met volle aandacht luisterend én vragend en wat is er gebeurd? Nu was Kathleen in haar element zie, ik zag dat ze genoot, ze zegt erop de brandweer- én de politiemannen stonden allemaal te huilen!!!! er viel een dodelijke stilte in de gelachzaal iedereen zijn fantasie kreeg astronomische hoogten én de moedigste onder ons vroeg met bevende stem wat is er dan wél gebeurd?, zijn er veel doden en gewonden? waarop onze Kathleen gierend van het lachen antwoordt er is een vrachtwagen met ajuinen gekanteld op de autostrade . Dáár geniet ze nu van zie, tot in de toppekes van haar tenen, al die bedremmelde gezichten die haar beschaamd aankijken. We hebben dan maar rap een pint besteld, denkend aan een mogelijkheid om haar ook eens vast te hebben hé of moet ik weer beginnen over haar marathon dat ze nog moet lopen van Kortrijk naar Brugge .maar wedden dat ze dan direct weer begint over poubelle .
Met vriendelijke groeten,
