Terug op mijn vaste stek gezeten, met een sigaret in de mond, een lekker pintje voor mijn neus, geschonken door een lief glimlachende Kathleen, je zou honderd jaar worden hé. Er is juist sprake van een daguitstap met de moto’s. Er komen namelijk veel motorliefhebbers over de vloer in de Vogelzang én één ervan is Kathleen, met haar oud afstands motootje flaneert ze langs de Vlaamse wegen, gekleed als rambo, stoer kijkend en borst vooruit zie je ze dan afgevlogen komen aan snelheden die geen enkele flitspaal kan flitsen. Jammer genoeg doet ze dat maar één of twee keer in het jaar.

Er komt net nog een motard binnen en de gesprekken gaan verder over de organisatie, wie bij wie gaat zitten enz., waarbij Luc zich vrolijk maakt over hun “brommertjes”….ik hield direct mijn adem in, je moet namelijk weten,… noem nooit of ter nooit het voertuig van een motard een …brommertje, daar kwets je ze mee, tot het diepste van hun hart, ze voelen zich geschandaliseerd, gekleineerd, vernederd, hun lieveling wordt gedégradeerd tot zoiets smerigs als een brommertje. Wanneer je dat zoals Luc toch doet, dan maak je kans op drie dingen, je wordt direct gemolesteerd, ofwel rijden ze een paar keer mét hun “brommertjes” over je heen, bij de hells angels wordt je zelfs direct geëxecuteerd, ofwel wéten ze gewoon dat je het niet meent. Dat laatste is tot mijn opluchting nu het geval, want na een moorddadige blik uit zes paar ogen , inclusief Kathleens, beginnen ze ermee te lachen, maar voor straf moet Luc op Kathleens motootje achteraan de groep rijden met een vlaggetje op zijn helm om het einde van de colonne aan te geven.

Aan de andere kant van de dis zijn ze aan het praten over het rookverbod in Ierland én over het artikel in het dagblad dat alcohol ook al niet gezond meer is, jammer dat JP er niet bij is, want die heeft een bijzonder eigenaardige mening over onze toekomst. Wij zouden namelijk enkel nog mogen in onze zetel zitten mét een helm op, een veiligheidsbril en veiligheidsschoenen aan, met een glas kraantjeswater naast ons en verplicht kijkend naar “sketch a gogo” op VTM.

Verboden is : sigaretten roken, alcohol drinken, vlees, vet, frites, eieren, m.a.w. alles wat smaakt. Kritisch spreken is niet toegelaten, want dat discrimineert altijd wel iets of iemand. Denken mag alleen over het werk, over de weldaden van onze politici en over het feuilleton “familie”. Je zou van minder dépri worden hé.

Mijn oren worden gespitst want aan een tafeltje stelt er iemand voor om op een daluur een “happy hour” in te richten, (voor de mensen die dat niet kennen, tijdens een happy hour krijg je bij alles wat je besteld hetzelfde gratis nog eens bij, dus indien je een fles champagne besteld krijg je een fles gratis erbij, met voorwaarde dat je alles uitdrinkt natuurlijk).

Dit had ogenblikkelijk een dergelijke bijval van iedereen dat Kathleen schoorvoetend toegaf dat ze er eens zal over nadenken. Wij mogen dat niet vergeten hé, nu en dan voorzichtig eens informeren of dat “denken” reeds over is, kan geen kwaad zou ik zo denken.

De cliënten zijn onlangs danig geschrokken van de “paraatheid en machtsontplooiing” van onze nieuwe politiediensten:

De politiemannen waren aan het patrouilleren in hun combi “uiterst waakzaam” met de ogen half toe en lekker achterover gezakt, zoals steeds, reden ze met een slakkengangetje langs de Brugse baan, hun schift zat er bijna op toen ze plots, juist voor de Vogelzang een oproep kregen van een diefstal enkele kilometer verder. Met gierende banden vlogen ze de parking op, er vliegen daar twee agenten uit die combi, naar achter gesputterd, die achterdeur open van die cammionet, en …er werden daar kegels uitgesmeten, gevaardriehoeken, regenvesten, dekens, een lege bak bier, condooms, visakaarten enz. enfin bijna een verhuiswagen vol tot ze eindelijk hadden wat ze zochten, hun kogelvrije vesten, na de handleiding gelezen te hebben zijn die vesten toch aangetrokken geraakt. Het waren juist Swartzenegger & Jean-Claude Vandamme, en na hun pistolen trekkensklaar gemaakt te hebben zijn ze dan na een 45 tal minuten vertrokken met gierende banden en de sirene op zijn luidst, want je kon maar nooit weten dat die dieven hun niet zouden horen hé, maar ja, die dieven waren in die tijd waarschijnlijk al terug in Libanon.

Wat zijn we toch goed beschermd zijn hé.

Zo zie alweer dat er steeds iets te beleven valt in de Vogelzang, tot ziens op het volgende “happy hour”.