De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
31-08-2014
Omhaling in de Moskee
Hier zitten de schuldigen! Ik stel voor dat de nieuwe onderwijsminister een omhaling gaat doen in alle moskeeën, want dáár zitten de daders van de geweldige demografische uitbarsting die onze samenleving overhoop gehaald heeft. Met een collecteschaal rondgaan in alle moskeeën, waarin elke moslim verplicht wordt om minstens 100 euro te deponeren. Hij moet maar niet zo vaak de sluier van zijn madam opheffen om er een kermis van te maken. Nu zitten WIJ met de brokken. Geen plaats meer in de scholen voor al die nieuwe onverwachte voortbrengseltjes.
De komende 5 jaren wil de Vlaamse overheid 500 miljoen euro investeren in het renoveren en bouwen van schoolgebouwen. Dit plan van de nieuwe onderwijsminister krijgt kritiek van de topvrouw van het Gemeenschapsonderwijs, Raymonda Verdyck, die eerder denkt aan een bedrag van 2 miljard euro!
Hilde Crevits (CD&V) denkt aan 500 miljoen euro voor schoolgebouwen. Dat zijn 20 miljard oude franken? Heb ik goed geteld? In ieder geval een fabelachtige som waaraan we ons in het verleden zeker niet verwacht hadden. Geboortecontrole en alles onder controle, alles hadden we goed uitgekiend, er was welvaart en sociale zekerheid, schoolgebouwen op maat van de te verwachten schoolpopulatie... En dan ineens komt er een vulkaanuitbarsting, een overproductie van nieuwe kindjes waarmee we geen raad weten, die geen plaats meer vinden in de scholen, we kunnen ze toch moeilijk in de vuilnisbak kieperen?... Dan maar weer Vlaams geld er tegenaan gooien... En dat zal in de toekomst NOOIT genoeg zijn!
Toen ik vanavond een oud boek doorbladerde, viel het me op hoe wetenschappers een eeuw geleden ongeremd en ongestoord hun bevindingen formuleerden en toelichtten. Toen ze vrijuit mochten onderzoeken en schrijven over inferieure en superieure rassen.
Dat kan nu niet meer. Want ook in de wetenschap is het begrip 'racisme' binnengedrongen, als een vieze worm in een blozende appel. Wetenschappers worden afgeremd in hun opzoekingen, geplaagd door de angst voor 'wetenschappelijk racisme'.
**********
Ik zal beginnen met het oude boek 'De mythe van het IQ', 1970, waarin C.G. Liungman zijn bevindingen en opvattingen over het IQ uiteenzet.
In het begin van de twintigste eeuw nam men aan dat er intellectuele verschillen bestonden tussen verschillende rassen. Zo hadden negers en indianen in de Verenigde Staten een aanzienlijk lager IQ dan blanken. Het Army Alpha-onderzoek in 1917 resulteerde in een klassering van 15 landen volgens IQ. De publicatie van dit onderzoek gaf voedsel aan de stelling dat het Noordse ras superieur was: de noordelijke landen scoorden beter dan de zuidelijke landen.
Onderzoeker GALTON was overtuigd van de superioriteit van bepaalde rassen. Tussen rassen bestaan er aangeboren verschillen in intelligentie, zei hij. Hij pleitte voor een versterking van de gezonde erfelijke aanleg van het Engelse volk, want, op grond van zijn studies stelde hij vast dat de intellectuele capaciteit van de zwarten zwakker was dan die van de Engelsen, maar de Grieken uit het Athene van de 4de eeuw voor Christus bezaten de allergrootste intelligentie, volgens Galton.
THORNDIKE treedt Galton bij: "Doodgewoon observeren van Afrikanen en Europeanen wijst uit dat Europeanen superieur zijn qua intellect, ondernemingszin en zelfvertrouwen... inferieure intelligentie bij Bosjesmannen is bewezen."
KLINEBERG volgde in 1930 het spoor van de rassentheorie met zijn onderzoek waarbij hij 3 rassen testte: het noordse, het het alpine en het mediterrane ras. Hij constateerde significante intelligentieverschillen tussen de 3 nationaliteiten. Duitse kinderen waren het intelligentst, dan volgden de Franse kinderen, en de Italiaanse kinderan bleken het minst intelligent.
In 1958 maakte AUDREY M. SHUEY een samenvatting van 200 studies over de intelligentie van blank en zwart, waaruit bleek dat blanken gemiddeld een IQ van 100 hebben, en zwarten van 85. Het verschil in intelligentie tussen blank en zwart is klein bij kinderen, maar wordt groter met het stijgen van de leeftijd, daarna volgt er een daling van het IQ.
**********
Terug naar het heden. Midden jaren 90 beweerden schrijvers Hernstein en Murray dat zwarte mensen van nature minder intelligent zijn dan witte. Maar omdat ze ze zich baseerden op twijfelachrig bewijs, kregen ze van critici de stempel 'wetenschappelijk racisme' opgeplakt.
De theorie dat zwarten van nature minder intelligent zijn dan blanken blijft toch de kop op steken, de theorie krijgt nog steeds een platform in de vakbladen. De media zwijgen.
Vier wetenschappers, met als aanvoerder RICHARD LYNN, discussiëren in vakbladen rustig voort over ras en IQ. Zij vinden dat 'onfatsoenlijke' wetenschap ook een wetenschap is, en dat onderzoek naar rassenverschillen in IQ serieus genomen moeten worden.
De 4 heren nemen deel aan het 'onfatsoenlijke' debat. Hun theorieën verschillen, maar hun basisaannames zijn dezelfde: er zijn verschillen tussen de nationale IQ's, d.w.z. de gemiddelde IQ's verschillen van land tot land. De naties ten zuiden van de Sahara vallen er in score lelijk onderuit. Hun voorouders waren de schuldigen, zeggen de onderzoekers.
Domme mensen overleven niet als ze van Afrika vertrekken om andere werelddelen te gaan bevolken, omdat ingewikkelde overlevingsstrategieën pas ontplooid kunnen worden als je intelligent bent. Ook de aanpassing aan een ander klimaat vergt schranderheid. Daarom kunnen domme mensen er niet overleven en worden blanken of Aziaten als ras gemiddeld slimmer dan hun broeders en zusters die al die tijd in Afrika woonden.
Nog een boeiend citaat van Richard Lynn als toemaatje :"De hulp die we geven aan ontwikkelingslanden is een vergissing, vergelijkbaar met het in leven houden van een incompetente soort als de dinosauriërs, die niet fit genoeg bleken om te overleven. Ik doel niet op genocide, het doden van volken met incompetente culturen. Maar we moeten realistisch zijn over het 'geleidelijk afschaffen' van zulke volken. Als we willen evolueren tot betere mensen, dan is het duidelijk dat er andere mensen weg zullen moeten om ruimte te maken."
De Vlaamse overheid reikte vorig jaar 900 ervaringsbewijzen uit. Dat zijn officiële documenten die bevestigen dat iemand over de vaardigheden beschikt om een beroep uit te oefenen ZONDER dat hij daar een diploma voor heeft.
900 ervaringsbewijzen dus. Dat is alweer een stijging van het aantal werknemers zonder diploma.
Ervaringsbewijzen kenden een start in november 2006, en in totaal zijn er sindsdien 5.551 documenten uitgereikt.
Vlaams minister van Werk en Economie Philippe Muyters (N-VA) deelde de cijfers gisteren mee.
Voorbeelden van beroepen die zonder diploma kunnen uitgeoefend worden: sociaal tolk, tandartsassistent, banketbakker, mecanicien, heftruckchauffeur en arbeidsconsulent.
Opmerkelijk is dat de meeste bewijzen gingen naar mensen uit kansengroepen, zoals allochtonen, laaggeschoolden of 45-plussers.
Het concept 'ervaringsbewijs' lijkt me op een krampachtige noodgreep van de overheid om schoolonwilligen/onbekwamen toch aan het werk te krijgen. Wat gaat er schuil achter'ervaring'? En wie bepaalt de 'ervaring'? Een labiele constructie lijkt het wel.
Ervaringsbewijzen drijven de spot met reguliere opleidingen, met regulier onderwijs. Misschien hoeven allochtonen binnenkort helemáál niet meer naar school te gaan, of opleidingen te volgen? Ik voorspel dat het aantal beroepen waarvoor geen diploma vereist is, in de toekomst nog zal stijgen. En wie zullen de eerste sollicitanten zijn?... Juist.
Alle schooldirecties, islamleraars, leerkrachten en ouders die nog geloven in een vredelievende en verzoenende islam, moeten eens dringend gaan kijken op: http://blog.seniorennet.be/rechts Titel: Lijst van 23000 feiten...
Ik hoop dat ze allemaal eindelijk uit hun dromen geholpen zijn. Van mij mogen ze van hun stoel vallen, van hun stokje vallen, bewusteloos neerzijgen van verontwaardiging dat iemand het aandurft om de islam te bekladden. Dat mocht vroeger niet hé, domme collega's, domme directies, domme leerkrachten... Nu zien jullie hoe ver we het geschopt hebben met die kl*te 'godsdienst' waarmee jullie dweepten! Waarom niet de voeten kussen van de islamleraar? Waarom geen standbeeld van elke islamleraar aan de ingang van de schoolpoort? Waarvoor dient het om de islam in het onderwijs zo op handen te dragen? Ik zou daar graag eens een antwoord op krijgen. Ik heb nooit de plaats van de islam in ons traditionele onderwijs begrepen. Jullie hebben nooit mijn argwaan tegenover islamonderricht en islamleraars begrepen.
En dan ook niet vergeten te kijken naar een visuele voorstelling van de criminele aard van de islam: www.golfbrekers.be Titel: Zoek de overeenstemmende godsdienst. Goed gekeken? Goed zo, ik wens jullie, directies, leerkrachten en onderwijsbazen, nog méér stuiptrekkingen van verontwaardiging!
Kunnen ze nu niet gewoon de Story of de Libelle lezen zoals iedereen? Uit respect voor hun gastland. Neen, op 1 september verschijnt er een magazine voor moslima's "in overeenstemming met hun geloof en interesses": AYA Lifestyle, dat is de naam van het islamitisch blaadje.
"Wij, moslima's, hadden nood aan een eigen magazine, een blad dat onze tradities, normen en waarden weerspiegelt, verrijkt en zelfs in vraag stelt"... Het tijdschrift focust zich op moslima's omdat deze doelgroep te weinig aangesproken werd. Maar het wil ook niet-moslima's kennis laten maken met de leefwereld van de hedendaagse moslima's.
Voilà, daar zit al een addertje, het magazine is er op uit om westerse vrouwen onder te dompelen in de islamcultuur. Het zijn WIJ weer die moeten integreren. En natuurlijk zijn er vrouwen die wat slap in hun schoenen staan en 's anderendaags naar de winkel hollen voor een hoofddoek en een koranboek. Ge gaat da zien, zo zal het gebeuren. Het begint met een onnozel vrouwenblaadje, en wat volgt er dan, en waar eindigt het? Moskeeën hadden ze al, islamonderricht voor hun kindjes ook al, tolken, migrantenwerksters, migrantendiensten, integratiecentra... Als ze nu allemaal ginder waren gebleven, in hun moslimlanden, dan konden ze dáár hun eigenheden en tradities botvieren, alle voorzieningen waren er toch al. Nu komen ze dat hier allemaal neerplanten. Raar volk.
Ik vraag me af waarom er hier zoveel geld en energie gepompt is in integratie van anderstaligen, nieuwkomers, vers aangemeerden... Waarom er zoveel heisa was rond inburgering en aanpassing aan onze samenleving? Islamieten en andere nieuwkomers gaan tóch eigenwijs hun eigen gangetje en zetten hun leefpatroon met de daarbij horende gewoonten en overtuigingen gewoon voort...
En ineens schiet mij te binnen: "Parels voor de zwijnen", zoals vroeger op school, toen fortuinen in de gordijnen gejaagd werden om migrantjes mee te sleuren naar het fatsoenlijke peil van hun Vlaamse klasgenootjes... Het werkte averechts, Vlaamse leerlingen presteerden slechter in een klas met allochtonen. Dat was een realiteit die niet te ontkennen was. Dat feit wás er gewoon. Net zoals de zonsopgang en de zonsondergang.
Terug naar het nieuwe vrouwenblaadje. Ik denk dat alle moslima's hun inburgeringspakketten in de doos voor oud papier gaan kieperen - als dat al niet gebeurd is - en dan gaan ze het inruilen voor een nieuw magazine, de AYA Lifestyle. Zie je ze al bladeren in het boekje, het hoofddoekje van zich afschuddend, want dat hindert bij het lezen. Weet ik nog van vroeger in de klas. Het gezelschap van een wijntje en een sigaretje is ook fijn bij de lectuur... Ik heb al eens iets geschreven over Islamitische Hypocrisie...
Dit is geen sprookje, of een verhaaltje over een vreemde zwaan in de bijt. Maar een waargebeurd voorval, gisteren te lezen op de nieuwsflash van seniorennet. Wat een triestige wereld is het hier geworden! Struikelen over een zwarte zwaan!... Ooit zullen we de woorden 'zwart' en 'wit' misschien niet meer mogen gebruiken?...
In Brugge is een debat over racisme aangezwengeld door ... een zwaan. Een zwart exemplaar dat sinds kort optrekt met zijn witte broeders en zusters, staat op het punt de stad uitgezet te worden. ‘Een vogel die weg moet om zijn kleur, dat is flauw.’ Al eeuwenlang zijn zwanen de bekendste bewoners van de reien, maar een zwart exemplaar, dat hadden ze in Brugge nog niet gezien. Logisch, want de zwarte zwaan komt van nature alleen voor in Australië, Nieuw-Zeeland en Tasmanië. De stad Brugge wil dat het wilde dier, waarvan niemand weet hoe het een paar weken geleden in Brugge terechtkwam, uit de binnenstad verdwijnt. ‘Het gaat om een exotische soort die niet thuishoort tussen de witte zwanen, die hier al honderden jaren wonen. We kunnen niet zomaar elk dier toelaten op de Brugse reitjes’, zegt burgemeester Renaat Landuyt (SP.A). ‘Net zoals een stad onkruid moet bestrijden, moet het ook zijn dierenbestand beheren. Dat is niet alleen nodig om de kwaliteit van het water op peil te houden, maar ook om een eeuwenlange traditie in ere te houden.’ Volgens een legende beval aartshertog Maximiliaan I in de vijftiende eeuw ten eeuwigen dage zwanen op de reien. De uitwijzing stuit op hevig protest. Op het Wijngaardplein, waar de zwaan zijn vaste stek heeft, waren ze al fan geworden van die vreemde eend in de bijt. Ook vogelexperten niet gelukkig met de beslissing. Lees er alles over in Het Nieuwsblad van woensdag 27 augustus.
Het verwondert me dat linkse zeveraars nog niet op het gedacht gekomen zijn om er gemengde zwanen van te maken, net zoals in de scholen, daar streven ze toch ook naar gemengde scholen, naar een mix? Daar wordt iedereen beter van, zeggen ze. Dus ook de zwanen zullen beter worden van een mix?. De lezer kent ondertussen al mijn gedacht over witte scholen en zwarte scholen. Zo ook: witte zwanen en zwarte zwanen.
Burgemeester Landuyt (sp.a) heeft het over: "We kunnen niet zomaar elk dier toelaten... net zoals we onkruid moeten bestrijden, moeten we ook het dierenbestand beheren... een exotische soort die niet thuishoort tussen de witte zwanen"...
Ik stel voor dat de burgemeester dat principe ook op mensen toepast: "We kunnen niet zomaar iedereen hier toelaten, we moeten onkruid bestrijden, exotische soorten horen niet thuis tussen blanke mensen".
Hier volgt een artikel van de Spaanse schrijver Sebastián Rodriguez Vilar, dat op 15 januari 2008 gepubliceerd werd in een Spaanse krant. Er is niet veel verbeeldingskracht nodig om de boodschap uit te breiden tot de rest van Europa en de hele wereld. Het is nauwelijks propaganda, de feiten spreken voor zichzelf. Om over na te denken!
Heel Europa is gestorven in Auschwitz, door Sebastiàn Vilar Rodriguez.
Ik wandelde in Barcelona over straat, en ontdekte plots een verschrikkelijke waarheid: Europa is gestorven in Auschwitz... We hebben er zes miljoen Joden gedood en ze vervangen door 20 miljoen moslims.
In Auschwitz hebben we een cultuur verbrand, het denken, de creativiteit, het talent. We hebben het uitverkoren volk vernietigd, dat werkelijk gekozen was want ze hebben formidabele mensen voortgebracht die de wereld veranderd hebben.
De bijdrage van dit volk is voelbaar in alle domeinen van het leven: wetenschap, kunst, internationale handel, en vooral als het geweten van de wereld. Dat zijn de mensen die we hebben verbrand.
Onder het voorwendsel van de verdraagzaamheid en omdat we aan onszelf wilden bewijzen dat we genezen zijn van de kwaal van het racisme, hebben we de deuren wijd opengezet voor 20 miljoen moslims die ons domheid en onwetendheid gebracht hebben, religieus extremisme en onverdraagzaamheid, criminaliteit en armoede als gevolg van het ontbreken van de wil om te werken en van de trots om zelf hun gezinnen te onderhouden.
Ze hebben treinen opgeblazen en hebben onze fraaie Spaanse steden veranderd in een onderontwikkeld gebied, tenondergaand in rotzooi en misdadigheid.
In de appartementen die ze gratis van de regering krijgen, maken ze plannen om hun naïeve gastheren te vermoorden en te vernietigen.
En zo hebben wij in onze ellende cultuur ingeruild voor fanatieke haat; creatieve kunde voor kennis van de vernietiging; intelligentie voor de terugkeer naar het bijgeloof. Wij hebben het streven naar vrede van de Europese Joden en hun streven naar een betere toekomst voor hun kinderen, hun vastberadenheid om zich vast te klampen aan het leven (want het leven is heilig) ingeruild voor een streven naar de dood, voor diegenen die verteerd worden door doodsverlangen voor zichzelf en voor anderen, voor hun eigen kinderen en de onze.
Wat een verschrikkelijke vergissing heeft het ellendige Europa begaan...
De wereld telt ongeveer 1,2 miljard moslims of 20% van de wereldbevolking. Ze hebben 7 Nobelprijzen ontvangen.
De Joden zijn wereldwijd ongeveer met 14 miljoen, hetzij 0,02 % van de wereldbevolking. Zij ontvingen 127 Nobelprijzen. Joden promoten het hersenspoelen van kinderen in militaire trainingskampen niet. Ze leren hen niet om zichzelf op te blazen en een maximaal aantal Joden en anderen te doden. Joden kapen geen vliegtuigen, doden geen atleten tijdens de Olympische Spelen en blazen zichzelf niet op in Duitse restaurants. Geen enkele Jood heeft ooit een kerk vernield. Geen enkele Jood uit zijn ongenoegen door mensen om te brengen. Joden doen niet aan slavenhandel en hebben geen leiders die oproepen tot de Jihad en het doden van alle ongelovigen.
Misschien zouden de moslims van deze wereld moeten overwegen om zich meer in te spannen op gebied van het gewone onderwijs en minder te klagen dat de Joden de oorzaak van al hun problemen. Moslims zouden zich eens moeten afvragen wat zijzelf voor de mensheid kunnen betekenen alvorens te eisen dat de mensheid hen respect betuigt.
Onafgezien van u staat tegenover de crisis tussen Israel, de Palestijnen en de omringende Arabische landen, en zelfs als u gelooft dat Israel daar de meeste schuld aan heeft, zeggen de volgende 2 zinnen werkelijk alles: "Als de Arabieren vandaag de wapens neerleggen, is er geen geweld meer. Als de Joden vandaag de wapens neerleggen, is er geen Israel meer." - Benjamin Netanyahou
Generaal Eisenhower heeft ons gewaarschuwd: het is een historisch feit. Toen de opperbevelhebber van de geallieerden, generaal Dwight Eisenhower, de slachtoffers van de uitroeiingskampen aantrof, gaf hij de opdracht om zoveel mogelijk foto's te laten maken door het Duitse volk uit de omliggende dorpen, om hen de kampen te laten bezoeken en zelfs de doden te laten begraven. Hij deed dit met woorden van de volgende strekking: Verzamel nu alle dossiers en alle documenten - neem de films in beslag - laat de getuigen spreken - want ooit in de loop van de geschiedenis zullen er smeerlappen opstaan die zullen beweren dat dit alles nooit is gebeurd..."
Onlangs werd in het Verenigd Koninkrijk de discussie gevoerd of de Shoah uit de schoolboeken moest geschrapt worden, daar dit 'beledigend' was voor de moslimbevolking die volhoudt dat dit alles nooit heeft plaatsgevonden. Het is voorlopig niet geschrapt... maar het is een angstaanjagend teken van de vrees die de wereld verlamt, en van hoe gemakkelijk ieder land zich daardoor laat verlammen. Het is maar iets meer dan 60 jaar geleden dat er een einde kwam aan WO II in Europa...
Deze e-mail is bedoeld als en herdenkinsketting ter herinnering aan 6 miljoen Joden, 20 miljoen Russen, 10 miljoen christenen, en 1900 katholieke priesters die werden vermoord, verkracht, verbrand, uitgehongerd, vernederd en als proefkonijnen gebruikt terwijl het Duitse volk de andere kant op keek.
Nu meer dan ooit, nu onder meer Iran volhoudt dat de holocaust 'een mythe' was, moeten wij ervoor zorgen dat de wereld nooit vergeet.Deze boodschap zou 400 miljoen mensen moeten bereiken... Weest een schakel in deze ketting en help deze boodschap wereldwijd te verspreiden.
Hoeveel jaar zal het nog duren voor de aanslagen op de WTC-torens "nooit zullen plaatsgevonden hebben" omdat dit beledigend is voor de moslims in de VS?
"Meer dan 1.400 kinderen gruwelijk misbruikt in Engelse stad Rotherham tussen 1997 en 2013... Mishandeld, ontvoerd, verkracht, geïntimideerd... Autoriteiten keken andere kant op, negeerden aanwijzingen en bewijzen..."
Dit is weer eens een toonbeeld van ziekelijke naastenliefde, van verheerlijking van vreemde snuiters met bruine velletjes, anderstalige krullebollen en islamaanhangers. Ziekelijke verering van dat rare volk wordt gevoed door de angst om 'racistisch' over te komen. Indien het woord 'racisme' niet bestond, dan waren de kinderen niet ten prooi gevallen van de Pakistanen. Fanatiek dwepen met vreemde culturen en vreemde eigenheden, is één van de symptomen van de ongeneeslijke ziekte 'xenomanie'.
Is het nu echt zo moeilijk om de daders met naam aan te wijzen: "Pakistaanse moslims"! Daarzie. Waarvoor is het nodig om eigen kinderen op te offeren om moslimdaders te beschermen?!
Hier bij ons zijn er allerlei instanties die zorg dragen voor het welzijn van het kind. Zoals daar zijn: Bijzondere Jeugdzorg, Medisch-opvoedkundig bureau, Kind-in-nood, Centrum Geestelijke Gezondheid... Bestaat dat in Engeland niet? Zo ja, dan zijn ze medeschuldig aan het brute misbruik van 1.400 kinderen die 6 jaar lang onafgebroken mishandeld werden. Want alle diensten die zich bezighouden met kinderen in problemen, zijn als geen ander op de hoogte van de interne keuken van een huishouden, van het wel wee van een kind. Zij moéten geweten hebben dat kinderen massaal misbruikt werden. Daarom moeten ze strafbaar gesteld worden, omdat ze gezwegen hebben over het lot van willoze slachtoffertjes. Beroepsgeheim? Nonsens. Als het welzijn van kinderen in gevaar is, telt er geen beroepsgeheim.
Aflevering 8. Het Centrum voor Leermoeilijkheden (CLM)
Ik heb op 12.6.14 al verteld over Roland S., het holle vat dat deel uitmaakte van het CLM. Wel, in den beginne was er niets en toen creëerde Horbert het Centrum voor Leermoeilijkheden (CLM), zijn stokpaardje. Hij toverde uit zijn mouw een rib en zo ontstond er een Centrum dat gedoemd was om te mislukken... Omdat de medewerkers eigen baas speelden en in school vertelden wat ze wilden. Anarchie! Ook omdat hun activiteiten hoofdzakelijk bestonden uit vergaderen en theorieën ontwikkelen. En bij oudergesprekken gebruikten ze moeilijke woorden. Ja, zo ging dat met Marc F. en Roland S., en nog een paar andere meelopers.
Het CLM bracht aversie en verwarring teweeg in de scholen. Ach ja, leerkrachten zijn hardleers, je kan ze niet een-twee-drie iets uitleggen, omdat ze gewend zijn om alles zélf uit te leggen. Eerst was er directeur Mosselmans die mopperde over de CLM-werking. Hij werd misleid door foute info en was niet ontvankelijk voor rechtzetting, voor het origenele concept van het CLM, de koppigaard. Vervolgens was er het Kabouterke, directeur van een concentratieschool, die steigerde toen ie vernam wat er met zijn allochtoontjes zou gaan gebeuren. Hij opperde dat zijn allochtone leerlingen helemaal geen leermoeilijkheden hadden, en dat het CLM overbodig was in zijn school. Hij moest er niets van weten, de wijsneus.
Ik had zo graag dat het Kabouterke dat eens zelf vertelde tegen zijn vriendje Horbert. Maar dat gebeurde niet. Ook Mosselmans bleef zeuren tegen mij, en niét tegen de aanstoker van het hele spel, tegen Horbert!
Het CLM was geen succes. Misschien wel voor sommige hulpeloze moedertjes die na een euforisch uiteenzetting van Roland S. toch toestemden in een begeleiding van hun probleemkind. Maar na enkele sessies was de algemene klacht van de ouders: "Wij komen niets te weten over de vorderingen van ons kind. Marc en Roland gebruiken toch zo'n moeilijke woorden!"
Van Marc F., de asociale collega met de allures van een directeur, heb ik op 5.6.14 een fraaie schets gemaakt. Ik wil er nog aan toevoegen dat hij zich in de scholen interessant maakte met een waardeloos migrantentestje, waarop directies zich blindstaarden. Marc F. stelde het voor als een wondertestje om het migrantenprobleem op te lossen. Kinderspeelgoed was het... Zijn inzet voor migrantenleerlingen werd beloond, want iemand die geïnteresseerd is in het bruine volkje en daarbij eigen blanke leerlingen negeert, is een lieveling die hartelijk welkom is in de scholen van linkse directeurtjes...
Ik draag een horloge van wel 50 jaar oud. VIJFTIG jaar! In 1964 van mijn vader gekregen. En ik kan er iedere dag nog het uur op lezen. Wel moet ik het om de 3 of 4 uren opnieuw opwinden. En als de jeugd mij ziet draaien aan het piepkleine knopje weten ze niet wat ik bezig ben, of waarvoor het dient. Ach, ze weten veel niet van vroeger...
Cafébazin Bertie kreeg het kleinood om mijn pols in de gaten en was meteen geïnteresseerd. Ze vond het mooier dan vele moderne horloges.
Ik stelde een ruil voor. Zij zou mijn horloge krijgen in ruil voor haar hele café PLUS zij zou er moeten blijven werken voor mij. En dan mag ze nog blij zijn dat ze er mag blijven wonen!... Toch een redelijke ruil? Niet? Maar ze hapte niet...
Heel vlug wist ze welke emotionele waarde ik hechtte aan mijn klein horlogetje dat een halve eeuw getrotseerd heeft. Ik draag er een kettinkje bij zodat ik het zeker nooit kan verliezen...
Vandaag stond er in de krant te lezen dat ons IQ de laatste 100 jaar met 14 punten gezakt is. Universiteiten Brussel en Amsterdam kwamen tot de conclusie: "We worden dommer. We hebben steeds minder genieën. Op termijn is dat nefast voor onze economie."
Het is waar! We worden dommer. Ik beschik over cijfers verspreid over 26 jaar, resultaten van intelligentietests. En cijfers liegen niet. Jaar na jaar zag ik het intelligentiepeil afbrokkelen. De curven van de gemiddelden wezen elk jaar iets meer naar omlaag.
"We worden dommer". Van dit onheilspellende bericht maak ik nu gebruik om nóg eens te wijzen op de nood aan elitescholen, aan kwaliteitsscholen, aan buitengewoon onderwijs voor HOOGbegaafde leerlingen... Er bestaat toch ook buitengewoon onderwijs voor MINDERbegaafden?!
De tijd dringt dat de intelligente, ambitieuze, schrandere en gemotiveerde leerling centraal gesteld gaat worden. Tot nu toe werden ze steeds gediscrimineerd.
In het verleden zijn er ontelbare stunts bedacht en verzonnen om zwakbegaafden, leergestoorden, allochtonen, onwilligen en andere achterblijvers te hulp te snellen. Inhaallessen, remedial teaching, individuele behandelingsplannen, bijlessen, vakantietaken... álles in het teken van de zwakke leerling! Taakleraren, schoolbegeleiders en allerhande hulpverleners focusten zich dan tegelijk en massaal op de onderlaag van de schoolbevolking... Ten koste van de intelligente bovenlaag, de goede presteerders.
En wat werd er gedaan voor deze elite? Voor hoogbegaafden en uitblinkers? Voor bollebozen, supergetalenteerden en genieën? Voor slimmeriken en sluwigaards?... Niéts! Die moesten hun eigen weg vinden, aan hun lot overgelaten, en zelf zorgen voor de ontwikkeling van hun talenten, zelf zorgen dat hun begaafdheid aan haar trekken kwam en dat die niet verloren ging of weggezogen werd in de marginale massa van de zwakkelingen.
De verwaarlozing van goede leerlingen stoorde me geweldig. Alsof er geen uitstekende leerlingen móchten zijn. Alsof alle leerlingen zich als gelijken moesten opstellen op hetzelfde matige niveau.
Er werd vroeger veel gezeurd over 'hulpbehoevende doelgroepen' en 'begeleiding van zwakke leerlingen', en nog zo van die rare kreten, maar uiteindelijk kwam alles neer op een nivellering van het peil van alle leerlingen, en liefst naar onderen toe, in een streven naar gemengde scholen met een sociale mix. Een aanval op de kwaliteit van ons traditionele Vlaamse onderwijs!... Iedereen gelijk en allemaal even zwak... Makke schapen in een kudde zijn dom en volgzaam, en dat maakt de herder machtig...
In de PMS-centra van de jaren 80 waarden er rare snuiters rond, pierewaaiers en prutsers, ijdeltuiten en op sensatie beluste moeialneuzen, gierige pinnen, seutemies en stoeipoezen, álles doolde er rond.
Ikzelf was ook een rare, altijd geweest, nu nog, maar ik weet niet precies in welk hokje ik thuishoorde. Zéker niet bij de geitenwollensokkenmadammen die zich naar de concentratiescholen repten om de allochtoontjes wijs te maken hoe ze zich het beste konden handhaven in deze maatschappij, of om hen te wijzen op allerlei gunsten en profijtjes die hier te rapen vielen... Nee, daarmee heb ik me gelukkig niet ledig gehouden.
Mijn kierewiet-collega was dolle Annie, een frivool dikkerdje, aantrekkelijk, liederlijk, spontaan, speels, welbespraakt, en vooral modebewust.Eindeloze tirades stak ze af over recepten, mode en make-up... Dus alle ingrediënten waren aanwezig om een huwelijk zo'n beetje te ruïneren, haar eigen huwelijk, maar ook dat van anderen. Annie was een getrouwde vrouw met twee kindjes. Haar trouwboekje raakte beduimeld, en haar trouwgelofte, daar had ze allang spijt van. Tja, dat komt ervan als je holderdebolder trouwt alsof je leven ervan afhangt.
Dolle Annie vatte haar job op als een soort vrijetijdsbesteding, en vóóral als een gelegenheid om te flikflooien met mannelijke collega's, met onderwijzers en directeurs. Zij was een geboren verleidster die huilbuien kreeg wanneer een man niet op haar avances inging. Ze spéélde met iedereen, op amoureus vlak én op professioneel vlak. Situaties kon ze meesterlijk beheersen, zoals bij intriges in een soapserie. Het liefst zette ze zich in de refter met een hoop dossiers en boeken voor zich, vlak naast de baas. Daar vertelde ze over haar geleverde prestaties die opgeblazen en verdraaid werden, alsof ze iets geniaals uitgevoerd had. Je moet het maar kunnen, maar daarvoor is de nodige charme en slinksheid vereist...
Ja Lieve je postje heeft bij mij terug herinneringen boven gehaald. Ik mocht die film gaan bekijken met mijn I5 jaar oudere zuster. Ik kan hem zo voor mijn geestesoog terug laten afdraaien. En ik ben nu toch al wel 88 jaar oud. Jefke Bruyninks speelde daarin de hoofdrol. Hij heeft nog samen met Nand Buyl in een andere film gespeeld (Havenmuziek) noemde die film. Nand Buyl kon toen mooi zingen als knaap. Jef Bruynincks is als jonge man vroeg gestorven, Nand daarentegen heeft toch carrière gemaakt in de theater- en filmwereld.
Maar waar is Vlaanderen de Leeuw nu toch gebleven ??
Vanmiddag komt er op tv een Vlaamse film van Edith Kiel, las ik in de tv-gids, 'De hemel op aarde', een komedie uit 1954. Jan Verheyen: "Edith Kiel is de échte pionier van de Vlaamse film, lang voor er sprake was van een audiovisuele sector of subsidies... Ze maakte met regisseur Jan Vanderheyden een hele reeks volkse, meestal Antwerpse kluchten... De makers van De hemel op aarde zijn ook verantwoordelijk voor de klassieker De Witte..."
De naam 'Edith Kiel' herinnerde mij onmiddellijk aan de film 'De Witte' naar het boek van Ernest Claes (mooie foto hé?), een film uit 1938, waarbij Edith Kiel voor het draaiboek zorgde. De intro van de film is het ontroerende lied 'Vlaand'ren, mijn land', waarvan de tekst hier links in de marge van mijn blog staat.
Het scenario van De Witte begon in 1934 met de tekst: "Over de Noordzee trilt het licht van de morgenzon en de branding zingt haar lied. Stad en land rusten uit voor de komende dag. Vlaanderen ontwaakt. De boeren staan reeds op het veld en weide. Alleen De Witte slaapt nog in een zalige droom..."
De Witte is een prachtig Vlaams tijdsdocument, om eindeloos te koesteren. Ik heb er een videoband van én een dvd. Juweeltjes. Ik ga nu een fragment van een oud blogberichtje herhalen.
De Leeuw van Vlaanderen
De Witte van Zichem laat je op meesterlijke wijze proeven van de landelijke sfeer van het Vlaanderen van 1900. Vlaamser kan het niet. Het zijn Kunstenaars geweest die toen in 1934 het boek van Ernest Claes verfilmden. Vlaamse Nostalgie druipt er van af.
De 'Wittekop' speelt de hoodrol. Ondanks de armoedige levensomstandigheden was hij altijd vrolijk, en zijn fratsen zijn onvergetelijk. Denk maar aan het vele zout op de patatjes. Ook in de klas, met de heerlijk-ouderwetse schoolbankjes, kon hij het niet laten om iedereen beet te nemen.
De beelden van De Witte die met zijn vrienden ging zwemmen zijn pakkend. Vroeger waren de beken nog helder en zuiver en kon je er in zwemmen. En zalig in het gras liggen...
De Witte kreeg veel straf, en op een keer toen hij opgesloten werd, ontdekte hij het boek van Hendrik Conscience: 'De Leeuw van Vlaanderen'. Het maakte veel indruk op hem en hij hield het bij zich. Hij speelde scènes na met zijn vriendjes en ging dan vechten tegen de 'vijanden'. In deze denkbeeldige gevechten waren er natuurlijk geen vijanden te zien, maar de fantasie van de jongens volstond om, met 'De Leeuw van Vlaanderen' in de hand, luidkeels aan te vallen met kreten als "Vlaanderen de Leeuw, volg mij!".
De Witte had het boek vaak bij zich, 'De Leeuw van Vlaanderen', hij vereenzelvigde zich met De Leeuw... maar zijn catechismus om mee naar school te gaan, kon hij niet zo vlug vinden. Liever "Vlaanderen de Leeuw, volg mij!" spelen...
Vanavond wil ik iemand in de schijnwerpers zetten die onze eigen Vlaamse leerlingen niet zo fraai behandelde.
Paula D'Hondt was vroeger Koninklijk Commissaris voor het Migrantenbeleid, de voorloper van het CGKR. Zij was de suikertante en de patrones van alle allochtonen omdat ze zich buitensporig inzette voor hun welzijn. Haar bijnaam was 'Samira'. Ze leek zó weggeplukt van achter haar keukenfornuis, geen femme fatale dus. Ze is nu ongeveer 88 jaar, en droomt van een plekje in de hemel naast een allochtoon.
Maar Sinte Pieter zit al argwanend te kijken, hij weet dat Samira de migrantjes teveel verwende en vertroetelde. Met zijn gsm heeft Sinte Pieter het vagevuur al gewaarschuwd voor haar komst. In het vagevuur moet ze tot inkeer gebracht worden, daar moet ze leren om eigen leerlingen en eigen volk méér lief te hebben dan allochtonen, anders zal ze eeuwig moeten branden in de hel. In het vagevuur gaan ze haar ook leren om meer sympathie en respect voor het Vlaams Belang te tonen. Samira had iets tegen het Vlaams Blok.
Met een beschuldigend dik vingertje wees ze naar Vlaamsblokkers als veroorzakers van de samenlevingsproblemen met migranten. Arrogante uitspraken deed ze toen die nergens op sloegen, maar het mens kreeg het benauwd toen een mislukte multiculturele samenleving onafwendbaar leek. En tóch later nog durven beweren dat de multiculturaliteit geslaagd is!
Ook heeft Samira eens gezegd dat "Migrantenkinderen niét de Belgische kinderen wegjagen uit de scholen"... Heb ik dan spoken gezien toen prestigieuze scholen verloederden en zich verlaagden tot beroepsscholen zonder enig niveau, toen allochtone leerlingen er hun intrede deden?!
Als de vagevuurklus niet lukt, wordt het voor Samira onherroepelijk branden in de hel waar helse duivels gretig het vuurtje brandende houden. Zie je haar al spartelen om de eeuwige vlammen te ontvluchten? Haar verdiende loon. Ze moest maar niet zo'n hysterische voorkeur hebben voor migranten.
Suikertante Samira is nu van het toneel verdwenen. Geen nood. Er zijn andere pamperaars in de plaats gekomen. Vroeger was er al Johan Leman van het CGKR, de suikernonkel van vreemdelingen en moslims. En dan nu Jozef De Witte die er nog een schepje bovenop doet. Er zijn ook nog de migrantendiensten en integratiecentra die ik als paddenstoelen uit de grond heb zien schieten. En alle hulpverleningsdiensten beschikken tegenwoordig over een aparte migrantenafdeling, inclusief tolken en interculturele medewerkers!
De nieuwste editie van het meest gebruikte classificatiesysteem in de psychiatrie, de zogenaamde
DSM 5.0 is ondertussen op de markt. De wetenschappelijke grond daarvan is zo goed als nul (lees
het nieuwe boek van Stijn Vanheule daarover), maar toch wordt het overal gebruikt. In vergelijking met
de vorige editie zijn er meer dan honderd nieuwe “stoornissen” bij gekomen. Rouw is geen rouw meer,
maar een vorm van depressie (laat maar komen die pil), de criteria voor ADHD worden versoepeld
(nog meer rilatine) en eindelijk wordt bevestigd wat macho mannen al lang wisten: vrouwen zijn
psychiatrisch gestoord in de periode vlak voor hun menstruatie.
De Amerikaanse auteurs hebben evenwel een van de belangrijkste stoornissen van onze tijd over het hoofd gezien (lijden ze er zelf aan?), een stoornis die zo wijd verbreid is dat ik vrees voor een epidemie. Vandaar
dat ik meteen een aanvulling voorstel voor editie DSM 5.1. Binnen de huidige trend naar debiliteitsbevorderende afkortingen benoem ik dit nieuw label als PEED (uit te spreken als pie ie ie
die), wat staat voor Pseudo-Efficiency and Effectivity Disorder. Als diagnostische criteria stel ik het
volgende voor: PSEUDO EFFICIENCY AND EFFECTIVITY DISORDER (PEED). Deze diagnose wordt toegekend indien de betrokkene minstens drie van de vijf volgende kenmerken vertoont:
A. Betrokkene lijdt aan het waanidee dat alles meetbaar en kwantificeerbaar is en produceert agressieve uitvallen wanneer hij op dit punt terecht gewezen wordt.
B. Betrokkene lijdt aan registratiedwang, waarbij hij vooral gedrag en kenmerken van anderen wil registreren; slechts bij hoge uitzondering past betrokkene dit ook op zichzelf toe.
C. Betrokkene is zeer gevoelig voor veranderingen en eist een volledig voorspelbare en gestandaardiseerde omgeving; zelfs banale variaties lokken angst- en/of woede-aanvallen uit. Nb: dit geldt niet voor de vele wijzigingen die hij zelf invoert.
D. Het taalgebruik van de betrokkene wordt in toenemende mate onbegrijpelijk, en verwijst niet meer naar een herkenbare realiteit.
E. Betrokkene lijdt aan grootheidswaanzin en is ervan overtuigd dat de organisatie waartoe hij behoort, door zijn toedoen alleen maar beter wordt. Deze stoornis behoort tot de ruimere groep van angststoornissen, is in hoge mate besmettelijk en in alle gevallen schadelijk voor de omgeving. Een efficiënte en effectieve behandeling is nog niet voorhanden, maar de farmaceutische industrie heeft een randomized controlled studie opgezet met een nieuw en zeer krachtig neurolepticum. Bij ernstige gevallen dient euthanasie in overweging genomen te worden.” - Paul Verhaeghe
Vanmiddag in 't café genoten van een Barbãr Blond. Dat is een goudkleurig biertje met een smeuïge schuimkraag, een krachtige neus, en een opvallende honingsmaak. Het beugelflesje en het stoere glas bleven naar me lonken tot ik er de eerste slok van nam, terwijl op de achtergrond een omfloerste stem zong over "The sun goes down like honey"...
Het Barbãrbier kan bogen op een lange geschiedenis en werd door onze voorouders 'de verademing van de krijger' genoemd... honingbier voor krijgers! Krijgers!
Ik begon te mijmeren over het woord 'barbaar', en kwam algauw uit bij de barbaarse jihadisten met hun primitieve geest en mentale achterlijkheid, die nog eens niet kunnen tippen aan onze westerlingen, die met agressie en barbaars geweld als gekken tekeer gaan. Het zijn moderne plunderaars die niet hoeven te werken. Oorlogvoeren, plunderen, koppensnellen, terroriseren... Zoals Atilla de Hun en zijn barbaarse wreedheden tijdens zijn veroveringstochten.
Ik stel voor dat alle teruggekeerde jihadisten onmiddellijk opgepakt en opgesloten worden. In een speciale 'Syriëgevangenis', waar ze aan een grondige hersenspoeling onderworpen worden, om zich te verwestersen. Ik zou ook alle moskeeën, organisaties, islamonderricht en koranlessen slopen, zodat niemand nog geronseld kan worden. Burgemeesters en politici willen eerst 'overleggen' over hoe ze de dreiging van Syriëgangers kunnen afwentelen.Hoe slap! Beter zouden ze signalen van radicalisering opsporen en de kop indrukken, en potentiële jihadisten naar de Syriegevangenis sturen voor een verwestersende hersenspoeling.
Zo, dat was mijn mijmerijtje van vanmiddag, in het aangename gezelschap van een 'Barbãrtje'.
De menselijke seksuele geaardheid is weer eens actueel. Daarom vertel ik vandaag over een actie van vorige minister Smet die seksuele geaardheid meer bespreekbaar wilde maken. Maar eerst ga ik nog eens mijn ongezouten mening zeggen over die sjarels die zich zo nodig willen manifesteren als homo. Zij missen pit, zij missen jachtlust, kunnen niet veroveren, een vrouw veroveren, en vallen op kadavers, onbekwaam als ze zijn om met de andere sekse om te gaan. Psychoanalyticus Freud noemde hen 'arme drommels'. En dan zijn er natuurlijk ook nog die bewust kiezen voor het eigen geslacht, dat zijn de komedianten...
Er wordt tegenwoordig vrijuit gesproken en geschreven over 'homo', 'lesbisch', 'biseks'... De hetero's komen niet meer aan bod. Op tv lijkt het of iedereen op zijn eigen geslacht valt, in bed duikt met seksgenoten, rollebolt met alles wat tot het eigen geslacht hoort, en als homokoppel willen ze ook nog eigen kinderen. Hoe onnatuurlijker, hoe liever.
Je hoort er niet meer bij als je een gezonde normale seksuele voorkeur hebt. Heteroseksuele relaties zijn niet meer in, zij zijn verbannen naar de eentonige alledaagse minderheden die geen aandacht meer krijgen, die afgezaagd en saai zijn en veel te normaal lijken. Als iets in orde is, en het strookt met de traditionele verwachtingen, blijft er niets meer over om je, als homo-minister, interessant te maken.
Onderwijsminister Smet had eens samen met onderwijskoepels een charter ondertekend om "seksuele geaardheid bespreekbaar te maken in de les en in de leraarskamers". 'Charter' ?! Klinkt plechtig én agressief. Een charter is méér dan een gewone mededeling, het klinkt als een advies in opdringerige taal.
Toen ik over 'het charter' las, was mijn eerste idee: "de minister wil zijn eigen geaardheid wéér eens promoten". Hij zou geloofwaardiger overkomen indien hij hetero was. Alleen een hetero minister is in staat tot objectieve uitspraken over homoseksualiteit.
Pascal Smet: "Homo zijn is geen keuze, het is wat je bent". Wel, ik was pardoes gestruikeld over deze uitspraak die helemaal fout zit. De roze bril van de minister kon hem misleid hebben toen hij deze subjectieve onzin uitkraamde. Ofwel weet hij beter en wil hij zijn eigen opinie aan anderen opdringen?... Het zit zo, voor homoseksualiteit kan je wél kiezen! Als hetero geboren, is het mogelijk om je daarna als selfmade-homo te manifesteren gedurende je hele leven. Dat is mogelijk, en het 'homo-zijn' is dan een bewuste keuze, en dus is homo dan niét wat je echt bent... Selfmade-homo's bestaan écht!
De minister wilde dus de seksuele geaardheid bespreekbaar maken in school. In de klas en in de leraarskamer. Met die bespreekbaarheid wil hij discriminatie bestrijden. Zo mogen homoseksuele jongeren niet beperkt worden in hun studie- of schoolkeuzes. Elke school krijgt een leraar toegewezen die verantwoordelijk is voor sensibilisering en informatie rond seksuele geaardheid. Hoera! Een nieuwe job in elke school!
Opgepast heterofielen! Het zal niet lang meer duren of jullie zullen te kampen krijgen met discrminatie, met een sluier van taboe en minachting over jullie heen. Er breken slechte tijden aan voor heterofielen. Maar er is een lichtpunt! Ga met jullie discriminatie-klachten naar het CGKR en dan komt alles wel goed...
"Waarom heb ik leren spreken en schrijven?", vraag ik me af wanneer de knopjes op het toetsenbord van mijn pc me aanstaren, wanneer er een wit scherm verschijnt om tegen te praten, wanneer mijn vingers over de toetsen glijden, zoekend naar een logische samenhang tussen letters, woorden en zinnen, om mijn gedachten en gevoelens te kunnen uiten, om er een verstaanbare tekst rond te kunnen bouwen.
Gedachten en gevoelens toevertrouwen aan een wit scherm, het is als praten tegen jezelf, omdat er geen toehoorders zijn, er is geen respons, er is niemand die je weerwoord geeft, niemand die zich laat zien, die zijn stem laat horen, die zijn blik laat zien... Er is geen interactie, geen duel, geen samenspel... En dán glijden mijn vingers soms uit over de toetsen, ze misgrabbelen zich en geven zich over aan bandeloze ontbolsteringen. Slippertjes en uitschuivertjes krijgen we dan, of ondeugende tussendoortjes, zo van die buitenbeentjes die niet bij mijn blog passen. (Ik heb er eentje in petto voor 1 van de volgende nachten)
Bij een normale communicatie hoef je alleen maar wakker te zijn en je gedachten te verwoorden. Er komt geen enkel knopje bij kijken, ook geen plastic muisje om je woorden op de juiste plaats te zetten, die vallen vanzelf wel in de plooi. Er is oogcontact met je gesprekspartner, je ziet zijn gelaatsuitdrukkingen, je merkt het effect van je woorden op zijn persoon. Een menselijke conversatie dus.
De technologische (r)evolutie is niet meer te stoppen. Toen de telefoon ingeburgerd raakte, viel het visuele contact weg. Het fax- en antwoordapparaat maakten het nog bonter, toen verdween ook nog eens de rechtstreekse stem aan de andere kant van de lijn... E-mailen, gsm'en, chatten, sms'en, facebooken, faxen... allemaal technologische vernieuwingen om even de kluts kwijt te raken bij deze aanvallen op het persoonlijke contact tussen twee mensen. Persoonlijke relaties worden kunstmatig en 'verrobotten' zich. Als robotten communiceren we nog met elkaar... Geen gezellige babbeltjes meer op een bankje, geen verhelderende discussies aan de cafétoog, geen breiclubjes of kaartclubjes, geen intieme onderonsjes meer.
Onze woordenschat heeft zich geweldig aangepast aan de technologische vooruitgang. Er zijn daar de coole afkortingen als: gsm, pc, gps, dvd, cd, sms... en ook nieuwe woorden als: internet, voicemail, facebook, notebook, cursor, e-mailen, chatten, deleten, saven...
Als je er niet mee opgegroeid bent blijft de digitale wereld stresserend op je inwerken. De moderne technologie gaat toch ooit eens tilt moeten slaan. Ik zit ernaar uit te kijken. Ik mis de wijzers op een digitale klok... Het voortdurend alert zijn voor nieuwigheden doet je afglijden in een diepe depressie, een diep digitaal dal, waarin je belandt wanneer de hunkering naar laatste nieuwe snufjes, speeltjes, geheime radertjes en knopjes en toetsjes, een obsessie wordt. Geobsedeerd en gedreven door de ziekelijke zucht naar nieuwe elektronische snufjes, ga je bezwijken in een digitaal moeras waar overal knopjes zitten, roze en mauve, allemaal knopjes om je heen...
Vandaag in HBVL: 3 krantenberichtjes in een notendop.
1.660 inbrekersbendes actief in ons land. 2000 bendeleden zijn geïdentificeerd, meestal Roemenen en Albanezen. Tweeduizend!!!!!... Alles wat we mogen weten is dat ze uit Oost-Europa komen en tussen de 20 en 30 jaar oud zijn, en 1 op 5 is minderjarig. Da's alles. Geen namen, geen foto's, niets. En tóch 2000 overtreders?!
2.Jonge dievenbende opgerold in Borgloon. In totaal 60 inbraken in auto's, scholen en kantines. De daders zijn 4 jongeren van 17, 18 en 2 van 20 jaar. De 4 verdachten zijn bekenden voor de politie. De twintiger uit Borgloon mocht na verhoor beschikken. Op vrije voeten dus. En weeral geen namen en geen foto's.
3.Vlaams-Belang-gemeenteraadslid in cel na aanvaring met politie. Joepie, denken de journalisten, een gelegenheid om het Vlaams Belang in diskrediet te brengen! Vlaams Belanger Gert Londers zit in de gevangenis van Hasselt na een aanvaring met de politie tijdens een controle in Bree. De krant beschrijft het incident nauwkeurig met vermelding van: volledige naam van de Vlaamsbelanger, een duidelijke foto, leeftijd, woonplaats, tijdstip + plaats + beschrijving van het incident, en op de koop toe een stukje geschiedenis over de vorige gemeenteraadsverkiezingen, waarbij met leedvermaak over het verlies van zitjes in de gemeenteraad van Houthalen-Helchteren geschreven wordt.
Waarom Allochtone Leerlingen zich zo moeizaam integreren
Allochtone leerllingen hebben zo hun eigen stijl van lesvolgen, hun eigen opvattingen over onderwijs en een mentaliteit die grondig verschilt van die van onze Vlaamse leerlingen.
In het verleden negeerden onderwijsmensen deze verschillen, 'iedereen gelijk', en zo van die onzin... En dan waren ze verwonderd wanneer ze in een multiculklas hun gezag zagen wegsmelten tot een hoopje gestotter, gestuntel en hees gefluister vooraan in de klas.
Een multiculturele klas is een akelige nachtmerrie voor elke leerkracht. Het hechte groepje allochtonen is in staat om als een bende herrieschoppers een klas om te toveren in een oerwoud, maar dan zonder Tarzan en Jane. Binnen de allochtone groep bestaat er geen verdeeldheid, geen individualisme. Als een samenhangend geheel kunnen ze de boel terroriseren door zich machtig en superieur op te stellen. Er is geen speld tussen te krijgen, tussen hun eendrachtig samenspel... Onze eigen leerlingen kunnen dat niet, weten niet hoe zoiets moet, zij gedragen zich als waardige individuen die de groep niet nodig hebben om zich te manifesteren.
Allochtone leerlingen missen prestatiedrang, ze zijn niet gedreven, zijn niet zo streberig als onze eigen leerlingen, ook taakgerichtheid en concentratievermogen ontbreken. Resultaten interesseren hen niet. Luistervaardigheid is zero. Een doel nastreven kennen ze niet. Iets bereiken in de maatschappij evenmin. En discipline, gezag, respect, instructies, die dingen wuifden ze lachend weg en veegden er hun voeten aan. Nooit genoten ze optimaal van het lesgebeuren, behalve van de islamles natuurlijk.
Allochtonen in de klas heb ik altijd ervaren als niet passend in ons traditioneel onderwijssysteem. Maar deze bedenkingen mocht ik niet luidop uitspreken, het toverwoord 'racisme' lag al om de hoek te loeren en een negatieve beoordeling ook nog. Vele leerkrachten hebben daarom gezwegen en ondertussen konden mistoestanden welig tieren, omdat niemand durfde klagen over de trieste ingesteldheid van allochtone leerlingen.
Vroeger waren er de 'gettoscholen'. Later werden 'concentratiescholen' uitgevonden om het kwalijke imago van vreemdelingen wat op te krikken. Want 'getto' verwijst naar afgezonderde mensen met een twijfelachtige reputatie, en 'gettoschool' klinkt wat ordinair, minderwaardig en achterstellerig. Vandaar de nieuwe benaming 'concentratieschool'.
Concentratie of getto, het maakt niet uit, alles komt op hetzelfde neer, alles is 'ene pot bruin'. Een armtierig plantje wordt ook nooit een forse struik, en dat van die aap met een gouden ring, kennen we ook.
De migrantenaanbidders waren het er niet mee eens, met die geconcentreerde geïmporteerde mix. Ze hielden ook niet van 'witte' scholen. Het liefst zagen ze een egale spreiding van alle vreemde kindjes over alle scholen, een totale invasie dus. Maar dat werkte niet, want 'mengen' gaat niet, enerzijds omdat allochtone leerlingen onverbrekelijk samenklitten, en anderzijds omdat verstandige ouders van witte leerlingen hun kinderen weghalen van school zodra er een Turk of een Marokkaan naast hen komt te zitten in de klas... en natuurlijk omdat ze te fier zijn op hun eigenheid, daarom werkt 'mengen' niet. Een eigenheidsgevoel dat diep in je poriën zit, kan je zomaar niet negeren.
Witte scholen zullen altijd blijven bestaan, maar voor hoelang nog? Ooit zal er geen keuze meer zijn voor onze blanke leerlingen, tenzij er privéscholen gaan komen waar elites gevormd worden. Waar superioriteit nagestreefd wordt. Waar de kloof tussen de crème de la crème en de drassige dras alleen maar groter wordt... Weg met gelijkheid en nivellering!... Nu is Lieve bezig met een boze mailer te plagen. Om hem te jennen. Om hem in de gordijnen te jagen, waarna hij naar beneden dondert en vettige bloedsporen op het behang achterlaat. Een hoopje zielig schroot blijft er dan bloederig op de grond liggen...
En morgen gaan ze betogen voor een milieuvriendelijke wereld. Hun uitstoot en productie van schadelijke afvalstoffen is groter dan 5 kercentrales gedurende 100 jaar. En dat is dan nog maar 1 festivalletje. Je moest eens weten wat ze elk jaar in Werchter achterlaten. Wie heeft die jongeren opgevoed. Slongs die van Ongs? Dat ze eens meer hun handen lieten wapperen dan hun mond kwekt.
We dachten nog een mooie afscheidsfoto te nemen van de Pukkelpopcamping vanop het dak van onze Pukkelpop FM-studio, maar het resultaat was anders dan gehoopt.
Een Onderwijzer als Homo? Een Homo als Onderwijzer?
Ik heb eerder al eens gezegd dat men kinderen met rust moet laten met het gezeur over seksuele geaardheden. Om hen niet in verwarring te brengen. Voor kinderen bestaan er mannen en vrouwen, jongens en meisjes, en daartussenin is er niks. Zo werkt dat met jonge kinderen.
David Degreef, een homoseksuele onderwijzer, schijnt dat niet te vatten. Hij is nog lang niet klaar met het aanvaarden van zijn 'anders-zijn', anders zou niet per se zijn geaardheid willen uiten. Het komt op mij bijna over als exhibitionisme. Maar ja, seksuele afwijkingen overlappen elkaar wel eens.
David Degraaf weigerde een job in een Brusselse basisschool omdat de directrice hem vroeg zich niet als homoseksueel te uiten... Dan vraag ik me af: wil die man zich manifesteren als homo, of wil die lesgeven aan kinderen? Hij was er misschien op uit om homoseksualiteit aan te prijzen?... Ouders! Let op uw kinderen!
De directeur-generaal van het openbaar onderwijs van de stad Brussel reageerde en benadrukte de neutraliteit van het beroep van lesgever. Daarom raadt hij leraren aan om voorzichtig te zijn met uitspraken over hun privéleven.
De homo-onderwijzer is nu uitgenodigd voor een gesprek met de schooldirectie en met het Brussels openbaar onderwijs.
Waarom men zoveel aandacht schenkt aan een homo die met zijn geaardheid te koop wil lopen in een Brusselse school? Wel, dat is niet zo moeilijk. Gelet op het grote aantal moslimleerlingen en hun moslimouders zou een homoseksuele leerkracht wel eens een schietschijf kunnen worden, en het hele schoolgebeuren op stelten zetten. Dáár is men bang voor! De directrice had dat beter meteen kunnen vertellen aan de solliciterende homo-onderwijzer. Daarna greep de baas van het Brussels openbaar onderwijs in, om alsnog herrie in de Brusselse basisschool te vermijden.
Sarkozy, in de voetsporen van Merkel, zei eens: "De multiculturele samenleving is mislukt. We zijn teveel bezig geweest met de identiteit van de migrant, en te weinig met onze eigen identiteit."
Nu gaat Lieve de woorden van de ex-president eens op haar eigen manier interpreteren, op z'n Lieviaans.
Het ontbreekt ons aan eigenliefde, aan eenkennigheid, aan drang naar zelfbehoud, aan zelfbewustzijn, aan besef van eigenwaarde, en nog zo van die narcistische eigenschappen die noodzakelijk zijn om te overleven bij een overrompeling van buitenaf. We zijn ook altijd maar in de weer geweest om nieuwkomers op te vangen en te verzorgen, we zouden hen haast omhelzen. De rijkelijke aandacht die ze kregen, deed hen echter dieper wegzinken in hun eigenheden en eigen cultuur, en dát belette hen om zich te versmelten in één gemeenschap.
Een multiculturele samenleving is een contradictio interminis! Pogingen om verschillende culturen te laten samenleven zijn gedoemd om te falen. En dat was lang geleden al voorspelbaar, toen de eerste nieuwkomers zich hier settelden en hun nakomelingen zich vermenigvuldigden als kwekende kakkerlakken, als mijten die zich vasthechten aan de huid van de samenleving zonder er echt deel van uit te maken.
Vermenging van verschillende culturen en gedaantewisseling van een cultuur leiden tot aanpassings- en identificatiemoeilijkheden. Een ideale voedingsbodem voor psychische stoornissen, voor conflicten en criminaliteit. Dát is het resultaat van cultuurmengingen!
In mijn achteruitkijkspiegel naar het verleden heb ik in het onderwijs toeren zien uithalen met een gelijkaardig effect als nu in de samenleving. De bijdrage van het onderwijs aan de mislukte integratie van migranten! Het nastreven van multiculturele harmonie in één school, in één klas met uiteenlopende geaardheden, hoé kunnen die samen functioneren? De leerkracht die dát aankan, moet een superwezen zijn...
Migrantenwerksters werkten niét aan een mentaliteitswijzing van de migrant, zoals van hen verwacht werd, wel integendeel, zij stimuleerden eigen taal, cultuur en gebruiken van de allochtonen, zij maakten van hen een zelfbewuste groep, zó zelfbewust en zó zelfvoldaan dat integratie niet meer mogelijk was!
IS-jihadisten bedreigen het Verenigd Koninkrijk... Mogelijk geval van Ebola in Spanje... Terwijl Europa bestookt wordt door allerlei akelige dingen, ga ik vandaag vertellen over een onderwerp dat bij het Interfederaal Gelijkekansencentrum (het vroegere CGKR) bekend staat als 'kettingmail met haatdragende boodschap'.
En tóch klopt het verhaal van de Turkse kleuterjuf in de Lommelse school, het strookt met de realiteit. Zelf heb ik ook een Turkse kleuterjuf aan het werk gezien in Heusden-Zolder, schooljaar 1992-1993. In de deuropening heb ik toen nog even staan luisteren naar haar gebrekkig Nederlands waarmee ze tegen haar kindjes praatte...
Het schandaal in een Lommelse school.
Op vraag van de Turkse gemeenschap in Lommel heeft een Lommelse school een Turkse juf in dienst genomen die geen woord Nederlands spreekt. Zij moet de Turkse kleuters in het Turks begeleiden. Minister Pascal Smet juichte deze verkrachting van ons Vlaams onderwijs toe. En directeur Danny Huysmans was gezwicht voor de Turkse gemeenschap door een Turkse tuttebel aan werk te helpen. Waar zijn we naartoe aan het gaan? Ooit zullen Vlaamse juffen en meesters hun job moeten afstaan aan Turkse leerkrachten!
Naam van de Nederlandsonkundige juf: Asli. En de Lommelse school heet: basisschool Sint-Jan. Commentaar van Pascal Smet : "Het kleuteronderwijs moet veel meer inzetten op een rijke taalomgeving. (Jaja, en juf Asli heeft ook al een rijk taalbezit). We hopen dat de Nederlandstalige kinderen ook hier iets van opsteken. Een paar woordjes Turks zijn voor hen een meerwaarde"...Turkse woordjes een meerwaarde?! Bijlange niet, onze kinderen zullen uiteindelijk met een Turks accent gaan spreken. Zij verliezen de essentie van de lessen omdat ze bezig zijn met zich aan te passen aan hun Turkse klasgenootjes. Zij zullen hun prestatieniveau zien zakken tot een alarmerend laag peil. Hetzelfde lage peil als dat van hun Turkse klasgenootjes.
Ik had alle Vlaamse en Nederlandse ouders willen aanraden om hun kinderen ogenblikkelijk naar een andere school te sturen, daar waar de Nederlandse taal gerespecteerd wordt en niet verloochend wordt. Daar waar Vlaamse kinderen authentiek onderwijs krijgen en degelijk voorbereid worden op lager, middelbaar en hoger onderwijs. 'Meerwaarde van Turkse woordjes'? Nonsens. Turkse woorden missen alle meerwaarde voor onze leerlingen. Ze helpen niét bij succes in de middelbare school. Ze helpen niét bij succes in het hoger onderwijs. Die 'meerwaarde' beoogt enkel en alleen het welzijn van de allochtoon!
Deze woorden troffen me toen ik las over de dood van Robin Williams, die "eenzaam en berooid" stierf. De man heeft tijdens zijn leven een fortuin vergaard, en toch hield hij haast niets over. Je zou voor minder aan de drugs geraken als 2 ex'en het onderste uit je kan willen. Robin Williams kampte met geldproblemen. Een groot deel van zijn vermogen ging naar alimentatie voor twee vrouwen van wie hij scheidde. "Scheiden kost geld, ik maakte er vroeger grapjes over (alimentatie = all the money)", zei hij, "Ze sleuren je hart uit je lijf via de portefeuille."...
En dan dwalen mijn gedachten af naar vroeger, naar de vele echtparen met scheidingsperikelen, die ik gekend heb en naar geluisterd heb. "Vrouwen halen het beste in de man naar boven, vooral na de scheiding"... dat was mijn conclusie...
Echtelijke Miserie en Scheidingsperikelen.
Mannen zijn veel te braaf, veel te slaafs, en vóóral: zij zwijgen over de interne keuken van hun huishouden! In stilte lijden ze, in de trieste overtuiging dat ze voor hun vrouw moéten zorgen en haar liefdevol moéten bejegenen... Zo zijn ze opgevoed, de oudere generatie.
Vrouwen zijn brutaler, zij hangen graag de vuile was buiten en houden ervan om hun man te bekladden, hem door het slijk te sleuren, en de echtelijke problemen in geuren en kleuren uit te smeren, in een verhaal waarin zij het slachtoffer zijn... In hun slachtofferrol voelen die vrouwen zich het beste.
In het verleden leerde ik probleemgezinnen kennen. Vaders, moeders, die elk op hun eigen manier omgingen met conflicten en spanningen binnen hun gezin. Bij het beluisteren van de klaagzangen van gescheiden ouders zag ik van dichtbij de vuile was in de gore wasmand liggen, inclusief alle pikante details. Ik zat op de eerste rij, waar ik mocht luisteren naar alle nare ervaringen en intense ontgoochelingen van beide partners. O, ellende!
Na de scheiding raken mannen op de sukkeltoer, zij worden sloefen, drifters, die de hoge alimentatie- en onderhoudsgelden nauwelijks kunnen ophoesten. Op de koop toe worden ze nog eens geplaagd door het bezoekrecht als ze hun kinderen willen zien. Rechters kiezen de kant van de mama's, zij zorgen er wel voor dat de man in de val loopt, en dat de vrouw berekenend haar slag thuishaalt.
Het was te verwachten, het was te vrezen, maar niemand wilde het geloven. Niemand durfde geloven dat er ooit zoveel systeem en structuur zou zitten in de aanwezigheid van moslims om ons heen. De macht van de moslims in onze samenleving, we dachten dat het iets was voor de verre toekomst, een toekomst die nu angstvallig dichtbij komt. Onverwacht, niet voorzien, en ongewapend staan we nu naar ons noodlot te kijken.
Regelrecht stevenen we af op een onafwendbare ramp, onze onderwerping aan een vreemde godsdienst, aan vreemde levensgewoonten, aan vreemde denkwijzen. Het is langzaam maar zeker gebeurd, zoals bij kleine sneeuwballetjes die nu een lawinegevaar betekenen, of zoals bij schuifelende sluiergedaantes die overal komen waar ze willen zijn, het kost alleen maar een beetje tijd.
Wanneer we vroeger van dichtbij nare ervaringen hadden met moslims, dachten we steevast: "Dit is incidenteel, van voorbijgaande aard, en het komt allemaal wel weer goed"...Deze naïeve gedachtengang werd gevoed door de indoctrinerende werking van de overheid die ons toen in slaap suste met beweringen als: "De islam is een verdraagzame godsdienst, is vredelievend en verzoenend, en streeft niét naar machtsuitbreiding, het islamitisch geloof en de moslimcultuur zijn verenigbaar met onze cultuur...". Met deze nonsens werden we vroeger om de oren geslagen. Om ons inschikkelijk en tam te maken jegens de islam...
... Op een sombere ochtend, ergens in de helft van de jaren 70, wilde ik mijn kantoor in het atheneum binnengaan, maar was erg verrast door een islamleraar die daar parmantig zat 'les te geven' aan enkele moslimpjes, aan MIJN bureau, in MIJN kantoor. Ik vroeg hem vriendelijk om onmiddellijk te vertrekken en in een ander leslokaal onderdak te zoeken. Toen volgde er een hele onsamenhangende uitleg, met zelfuitgevonden zinsconstructies die nergens op sloegen, en hakkelen en stamelen kwamen er ook nog bij. Kortom onverstaanbaar en onbeschaafd. En toen begon die man térgend langzaam zijn spullen bijeen te pakken en nog wat Turkse onzin uit te kramen tegen zijn leerlingen die mij dan denigrerend aankeken... Dat was mijn eerste kennismaking met het moslimwereldje!!!
Het was de tijd dat moslimleerlingen nog in de minderheid waren, en dat de godsdienstleraar nog veel meer lesuren had dan de islamleraar... Eén miertje en twee horzeltjes zijn makkelijk tot moes te kloppen met een vliegenmepper van de Gamma. Maar als die miertjes zichzelf vermenigvuldigen tot grote verwende nesten, en die horzeltjes reusachtige zwermen worden met uitzinnige steekbeesten, dan helpt er geen enkele ongediertebestrijding meer!!!
Terwijl asielzoekers en illegalen uit de hemel blijven vallen, vieren we morgen het feest van de Tenhemelopneming van Maria. Dat is dus in de andere richting. Naar de hemel toe. Laat ons morgen bidden tot Maria en haar smeken om alles wat ze onderweg tegenkomt te verdoemen en te vervloeken, te verjagen en te vernietigen. Dat moet mogelijk zijn. Als we er maar in geloven.
In een tijd dat kerkleiders en geestelijken een lachertje maken van kerk en geloof, en de moslims in hun vuistje lachen, is er morgen de wettelijke feestdag van OLV Hemelvaart. Ik hoor liever 'Tenhemelopneming', omdat 'HemelVAART' doet denken aan een race, een dolle rit, een onstuitbare vaart naar de hemel. Beter nog zou ik het vinden dat morgen het naamfeest van alle Maria's gevierd wordt, of nóg beter: van alle moeders. Moederdag!
Het schijnt dat Lieve een verstokte racist is, zo eentje waartegen geen enkele therapie bestand is. Dat hebben ze me vroeger toch wijsgemaakt. Racisme is geen besmettelijke afwijking, je moet er ook geen cursus voor gevolgd hebben, het is alleen maar een kwestie van de juiste ingesteldheid tegenover je eigen volk. 'Racisme' bestaat niet, lieve lezers, laat je niet belazeren. Dat idiote begrip is uitgevonden door verraders die op hun verschrompelde borst een stomme tekst getatoeëerd hebben: "Leve de infiltrant, weg met ons"...
In het atheneum van de jaren tachtig werden de leraren Brants en Vanham aangesteld om het pilootproject 'Moedertaalonderwijs' te leiden. De aanstelling gebeurde in een opwelling, als een paniekerige noodgreep toen plotseling een horde Turken en Marokkanen het atheneum kwam binnenstormen. Het pilootproject was een speelse voorloper, zeg maar een kladversie, van een hele reeks uitzichtloze projecten zonder eindmeet, zinloze kostbare parelsnoeren voor de hele zwijnenstal. Het onderwijs had toen nog de pijnlijke illusie dat migranten bereid waren om Nederlands te leren. De projecten losten op, verdampten en vervlogen... omdat de allochtoon koppig zichzelf bleef en niets aannam van de autochtoon. En ook omdat de leerbaarheid van de allochtoon niets voorstelde!
Wie nu nog gelooft in multiculturele harmonie, gelooft ook nog in roodkapje en de boze wolf, of in sneeuwwitje en de 7 dwergen... of in Sinterklaas... of in de paasklokken...
Den Haag, vorige zondag. Moslimextremisten en relschoppers verstoorden een anti-ISIS-demonstratie, met een blokkade en geweld tegen agenten en journalisten.
Daarom roept PVV-leider Geert Wilders iedereen op om deel te nemen aan de tweede Mars van de Vrijheid op 20 september. Met deze demonstratie daagt Wilders moslimextremisten uit. In antwoord op dit protest rekruteren allochtone jongeren 'troepen' om de buurt met grof geweld te verdedigen. Er dreigt een veldslag in de Haagse Schilderswijk!
De politie gaf vorige zondag de anti-ISIS-mars een omleiding in plaats van de moslimextremisten uit elkaar te slaan. Wilders: "We moeten laten zien dat we dit niet pikken. We moeten er met tienduizenden heen. Desnoods loop ik er in m'n eentje met de Nederlandse vlag..."
Burgemeester Van Aartsen moet morgen bij de gemeenteraad op het matje verschijnen om tekst en uitleg te geven over de onrust in zijn stad.
Chokri Mahassine gezien op het tv-nieuws, nav een 'valwind' die op de pukkelpopweide een tent omver blies. Toen ik Chokri zag, dacht ik meteen aan een anekdote van vroeger in de school waar hij lesgaf. Ik weet het, ik heb het al verteld, maar in herhaling vallen is een ongeneeslijke ziekte van mij, 1 van mijn vele onhebbelijkheden, maar het stoort mij niet, dat kleven en blijven plakken aan alles wat allang geleden gebeurd is, het stoort me echt niet.
Nog even meegeven dat het totáál onverantwoord is om 70.000 mensen samen te laten komen op een beperkte ruimte!
Chokri Mahasinne, organisator van pruttelpot, heeft vroeger een poos lesgegeven aan de middenschool in Zonhoven. Hij gaf er aardrijkskunde aan de jongste middelbare scholiertjes. Ik kende hem als een enthousiaste leraar en een toffe collega voor zijn medeleraars. In de leraarskamer stelde hij zich bescheiden op en wist over alles mee te praten. Maar Chokri koesterde politieke ambities want daarmee viel meer te bereiken en te verdienen dan met een job in het onderwijs.
Nu genoeg tromgeroffel en trompetgeschal.
Op zekere dag hing er in de leraarskamer een lovend krantenartikel op het mededelingenbord. Over Chokri Mahassine. Een flatterende foto stond centraal met daarrond allemaal lovende woorden. De man werd tot in alle uithoeken van de hemel geprezen.
Het krantenknipseltje in de leraarskamer stoorde me enorm. Ik vroeg me af: "En de leraren Peeters en Janssens?"... Die hebben nooit eens aan de muur mogen prijken met een mooie foto en prijzende commentaren! Hun hele carrière hebben Peeters en Janssens zich tenvolle ingezet voor de school, voor de leerlingen, voor alle collega's. Maar géén foto, géén lofgezwaai, niéts hing er ooit tegen de muur over Peeters en Janssens!
Hier moet iets gaan gebeuren, bedacht Lieve. Toen de kust en het strand veilig waren, en de leraarskamer leeg was, sloop Lieve met opstaande kraag, schichtig om zich heen kijkend, zoals in een detectivefilm, naar de leraarskamer. En met één stevige ruk was het krantenknipseltje verdwenen. Weg!... Ik geniet nu nog altijd van de genoegdoening van dat moment, geslaagde wraakacties blijven een leven lang bij...
Er is een documentaire verschenen met de titel 'De Islamitische Staat'. Daarbij komt een Belgische (?) kleuter in beeld en aan het woord. Zijn naam is Abdullah. Een gebruikelijke anti-Vlaamsgezinde naam voor migrantenjongetjes.
De documentaire laat zien hoe jihadisten kinderen inlijven bij de IS-troepen in Irak. 'Inlijven' noemen ze dat. Ik noem het 'indoctrineren', als een ernstige vorm van kindermishandeling.
Abdullah vertelt dat hij niet meer naar België wil terugkeren, omdat er enkel ongelovigen wonen. Hij wil graag jihadist worden om te vechten tegen de ongelovigen in het Westen, tegen de ongelovigen uit Europa die moslims doden.
Abdullah spreekt zelfs dreigende taal tegen de ongelovigen: "We zullen jullie land binnenvallen zoals jullie hier gedaan hebben. We zullen jullie vrouwen doden en van jullie kinderen wezen maken. Allah is de grootste.
De lichaamstaal en de spraak van het jongetje verraden een aanpak waarbij door suggestie bepaalde overtuigingen opgedrongen werden. Alsof hem alles is voorgezegd en voorgekauwd, ingehamerd en ingeprent, zoals hij verlegen en beduusd, aarzelend en onzeker zijn uitspraken doet.
“Ze zijn nooit gekomen om met ons samen te leven. Ze kwamen om te veroveren en te domineren. Stop de islamisering van onze landen. Zeg nee tegen de islam!”
Ik heb ooit eens beweerd dat PMS-directeur Horbert een psychopaat was, waarmee ik er zeker niet naast zat. Een artikel over psychisch gestoorde bazen trok mijn aandacht en staafde mijn mening over Horbert. Dr. Robert Hare schreef een boek met als klinkende titel: 'Snakes in Suits, when Psychopaths Go To Work'. Zijn conclusie: "De kans dat een psychopaat in de directiekamer zit is vier keer groter dan dat hij in de gevangenis zit." Er komt ook steeds meer wetenschappelijk bewijs dat er in directiekringen meer psychopaten verkeren dan we vermoeden. Ze vallen niet op, omdat ze sociale kameleons zijn. Zij zijn meesters in het veranderen van hun gedrag naargelang de situatie of persoon waarvan ze kunnen profiteren. Zij zijn vlotte praters, gewetenloze narcisten zonder empathisch vermogen, machtswellustig, en houden van domineren, heersen en manipuleren.
Kevin Dutton, professor psychologie en schrijver van 'The Wisdom of Psychopaths', heeft een overzichtelijke opsomming gemaakt van 11 persoonlijkheidseigenschappen die kenmerkend zijn voor psychopathie. Hier volgt nu een samenvatting van de kenmerken van een psychopathische baas. Geïllustreerd door enkele persoonlijke ervaringen met baas Horbert.
1. Charmant Psychopaten kunnen iedereen bespelen met hun charme. *Horbert sprak met een omfloerste, zwoele stem, die hij gebruikte om zijn luisteraars te imponeren en voor zich te winnen.
2. Parasitair Psychopaten stelen waardevolle ideeën van anderen, zij profiteren van het werk van anderen. *Horbert neusde in de bureaus van zijn personeel op zoek naar creaties om die dan publiek te maken, alsof hij de uitvinder was.
3. Misleidend Psychopaten ervaren geen schuldgevoelens als ze liegen, leugens waarbij zij zichzelf in een gunstig daglicht stellen, ten koste van anderen. *Horbert was een vlotte babbelaar, in zijn verhalen schitterde hij als de beste.
4. Narcistisch Psychopaten handelen uit eigenbelang. Zij kunnen warm, attent, bezorgd en behulpzaam overkomen, maar dat is geveinsd. Het dient enkel om er zelf beter van te worden. *Horbert stond graag in de schijnwerpers, hij hield van zichzelf, en van zichzelf alleen.
5. Schuld afschuiven Psychopaten opereren gewetenloos. Als er iets misloopt, zijn ze uiterst bedreven in het afschuiven van verantwoordelijkheid, de schuld schuiven ze in de schoenen van anderen. *Horbert was een kei in het aansmeren van schuldgevoelens bij zijn personeel en leerkrachten. Er was geen speld tussen te krijgen in zijn betoog om zijn status te redden.
6. Acteertalent Psychopaten ervaren weinig normale gevoelens zoals angst, spijt en afschuw. Toch kunnen ze doen alsóf, psychopaten zijn experts in het opvoeren van shows. *Horbert was een koele kikker die soms onverwacht boos kon worden, onverwacht verheugd was, onverwacht humeurig werd...
7. Geen schrik om risico's te nemen Psychopaten bezitten een benijdenswaardige koelbloedigheid. In moeilijke situaties gedragen ze zich kalm en zelfzeker. *Horbert waagde zich soms aan risicovolle activiteiten, aan eigenaardige meningen. Wanneer hij dreigde de controle te verliezen, kon hij het crashen nét op tijd vermijden door anderen mede verantwoordelijk te stellen.
8. Machtswellust Psychopaten zijn gek op machtsposities waarin ze anderen kunnen manipuleren. *Horbert profiteerde vanuit zijn machtspositie van een zekere onschendbaarheid en straffeloosheid. Hij genoot van zijn macht over zijn omgeving. Typisch was dat hij zijn ondergeschikten slecht behandelde, en zijn meerderen wilde imponeren.
9. X-factor Psychopaten hebben een zeker aura rond zich hangen. In hun buurt kunnen mensen zenuwslopende ervaringen opdoen. *Horberts nabijheid werkte irriterend, je voelde je ongemakkelijk en oncomfortabel in zijn nabijheid.
10. Controlefreak Psychopaten zien anderen als schaakstukken op een onzichtbaar psychologisch schaakbord. Ze verplaatsen de stukken en doen ermee wat ze willen. *Horbert gaf soms onlogische opdrachten, opperde soms onlogische ideeën, die ik met alle moeite van de wereld niet kon begrijpen.
11. Emotioneel machtsspel Psychopaten zijn meesters in het manipuleren van mensen en hebben er geen moeite mee om op hun gevoelens in te spelen. Alleen als dat in hun voordeel kan uitdraaien. *Horbert was bedreven in het opwekken van medelijden en mededogen. Hij kon bijzonder goed inspelen op iemands gevoelens.
De reactie van Walter op "Kleiner Wonen" deed me grabbelen in mijn oude blogdoos, op zoek naar een artikeltje uit de tijd dat geen kat naar mijn blog kwam kijken.
Mijn Zolderkamertje
Ooit zullen we met z'n allen moeten opdraaien voor het onderhoud van asielzoekers. Elk gezin zal verplicht worden om een asielzoeker in huis te nemen. Er zal beroep gedaan worden op ieders burgerzin en gevoelens van naastenliefde zullen aangewakkerd worden.
Daarom richtte Lieve een zolderkamertje in om een arme sloeber in te herbergen. Eentje die niet in zijn eigen land kon blijven. Een verloren gelopen asielhunkeraar. Die met hebbevingertjes en begerige graaioogjes naar hier komt om voor de rest van zijn leven door ons onderhouden te worden. Hij werd naar 't schijnt aangezogen door geheimzinnige krachten naar dit oliebollenland.
Als nederige slaven gaan wij ons uit de naad werken om het asielprobleem op te lossen, en liefderijk onze vreemde naasten opvangen, onszelf wegcijferend, op z'n altru-samaritaans.
Nu staat mijn zolderkamertje klaar in afwachting van de komst van mijn asielzoeker. Ondertussen staat het leeg. Waar blijft mijn asielzoeker toch? Er beginnen spinnetjes hun webjes te weven en overal ligt er al een stoflaagje. Straks kan ik opnieuw beginnen poetsen. Maar dat is dan een goede oefening om als slaafje mijn nieuwe wildvreemde medemens te dienen en te eren.
In de toekomst gaan er massa's banen gecreëerd worden. De eigen bevolking wordt aan het werk gezet om asielzoekers te voorzien van luxueus onderdak. Openbare gebouwen, stations, kerken, scholen, rusthuizen, kazernes, hotels, postkantoren, banken, winkels, universiteiten... álles moet verbouwd worden. Overal moeten er kamertjes en flatjes komen om de sukkelaars op te vangen. Zal het dan tóch nog allemaal goedkomen?...
Stel je nu eens voor dat mijn gast-asielzoeker na een tijdje zijn familie en hele vriendenkring mag laten overkomen, dan wordt mijn zolderkamertje te klein. Dan moet IK ophoepelen, en heeft de asielzoeker mijn huisje voor zich alleen en voor zijn kompanen die zich vanzelf vermenigvuldigen. Als je even niet kijkt staan er 17 nieuwe asielzoekers in plaats van die ene. Geef er 1.000 een slaapplaats, dan staan er 's anderendaags 2.000 andere die opvang eisen... Er komt misschien wel een tijd dat wij uit onze huizen gejaagd worden?...
...En dan is het nu tijd om me op te knappen. Ik wil er op mijn best uitzien voor Richard Gere in de film 'Mr. Jones' (vijf tv). Richard Gere met wie ik op de laatste dag van mijn leven... Maar dat is een ander verhaal.
Atheneum Heusden-Zolder, schooljaar 1989-1990. Voor me liggen oude doktersattesten die vroeger ooit in mijn handen gestopt werden door een wanhopige turnlerares. Zij gaf les aan moslimmeisjes die de turnlessen te westers vonden en in strijd met hun geloof, of wat dat toen ook mocht wezen. Hun huisdokters schreven daarom gul en onbezonnen krabbelbriefjes waarmee de meisjes vrijgesteld werden van deelname aan turn- en zwemlessen. Meestal voor een half schooljaar, maar vaak ook voor een héél schooljaar! Ze haalden drogredenen aan, zoals: slechte gezondheid, misgroeide tenen, inspanningsastma, zwakke algemene toestand, tandpijn, hoofdpijn, psycho-sociale redenen... en nog meer van die gekke verzinsels. Op de belachelijke kladjes had de dokter zijn stempel en zijn kribbelhandtekening gezet. Dat waren de enige twee dingen die ernstig genomen konden worden.
De dokters namen een loopje met hun verantwoordelijkheid en met het welzijn van de meisjes. Zij verhinderden de moslimmeisjes om op een speelse manier deel te nemen aan klassikale activiteiten, waardoor de meisjes de kans zouden krijgen om zich lichamelijk te ontplooiien, sámen met hun 'witte' klasgenootjes. De dokters werkten op een onverantwoorde manier de integratie van de meisjes tegen!
Schooldirecteur R.V. nam contact op met de orde der geneesheren, maar hij stond machteloos en moest ervaren dat dokters onschendbaar waren en ziekteperiodes met redenen zomaar uit hun duim mochten zuigen. De dokters láchten met de inspanningen van de leerkrachten lichamelijke opvoeding, en spotten met de gymlessen op school! Zij lieten de moslimmeisjes cocoonen in hoofddoeken, lakens en gewaden...
Dokter Robert Jansen, dokter Valère Claes, dokter Rik Kelchtermans, dokter Carlo Demeer, dokter M. Frederix, dokter L. Louette... Het is een greep uit uit het corrupte hoopje attesten die trachtten moslimmeisjes te 'beschermen' tegen verwestersing... Doktoren, zijn jullie nu nog bezig met die dubieuze praktijken?! Of is er een nieuwe generatie dokters die alles subtieler aanpakt?! Hebben jullie het avontuur overleefd? Corruptelingen!...
Dat stond er vandaag te lezen in Het Belang van Limburg: "We wonen steeds kleiner".
In 't café ligt er elke dag een krant op den toog waarin ik alleréérst naar de overlijdensberichten ga kijken, om te zien of er niemand het hoekje om gegaan is die mij vroeger iets in de weg gelegd heeft. Ja, dat interesseert mij echt. En als ik dan zo'n kwibus met foto en uitleg en al zo zie doodgaan in de krant, bestel ik een extra biertje. Zo werkt dat bij mij.
Dus: "We wonen steeds kleiner". Is het de lezer al opgevallen dat de media ons willen indoctrineren, ons willen wijsmaken dat kleiner wonen gelukkiger maakt?
Het is al bijna 2 jaar aan de gang, die tendentieuze berichtgeving. Het begon, als ik me niet vergis, met Freya Van den Bossche met haar 'Move-in-Time'-campagne, bedoeld om oudjes op tijd te laten vertrekken naar rusthuizen, serviceflats of andere uitwijkmogelijkheden, als het maar ver weg was van hun geboortehuis of van hun huis waarin ze samen oud geworden zijn. De opdracht van Freya vd Bossche was een onderkomen zoeken voor de steeds groeiende massa asielzoekers en allochtonen die zich in een onnavolgbaar tempo vermenigvuldigen... Sindsdien heb ik niets meer vernomen over de initiële bedoeling van onze kleinere woonsten. Géén verwijzingen meer naar nieuwe Belgen die een huis zoeken. Alleen maar dat we kleiner moeten gaan wonen... Zaag, zaag, zaag...
Als je onzin eindeloos herhaalt, zijn er altijd blinde sukkels zijn die erin geloven, in die onzin. De voorbije maanden vielen mij berichtjes op die allen hetzelfde wilden vertellen, maar vermomd onder een andere titel. Ze bedoelden allen hetzelfde: Klein wonen is cool! Klein wonen is de hype! Hier volgt een greep uit de berichtjes die 'kleiner wonen' willen aanprijzen.
We moeten kleiner wonen - Kleiner wonen: een opmerkelijke Belgische trend - We moeten kleiner en anders gaan wonen - Klein wonen schept groter kansen - We wonen in steeds kleinere huisjes - De Belg moet kleiner gaan wonen - Kleiner wonen is de toekomst - Tips om gezellig en klein te wonen - Waarom we steeds kleiner bouwen in Vlaanderen - Hoe kunnen we kleiner gaan wonen? - Woningen en bouwgronden worden steeds kleiner - enz...
Woorden die meedeinen op de golven van de tijd, volgen soms een verrassende koers. Ze verliezen hun charme, ofwel klinken ze aantrekkelijker. Ze worden vulgair, ofwel klinken ze verfijnder...
Neem nu het woord 'straathoek'... Vroeger kwamen er nostalgische beelden in je op over een rustige straat in een dorpje op het platteland, zonder verkeersdrempels, zonder verkeerslichten, met even verderop de kerktoren en daaronder het bruine dorpscafé met zwart-wit-tegels, waar tooghangers de wereldproblemen in één handomdraai oplosten. De cafébaas tapte pintjes en gaf iedereen gelijk. En dan was er de 'straathoek' waar vrouwtjes wat keuvelden na hun boodschappen in het dorpswinkeltje... Zoals in Het Dorp van Wim Sonneveld.
Het woord 'straathoek' heeft nu helaas álles moeten inleveren, het heeft zijn luister en zijn charme verloren, zijn nostalgische beladenheid is het kwijt, sinds 'straathoekwerkers' rondslenteren in de buurt, op zoek naar lotgenoten die in verval dreigen te geraken, op zoek naar gespuis en nietsnutten die hun tijd op straat verspillen.
Straathoekslenteraars gaan dan samen met hun bekeerlingen naar het plaatselijke café om over problemen te zeuren, om problemen van ontspoorde jongeren te ontrafelen. Eindeloos ploeteren en wroeten in de problematiek van spijbelende en rondhangende jongeren. De potentiële criminelen en andere schoffies die bezig zijn met in de goot en op de richel te belanden, krijgen dan te maken met zweverige theorieën door de truttekes en slapjanussen van het straathoekwerk ineengeflanst.
Straathoekdrentelaars dwingen geen gezag af, ze verlagen zichzelf tot het bedenkelijke niveau van de straatjongere. 'Inleven' noemen ze dat. 'Inleven' en 'meevoelen' en nog zo van die barmhartige activiteiten, dat is straathoekjargon. Als missionarissen bewegen ze zich sleepvoetend voort op straat, op zoek naar slachtoffers om die nog wat dieper in de marginaliteit te duwen...
Het is héél lang geleden dat Lieve nog iets schreef over vreemdelingen. Vier dagen geleden of zo?
Wel, vandaag gaat het over Peer en zijn bevolking. Peer is een rustig dorpje met de sterallures van een wereldstad. Bij het geringste evenementje of onbeduidend braderietje, worden meteen alle invalswegen naar Peer afgesloten, alsof de koning op bezoek komt, of een andere bekende Vlaming.
Lezer, wandel eens door Peer-centrum. Dan ben je vlug klaar, een paar straten en je hebt het gehad. Luister vooral niet naar de jengelende 'muziek' die door de straten buldert. En let vooral niet op de boze parkeerwachter die met een duivelse blik een automobilist beboet, de énige auto in de hele straat... Maar bewonder wél de kerktoren en geniet van de hemelse klanken die uit de klokkentoren weergalmen. Alléén de kerk en de klokkengeluiden zijn een bezoekje aan Peer waard.
Het straatbeeld geeft een vredige aanblik, alsof alleen maar Jef, Pol en Pier in Peer wonen, of Mariette en Melanie... Geen bruine uitheemse verstoringen, geen gezwaai met lakens, sluiers of ander textiel, geen allochtoons geweld, niéts van die exotische rariteiten...
Maar! Dat is gezichtsbedrog!... Wandel eens even binnen bij 'De Voorzorg' op de Peerse markt. Dáár zitten ze! De gesluierde madammen met dure kinderwagens, met bolle buikjes waarin toekomstige Perenaartjes zitten. En als ze dan aan het loket uitgetetterd zijn, stappen ze in hun kansarmoede-BMW die dan ook nog eens fout geparkeerd staat, vlak voor de deur van De Voorzorg! Een bekeuring vrezen ze niet, omdat ze weten dat de politie niet racistisch mag zijn. Peerse agenten viseren alleen maar originele inwoners.
Het groeiend aantal vreemdelingen in Peer maakt me bezorgd. Het dorpse karakter is aan het verdwijnen. Niemand stelt zich vragen, niemand trekt aan de alarmbel... Dat deden ze vroeger in Antwerpen ook niet, er was geen paniek, geen jobstijding, de bevolking bleef rustig afwachten... tot in eigen straat geen eigen volk meer te zien was! Het gebeurt razendsnel, en de bolle buikjes van de bruin madammen beloven veel voor de toekomst!...
Vorige week schreef ik over "De Vrouw die Allah wil". In een reactie gebruikte lucky9 het woord 'Misogynie'. Dat inspireerde me om te schrijven over vrouwelijke onhebbelijkheden...
...Vrouwelijke lezers en andere lezeressen zoeken best een andere blog op, want nu gaat Lieve haar seksegenoten plagen, belachelijk maken, hen bespotten en door het slijk halen.
Vrouwen herinner ik me als sluwe doortrapte wezens die na een pijnlijke vechtscheiding ook nog eens hun arme man kaalplukken. Zijn laatste cent willen ze hebben. Zijn kostbare bezittingen ook. Alles moet het kreng hebben. En hij moet gaan bijverdienen om haar gekke alimentatie- en andere grillige eisen in te willigen, hij moet zich in de schulden steken, overleven in een vunzig tentje op de wei, en als hij zijn kinderen een paar uur wilt zien, moet hij er om bedelen en smeken. Het bezoekrecht, daarvan maakt zij een pestrecht. Vrouwen halen het beste uit een man naar boven, vooral na een scheiding... Mijn pessimisme is gebaseerd op waargebeurde verhalen van kaalgeplukte mannen. Niet gebaseerd op losse feiten, zoals in de film, maar op droeve belevenissen van mannen die hun vergissing van vroeger berouwen, die terug in de tijd willen gaan, naar het altaar, om andere woorden uit te spreken dan dat ene fatale ja-woord...
Als mislukte dolle mina's en geperverteerde feministen begeven vrouwen zich 's ochtends op weg naar hun kleurloze carrière, maar eerst nog even de kleine gaan dumpen in een of andere duistere crèche of bij een louche onthaalmoeder. Waar ze eerst zo intens naar verlangden, willen ze nu zo vlug mogelijk kwijt, een klein hulpeloos wezentje zomaar uit handen geven. Misdadig.
Het begon al bij Eva in het aards paradijs. Dat uitgekookte oermens vond het nodig om de willoze Adam te verleiden, en daarmee was 'de zonde' geboren. Adam werd het paradijs uitgebonjourd, en op de koop toe kreeg ie ook nog eens een preek mee van zijn Schepper. Hij moest een broekje aantrekken, of liever: een vijgenblad. De schaamte werd toen uitgevonden. Dus dat scheppingsverhaal uit onze 'Gewijde Geschiedenis' van vroeger, begon al met kinderen op school een niet zo fraaie voorstelling te geven van 'de vrouw'...
Dan hebben we ook nog onze woordenschat die getuigt van het slechte karakter van de vrouw. Het woord 'zon'! 'Zon' is vrouwelijk, de zon is een 'zij'. Alleen een vrouw krijgt het klaar om verzengend heet iets te verschroeien, en allesverschroeiend te vernietigen en te vernielen... De woorden 'pantoffel' en 'sloef', die zijn mannelijk... En ooit gehoord van 'homme fatal'? Nee, wél van 'femme fatale'...
Aanvankelijk lijken vrouwen op feeën en bosnimfen die op zoek zijn naar de prins van hun dromen. Een oogverblindende prins op een wit paard. Tijdens hun zoektocht doen ze niets liever dan kroelend en rollebollend de mannelijke lusten bewerken. Bedwelmd en beneveld lopen die mannen dan in de val en voor ze het beseffen zit er een kanjer van een trouwring rond hun vinger...
In 1991 startte een project in een aantal Limburgse 'risicogemeenten' om sociaal achtergestelde gezinnen op te vangen en te begeleiden. Bedoeling was om leerachterstand bij kinderen tegen te gaan en de gezinnen volwaardig te laten participeren aan de maatschappij. De gemeenten wierven personeel aan om het project een concrete vorm te geven. Algauw baanden die ambtenaartjes zich een weg naar de PMS-centra waar ze binnendrongen en voor de voeten liepen van het personeel aldaar.
Martine M. werd aangesteld als coördinator en kreeg de leiding over het project dat in de scholen van een migrantenwijk liep. Haar opdracht was: bouwen aan een sterke ouderbetrokkenheid, aan een nauwe band tussen kansarme ouders en de school van hun kinderen. Maar Martine raakte verstrikt in haar opdracht, zij vulde haar opdracht in met activiteiten die niets meer te maken hadden met integratiebevordering. Het project ontaardde in een regelrecht migrantenproject dat allochtone eigenheden ondersteunde, een project dat eigen taal en cultuur aanmoedigde. Van integratiebevordering was er geen sprake meer.
Martientje was een geitenwollensokkenmadam, jong, blond, naïef en euforisch. Zij geloofde in het verhaaltje van de olifant en het muizenholletje, in de perfecte integratie van migranten in onze samenleving, een integratie die spontaan en vanzelfsprekend op gang zou komen, mits een nederige en liefdevolle bejeging van De Allochtoon.
Omdat Martientje niet stevig in haar schoenen stond, begon ze te zweven. Haar affiniteit met de Turkse bevolking groeide, ze was goed op weg om zélf te integreren in het vreemde allochtone wereldje, ze vergat haar eigen aard en oorsprong. Zo was er haar adoratie voor de Turkse taal en cultuur, voor moskeeën, islam en koran, voor het CGKR, en haar vriendschappelijke omgang met de bolvette Turkse mama's die ze regelmatig aan huis bezocht in het gezelschap van de Turkse tolk (een overtreding van de werkovereenkomsten! Hierover later meer)... De Turkse mama's wijdden Martine in in hún wereld van gebed, godsdienst en gebruiken. Martine besefte niet dat ze afweek van haar eigenlijke opdracht en zich liet hersenspoelen in de migrantenwijken rondom de concentratiescholen.
Ouderavond lyceum, oktober 1996. Bijna herfstvakantie. De eerste toetsen en beoordelingen zitten erop, en nu nog even spartelen met lastige ouders.
Het was een donkere herfstige avond, er hing onheil in de lucht, ik voélde het. Boze moeders kan ik nog wel aan, maar onmensen als Suzanne B. zijn een nachtmerrie die aan mijn controle ontsnappen.
Suzanne B. was de naam van het kreng (zie foto). Zij leek op een voorhistorische tante, zo eentje dat tourtel drinkt en dan zat wordt. De duivel stuurde haar naar de ouderavond, ofwel was ze op eigen houtje ontsnapt uit de hel?... In ieder geval zat ze daar te wachten. In de donkere gang, als een logge zware gestalte, zat ze geduldig haar beurt af te wachten. De aanblik was dreigend en imponerend. Zelfbewust keek ze star voor zich uit. Eigenlijk had het mens hier totaal niets te zoeken, want ze was géén ouder, van geen enkele leerling... Haar rotverwende kleinzoon zat in het laatste middelbaar. En die vrijde zo'n beetje met een meisje uit zijn klas. Dat meisje was de oogappel van Suzanne B., hoewel beiden nog lang geen familie van elkaar waren.
Toen 'het gevaarte' eindelijk aan de beurt kwam, leek het alsof ze in de gang haar tirade al voorbereid had. Ze was agressief, verbaal agressief. Met priemende ogen protesteerde ze hevig tegen de lage screeningscijfers van haar toekomstige kleinkind, ze was het er niet mee eens en eiste een herziening. Als mensen een 'herziening' eisen, wil dat zeggen dat ze een vervalsing willen, corruptie dus! Suzanne B. wou me het liefst te lijf gaan, maar haar schijnheilige burgerfatsoen belette haar dat.
Aanvankelijk luisterde ik naar de ergernissen van de boze vrouw. Maar het kwaad was geschied. De wortels van vijandigheid zaten al vast. Het mens zat zowat zinloos en doelloos te kibbelen en te krijsen, niet voor rede vatbaar... Een uitzichtloze situatie!... De nachtmerrie eindigde toen ik haar hardhandig buitenzwierde. Er zat niets anders op.
Op school hebben ze me nog nooit een lijfwacht aangeboden!!! Een aantrekkelijke bodyguard kon ik soms wel gebruiken, toen ik zo overgeleverd zat te wachten op agressievelingen die hun boosheid en frustraties op mij wilden afreageren...
Rik Ringers, detective en journalist in het gelijknamige stripverhaal, is de schuilnaam van een warhoofd die me ooit eens een mail stuurde waarmee ik aanvankelijk geen raad wist. Maar algauw besloot ik het mailincident gewoon te negeren. Te klasseren als waardeloze prul, als tijdverdrijf van een gefrustreerde lezer die een zwak moment beleefde.
Rik Ringers was van mening dat bloggers niets mogen verbergen, dat ze hun ziel en hun hele innerlijke wezen moeten blootgeven, dat ze geen geheimen mogen hebben, dat ze hun hele psyche moeten delen met alle lezers.
Hij vond ook iets niet kloppen aan mijn blog, maar vertelde niet wat hem dwarszat. Dat zou hij gaan onderzoeken. Oei! Moet ik nu schrik krijgen? Of al mijn zonden voortaan gaan opbiechten op mijn blog? Of meer over erotische avontuurtjes gaan vertellen? Of minder fantaseren en minder dromen?...
Het was niet duidelijk wat Rik Ringers van me verlangde. Hij zou het gaan onderzoeken, zei hij. Wat onderzoeken? Hoe onderzoeken? Waarmee onderzoeken? Met vergrootglas of kristallen bol? Met telescoop of verrekijker? Welke bronnen zou hij aanspreken?... De geheimen die een detective ontrafelt kunnen soms verrassend uit de bus komen. Wie weet wat hij allemaal over mij gaat ontdekken? Ben benieuwd. Ik wens hem veel succes...
Hallo Rik Ringers, onder welke schuilnamen heb je me nog belaagd? Ik heb ze allemaal verzameld, alle fictieve e-mailadressen. Vergeet niet dat ik ook Rik Ringers kan spelen! Ik ben er bijna!!!
Dat was de titel van een nieuwsberichtje vandaag. Het woord 'kwartet' intrigeert me. Is dat een nieuw woord in de journalistiek? In plaats van 'jongeren'?
In de Antwerpse wijk 2060 is zaterdagavond een 33-jarige man levensgevaarlijk gewond geraakt bij een vechtpartij op straat. Dat meldt de Antwerpse lokale politie. De man werd in elkaar geslagen door vier andere mannen. Intussen zijn al twee verdachten gevat, de twee anderen zijn geïdentificeerd en worden opgespoord. Een ooggetuige zag hoe het slachtoffer het op het Sint-Jansplein aan de stok kreeg met zijn belagers. De man werd op de grond geduwd en kreeg verschillende schoppen in het aangezicht voor de vier ervandoor gingen. De ooggetuige verwittigde de hulpdiensten. Die dienden het slachtoffer eerst ter plaatse de eerste zorgen toe en brachten hem dan in kritieke toestand naar het nabije Stuivenbergziekenhuis. Over de aanleiding tot de vechtpartij is nog niets bekend.
Om deze criminele streek uit te halen, is er een zeker samenhorigheidsgevoel verondersteld tussen vier personen. En bij welke bevolkingsgroep is het samenhorigheidsgevoel en de groepscultuur nergens zo sterk? Juist. Dan is het niet zo moeilijk om te raden naar het soort misdadigers. Hun identiteit zullen we wel nooit te weten komen: de politie als beschermers van het imago van allochtonen... alsof dat imago niet allang beschadigd is. Ik zal het de journalisten eens makkelijk maken, ze kunnen kiezen tussen de volgende woorden: criminelen, gespuis, ongure types, bandieten, boeven, schurken, gangsters, goot- en richeltuig, klaplopers, geweldenaars, crapuul, dieven, plunderaars, verkrachters, moordenaars...
Willy V., bijgenaamd 't Kabouterke wegens zijn nietige gestalte en onwaardige uitstraling, speelde directeur van een lagere school waar allochtoontjes de 'witte' leerlingen aan het wegjagen waren. Een droeve evolutie die in andere scholen ook al aan de gang was. 't Kabouterke bleek niet opgewassen tegen de diversiteit in zijn school. Hij accepteerde geen enkel niveauverschil tussen allochtoontjes en Vlaminkjes. 'Iedereen gelijk' en zo... Voor hem waren de zwakke testuitslagen van zijn allochtoontjes uitschuivers, toevallige vergissingen, tijdelijke blunders... Het zou allemaal wel goed komen. In zijn dromen, ja...
Geldverslindende projecten, met snobistisch materiaal en dure leerkrachten, hebben vergeefs gepoogd de kloof tussen migranten en eigen kinderen weg te werken. Dat was te voorspellen. Dat het vergeefs zou zijn...
Op zekere dag vertelde 't Kabouterke dat het CLB was komen testen en dat de uitslagen om te janken waren. Hij begreep niet waarom zijn allochtoontjes zoveel lager scoorden dan hun Vlaamse klasgenootjes. Hij was van mening dat allochtoontjes extra hulp moesten krijgen bij de testafname, dat de testinstructies vertaald moesten worden, dat fouten door de vingers gezien moesten worden, dat de geldende normen herzien moesten worden, en nog zo meer van die discrimerende onzin...
Over de hele lijn werd 't Kabouterke geconfronteerd met het lage peil van zijn allochtone leerlingen, hij wéigerde de lage scores te aanvaarden. Het zat hem zó dwars dat hij op een dag ontplofte. Dat gebeurde op 26 oktober 1992. Een onvergetelijke datum. Hij verloor zijn zelfbeheersing, liep rood aan, sloeg blauw-paars uit, zijn stem ging hoger, en toen moest het CLB het ontgelden, alles wat hem in de weg lag, flapte hij er uit, als gal die maandenlang vast in zijn keel gezeten had. Waar het maar kon, trok hij het CLB-werk in twijfel. Alléén zijn eigen leerkrachten deugden nog, dat waren nog de enige 'goei', want "die pasten hun lesniveau aan"... Wacht even, lesniveau "aanpassen"? Neen, lesniveau "verlágen"!...
Professor Nuttin gaf ongestoord en emotieloos een uiteenzetting over het G-plekje in de vagina. Het was toen een zwoele en broeierige dag. Een dag die nog lang bleef nazinderen bij zijn studenten. Het was de tijd dat we nog allemaal maagd waren, rein en fris als een onbezoedeld kinderzieltje. Met een halve seksuele voorlichting achter de rug luisterden we gespannen en gulzig naar de wijze woorden van de prof. En toen we buitenkwamen was het alsof de zon veel dichter bij de aarde gekomen was.
Professor Nuttin dweepte met Sigmund Freud en zijn psychanalyse. Maar hij was het niet eens met Freuds opvattingen over de psycho-seksuele ontwikkeling van de vrouw, omdat Freud het clitoraal orgasme veroordeelde als zijnde infantiel en onvolwassen. Wél erkende Freud twee soorten orgasmen, het kinderlijke clitoraal orgasme, en het rijpe volwassen vaginaal orgasme. Latere research naar de fysiologische reacties van de vrouwelijke geslachtsorganen tijdens het vrijen, vestigde de aandacht op een plekje in de vagina dat door prikkeling een orgasme veroorzaakt, gevolgd door een ejaculatie, waarbij een helder vocht geloosd wordt.
Het G-plekje heeft natuurlijk altijd bestaan, maar in 1950 werd het plekje genoemd naar dokter Ernst Gräfenberg. Deze beschreef het plekje in de vagina en de precieze locatie ervan. Het plekje is een soort weefsel, dat erg lijkt op het weefsel van de zwellichaampjes in de penis, een weefsel dat opzwelt bij seksuele prikkeling, en tijdens het hoogtepunt komt er een helder vocht vrij. Die vochtuitstoting bij het klaarkomen heeft een chemische structuur die erg lijkt op het vocht dat bij de man in de prostaat aangemaakt wordt.
Lezer, als je nog in staat bent tot extatische hoogtepunten vanochtend, ga dan nu als de bliksem op jacht naar G-plekjes!!!
Er zijn mensen die wild worden als ze het woord 'homo' horen, ze krijgen stuiptrekkingen, beginnen te raaskallen en nemen dan de gekste beslissingen.
Zo is er in een taalschool in Utah een medewerker ontslagen omdat hij een blogpost publiceerde over homofonen.
Homofonen zijn gelijkklinkende woorden met een verschillende betekenis (lijden/leiden).
Tim Torkildson (op de foto toen hij nog niet ontslagen was) zou de indruk gewekt hebben dat de school homoseksualiteit promootte, hij zou de school associëren met homoseksualiteit. En daarom werd hij ontslagen. Hij gaf toe dat het voorvoegsel 'homo' controverse kan veroorzaken.
Zijn baas, Clarke Woodger, zei echter dat het ontslag niets te maken had met homoseksualiteit.
En dan is het aan ons om te raden naar de motieven van de homofonen-auteur. Misschien wilde hij wat spelen met 'homo', maar waarom heeft hij er dan niet 'homogeen', 'homozygoot', 'homoloog' bijgehaald?...
En toch... komt het woord 'homo' weer in diskrediet. We hebben er alweer een woord bij dat niet zomaar gebruikt mag worden, eerst was er 'allochtoon', en 'neger', nu is het 'homo'. 'Wit' en 'zwart' zijn ook al zwaar beladen. Welke andere woorden gaan volgen? De aanslag op onze taalschat neemt zorgwekkende vormen aan!
