Rimpelteentje 

er was eens in een Vlaamse stad
een schone die twee katten had
rond haar dichterswiel
bedreef zij haar stiel
haar muze vulde blad na blad

daar op haar kamer vol papier
met bergen proppen daar en hier
ontlokte zij vaardig
een dichteres waardig
haar pareltjes aan het klavier

mijmerend naar de horizon
schreef ze een nieuw acrostichon
het rijmen ging vlot
maar och-god-och-god
de beginletter bleef uit ’t brouillon

ze jammerde en zuchtte fel
dat dichten werd haar plots een hel
ze sprak tot haar kat :
"ik neem nu een bad
en kom straks terug met rimpelvel."