Met het Vlaemsch Huizeke in Kassel (Frans Vlaanderen)
Vandaag verkennen we een stukje Vlaanderen in Frankrijk.
In Terdegem organiseert Vlaemsch Huiseke Godewaersvelde een wandeltocht rondom Kassel (Cassel).
Na ruim een uur rijden bereiken we zonder omwegen te maken de start in het gemeentelijk feestzaaltje vlakbij de kerk. Daar is men reeds volop bezig met het grillen van beenham één van de redenen waarvoor sommige wandelaars hier komen wandelen.
We starten onze 33 km langs rustige vlakke verharde wegen. Vlak voor ons ligt de Kasselberg met vlak ernaast de Wouwenberg of de Recolettenberg.
Met zijn 176 m is de Casselberg meteen ook het hoogste punt van de (Franse en ook Vlaamse) Westhoek, waartoe dit stukje Frans Vlaanderen behoort.
Stilaan beginnen we te stijgen. Langs een aantal mooie, droge en soms bevroren veldwegen gaan we de richting van Cassel uit. Het kerkje toornt hoog boven ons uit. We stijgen langsheen een oude stadsmuur, gaan onder een oud brugje door en bereiken zo het stadje. We laten het centrum nog even links (feitelijk rechts) liggen en dwalen door een aantal eeuwenoude straatjes geplaveid met kasseitjes. We merken dat heel wat straatnamen en uithangborden Vlaams klinken. Rechts bemerken we een oude stadspoort : Le Porte dAir ( of Ariënpoort). Vanaf hier beginnen we aan een stevige klim tot de tot van de Recolettenberg en daar in een schooltje is er dan een eerste controle.
Van hieruit maken we een lusje. We dalen af tot aan een spoorweg die we via een parallelle veldweg geruime tijd volgen. Dan komen we in het dorpje met Vlaamsklinkende naam Zuidpene. Ooit werdenhier aan het riviertje Pene zware veldslagen gevoerd. De Franse koning Lodewijk XIV veroverde dit stukje Vlaanderen, dat helaas geen natuurlijke hindernissen noch duidelijke grenzen had op de Verenigde Nederlanden (toen onder Spanje). Dit stukje Vlaanderen werd onherroepelijk bij Frankrijk gevoegd. Stilaan werd La Flandre flamingante verfranst vooral omdat Frankrijk geen andere taal toestond in het openbaar leven dan het Frans. De inwoners van deze streek koesteren echter meestal hun Vlaamse roots. Daar waar het Vlaams enkel door ouderen gesproken werd , is er de laatste jaren toch weer eenheropleving van het Frans-Vlaams.
We verlaten deze bijzondere plek, gaan een brugje over en beginnen andermaal aan de klim naar de controle toe.
Gesterkt met een broodje en een tas koffie vervolgen we onze wandeling. Langs een kasseipad klimmen we tot de top van de Casselberg. Hier staat een windmolen en verderop ook een monument die de Slag van Cassel herdenkt. We dalen terug af tot aan het gotische Onze Lieve Vrouw kerkje van Cassel. Ten tijde van de Franse Revolutie diende dit kerkje als paardenstal en gevangenis.
We dalen af langs een veldweg en zien in de verte reeds een ander dorpje liggen : Steenvoorde. Hier in dit dorpje, dat de hoofdplaats is van het gelijknamige kanton heeft ieder jaar een reuzenommegang plaats. In dit dorpje onstond na een bedevaart trouwens ook ooit de beeldenstorm waarbij een aantal Roomskatholieke heiligdommen vernield werden.
Na de controle maken we van hieruit een relatief platte lus. Over de vlakke kale velden snijdt een koude wind in onze gezichten.
We komen in het dorpje Oudezeele waar we rond de kerk wandelen. Ook hier verraden de namen op de graven op het kerkhof vlakbij het kerkje de Vlaamse oorsprong.
Trouwens : één van de allerberoemste Fransmans had Vlaamse voorouders. Ik heb het hier over monsieur Charles De Gaulle. Eigenlijk is de Gaulle een verfransing van Vandewalle, de oorspronkelijke naam van deze familie!
We keren nu terug richting Steenvoorde en gelukkig zit de wind ons nu in de rug.
Na een laatste controle vatten we het laatste stukje aan. De veldwegen langswaar we nu gaan zijn ondertussen ontdooid en liggen er soms glad bij. Het wordt ook drukker want wandelaars die een kortere afstand wandelen zitten hier ook op het traject.
alle afstanden. En dan duiken vlak voor ons de Recolettenberg en Casselberg weer op. Nog even en we zijn er!
Het einde van een mooie tocht in een vrij onbekend stukje Vlaanderen.
Voor onze wandeling van vandaag houden we het dichtbij. De Sportvrienden organiseren vandaag in Heldergem hun jaarlijkse Steenbeektocht. We vertrekken meteen en laten de kerk links van ons liggen en volgen het Steenbeekpad. We komen voorbij het kerkhof. Even later zien we één van de vele watermolens die deze streek rijk is : De Engelse Molen op deMolenbeek. Het was ooit een vlaszwingelmolen en een oliemolen. Later deed hij enkel dienst als graanmolen.
We draaien rechts een pad op en lopen nu naast de Molenbeek langs de wijk Dries.Aan een splitsing moet onze afstand de richting van Kerksken uit. We maken er een lange lus rondom de wijk Boekent en komen dan terug aan de splitsing om deze keer via Landries recht naar Aaigem toe te stappen. Op het dorpsplein is het een drukte van jewelste. Er heeft deze ochtend een woningbrand gewoed en de brandweer is nog aan het nablussen. Buurtbewoners geven elkaar hun eigen versie van de feiten. Wij stappen op de controlepost af. In een zaal die wat krap gekozen is voor de vele wandelaars vinden we toch nog een plaatsje. We komen hier tweemaal.
Na de koffie vatten we de eerste lus aan. We gaan rechts een tegelpad op en komen zo weer achter de Sint Niklaaskerk van Aaigem. Het dorpsplein van Aaigem werd trouwens recentelijk heringericht. Via Opaaigem komen we voorbij een oorlogsmonument dat werd opgericht voor een neergestort vliegtuig. We zijn nu op weg naar Ressegem. Vlakbij de kerk ligt een soort van wal. Ik ben het niet zeker maar misschien is dit een overblijfsel van de wal rondom het kasteel.
Voorbij de kerk gaan we al snel weer een veldweg op. In de verte zien we een windmolen en het kasteel van Herzele/Ressegem. Verderop en terug dichterbij Aaigem werd een overstromingsgebied aangelegd om te voorkomen dat de Molenbeek bij overvloedige regenval de bewoonde lagergelegen wijken onder water zou zetten. Via Aaigemberg klimmen we dan terug naar de controlepost.
Er rest ons nog één lusje te doen. We volgen het Molenbeekpad die ons langs meerdere veldwegen leidt. Later volgen we dan terug het Steenbeekpad zijdelings van Woubrechtegem.We staan nu vlak voor de windmolen die we daarstraks nog in de verte zagen.
Via de Hoogkouter en de wijk Oom bereiken we stilaan weer Heldergem. Vlak boven ons zien we het kerkje al. Er rest ons enkel nog een klimmetje langs een lang tegelpad.
Ik ben annemie sterck, en gebruik soms ook wel de schuilnaam daisy walker.
Ik ben een vrouw en woon in () en mijn beroep is ambtenaar.
Ik ben geboren op 28/08/1960 en ben nu dus 64 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, reizen, computeren,.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
