De Parel Van het Pajottenland organiseert vandaag de Decembertocht. De start is dit jaar in een ander zaaltje, evenwel slechts een halve km van de traditionele startplaats.
Nadat we ons hebben ingeschreven gaan we bij ochtendgloren op stap voor een tocht van iets meer dan 32 km. Via een betonpad gaan we over op een asfaltweg die er erg glad bijligt. We klimmen dan ook een berm op om via een akker een veiliger (parallel) parcours te volgen. We hebben een wijds uitzicht over de velden waar de ochtendnevel langzaam optrekt. Het zonnetje kleurt oranje en klimt stilaan hoger. Het belooft een mooie dag te worden.
Voor de eerste lus trekken we zuidwaarts weg van Vollezele. Vele veldwegen volgen elkaar op richting Galmaarden. Eigenaardig genoeg behoorde Galmaarden ooit tot het graafschap Henegouwen. Thans vormt Galmaarden een gemeente in fusie met Vollezele en Tollembeek.
Vele grote pachthoven vallen ons op onderweg zoals bv Hof Ter Haeghen. Sommige van deze hoven zouden dateren uit de 12de eeuw.
Het parcours is hier glooiend en zo krijgen we oa de Spieringenberg onder onze voeten geschoven. De eerste controle is in de vroegere startzaal in Vollezele.
De Vollezelenaren kregen niet voor niets hun spotnaam "de Hengstenaars". Immers, ooit was Vollezele bekend om zijn vele stoeterijen en voor het fokken van Het Brabantse Trekpaard.
We blijven even plakken in het mooie nieuwe zaaltje maar gaan dan op weg voor de tweede lus.
We trekken het nu noordwaarts naar Denderwindeke. In de verte zien we een regenboog, daar heeft het dus geregend. Hier is het nog lekker droog en schijnt het zonnetje, al is het wat koud.
We dalen de Congoberg af. "Congo" verwijst naar de vroegere mijnwerkers die vanuit deze streek ongewassen per trein naar de Waalse mijnen trokken en zoniet nog zwarter 's avonds terugkeerden.
Onderweg stuift ons plots een wandelaar voorbij net op het moment dat we een foto maken van een nogal raar monument, iets wat op een totempaal gelijkt. Als hij ziet dat we ook een foto van hem nemen, is hij plots niet meer gehaast en haalt zijn mondharmonika boven om een airke te spelen voor ons.
We gaan even de richting van Waarbeke en Nieuwenhove uit op dan uiteindelijk in Denderwindeke te belanden.De mondharmonika-virtuoos is er ook en hij komt vlak aan mijn oor spelen...... Vanaf deze welbekende controlepost maken we twee lussen alvorens terug te keren naar Vollezele. De eerste lus is verkeerdelijk aangegeven als zijnde slechts 4,25 km ipv 8,5 km.
Langs soms heel modderige paadjes en venijnige stenige wegjes gaan we via Liefferinge naar Neigem. Op de grens met Neigem en Meerbeke zien we een prachtig kasteel. Dit zou dateren uit de 13de eeuw. Voor ons zien we ook Neigembos. Via Meerbeke en de Varenberg komen we terug in Denderwindeke
Tijd voor onze boterhammenkes met een lekkere pot verse tomatensoep met ballekes. En dan op weg voor een kort stukje : slechts 4,25 km. We gaan niet ver uit de buurt want we hebben voortdurend de kerk van "Winnik" in het vizier.
Ooit waren er in Denderwindeke vijf windmolens en een watermolen. Op onze weg zien we één van deze windmolens : de molen "ter Zeven Wegen". Het is een korenmolen die in 1986 beschermd monument werd. Vlakbij deze molen zien we de kapel OLV van 7 weeën (7 maar???). Deze kapel maakt deel uit van de "Wegom". Dit is een bedevaartsweg. Oorspronkelijk waren er een twaalftal kapelletjes, allemaal opgericht ter bescherming tegen cholera en waarlangs jaarlijks een ommegang georganiseerd werd. Langs de modderige landweg die we volgen merken we nog een aantal van deze kapelletjes. Terug in Denderwindeke blijven we na deze korte lus toch lange tijd plakken.
Uiteindelijk vatten we toch de laatste lus aan terug richting Vollezele. Veel modder langs deze lus. Alhoewel de organiserende wandelclub voor alternatieve verharde wegen gezorgd heeft, kiezen we toch voor geploeter. En spijt hebben we daar niet van want het parcours leidt ons langs een prachtig domein met kasteel. Het kasteel van de familie Steenhoudt dateert uit de 17 de eeuw en oogt mooi gerestaureerd. Het ligt midden in het groen, omgeven door weiden en een prachtig bos met eeuwenoude bomen. Rondom zien we mooie vijvers.
We doorkruisen het bos en bemerken in het het struikgewas een kooi. Deze dient om oa fazanten te voederen om hun aantal op peil te houden. Rond deze tijd van het jaar is er weinig voedsel te vinden in de natuur en vandaar dat er wat bijgevoederd wordt.
Dan zien we aan de rechterkant een bordje met "laatste km" en tien minuutjes later zijn we terug in de startzaal. Het is er erg druk. Een lange rij wandelaars schuift aan voor de verse heerlijk ruikende wafels. Ik hou het bij een frisse schuimende Hoegaarden. Wafels bak ik zelf wel eens en iedereen mag dan komen aanschuiven.
Deze tocht was echt een Parel in het Pajottenland.
Ik ben annemie sterck, en gebruik soms ook wel de schuilnaam daisy walker.
Ik ben een vrouw en woon in () en mijn beroep is ambtenaar.
Ik ben geboren op 28/08/1960 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, reizen, computeren,.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
