01-03-2009 om 00:00 geschreven door walking daisy

De tocht van vandaag, georganiseerd door de Kadees van Aalst wil ik voor geen geld missen. Immers de start is in de Sintjozefsschool in Mere en hier heb ik mijn jeugd gesleten. Toepasselijkerwijze heet de tocht Papeterstocht, naar de spotnaam van de Merenaren. Volgens een volksverhaal zouden de Merenaren een kaatstoernooi gewonnen hebben tegen de Erpenaren. Als prijs mochten die van Mere aanschuiven voor een eetfestijn op de Vlaamse kermis in Erpe. Maar de Erpenaren, vol van naijver schotelden de Merenaren enkel pap voor. Vandaar dus………..

Gevieren verlaten we het schoolplein en stappen naar het dorp toe

Links tegenover de kerk staat de pastorie met in de tuin een beeldje van Sint Bavo, de patroonheilige van Mere. Via de Cauwenberg gaan we een lang tegelpad op naar de wijk Beek  om dan op een graspad naast de Molenbeek terecht te komen. De Molenbeek heeft overigens haar naam niet gestolen want ooit waren hier wel 12 molens bedrijvig op de beek.

We volgen de beek tot aan de watermolen op het gehucht Broek. Deze molen werd reeds vermeld in 1571 al is hij later wel eens heropgebouwd. De molen bleef tot 1975 actief en thans is het een beschermd monument. De vallei van de Molenbeek hier werd ook als landschap beschermd. Onlangs werd in het molenhuis een taverne en kunstatelier geopend

In de Oude Broekstraat draaien we af en komen voorbij een visvijver.

We wandelen verder door het Blauwbos en het natuurgebied Den Dotter. Dit gebied heeft zijn naam te danken aan het feit dat de dotterbloem hier welig tiert.
Het landschap van Den Dotter bestaat uit de vallei van de Molenbeek, enkele zijvalleitjes en landschappelijk waardevolle kouters. Opmerkelijk feit is dat we hier nog maar liefst drie watermolens aantreffen waaronder de Gotegem- en Engelsemolen
Even later komen we aan de Gotegemmolen :Dit is was ooit een korenmolen. Het gehuchtje ligt net op de grens van drie gemeenten : Haaltert, Mere en Aaigem en is het hoogst gelegen punt. Vlakbij een authentiek volkscafé :” De Cabaree”. Het draagt reeds meer dan 200 jaar deze naam.
Via Gotegem gaat het dan langs den Dries en Landries naar Aaigem en naar Heldergem alwaar we in Huize Glorieux een eerste controle hebben. De regio waartoe Heldergem behoort in nog steeds een toonbeeld  van landelijke authenticiteit : “de boer bewerkt zijn land en op tweede Sinksendag is er de jaarlijkse grote kermis”. Het ontbreken van enige actie in deze streek werd oa door Jan De Wilde al bezongen.

 Na de controle wandelen we voorbij het jonge geboortebos. Voor iedere nieuwgeboren inwoner kan er een boompje gepland worden. We gaan verder langs de St Amanduskerk. In de kerkmuur zien we zeven opvallende nissen ter ere van de Heilige Korneel. Vroeger stond de kerk wat verder, op een plaats die nu nog ‘Oud Dorp’ genoemd wordt. De vroegere kerk werd in 1859 verwoest door de bliksem en het schijnt dat slechts acht toenmalige burgers van de gemeente de kerk op dezelfde plaats wilden behouden.

Erna volgen we een betegeld pad en later enkele veldwegen. We gaan via Landelede en Boekent zijdelings langs Kerksken richting Denderhoutem toe en we komen voorbij een oude steenbakkerij. Ooit waren er hier in de streek trouwens vele van deze steenbakkerijen. We bereiken via een aantal modderige wegeltjes het Eiland in Haaltert. Dit zeer landelijke gehucht ligt  vlak op de grens met Denderhoutem. Als we voorbij de stokhoude vaak verwaarloosde hoeves komen lijkt het wel of we honderd jaar teruggeworpen worden in de tijd. Even later zien we voor ons de kerk van Haaltert, dewelke ’s avonds en ’s nachts schandalig rijkelijk wordt in het licht en de kijker gesteld. We komen aan in de tweede controlepost in de Middelkouter in het centrum van Haaltert. We nuttigen er een lekker soepje.

En dan op naar de volgende controle in Nieuwerkerken, slechts een vijftal km verderop . We stappen via  het dorpsplein van Haaltert . Er volgen nu een aantal bekendje paadjes die we reeds eerder verkenden tijdens Eurodaxwandelingen

Onderweg blijven we even babbelen en daardoor spelen we onze twee vrienden kwijt

Als we langs een veldweg naast een leeg akkerland stappen zien we hen plots de overkant wandelen. Blijkbaar hebben ze de splitsing op het dorpsplein in Haaltert niet gemerkt. Gelukkig kunnen ze ons een eindje verderop weer vervoegen. Via Laar komen we in Nieuwerkerken aan. Het zaaltje waar de controle is zit barstensvol maar toch kunnen we vrij vlug een plaatsje vinden.

Dan vatten we de laatste lus aan. Deze gaat langs een aantal bewoonde bewijken en dan langs een lange veldweg. We stappen langs de wijk Maal . Tot onze verbazing zien we nog maïsvelden dewelke niet gerooid werden. Dan klimmen we langs een berm omhoog. We gaan de brug over de E40 over en erna over een spoorwegbrug. Aan de vele geparkeerde auto’s weten we dat het einde vlakbij is. Zoals gebruikelijk blijven we nog even plakken en nemen afscheid van onze vrienden.

01-03-2009 om 00:00 geschreven door walking daisy