Het is al van augustus vorig jaar geleden dat we nog eens een 100km wandeltocht deden. Vandaag organiseren Charel en Linda een Eurodax wandeltocht in Hoboken. De maximum afstand is 100 km en daarvoor schrijven wij dan ook in. Als we aankomen in het clublokaal van de petanqueclub is dit al behoorlijk gevuld met wandelaars. Onze bagage moet in een tuinhuisje want straks worden hier wellicht wedstrijden gespeeld. We mogen van Charel bagage meegeven die we mogelijks onderweg zouden kunnen nodig hebben, want we komen hier pas na 50 km weer terug.

Om elf uur fluit Carrie die baankapitein zal zijn het startsein en met een kleine 100 stappers waarvan de meeste de totale afstand zullen doen beginnen we eraan. We stappen langsheen het stadion van GBA. Dan gaat het richting Wilrijk. Carrie en Timmie (zoon van Linda en Charel) hebben vele uren gespendeerd aan het uitstippelen van een parcours. En het is de moeite waard! Heel wat parken en natuurdomeinen zoals Den Brandt en Klein Zwitserland komen aan bod. Ook het weer zit mee. Het zonnetje doet haar uiterste best aan een straalblauwe hemel.

Onderweg zijn er natuurlijk ook meerdere wagenrusten en we worden voorzien van warme of koude drankjes en we krijgen koekjes maar ook zelf gebakken gehaktballekes of fruit. En na 25 km hebben we in Mortsel een langere rust om een reuzen stokbrood te verorberen.

We maken een lus rondom Morstel doorheen het park achter het gemeentehuis. Op 5 april 1943 vielen in de wijk Oude God bijna 1000 doden toen de UAF de ERLA fabriek wou bombarderen. Hier werden Duitse vliegtuigen hersteld. De Amerikaanse bommenwerpers botsten op Duitse jachtvliegtuigen die even voordien in Deurne waren opgestegen. Om deze jachtvliegtuigen te ontwijken werden de bommen dan maar boven bewoond gebied gedropt. Er werden vele onschuldige slachtoffers gemaakt oa in de school. Ook de materiele schade was enorm.

Het begint stilaan duister te worden en af en toe hebben we ons zaklampje nodig, zeker als we doorheen donkere parken stappen. Het Middelheim park , gelegen in Wilrijk, laten we ook niet links liggen. Hier worden sinds 1950 kunstwerken in openlucht tentoongesteld. We wandelen nog doorheen een park van een restaurant. Het is er speciaal verlicht met veel rood ter ere van St Valentijn.

En zo komt een einde van een heel mooie 50 km. De helft zit er al op. In het kleine petanquelokaaltje vindt toch iedereen een plekje voor het heerlijke avondmaal. Iedereen wordt snel bediend van een bord heerlijke soep gevolgd door frietjes met stoofvlees à volonté en een ijsje als dessert.

Het uurtje pauze is snel om en iedereen maakt zich op om de tweede helft aan te vatten. We gaan naar “’t stad” nu. Eerst doorkruisen we het Schipperskwartier. Vele mannen natuurlijk hier in deze straten, die de in werkkledij getooide “koopwaar” in de neonverlichte etalages keuren en begapen. We komen dan op de Grote Markt met zijn prachtige huizen met gouden beelden bovenaan en de Onze Lieve Vrouwetoren onder wiens schaduw Brabo al eeuwenlang en nog steeds Hand(jes)-werpt. Volgens de legende wou de reus Druon Antigoon dat ieder schipper die op de Schelde voorbijvoer tol zou betalen zoniet werd de hand afgehakt en in de Schelde gegooid.  De dappere Brabo overwon echter de reus en wierp op zijn beurt de hand van Antigoon in de Schelde. Zo zou de naam Antwerpen dus ontstaan zijn (Hand-werpen). En niemand minder dan Pieter Coecke, een AALSTENAAR, heeft dit beeld ontworpen. We genieten even van de pauze die Linda ons toestaat in één van de vele cafeetjes hier op de markt.

Hierna gaan we dwars door het Joodse kwartier, gekend om zijn diamant en vele juwelenwinkels. Het is nog zaterdag en dus sabbat vandaag. Hier en daar zien we nog een op zijn “zondags” geklede Jood langs de straten flaneren, en daar rijdt er zelfs nog eentje op zijn fiets, snel trappend alsof hij achterna gezeten wordt, de lange jas open, en de papillotten wapperend in de wind.
Ook Chinatown komt aan bod. Onmiddellijk herkenbaar aan de twee leeuwen die aan beiden straatuiteinden dreigend de wacht houden. Natuurlijk volop Chinese restaurants en winkeltjes.
We gaan ook nog doorheen het  Centraal Station dat een totaal nieuwe look kreeg. Het station kampte al lange tijd met een beperkte capaciteit. Er werd een nieuwe  tunnel geboord onder Antwerpen en het Centraal station en daardoor kunnen de hoge snelheidstreinen door Antwerpen rijden zonder te hoeven keren. Sedert 2007 telt het station 14 sporen, verdeeld over drie niveaus. Gebruik makend van rol- en andere trappen  bezoeken we de verschillende niveaus en zien ook de vele parkeermogelijkheden zowel voor auto als voor fiets.

Ook deze lus loonde dus de moeite net zoals het ontbijt. Als  we het zaaltje weer binnenkomen , komt ons de geur tegemoet van versgebakken eitjes. Er is ook stroop en ander beleg en koffie en thee. En weer worden we snel en overvloedig bediend!

We zijn weer voldoende gesterkt door spijs en drank om de laatste lus aan te vatten. Op naar linkeroever , naar Zwijndrecht. We dalen een 130 tal treetjes af, wandelen doorheen de kennedytunnel zei het dan wel deze voor de voetgangers en stijgen vervolgens weer de trapjes op en we zijn aan linkeroever. We maken hier een lange lus. Zo wandelen we oa langs de Middenvijver. Dit natuurgebied werd heringericht om het ecologisch te verbeteren. Tot voor kort was het een droog en opgespoten gebied. Het werd afgegraven en omgevormd tot waterrijk gebied met een grote waterplas en verschillende waterlopen. Na deze prachtige doortocht zien we plots de lichtjes van de Schelde. De Onze Lieve Vrouwetoren, de Frietzakken,…en algauw zijn we weer bij de voetgangerstunnel. We dalen af via de trappen maar dan worden we even zwak en nemen met de meesten de lift weer naar boven. Het einde is in zicht. De 100km zit erop. Moe maar heel tevreden feliciteren we elkaar en keren dan huiswaarts.

14-02-2009 om 00:00 geschreven door walking daisy