Het is al van augustus vorig jaar geleden dat we nog eens een 100km wandeltocht deden. Vandaag organiseren Charel en Linda een Eurodax wandeltocht in Hoboken. De maximum afstand is 100 km en daarvoor schrijven wij dan ook in. Als we aankomen in het clublokaal van de petanqueclub is dit al behoorlijk gevuld met wandelaars. Onze bagage moet in een tuinhuisje want straks worden hier wellicht wedstrijden gespeeld. We mogen van Charel bagage meegeven die we mogelijks onderweg zouden kunnen nodig hebben, want we komen hier pas na 50 km weer terug.
Om elf uur fluit Carrie die baankapitein zal zijn het startsein en met een kleine 100 stappers waarvan de meeste de totale afstand zullen doen beginnen we eraan. We stappen langsheen het stadion van GBA. Dan gaat het richting Wilrijk. Carrie en Timmie (zoon van Linda en Charel) hebben vele uren gespendeerd aan het uitstippelen van een parcours. En het is de moeite waard! Heel wat parken en natuurdomeinen zoals Den Brandt en Klein Zwitserland komen aan bod. Ook het weer zit mee. Het zonnetje doet haar uiterste best aan een straalblauwe hemel.
Onderweg zijn er natuurlijk ook meerdere wagenrusten en we worden voorzien van warme of koude drankjes en we krijgen koekjes maar ook zelf gebakken gehaktballekes of fruit. En na 25 km hebben we in Mortsel een langere rust om een reuzen stokbrood te verorberen.
We maken een lus rondom Morstel doorheen het park achter het gemeentehuis. Op 5 april 1943 vielen in de wijk Oude God bijna 1000 doden toen de UAF de ERLA fabriek wou bombarderen. Hier werden Duitse vliegtuigen hersteld. De Amerikaanse bommenwerpers botsten op Duitse jachtvliegtuigen die even voordien in Deurne waren opgestegen. Om deze jachtvliegtuigen te ontwijken werden de bommen dan maar boven bewoond gebied gedropt. Er werden vele onschuldige slachtoffers gemaakt oa in de school. Ook de materiele schade was enorm.
Het begint stilaan duister te worden en af en toe hebben we ons zaklampje nodig, zeker als we doorheen donkere parken stappen. Het Middelheim park , gelegen in Wilrijk, laten we ook niet links liggen. Hier worden sinds 1950 kunstwerken in openlucht tentoongesteld. We wandelen nog doorheen een park van een restaurant. Het is er speciaal verlicht met veel rood ter ere van St Valentijn.
En zo komt een einde van een heel mooie 50 km. De helft zit er al op. In het kleine petanquelokaaltje vindt toch iedereen een plekje voor het heerlijke avondmaal. Iedereen wordt snel bediend van een bord heerlijke soep gevolgd door frietjes met stoofvlees à volonté en een ijsje als dessert.
Het uurtje pauze is snel om en iedereen maakt zich op om de tweede helft aan te vatten. We gaan naar t stad nu. Eerst doorkruisen we het Schipperskwartier. Vele mannen natuurlijk hier in deze straten, die de in werkkledij getooide koopwaar in de neonverlichte etalages keuren en begapen. We komen dan op de Grote Markt met zijn prachtige huizen met gouden beelden bovenaan en de Onze Lieve Vrouwetoren onder wiens schaduw Brabo al eeuwenlang en nog steeds Hand(jes)-werpt. Volgens de legende wou de reus Druon Antigoon dat ieder schipper die op de Schelde voorbijvoer tol zou betalen zoniet werd de hand afgehakt en in de Schelde gegooid. De dappere Brabo overwon echter de reus en wierp op zijn beurt de hand van Antigoon in de Schelde. Zo zou de naam Antwerpen dus ontstaan zijn (Hand-werpen). En niemand minder dan Pieter Coecke, een AALSTENAAR, heeft dit beeld ontworpen. We genieten even van de pauze die Linda ons toestaat in één van de vele cafeetjes hier op de markt.
Hierna gaan we dwars door het Joodse kwartier, gekend om zijn diamant en vele juwelenwinkels. Het is nog zaterdag en dus sabbat vandaag. Hier en daar zien we nog een op zijn zondags geklede Jood langs de straten flaneren, en daar rijdt er zelfs nog eentje op zijn fiets, snel trappend alsof hij achterna gezeten wordt, de lange jas open, en de papillotten wapperend in de wind. Ook Chinatown komt aan bod. Onmiddellijk herkenbaar aan de twee leeuwen die aan beiden straatuiteinden dreigend de wacht houden. Natuurlijk volop Chinese restaurants en winkeltjes. We gaan ook nog doorheen hetCentraal Station dat een totaal nieuwe look kreeg. Het station kampte al lange tijd met een beperkte capaciteit. Er werd een nieuwetunnel geboord onder Antwerpen en het Centraal station en daardoor kunnen de hoge snelheidstreinen door Antwerpen rijden zonder te hoeven keren. Sedert 2007 telt het station 14 sporen, verdeeld over drie niveaus. Gebruik makend van rol- en andere trappen bezoeken we de verschillende niveaus en zien ook de vele parkeermogelijkheden zowel voor auto als voor fiets.
Ook deze lus loonde dus de moeite net zoals het ontbijt. Alswe het zaaltje weer binnenkomen , komt ons de geur tegemoet van versgebakken eitjes. Er is ook stroop en ander beleg en koffie en thee. En weer worden we snel en overvloedig bediend!
We zijn weer voldoende gesterkt door spijs en drank om de laatste lus aan te vatten. Op naar linkeroever , naar Zwijndrecht. We dalen een 130 tal treetjes af, wandelen doorheen de kennedytunnel zei het dan wel deze voor de voetgangers en stijgen vervolgens weer de trapjes op en we zijn aan linkeroever. We maken hier een lange lus. Zo wandelen we oa langs de Middenvijver. Dit natuurgebied werd heringericht om het ecologisch te verbeteren. Tot voor kort was het een droog en opgespoten gebied. Het werd afgegraven en omgevormd tot waterrijk gebied met een grote waterplas en verschillende waterlopen. Na deze prachtige doortocht zien we plots de lichtjes van de Schelde. De Onze Lieve Vrouwetoren, de Frietzakken, en algauw zijn we weer bij de voetgangerstunnel. We dalen af via de trappen maar dan worden we even zwak en nemen met de meesten de lift weer naar boven. Het einde is in zicht. De 100km zit erop. Moe maar heel tevreden feliciteren we elkaar en keren dan huiswaarts.Niks dan lof over deze heel goed georganiseerde tocht. Bedankt aan Linda, Charel en hun ganse team
We houden het bij een wandeling vlakbij in Herzele. Langs rustige maar vaak modderige wegen stappen we rondom Herzele. In Groot Herzele zijn heel wat kastelen terug te vinden. Vorige week met de wandeltocht vanuit Heldergem en waarbij we ook doorheen Ressegem stapten, konden we er al zien.
We hebben tweemaal controle in Sint-Lievens-Esse. Om de vijftig jaar wordt hier de heilige Livinus, een martelaar van het christelijke geloof, herdacht . En ieder jaar is er trouwens ter ere van deze heilige ook een wandeltocht vanuit Gent waar een relikwie bewaard wordt tot in Sint Lievens Houtem. Deze wandeltocht heeft gewoonlijk plaats ergens in de zomer en wordt georganiseerd door de - hoe kan het anders- Sint Livinusstappers.
En er wordt hier nog wel meer gefeest : een affiche vlakbij de kerk in Sint Lievens Esse leert ons dat ieder jaar, de eerste zaterdag na Aswoensdag er Walmkenbrand is. Dit is een lentefeest waarbij de winter symbolisch wordt verbrand.
Onderweg zien we ook een windmolen. Dit is naar ik verneem de molen Ter Rullegem. De Molen te Rullegem is een houten staakmolen . Ooit waren de wieken van eik maar ze werden vervangen door stalen na een storm. Het is trouwens niet de enige molen in Herzele ; Er is ook nog de molen ter Rijst.
We komen ook regelmatig op een geasfalteerde oude tramroute. Het huidige fiets en wandelpad was ooit een heuse tramroute die liep van Gent tot Geraardsbergen.
In een druk gesprek verwikkeld met een wereldberoemde en door vrouwelijk schoon geliefde cafébaas slagen we er zelfs in van ondanks het perfect uitgepeilde parcours anderhalve km verkeerd te lopen. Bovendien waren we er tamelijk gerust in, want zoals wel meer gebeurt, volgden we een andere wandelaar, die dus ook verkeerd was. Samen keren we het ganse eind terug Maar om een km meer of min zeuren we niet. In de startzaal blijven we nog even nagenieten bij enkele vrienden alvorens huiswaarts te keren waar huiselijke taken wellicht nog niet verricht werden door bereidwillige kaboutertjes
Met het Vlaemsch Huizeke in Kassel (Frans Vlaanderen)
Vandaag verkennen we een stukje Vlaanderen in Frankrijk.
In Terdegem organiseert Vlaemsch Huiseke Godewaersvelde een wandeltocht rondom Kassel (Cassel).
Na ruim een uur rijden bereiken we zonder omwegen te maken de start in het gemeentelijk feestzaaltje vlakbij de kerk. Daar is men reeds volop bezig met het grillen van beenham één van de redenen waarvoor sommige wandelaars hier komen wandelen.
We starten onze 33 km langs rustige vlakke verharde wegen. Vlak voor ons ligt de Kasselberg met vlak ernaast de Wouwenberg of de Recolettenberg.
Met zijn 176 m is de Casselberg meteen ook het hoogste punt van de (Franse en ook Vlaamse) Westhoek, waartoe dit stukje Frans Vlaanderen behoort.
Stilaan beginnen we te stijgen. Langs een aantal mooie, droge en soms bevroren veldwegen gaan we de richting van Cassel uit. Het kerkje toornt hoog boven ons uit. We stijgen langsheen een oude stadsmuur, gaan onder een oud brugje door en bereiken zo het stadje. We laten het centrum nog even links (feitelijk rechts) liggen en dwalen door een aantal eeuwenoude straatjes geplaveid met kasseitjes. We merken dat heel wat straatnamen en uithangborden Vlaams klinken. Rechts bemerken we een oude stadspoort : Le Porte dAir ( of Ariënpoort). Vanaf hier beginnen we aan een stevige klim tot de tot van de Recolettenberg en daar in een schooltje is er dan een eerste controle.
Van hieruit maken we een lusje. We dalen af tot aan een spoorweg die we via een parallelle veldweg geruime tijd volgen. Dan komen we in het dorpje met Vlaamsklinkende naam Zuidpene. Ooit werdenhier aan het riviertje Pene zware veldslagen gevoerd. De Franse koning Lodewijk XIV veroverde dit stukje Vlaanderen, dat helaas geen natuurlijke hindernissen noch duidelijke grenzen had op de Verenigde Nederlanden (toen onder Spanje). Dit stukje Vlaanderen werd onherroepelijk bij Frankrijk gevoegd. Stilaan werd La Flandre flamingante verfranst vooral omdat Frankrijk geen andere taal toestond in het openbaar leven dan het Frans. De inwoners van deze streek koesteren echter meestal hun Vlaamse roots. Daar waar het Vlaams enkel door ouderen gesproken werd , is er de laatste jaren toch weer eenheropleving van het Frans-Vlaams.
We verlaten deze bijzondere plek, gaan een brugje over en beginnen andermaal aan de klim naar de controle toe.
Gesterkt met een broodje en een tas koffie vervolgen we onze wandeling. Langs een kasseipad klimmen we tot de top van de Casselberg. Hier staat een windmolen en verderop ook een monument die de Slag van Cassel herdenkt. We dalen terug af tot aan het gotische Onze Lieve Vrouw kerkje van Cassel. Ten tijde van de Franse Revolutie diende dit kerkje als paardenstal en gevangenis.
We dalen af langs een veldweg en zien in de verte reeds een ander dorpje liggen : Steenvoorde. Hier in dit dorpje, dat de hoofdplaats is van het gelijknamige kanton heeft ieder jaar een reuzenommegang plaats. In dit dorpje onstond na een bedevaart trouwens ook ooit de beeldenstorm waarbij een aantal Roomskatholieke heiligdommen vernield werden.
Na de controle maken we van hieruit een relatief platte lus. Over de vlakke kale velden snijdt een koude wind in onze gezichten.
We komen in het dorpje Oudezeele waar we rond de kerk wandelen. Ook hier verraden de namen op de graven op het kerkhof vlakbij het kerkje de Vlaamse oorsprong.
Trouwens : één van de allerberoemste Fransmans had Vlaamse voorouders. Ik heb het hier over monsieur Charles De Gaulle. Eigenlijk is de Gaulle een verfransing van Vandewalle, de oorspronkelijke naam van deze familie!
We keren nu terug richting Steenvoorde en gelukkig zit de wind ons nu in de rug.
Na een laatste controle vatten we het laatste stukje aan. De veldwegen langswaar we nu gaan zijn ondertussen ontdooid en liggen er soms glad bij. Het wordt ook drukker want wandelaars die een kortere afstand wandelen zitten hier ook op het traject.
alle afstanden. En dan duiken vlak voor ons de Recolettenberg en Casselberg weer op. Nog even en we zijn er!
Het einde van een mooie tocht in een vrij onbekend stukje Vlaanderen.
Voor onze wandeling van vandaag houden we het dichtbij. De Sportvrienden organiseren vandaag in Heldergem hun jaarlijkse Steenbeektocht. We vertrekken meteen en laten de kerk links van ons liggen en volgen het Steenbeekpad. We komen voorbij het kerkhof. Even later zien we één van de vele watermolens die deze streek rijk is : De Engelse Molen op deMolenbeek. Het was ooit een vlaszwingelmolen en een oliemolen. Later deed hij enkel dienst als graanmolen.
We draaien rechts een pad op en lopen nu naast de Molenbeek langs de wijk Dries.Aan een splitsing moet onze afstand de richting van Kerksken uit. We maken er een lange lus rondom de wijk Boekent en komen dan terug aan de splitsing om deze keer via Landries recht naar Aaigem toe te stappen. Op het dorpsplein is het een drukte van jewelste. Er heeft deze ochtend een woningbrand gewoed en de brandweer is nog aan het nablussen. Buurtbewoners geven elkaar hun eigen versie van de feiten. Wij stappen op de controlepost af. In een zaal die wat krap gekozen is voor de vele wandelaars vinden we toch nog een plaatsje. We komen hier tweemaal.
Na de koffie vatten we de eerste lus aan. We gaan rechts een tegelpad op en komen zo weer achter de Sint Niklaaskerk van Aaigem. Het dorpsplein van Aaigem werd trouwens recentelijk heringericht. Via Opaaigem komen we voorbij een oorlogsmonument dat werd opgericht voor een neergestort vliegtuig. We zijn nu op weg naar Ressegem. Vlakbij de kerk ligt een soort van wal. Ik ben het niet zeker maar misschien is dit een overblijfsel van de wal rondom het kasteel.
Voorbij de kerk gaan we al snel weer een veldweg op. In de verte zien we een windmolen en het kasteel van Herzele/Ressegem. Verderop en terug dichterbij Aaigem werd een overstromingsgebied aangelegd om te voorkomen dat de Molenbeek bij overvloedige regenval de bewoonde lagergelegen wijken onder water zou zetten. Via Aaigemberg klimmen we dan terug naar de controlepost.
Er rest ons nog één lusje te doen. We volgen het Molenbeekpad die ons langs meerdere veldwegen leidt. Later volgen we dan terug het Steenbeekpad zijdelings van Woubrechtegem.We staan nu vlak voor de windmolen die we daarstraks nog in de verte zagen.
Via de Hoogkouter en de wijk Oom bereiken we stilaan weer Heldergem. Vlak boven ons zien we het kerkje al. Er rest ons enkel nog een klimmetje langs een lang tegelpad.
Na een hele korte nachtrust zijn we al vroeg op weg naar Geraardsbergen voor de Manneke Pistocht. Omdat we iets later zijn dan voorzien en ook omdat ik me nog niet al te fit voel komen we terug op onze beslissing om de langste afstand te bewandelen en we schrijven ons in voor de op één na langste afstand : een goeie 23 km. Ik bestel nog snel een pakketje Geraardsbergse Mattentaarten (één van de drie Ms van Geraardsbergen - Mattentaarten, Muur en Manneke Pis). De Geraardsbergse Mattentaarten zijn een erkend Europees streekprodukt. Buiten de grenzen van Geraardsbergen mag de naam niet gebruikt worden
Als het gebruikelijke kopje koffie met versgebakken appelcake binnengespeeld is gaan we van start. We verlaten de stad en bewandelen soms spekgladde asfaltwegen afgewisseld met sompige , modderige veldwegels. We mogen zelfs een maïsveld dwarsen.
Kurt , de parcoursmeester van de Padstappers is wereldberoemd in de wandelwereld in het (her) ontdekken van wandelpaden. Daarbij wordt een beetje modder zeker niet geweerd. Er dient echter bijgezegd te worden dat er meestal voor alternatieven gezorgd wordt zodat ook de minder mobiele mens hier kan wandelen. Chapeau!
Na de eerste controle in een zaaltje in Goefferdinge stappen we viaeen hobbelig kasseipad voorbij het dorpskerkje. We volgen een wegje naast het riviertje Mark. We gaan even later dwars door een drassige weide en volgen dan opnieuw een beekje. Na nog enkele leuke paadjes komen we aan in Overboelare voor de volgende controle. We stappen voorbij de kerk van Overboelare en gaan door Overboelarebos. Zo komen we inhet centrum van Geraardsbergen. Via enkele smalle straatjes komen we aan de tweede M : Manneke Pis. Dit Manneke hier in Geraardsbergen is liefst 160 jaar ouder dan zijn minder bescheiden Brusselse broertje.
We verpozen even in de Presse, het stamlokaalvan de Padstappers. Meteen daarna krijgen we de de Oudenberg voorgeschoteld, een stevige klim. Maar eens boven hebben we wel een mooi uitzicht over de stad.
We maken via diverse paadjes nog een omweg naar Onkerzele en bij wijlen mogen we stevig klimmen. We komen ook voorbij de Wambashoeve, een groot melkveebedrijf waar je ook kan logeren in één van hun mooie gastenkamers.
Met een brede boog stappen we nog rondom een weide en even later komtGeraardsbergen weer in zicht.We wandelen doorheen het stadspark rondom een vijver en vergissen ons even bij het interpreteren van de bepijling. Dan dalen we af naar de Dender toe. Vlakbij ligt de aankomst. Zoals steeds was het fijn wandelen bij de Padstappers.
Na onze wandeling deze morgen in Oosteeklo besluit ik nog even door te gaan. In de namiddag begeef ik mij naar Ede-Haaltert om er de tweede en de derde lus te doen van de Eurodaxwandeling aldaar. Iedere lus is 25 km. Nadat ik een babbeltje geslagen heb met Marleen komen de andere wandelaars de zaal binnen voor hun rustpauze en kleine lunch. Zij hebben er reeds 25 km , één vierde dus van de totale afstand van 100km opzitten. Voor de derde lus gaat het richting Aalst. We stappen via enkele binnenwegen langs en rondom Nieuwerkerken. Langsheen het stadspark dat we jammer genoeg niet doorkruisen bereiken we de parking van het Electrabel gebouw. Daar staan Marleen en Charel ons op te wachten met een versnapering en een drankje. Enkele minuten later blaast Paul zijn troepen weer samen en we gaan weer verder. Deze keer doorkruisen we de belangrijkste centrumstraten van Aalst. We stappen een stukje langs de Dender en komen even later voorbij de werkhallen waar diverse carnaval-groepen hun wagens voorbereiden voor het nakende carnaval. Eén van de werkmannen vertelt ons dat zijn groep reeds vanaf oktober aan de slag is aan hun wagen. Vanaf 22 februari barst het feestgedruis in Aalst weer los en zal drie dagen lang standhouden. Velen zullen op zondag afzakken naar de Keizerlijke Stede om er de prachtigste stoet van het land te kunnen bekijken. We gaan langs de pendelparking van het station van Aalst en gaan zo onderdoor de sporen om vervolgens het Starionsplein te bereiken. Via nog een omwegje gaan we als gebruikelijk door de Kattestraat waar Pauleke met ons de afspraak maakt dat we over een klein halfuurke kunnen beschikken om onze grote dorst te lessen. Samen met enkele Kadees nuttigen Helga en ikzelf ons respectievelijk lievelingsbiertje. Het is een kort maar heel gezellig samenzijn maar we moeten wel op tijd op het punt des afspraaks zijn , nl aan het standbeeld van Dirk Martens, die al eeuwenlang zwart staat te worden op de Grote Markt onder de schaduw van den Tettentoeren (belfort) en de Bezze (Beurs). Alle Aalstenaars kennen de voormalige drukker dan ook beter onder de naam van De Zwette Maan. We verlaten de prachtigste stad van Vlaanderen en gaan terug op weg naar Haaltert via Nieuwerkerken via vele binnenwegen. In de startzaal wordt ons een lekker soepje voorgeschoteld. Gelukkig maar, want de hoofdschotel is van laag culinair niveau. Vele borden worden dan ook nauwelijks aangeroerd. Het dessert laat zich dan weer wel smaken : lekkere chocomoes.
Omstreeks half tien gaan we terug op stap voor de volgende lus. Via Edixvelde gaat het dan naar Gotegem waar zich het hoogste punt van Erpe-Mere bevindt. Deze smalle onverlichte kasseistrook dwingt ons dikwijls in de berm als er ons achter- of voorliggende autos tegemoet komen. We komen voorbij café Caberée, een eeuwenoud staminee. Er vlakbij is een watermolen. In deze streek zij en waren er trouwens meerdere watermolens. We zijn op de wijk Landries als mijn schat me beldt. Hij meldt me dat zijn basketploeg deze avond weer de sterkste was en zal ons op het dorp in Aaigem waar de volgende wagenrust is nog even komen goeiendag zeggen. Aaigem is de grootste gemeente van Erpe-Mere. Het is voornamelijk een landbouwgemeente. Op Aaigemdorp is er dus weer een wagenrust en ik krijg even aangenaam gezelschap. Tot Pauleke weer appèl fluit. Gedurende bijna twee uur volgen we lange rechte stukken supersaaie wegen. We stappen langs Woubrechtegem, Sint-Lievens-Esse en Sint-Antelinks, allemaal deelgemeenten van Herzele. In Aspelare bereiken we de heel drukke steenweg tussen Aalst en Geraardsbergen. We lopen zoveel mogelijk achter elkaar op het fietspad want deze bochtige steenweg is geducht om zijn vele ongevallen. We klimmen op naar Nederhasselt en bereiken uiteindelijk de wagenrust in Heldergem aan een voormalig frituur. Erna gaat het via Landelede, doorheen Kerksken. Het is ondertussen behoorlijk beginnen vriezen en het wegdek ligt er bij wijlen spekglad bij. Het is dus uitkijken voor uitschuivers. We bestijgen de Keiberg en komen eens voorbij de Gravenkerselaar aan de plaats waar ooit de Topmolen stond op de grens van Mere en Haaltert. Hier is het hoogste punt van Haaltert. We zijn nu vlakbij de startplaats waar deze wandeling voor mij eindigt. Het is bijna twee uur in de ochtend en ik verlang na bijna 75 km toch naar mijn bedje nu. Deze 50 km in Haaltert heeft mij toch wat teleurgesteld zowel wat het parcours als wat de warme maaltijd betreft
Ik neem afscheid van mijn vrienden en rijd heel behoedzaam naar huis want het is glad.
Straks trek ik terug de wandelschoenen aan voor de Manneken Pis tocht bij de Padstappers
Het wandelaanbod is niet zo groot vandaag. We kiezen voor Oosteeklo, een organisatie van de Kwartels van Assenede. Start is in de plaatselijke parochiezaal vlakbij het kerkje H Kruis en . De maximumafstand is ongeveer 23 km, afstand voor de welke wij dan ook kiezen. Oosteeklo is gelegen in Het Meetjesland. Deze streek ligt in het noorden van Oost-Vl aanderen. We wandelen langs lange betonwegen. Ernaast liggen grachten, vaak nog wat ijs erop. De rechterkant ligt de drukke lawaaierige expresweg van Antwerpen naar Knokke . We komen langs Bassevelde, één van de deelgemeenten van Assenede. Assenede is vooral een landbouwgemeente met vele akkers die nu natuurlijk braak liggen. De eerste controle is terug in de startzaal. Daarna gaan we verder voor de volgende lus. De pijltjes sturen ons eerst langs een de drukke weg. Gelukkig mogen we daarna rustiger wegen bewandelen. We gaan nu richting Ertvelde. Onderweg komen we langs vele varkenskwekerijen. In tegenstelling tot de eerste lus, krijgen we nu wel wat veldwegen onder onze voetjes geschoven. Sommigen liggen er zelfs nogal drassig bij. Vaak zijn deze wegen of dreven afgezoomd met populieren. Hier en daar zien we ook serres met oa azaleateelt. In één van die serres is er tweemaal controle. Daarbij is er een stukje van het parcours dat we tweemaal aandoen, maar dan wel in tegenovergestelde richting. Het is een vrij rustige wandeling maar soms wel wat ééntonig.
Wandelclub Kadees Aalst organiseert haar eerste tocht van het nieuwe jaar in Gijzegem: de Sint Antoniustocht. St Antonius, de patroonheilige met het varken(dus niet die van de verloren voorwerpen)
De start is in de Sint Vincentiusschool, die thans herschapen is tot een grote bouwwerf. We schrijven in voor de 21 km en gaan na een koffietje van start.
We dwarsen de drukke Steenweg op Aalst en volgen een pad om even later de dijk naast de Dender op te draaien. Een tijd lang volgen we de rivier. Voor ons zien we over een brug andere wandelaars de rivier dwarsen. Vervolgens draaien we af op een modderig wegje om zo op onze beurt op te klimmen naar de brug over de Dender. Langs de rand van Wieze wandelen we zo dan naar Herdersem. Daar is een controle maar blijkbaar (nog) niet voor ons. Blijkbaar is het enkel nu al voor de 10 km wandelaars. Wij dienden eerst nog een lusje te doen doch dat ontdekken we pas nadat we al aan een kop koffie zitten. De verwarring is echter algemeen want alle wandelaars komen nu al de controlepost binnen. Het euvel wordt snel opgelost door enkele aanpassingen te doen aan de splitsingsborden. Wij dus weer op weg. We maken nog een lusje rondom Herdersem via de Harding en de Boskant. Daarbij worden we niet gespaard van glibberige, modderige landwegen. De dooi is ingetreden maar de onderste grondlagen zijn nog niet volledig ontdooid. Daardoor kan het water afkomstig van de laatste regenbuien niet geheel in de bodem trekken.. We krijgen ook nog een ferme kasseiweg te verduren. Op een beekje langsheen één van die modderwegjes zien we het laatste ijs . Eens terug in Herdersem stappen we nu de controlepost voorbij. We doen er nog een lusje bij en passeren een aantal kapelletjes zoals de OLV Ten Beeldekenkapel die zijn oorsprong vindt in de 13de eeuw.
Terug op weg naar de controlepost in Herdersem is het heviger beginnen regenen. We zijn dan ook blij dat we bij een warme tas chocolademelk even kunnen opdrogen.
Als we de derde en laatste lus aanvatten is het nog steeds aan het regenen. De laatste lus gaat richting Wieze. Wieze ligt aan de rand van de Dendervallei tussen Aalst en Dendermonde. Het dorpsplein met mooie Sint Salvatorkerk oogt heel pittoresk. We verlaten de bebouwde kom en betreden het natuurdomein Wiestermeersch. Dit natuurgebied grenst aan de oude Denderarm en aan de Grote Beek, een zijarm van de Dender. Het gebied is hier zeer nat, en dat kunnen we aan de lijve ondervinden. Na heel wat geploeter bereiken we uiteindelijk terug de Wiezebrug en steken opnieuw de Dender over. We doorkruisen nog een aantal woonwijken en bereiken zo kletsnat en bemodderd terug de startzaal in Gijzegem. En alweer zit er een (nat) wandelweekend op.
Voor onze zaterdagwandeling trekken we naar het buitenland. Wandelclub Zelden Rust uit Terneuzen organiseert vandaag de Winterneuzentocht in Terneuzen. We vinden makkelijk gratis parkeerplaats vlakbij de inschrijfplaats. Van de Nederlandse club krijgen we bij de inschrijving een pleisterboekje. Het weer is tegenstelling tot vorige week nogal druilerig en mistig. Het prachtige berijmde landschap is verdwenen. We wandelen langs nieuwe verkavelingen met vaak ganse rijen dezelfde eentonige woningbouw. Rondom zijn er wel veel waterpartijen. We wandelen langs de Otheense kerk en de Otheense wijk. Controle is er tweemaal in Bachten Dijke in een verzorgingstehuis. Vlakbij merken we een monument ter ere van de helden van de vroegere Nederlandse kolonies. Een volgende lus gaat doorheen het oude stadscentrum van Terneuzen langs typische Hollandse huisjes.
We volgen ook lange tijd de oevers van de Westerschelde. We passeren een kleine jachthaven Op de Westerschelde zien we nier veel schepen voorbijvaren op hun weg richting Antwerpen. Hiervoor is het weer veel te mistig. Langsheen de dijk aan de overkant van de straat zien we de zogenaamde koffieshops. Inzittenden van autos met Franse nummerplaten wachten tevergeefs voor de gesloten winkeldeuren. Ze zullen zonder koopwaar verder moeten reizen. Hier en daar zien we ook kunstwerken op de dijk staan. Ondertussen wordt de lucht alsmaar dreigender en het duurt niet lang vooraleer een stevige regenbui neerplenst. We wandelen nog langs een aantal waterpartijen langs de Oude Vaart, langs het Sportcentrum en het Zuiderpark. Niet veel later komen we weer aan ons vertrekpunt. Dit Nederlands uitstapje viel best mee. Vriendelijke mensen, verzorgde controleposten en een goed uitgepeild parcours.
Het is deze ochtend 4 en dus veel minder koud dan gisterenochtend. Vandaag gaan we naar Kastel / Moerzeke om er deel te nemen aan de Glazendorptocht. Start en inschrijving zijn vlakbij het centrum in het OC Ter Muncken. Na een korte doortocht door het centrum gaan we al snel naar het Natuurgebied Vlassenbroek. Wij lopen over besneeuwde wegen maar hier is het niet glad. En in tegenstelling tot gisteren is nu alle rijm van de bomen verdwenen.
Kastel behoort tot Moerzeke en ligt in een Scheldebocht. Nergens zijn er bruggen in het dorp
Er zijn enkel wegverbindingen richting Noorden, richting Moerzeke dus.
Vroeger was Kastel een laag gelegen moerassig gebied dat regelmatig overstroomde. Later werd het ingedijkt. Zo onstonden er schorren. Het zijn buitendijkse landaanwassen die door hun begroeiïng bij hoogwaterstand toch niet meer onderlopen
Onder een stralend zonnetje lopen we langs de kronkelende dijk. Dan gaan we rechtsaf langs de Roggeman. Dit is een oude Scheldearm. Het is een mooi recreatiegebied voor wandelaars en vissers. We verlaten de Roggeman en na een ommetje rond het centrum van Moerzeke belanden we in de controlepost.
Na het koffietje maken we een wel heel kort plaatselijk lusje rond Moerzeke. Omdat de landbouw hier niet veel meer voorstelde werd overgeschakeld op groententeelt, vooral onder glas dan. Vandaar dus de naam Glazen dorp! De meeste van die serres zijn echter in Kastel te vinden en de Moesse petatten zijn goed gekend omdat ze van de beste kwaliteit zijn.
De laatste lus gaat natuurlijk terug naar Kastel. We maken een grote bocht rondom de vele Putten die thans dichtgevroren zijn. Door de sneeuw en de ijzel ziet het er allemaal magnifiek uit. Aan de overkant ligt Mariekerke, ons wel bekend van een lange afstandstocht in augustus
Hier en daar zijn de paadjes waarover we wandelen spekglad. Waar mogelijk proberen we in de sneeuw te lopen. Maar het is hier zo mooi en ik geef mijn ogen dan ook volop de kost maar een onoplettendheid later ga ik toch onderuit. Dan zien we voor ons tussen de bomen het kerkje van Kastel dus deze tocht zit er alweer op. Ondanks we niet de grootste afstand deden heb ik van deze tocht genoten. Het was mooi!
Ik ben annemie sterck, en gebruik soms ook wel de schuilnaam daisy walker.
Ik ben een vrouw en woon in () en mijn beroep is ambtenaar.
Ik ben geboren op 28/08/1960 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, reizen, computeren,.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
