Gisteren hadden we reeds in een naburige store de inkom betaald voor de Antilope Slot Canyon. Een jeeptocht naar de canyon en dan de rondleiding door een indiaan. Dit is een state gebonden park en hoort niet tot de Nationale Parken van de USA, dus extra betalen. We hadden de tocht voorzien om 10h30 omdat dit het ideale tijdstip is om ze te bezoeken voor de lichtinval. Het ontbijt om 8h00 was niet denderend, continental breakfast maar dan aan de magere kant, toost, boter en confituur, we hebben het dan maar gecompenseerd door enkele appelen mee te nemen voor onderweg. Om 10h10 moesten we verzamelen aan de store. Eén van de passagiers was weer die Duitse, die een Oostenrijkse bleek te zijn, van Wenen. Enorme jeeps kwamen de toeristen oppikken en wij hadden geluk wij moesten in een gesloten jeep voor 7 personen met als chauffeur een echte jonge indiaan. Dit bleek een goede keuze voor ons, want hij was heel verstandig en wist enorm veel van deze Antilope canyon. Met deze 4x4, die hier echt nodig was, slipten we door het mulle zand met brullende motor naar de ingang van de Canyon. Onderweg vertelde hij veel over zijn familie maar spijtig genoeg konden we het achteraan niet goed verstaan. Hij was wel al in Europa geweest voor 5 weken en sprak goed frans.De cultuurshock was altijd groot als hij terug bij zijn stamgenoten kwam, waar hij zich toch altijd het beste in thuis voelde.Hij had een grootvader van bijna 100 jaar en die had hem altijd gezegd om minstens 6 doelen proberen te bereiken in het leven : ik heb ze bijna allemaal bereikt zei hij, één ervan was 6 talen leren, hij kon er al 4 en Duits was de volgende taal maar deze was zeer moeilijk beweerde hij. De Antilope Canyon is eigenlijk een bovengrondse grot waar de wind en het water, als er regen valt vrij spel door heeft en zeer grillige erosies veroorzaken.Bij zeer grote regenval stroomt het water met hoge snelheid door de grot of canyon en sleurt alles mee wat op zijn weg ligt. doordat de openingen vrij smal zijn,op sommige plaatsen maar één meter breed, is de snelheid van het water zeer groot. Maar ook zandstormen gaan door de grot en kunnen het grondniveau met enkele meters verhogen of verlagen.De oranje zachte materie wordt zo door het zand of het water uitgesleten tot ongelooflijk spookachtige vormen. Het daglicht speelt door de spleten naar binnen en geeft hierdoor allerlei kleurschakeringen tot op de bodem. Het was 12h00 en de zon stond loodrecht, en dit bleek het beste moment om foto's te maken. Er waren dan ook vele fotografen die er hun levenswerk van wilden maken, toch werd ervoor gezorgd dat iedere groep precies de grot voor zich alleen had. Onze gids kende van alles wat en stelde zelfs de fototoestellen zo in dat de mooiste foto's en kleurcontrasten konden worden gemaakt. Met zijn indianen didgeridoe legde hij ook uit hoe de klanken in de grot konden verschillen naargelang waar men zich bevond en hij gaf er een demonstatie van door een zelf geschreven tune ten beste te geven, echt indianen muziek, prachtig !! Op de terugweg werd er nog verder gepraat en onze gids bracht ons terug naar de vertrekplaats. We bedankten onze deskundige indiaan en waren zeer tevreden dat we hem getroffen hadden. Het was 12h30 en de magen begonnen te grollen. Carine wilde een KFC bezoeken om een hamburger te verorberen; het waren kippenvleugels en een slaatje. Het viel wel mee en we konden verder. Van Page reden we naar Kanab. Weer een totaal verschillend landschap en veel groener. Vandaar nog wat verder naar Mt Carnel, dicht bij het Zion Nationaal Park. Het eerste het beste Best Western hotel stopten we om te informeren of deze in het park nog kamers hadden. Een vriendelijke dame belde de 2 Best Westerns op en helaas geen plaats meer, dus hier maar blijven aan de voet van het park. Het was ondertussen ook al 16h00 geworden, Utah tijd want die staan weer één uur verder dan in Arizona. We kregen een kamer aan schappelijke prijs, het buitenzwembad was nog niet gevuld want het had de vorige nacht nog gevroren ! Het was nog vroeg genoeg, 16h30, zodat we het park nog konden bezoeken. De weg ernaar was al ongelooflijk imposant met steile rotsen en grillige rotsformaties, maar totaal anders dan de Grand Canyon. Hier rijdt men echt door het park met tunnels en haarspeldbochten met links en rechts panoramische uitzichten.De canyon zelf hebben we met de shuttle gedaan die om de 5 minuten rijdt en waar men mag afstappen en opstappen zoveel men wil.Om 19h30 zijn we het park uitgereden om te gaan eten in het volgende dorp Springdale in restaurant Oscar's café. Op de terugweg begon het al goed donker te worden en had André, die reed, langs de kant van de weg een hert gezien (geen poema's of beren) Om 24h00 weer in ons bedje en morgen fit om naar het Bryce National Park te trekken.
Zoals altijd om 7h00 opgestaan. Het was koud geweest , we zitten ook op een hoogte van 1650 meter, maar de zon begion al warmte te geven. Alvorens we naar de eetzaal gingen, stapten we even bij de balie voor de helicoptervluchten over de Grand Canyon. De dame was aanwezig en direct bereid de nodige info te geven en eventueel een reservering te boeken. Er waren 2 mogelijkheden, een korte vlucht (~30 min) en een langere vlucht, we besloten met 4 de korte vlucht te nemen. Er was nog een vlucht om 10h15 ideaal dus om de dag te beginnen. Dan maar vlug naar de eetzaal die al goed gevuld was voor ons continentaal breakfast.Het was geen uitgebreid ontbijt zoals we gewoon waren maar toch voldoende en zeer lekker. Om 9h00 reden we naar de heli-haven die juist naast het hotel lag. Daar stuurden ze ons al door naar een zustermaatschappij er juist naast (was dit al een overboeking ??) Hier werd iedereen gewogen en onze voornamen werden genoteerd, dit was nodig voor de stabiliteit van de helicopter. We kregen een veiligheidsfilmpje te zien en even later mochten we begeleid naar de helicopter, maar eerst nog een foto natuurlijk, business is business ! Onze piloot stelde zich voor en ons op ons gemak. De lichtsten onder ons mochten vooraan zitten naast de piloot (Carine en Diane) en wij achteraan samen met nog een corpulent Duits meisje, zij nam twee plaatsen in beslag. De muziek door de hoofdtelefoons was goed aangepast (Fly like an eagle en 2001 a space Odessy) en het commentaar van de piloot. De indrukken waren overweldigend, zeker toen we over de rand van de ravijn de diepte konden zien van meer dan 1600 meter. Er werd gefilmd en gefotografeerd dat het een lust was om toch maar zoveel mogelijk indrukken te kunnen vastleggen, maar het oog is toch nog veel beter ! Na een dik half uur vlogen we terug naar de basis over de onmetelijke bossen. Wat een ervaring maar toch lang genoeg want de meisjes begonnen het al goed "warm" te krijgen !! We zijn dan doorgereden terug naar de ingang van het nationale park op weg naar desert view (7450 ft hoogte) en daarna verder langs Cameron naar Page. De landschappen wijzigen constant en we reden door indianengebied van de Navajo's, die met kleine nederzettingen verspreid leven op het plateau. De typische tipi's zijn ondertussen wel vervangen door kleine huisjes en caravans en zij verkopen juwelen, potten en kleinigheden langs de weg. Onderweg zagen we een nog kleine windhoos zich vormen, die even vlug terug verdween. In Page zochten we naar een Best Western hotel in de gids, er waren er 2, en we besloten het beste te nemen met zicht op het Lake Powell. Dit zicht zijn we nog aan het zoeken. Waarschijnlijk heeft het andere hotel dit wel want het ligt dichter tegen het meer. Lake Powell is een stuwmeer met een grote elektriciteitscentrale en geen meer zoals Carine dacht met bars, restaurant en bootjes langs de kant ! Het was nog maar 15h30 dus konden we daar eens gaan kijken. Natuurlijk was de laatste rondleiding van de dag juist vertrokken en konden we enkel het museum bezoeken. De dam van 725 ft hoogte is wel indrukwekkend en houdt het water van de Colorado rivier tegen. Page is een modern stadje en bestaat nog maar van 1957 tijdens de bouw van de dam. Er staan bijna evenveel kerken als huizen ?? Ons avondeten werd aangeraden in een naburig restaurant maar was niet zo geweldig, we zijn al veel beter gewoon !
Hoe kan het anders, om 7h00 opgestaan en toch de zonsopgang gemist op de rode rotsen ! De zon gaf al goed warmte als we op zoek gingen naar een ontbijtrestaurant in Sedona. Uiteindelijk bleek de bar op de hoek, waar we gisterenavond nog iets hadden gaan drinken, de enige oplossing. Een uitgebreid ontbijt met eggs, bacon, patatos, toost, fruitsap en koffie, zeker genoeg om de dag weer door te komen.De bagage ingepakt en met het lokale busje reden we gratis naar Tlaqueplaque, een Mexicaans dorpje met pleintjes, fonteintjes gallerijen en boetieks, zeer typische en speciaal. Carine kon niet weerstaan aan de kleren en heeft hier enkele zaken gekocht, unieke dingen die in Las Vegas geshowd worden en dan aangekocht voor in deze boetieks te worden verkocht. We reden met het busje terug, kochten nog wat proviant en dankzij enkele nuttige tips van de verkoper van de boetiek, reden we naar enkele uitzichtpunten om de rode rotsen op zijn best te kunnen aanschouwen.; het kleine vliegveld in de buurt en Soldiers Pass waar knappe villa's in een ongelooflijk kader zijn gebouwd. Onze route leidt nu verder langs de 89A, een pittoreske weg door de bossen, richting Flagstaff. In Flagstaff gaf de GPS ons weer foutieve info om naar de Grand Canyon te rijden.We wilden langs een kleine baan (180) naar één van de zeven wereldwonderen : de Grand Canyon, maar hij kende blijkbaar deze weg niet. Na een lange rit op een hoogplateau dicht bij besneeuwde toppen en hier en daar een plek met sneeuw kwamen we om 15h30 aan in het park. Het eerste uitzichtpunt was al gewoon overdonderend geweldig ! Niet met woorden te beschrijven, dit moet men zien ! De temperatuur daarboven was nog altijd 16°C met een luchtvochtigheid van 17%, dus aangenaam, zeker in het verwarmende zonnetje. Er was redelijk veel volk maar niet overdreven, zeer veel Indiërs en Mexicanen. Men geraakt maar niet uitgekeken en om 17h30 waren we nog vergeten om een hotel te gaan zoeken. Bij de lodges in het park gaan informeren, maar helaas alles was al volzet ! Dan maar uit het park gaan zoeken, maar onderweg hadden we al een Best Western hotel gezien in Tusayan, dus daar naartoe en jawel met onze GOLD-kaart van Best Western kregen we nog een prachtige kamer. Echt één van de beste hotels tot hiertoe. Ons wat "opgetut" en dan naar de bar voor de aperitief en dan een heerlijk maaltijd met de nodige wijn natuurlijk ! Het is nu 23h00 dus weer tijd om in ons bedje te kruipen voor een lange nieuwe dag morgen. Een zeer interessante website over de Grand Canyon is : www.explorethecanyon.com
Het wordt een gewoonte maar we zijn weer rond 6h30 opgestaan. Hugo mocht nog even blijven liggen, het is trouwens zijn verjaardag vandaag, tot de meisjes hem hebben wakker gekust. Weer een inclusief breakfast, niet zo uitgebreid , maar toch voldoende en zelf wafels bakken is toch ook iets speciaals 's morgens ! Nadat we alles hadden ingepakt vertrokken we reeds om 8h50 met onze mini-van richting Camp Verde, waar we Montezuma Castle en Montezuma lake konden bezoeken, op aanraden van het reisbureau. Onze inkomkaart voor de parken kwam ook hier al van pas. Daarna zijn we langs een onverharde weg naar Sedona gereden, dachten we ! Deze weg leidde ons langs verschillende ranches door desolaat cowboy-landschap, maar deze weg bleef maar duren ? De GPS geraadpleegd en deze gaf steeds rechtdoor aan ! Na een 20 miles kwamen we terug op een hoofdweg waar de GPS ons verplichte links in te draaien, tegen ons gevoel in. Iedere stad die we ingaven wees hij steeds in dezelfde richting aan ?? Uiteindelijk bleek de GPS foutief, zoals verwacht, en moesten we terug rijden naar Camp Verde, autostrade op en naar Sedoma. Prachtige weg langs slingerende bochten tot aan de rode rotsen, ongelooflijk ! Hier waren wegenwerken bezig waar we in file de weg stapvoets moesten volgen. Eens in Sedona aangekomen, het was toen 14h30, kozen we weer een Best Western hotel, waar een voorganger juist de laatste 3 kamers had genomen. Te voet even verder gezocht en in het Orchards Inn hadden we meer geluk. Goede kamer weer met verwarmd zwembad en jacuzzi en prachtig zicht op de rode rotsen vanuit de kamer. De temperatuur was zeker rond de 25°C in de schaduw en eigenlijk veel te warm om in te zonnen mede door de hoogtezon (5000ft) en het water 30°C. Voor Hugo's verjaardag moesten we toch een beter restaurant uitkiezen en enkele Amerikanen die we aan het zwembad hadden leren kennen raden aan om L'Auberge te nemen. Een duur restaurant dat vlak naast de rivier gelegen is en van zeer goede kwaliteit zou zijn. Helaas was dit al volzet, dus een andere Italiaan gezocht, waar we dan maar gereserveerd hebben. Zeer lekker eten op een buiten terras met alles erop en eraan.
Weer vroeg opgestaan rond 7h00. Goed verzorgd ontbijt genomen dat inclusief in de prijs van de kamer was. Na algemeen verzoek, van André, hebben we onze origineel geplande route gewijzigd van Blythe naar Congress door de Colorado rivier te volgen via Parker om alzo een laatste stuk van de historisch weg " ROUTE 66" te kunnen afrijden, vanaf Kingman tot Seligman. De weg leek weing boeiends te bieden langs brede vruchtbare velden tot we op de oude route 66 op zeker moment een autentiek pompstation tegen kwamen. Prachtig was dit ! Recht uit een cowboyfilm, zeker vele foto's waard en een must voor alle Harley-Davidson fanaten die daar in groepjes halt hielden. Om de origineel geplande route terug te vervoegen reden we richting Prescott waar we nu in Cottonwood in een Best Western hotel verblijven, met verwarmd openlucht zwembad en jacuzzi.
Om 6h00 al goed wakker, 6h30 opgestaan. Beter geslapen dan de dag voordien. Inpakken, ontbijten en wagen inladen. Om 10h00 GPS ingesteld richting Palm Springs. Van de grote drukte in LA, die men ons voorspeld had, was weinig te merken. De highways zijn veel te ruim bemeten volgens ons en in onze gekozen richting. Het werd al lekker warm in de woestijn ( 86°F = 30°C ), maar gelukkig hadden we onze airco. Die banen lijken geen einde te hebben, maar uiteindelijk kwamen we toch in een oase van pracht : Palm Springs ! Prachtige villa's, mooie tuinen, golfbanen en toffe winkels. Schijnbaar is Palm Springs ook een beetje GAY zo te zien. Mooie jongens met dure wagens ! Rond 15h00 verder gereden naar Joshua Park, waar we onmiddelijk een toegangsticket voor alle Nationale parken hebben gekocht ( 80 $ ) Dit park staat niet bekend als het prachtigste natuurpark, maar als starter was het toch de moeite waard. Speciale plantengroei ( gele bloementapijten, yucca's & cactussen ) met speciale granietformaties. Na het verlaten van het park, zijn we maar direct richting Blythe gereden omdat we nog tijd over hadden, normaal was dit voorzien voor morgen. Hier hebben we het Best Western "Sahara" hotel genomen, systeem motel met wagen voor de deur.
Lekker ontbijtbuffet genoten in het hotel. Om 9h00 wordt de auto uit de garage voorgereden en vertrekken we naar de Universal Studio's. Een dagticket was in promotie 64 $ , waarbij je de rest van het jaar ook nog binnen mag. Maar mits enige onderhandeling hebben we dit voor 62 $ bekomen. ( 55+) Het was vroeg en dus weinig volk. Vele spaans-sprekenden en kinderen natuurlijk, het was zaterdag. Als opwarmer zijn we eerst in het Horror-paleis binnen gegaan en lekker gegild ! Nadien een 4D-film gaan bekijken van Shrek, machtig ! Dan naar het treintje om de verschillende filmstudio's te bekijken en u als het ware in de film zelf te bevinden. ( aardbeving in metro, Jumbo-crash op woonwijk, auto-ballet, . . . ) Als laatste zijn we nog naar de voorstelling van de film "Waterland" gaan kijken. Gelukkig zaten we niet op de groene banken, want daar gingen ze met een nat pak naar huis. Schitterende show met echte stuntmannen en vrouw. Rond 15h00 zijjn we terug naar de parking gegaan om wat sight-seeing van LA te doen. Hiervan enkele foto's. Ook de Walk of Fame op Hollywood boulvard bezocht, maar niet zo indrukwekkend dan verwacht. Rond 20h00 terug in hotel en dan avondeten en daarna hopelijk de welverdiende rust.
Na een mooie vlucht, die korter leek dan verwacht, hebben we Philadelphia bereikt. In het vliegtuig werden Diane & Hugo aangenaam verrast met een glaasje ( beker) champagne ( huwelijksverjaardag, weet je wel ! ) In de luchthaven was de organisatie uitstekend en liepen we in no time door de veiligheidscontrole, waardoor we nog 2 uur over hadden om iets te gaan eten. Eerste blunder was de spijskaart blindelings te geloven : Grilled beefsteak tomatos ---> is niets meer dan gegrilled brood met warme tomaat en sla, wel lekker !
De vlucht naar LA zat eveneens goed vol, vooral met business-people. Op tijd vertrokken maar reeds file op de startbaan .
De vermoeidheid begon toe te slaan, maar slapen ging moeilijk. In LA om 21h05 ( locale time) Nu de AVIS-shuttle binnen die ons naar de parking zou brengen. Enorm veel volk die allemaal een auto nog moesten kiezen. Uiteindelijk onze MINIVAN ( Chevrolet Uplander ) - helemaal niet mini - ingeladen en de GPS ingesteld, op naar het hotel Wilshire Plaza, waar we om 24h00 eindelijk in onze kamer waren. De queensize was maar 1,4m en geen queen waardig. Goed geslapen met TV-klank van gebuur, maar uiteindelijk om 5h00 reeds "uitgeslapen". Nu klaar maken en reorganisatie van de bagage en ontbijten. Tot later !
De geplande route zal door 4 staten lopen (California, Arizona,
Utah en Nevada) en vertrekt in Los Angeles, waar we 2 nachten zullen verblijven
en de Universel Studios kunnen bezoeken. De derde dag vertrekken we verder richting
Palm Springs aan de 3 weken durende tocht. Om enkel dagen uit te sparen
verkiezen we toch niet de volledige groene route te vervolgen, maar aan Page een
stuk af te snijden naar Kanab om zo sneller in Las Vegas te arriveren, vanwaar
we gemakkelijk enkele parken kunnen bezoeken en de sfeer van deze gokstad te kunnen
ervaren. Na Death Valley, Yosemite, Sequioia Park … logeren we enkele dagen
in San Francisco waar we gaan genieten van het lekkers wat de oceaan ons biedt
! De terugweg zal ons dan via de Highway 1 langs de prachtige kust terugbrengen
naar Los Angeles waar we weer twee dagen zullen kunnen uitrusten aan de Newport
Beach om op 9 mei huiswaarts te vliegen met tussenlanding in Philadelphia.
Reis USA 2008
Om 6h00 al goed wakker, 6h30 opgestaan. Beter geslapen dan de dag voordien.
