Quand nous chanterons le temps des cerises les gais rossignols, les merles moqueurs seront en fête ...
J'aimerais toujours, le temps des cerises c'est de ce temps-là que je garde au coeur une plaie ouverte
Et Dame Fortune en m'étant offerte ne pourra jamais fermer ma douleur
J'aimerais toujours le temps des cerises et le souvenir que je garde au coeur
Deze prachtige tekst werd gisterenavond , ter afsluiting , gezongen door Frans zijn vrienden op een ontroerende herdenkingsplechtigheid , te zijner ere. Ik hoef hierbij geen commentaar te geven. Hun grote steun , hun onvoorwaardelijke trouw, hebben mij tenzeerste bewogen.
Zijn geest, en zijn spirit zal blijven bij al diegenen die hem van nabij gekend hebben. Mooier kan men deze periode niet afsluiten. Bedankt lieve vrienden.
Ons Sjoeke, ons Madammeke, fris als het lentegroen, vrolijke en fiere meid Wat zijn we blij met jou erbij Geniet met volle teugen En laten we hopen dat je ons nog dikwijls zult verheugen Met je mooie blogje µ Waarin iedereen past in zijn hokje.
Prettige verjaardag Sjoeke en een Dikke knuffel van Ninne en Zoety.
Ons aller Viva heeft eens een "zogezegd" probeersel gemaakt van mij. Wij vinden het alleszins prachtig . Zouden er nog ergens zo'n kleine zoetykes rondlopen ...
Vermits we niet thuis zijn de dag van je verjaardag, zet ik jou iets vroeger op mijn blogje Zoety.
Maandag, 3 september 2000 zag jij het levenslicht. Maar jullie waren wel met twee in één zakje, een tweeling dus, en dat komt nauwelijks voor.
Ik koos voor jou omdat je het kleinste prutske was, en zo snuffelde aan mijn hand en die van baasje.
Vandaag is het dus je verjaardag en wordt je 7 jaar.
Jij hebt baasje en mij zo gelukkig gemaakt terwijl we nog samen waren .
En toen je je baasje, na vele zoektochten niet meer vond, heb je je letterlijk aan mij vastgeplakt.
Jij bent altijd even lief en schattig, jij likt mijn tranen, jij komt om een knuffel bedelen. Je wilt zelfs mee, om in feite maar in een buggy te zitten, zelfs dat is je niet teveel. Het enige wat telt voor jou : ik wil bij jou zijn !!
Lieve ,lieve Zoety, vandaag krijg je een extra snoepje en ik weet zeker dat je liefje Dréke, je niet zal vergeten, net zomin als je vriendinnetje Beejee.
Ik hoop dat we nog lang samen kunnen blijven meid geniet dus met volle teugen van deze verjaardag mijn kleine witte krullebol.
Gevoelens die boekdelen spreken werden afgerond door de hartsvriendinnen bloggertjes. Als dat geen verwennerij is. Kijk maar. Zo een verjaardag heb ik in jaren niet meer meegemaakt.
De vele mails en telefoons, en de lieve wensen in mijn gastenboek hebben mij zo'n deugd gedaan. De laatste 6 maanden heb ik het hard, heel hard te verduren gehad, maar vandaag weet ik dat ik verder moet voor jullie allen. Op een dag zal ik terug "de oude worden", maar voorlopig is het nog moeilijk. Hartelijk dank aan alle bloggertjes, en de vrienden die vandaag mijn verjaardag inkleurden. De knuffels krijgen een ereplaats !! de snoepjes, daar zal ik matig en voorzichtig van genieten en de champagne 't ja ... die zal op een goede dag zijn weg wel vinden. Leona met Zoety, twee schatjes hé Leona en ik
Ons aller Viva en ik
En deze is van de hand van Sjoeke
Sjoeke met prachtige achterond van de Montreal. Viva bewerkte deze foto's zoals het hoort, ze is een kei in dit vak.
Zoals gebruikelijk, ga ik elke namiddag een wandelingske doen met Zoety. Een buurman was naarstig zijn hekken en paaltjes aan het schilderen. Ik zei al lachend "wel zo iemand zou ik ook nog kunnen gebruiken ". Daarop kwam zijn vrouwtje buiten, die mij nog nooit ontmoet had en we geraakten aan de babbel, terwijl haar manlief rustig verder deed. Het volgende gesprek : "wat denk je ... moet Roger nu alle paaltjes in het grijs doen , of in het wit ? " Magda en ik hadden daar wel 10 min. staan over bomen, en afwegen ... , maar onze Roger had intussen al een paal in baksteen, mooi grijs geverfd. Vrouwen zijn veel te traag om te beslissen zei hij, en mijn verlof duurt niet lang meer !! Daarop stopte een andere "vrolijke buurvrouw" met de wagen ... "hei ... je gaat toch niet alles in het grijs zetten Roger ? " Roger deed rustig verder, geen haar op zijn hoofd dacht eraan om naar ons geklepel te blijven luisteren. Hermine, de buurvrouw met de wagen ... "zeg ... jullie moeten eens kijken, ik ben BH's gaan kopen. Prachtig hoor." Magda en ik vonden dat leuk, dat al die gevalletjes uitgepakt werden in de wagen. Het ging om een groen bh'tje met slipje, een off-roos bh'tje met slipje en een zwartje. Roger hoorde ons schateren en kwam voorzichtig naderbij met zijn verfborstel in de hand "zeg dames, weet je wat er van aan is ... ik hou van grijs ... en als je wilt Hermine, zet ik ook jou bh'tjes in dat kleurtje."
En dit doet me denken aan mijn overleden echtgenoot, toen ik ook nieuwe bh'tjes nodig had. Ik had er verschillende gepast en gekocht, en nog een paar andere spulletjes die al op de toonbank lagen. Ik was natuurlijk nog niet klaar toen die dame al wou afrekenen en plots hoorde ik mijn man zeggen : "Neen, neen, mevrouw, er moeten nog hangmatjes bijkomen !!" De verkoopster, heel naief zei tegen hem, .... maar meneer, wij verkopen hier geen hangmatjes !! Toen ze mij zag aandraven, begreep ze het meteen en schatterde het uit. Een nieuwe naam voor bh'tjes was geboren !!
Viva en ik wilden er eens onderuit in de late namiddag ... maar naar waar ? Waar ga je nog naartoe rond 17 uur. Op haar vraag ben ik wat gaan neuzen op internet en eerst had ik haar gezegd ... bon, we gaan naar Parijs als er niks anders is. Onze afspraak was uiteindelijk dat we mekaar zouden ontmoeten aan het "Wit Torentje" van Aarschot en dat we vandaar zouden vertrekken naar het centrum van Aarschot "De grote (kleine) Markt".
Eerst even bijpraten met een koffietje en een fruitsapje en dan bedisselen waar we opaf zouden gaan. We wilden het begijnhof zien. Op wandelafstand dachten wij ... nee dus, na een kwartier stappen met onze twee wittekopjes, waren we het Noorden kwijt en besloten wij toch maar de wagen te nemen en de GPS. Nogal een zicht hoor, twee vrouwen en twee hondjes zonder oriëntatie-spirit. De Markt van Aarschot , we kwamen telkens daar weer terecht !!, kennen we nu van binnen en buiten.En de terrasjeszitters kennen ons ook Maar plezier hebben we wel gehad. Uiteindelijk zijn we een beetje overal geraakt, ook in het Begijnhof dus. Prachtig gelegen, rustig , volledige peis en vree. Dus hier zijn nog enkele foto's van wat we gezien hebben en nadien het plekje waar we onze maagjes gevuld hebben.
De "Kop of Munt" achterzijde.
Het stadspark
Het Begijnhof
Zoety en Dréke zien mekaar nog altijd graag.
In het eetcafé "Kop of munt", waar we naar binnen moesten vluchten omdat het 's avonds begon te regenen !! Maar mijn eerste mosseltjes van dit jaar smaakten er des te meer door.
Zoetyke was het lange wachten beu onder de tafel !!
Deze wandelwagen kocht ik (in solden) om met Zoety te gaan winkelen. Maar wie denken jullie dat er echt in de buggy zit ? Dréke, inderdaad ... Gisteren is het een eerste test geweest samen met Viva, en het werkt. Dat ding is super-practisch . Zoety legt er haar gewoon in neer in een winkel met het resultaat dat mensen haar voortdurend gaan aaien. Deze tip kreeg ik van Leona van Beejee. Bedankt Leona ,het ei van Columbus !!
Daarstraks kregen we een mailtje in de bus van Dries Coucke (www.pets.be) dat Coco Internethond van het jaar 2007 is geworden.
Een dikke proficiat lieve Coco, je hebt het verdiend maar het allerbelangrijkste is dat je lieve baasjes hebt gevonden en dat je zeker nog veel gelukkige jaren tegemoet gaat.
Dit initiatief heeft me een warm gevoel gegeven en ik ben blij dat ik mijn steentje heb kunnen bijdragen in heel dit gebeuren met een super "Happy End".
Vandaag zou het je verjaardag geweest zijn. Ik mis je zo, maar je zou zo blij geweest zijn, dat het hondje Coco zo'n lieve opvang heeft gevonden. Niemand vergeet je , je blijft bij ons . Hou nog een oogje in het zeil van het ruimtelijk heelal, want ik heb je zo nodig. Dit aardse bestaan zal nooit meer hetzelfde zijn voor mij en toch heb ik zovele lieve vrienden en familie. Zij zijn mijn houvast, samen met je Zoety. Tot later lieverd, je Zoeteke.
Josée en Pierre, ongelofelijk gelukkig met hun COCO
Deze mensen gaven ons dadelijk een heel fijn gevoel. Ze stralen beiden warmte en rust uit en Coco gaat het zo naar zijn zin hebben bij hen! Na een half uurtje liep hij al binnen en buiten en snuffelde rond in hun prachtige tuintje. Nadat José hem een lekkere maaltijd had voorgeschoteld was het ijs volledig gebroken !
Pierre, Viva, Coco, José en Ninne
Of vannacht alles goed verlopen is en Coco zich al gehecht heeft aan zijn nieuwe baasjes zal ik straks weten. Hun buren, Wim en Malvine, hebben internet en MSN. Wim zal geregeld foto's van Coco doorsturen en ons van alles op de hoogte houden. Het zijn eveneens grote dierenvrienden en echt toffe mensen! Het waren ook zij die Coco vonden op de website www.pets.be.
Malvine en Wim, samen met hun adoptiehond, Sam. Coco werd al uitgenodigd om te komen spelen
De rust en schoonheid voor hun woning zijn adembenemend. Coco kon in geen betere plaats beland zijn! Morgen meer ... en hopelijk goed nieuws uit Finnevaux!
En dat goed nieuws kwam er!! Wij kregen dit mailtje van Wim toegestuurd en publiceren het met zijn toestemming:
Hallo Viva en Ninne,
Ben zopas bij Josée en Pierre langs geweest om te horen hoe het met Coco is gegaan en hier is dan het verslag:
Ik bel aan en meteen begint Coco enorm te blaffen, maar zodra ik binnen was, was dat gedaan en sprong hij tegen mij op om aandacht te krijgen (wat hij natuurlijk ook kreeg!) en ging daarna weer rustig naar zijn nieuwe mandje toe om uit te rusten; hij is dus al helemaal vertrouwd met de nieuwe omgeving.
Gisterenavond na ons vertrek hoorde hij ons buiten praten en werd vreselijk zenuwachtig: rende naar de omheining en het hek maar na een klein uurtje, zoals Ninne had voorspeld, was hij tot rust gekomen. Vannacht is Josée tot 3:00 bij Coco in de living gebleven en toen naar bed gegaan. Dat heeft geen enkel probleem opgeleverd. In de loop van de nacht moest Pierre er even uit en aangezien Coco dit kennelijk niet gewend was begon hij weer enorm te blaffen maar dat heeft niet lang geduurd. In ieder geval is hij dus een fantastische waakhond. Vanmorgen vroeg toen Pierre opstond ging Coco meteen naar de tuindeur en nadat Pierre hem uit liet heeft hij meteen zijn behoeften gedaan en kwam toen weer binnen. Hij schijnt dus al helemaal ingeburgerd en happy te zijn wat ook gezegd kan worden van Josée en Pierre die enorm enthousiast en opgetogen zijn, ook al omdat Coco zich zo keurig gedraagt!
Kortom everybody is happy: Coco omdat hij in een liefdevolle omgeving terecht is gekomen, Josée en Pierre die nu hun vriendschap kunnen geven, wij omdat onze bemiddeling succesvol is geweest en ten slotte, naar ik aanneem, jullie omdat Coco nu eindelijk een rustig en prettig tehuis heeft gekregen.
En dan nog even dit: ik heb Viva's fotos afgedrukt en aan Josée en Pierre gegeven die er mee opgetogen waren.
Ziezo, dit is dan het voorlopig einde van de "Coco in de Ardennen" sage. Later, als de aanvangsperiode afgesloten is en Coco zijn normale vacht weer heeft gekregen zal ik er voor zorgen dat er nieuwe fotos vanuit Finnevaux zullen komen.
Dit is een kopie van de tekst die U ook kunt vinden op Viva haar blogje. Alle hulp is gevraagd. Zij heeft zoveel voor Coco gedaan, maar Dréke gaat eraan tenonder. Dat mag natuurlijk niet. Kennen jullie iemand, laat het weten.µ Veel dank voor al uw reacties.
Hij geniet in mijn armen de 2e dag in België
"We brachten Dréke deze middag naar mijn moeder,Utta. Daardoor had Coco het hele rijk voor hem alleen. De hele namiddag lag hij aan mijn voeten onder mijn buro en soms zocht hij wat tederheid en wou bij me op schoot.
Het is zo een schatje, zo rustig en lief. Deze namiddag heeft mijn besluit om hem niet te adopteren nog sterker gemaakt want Coco zal in een gezin zonder andere honden zoveel gelukkiger zijn. Het is een andere hond, kalm, tevreden ...
Gedragstherapie zie ik niet zitten. Het bijten en grommen naar Dréke hebben we binnen een paar weken onder controle maar ik ken het patroon hoe beiden samen zouden leven. Dréke zou nooit meer zo zonder enige schroom naar me toe komen als Coco in de buurt is.
Na mijn huwelijk kocht ik een poedeltje, Snoepy, een lieverdje tot en met, net als Dréke nu was hij mijn kindje. Ik nam hem altijd mee naar mijn ouders. Daar was er Teddy, het hondje van mijn ouders.
Van dag één was mijn poedeltje de baas over Teddy en nooit meer heeft Teddy onbevangen naar me toe gekomen al werden ze respectievelijk 13 en 17 jaar. Ze duldden elkaar, geen gevecht, maar echte vrienden zijn ze nooit geweest. Ik wil en kan Dréke dit niet aandoen.
Coco heeft een rustig gezin nodig, mensen die hem veel aandacht kunnen geven en hem vaak mee uit wandelen nemen. Zij krijgen in Coco een waar geschenk.
Pluspunten
- Coco is heel sociaal naar mensen toe, ook naar vreemden. Hij is zo vriendelijk!
- Hij loopt perfect aan het leibandje en gaat graag wandelen.
- Hij is rustig in de auto.
- Hij is heel aanhankelijk en lief, wordt graag op de arm gepakt, wil altijd dicht bij je zijn.
- Hij is geen kattenhater, hij laat de kater Nest met rust als deze hem met rust laat, hij mag dan zelfs bij hem in de zetel komen liggen.
- Hij is alert en blaft als hij een auto hoort stoppen of een verdacht geluid hoort, maar is geen keffer.
Minpunten:
- Niet sociaal naar andere honden toe, stelt zich zeer dominant op.
- Hij is niet graag alleen.
Wij zijn dus dringend op zoek naar rustige mensen die veel met Coco kunnen bezig zijn, die hem de warmte en geborgenheid kunnen geven die hij nodig heeft en verdiend. Een thuis zonder andere honden.
Mensen die het zich kunnen veroorloven om geregeld naar de kapper te gaan met hem want al is Coco nu helemaal afgeknipt, hij heeft een mooie krulvacht zoals Dréke en die vraagt onderhoud. Zeker een paar keer per week goed borstelen. Boven op de oortjes is de huid van Coco ontstoken geweest, dat is nu bijna helemaal genezen. De kale plekken op die oortjes zullen volgens de dierenarts weer spoedig behaard zijn. Eens Coco weer op zijn gewicht is en zijn haren enkele centimeters zullen gegroeid zijn, zal niemand in hem het hondje dat hij nu is nog herkennen. Hij heeft ook een mooie lichaamsbouw en loopt heel sierlijk.
Ken jij misschien de juiste mensen voor Coco? Laat ze kennis maken met hem. Een ontmoeting met Coco is zeker mogelijk, zo kan men dadelijk zien of het klikt of niet.
Ik hoop dat we spoedig een goed baasje vinden, al zal het afscheid voor mij zwaar wegen.Ik bewonder de mensen die keer op keer weer voor opvanggezin spelen. Men hecht zich zo spoedig aan deze dieren en het afscheid is nooit makkelijk.
bloemenslinger
als er niks anders is.
!
