Binnen enkele dagen laten we 2006 achter ons. Een terugblik vertelt dat het al bij al een goed jaar is geweest. Er waren een paar extra uitschieters ... het bezoek van de kinderen uit de VS en het verblijf van onze vrienden uit Australië. De tuin heeft in al zijn pracht zijn kleuren laten zien met alle mogelijke schakeringen en tot vandaag staan er nog altijd vele rozen in bloei. Nu stel ik me toch de vraag : hoe gaan die troetels het volgende lente doen ? Komen zij dan nooit tot rust !
Ik hoop voor jullie allemaal, lieve bloggertjes, dat 2007 heel veel geluk, gezondheid en tederheid mag brengen. Met ons velen maken we er zeker wat van ... dus nu mag het spetterende vuurwerk zijn gang gaan.
Morgen ben ik te gast bij Madammeke in "iedereen is uniek". Ik ben er zeker van dat ze er weer iets leuk zal van brouwen. Deze button kan dus gebruikt worden. En zo ben je er meteen.
Mijn kiné heeft een zoontje van zes en hij wil dolgraag met Zoety spelen terwijl ik in behandeling ben. Tom leert nu kloklezen en zijn mama heeft hem een wekker gegeven. Hij zet die op de tafel en kijkt of de wijzertjes loodrecht tegenover mekaar staan, 18 uur dus.... want dan komt Zoety.
Hij is dolblij als de bel gaat. Die twee amuseren zich kostelijk, want het hondje doet kunstjes. Enkele keren was het ventje echt ontgoocheld omdat het hondje niets wou doen. Niet rechtopzitten, geen pootje geven of niet ronddansen. "Ik vroeg hem ... en heb je zoetyke haar snoepje gegeven ??", waarop hij triestig kijkend zei ... "nee ... ik heb niks." Goed gezien dus van het kereltje, want ik had nog wel de snoepjes in mijn jaszak zitten en hem vergeten te geven. Intussen kennen nu zowel Tommeke als Zoety het systeem ... een kind leert snel ... en het hondje wil niet achterblijven, want snugger zijn ze allebei !! .
Alles bij mekaar blijkt "kloklezen" toch niet zo moeilijk te zijn.
Gisterennamiddag zijn we als blogvriendinnen gestart met ons , wel , vroege kerstfeest. Viva en Madammeke kwamen bij mij op de koffie ... en koffie zonder taart is toch maar niks hé ... dus hebben we lekker gesmuld van dat calorie-gevaar . Kijk maar ... wat we tussen onze kiezen hebben gezet.
Vermits we Kerst wilden vieren, moesten we ook sfeer hebben. Wel, Viva ... fungeert, als steeds, als beroepsfotografe van dienst... Ze heeft het perfect gedaan hoor. Voor jullie dus enkele kiekjes . De pakjes !!
She is a star !!
Zoety, het liefje van Dréke ... 'tja die moest toch ook geknuffeld worden
Verleden week deed ik mijn kerstinkoopjes en mijn aandacht werd getrokken naar een nog vrij jong koppeltje. Zij zat in een rolstoel en haar begeleider reed zachtjes met haar door de mooie uitgestalde rekjes. Ik hoorde hem zeggen : "wel liefje, jij mag nu echt kiezen wat je wil uit deze winkel" Het duurde even en zij keek rustig rond en plots zei ze : "Die wil ik ...." De man ,verbaasd , vroeg ... wat wil je ?? en zij antwoordde : "dat mooie wit-zilveren boompje, met al die lampjes en de versiering" !! Het boompje was eigenlijk bedoeld als winkelversiering en je zag duidelijk dat de man zijn twijfels had. Maar toch werd de eigenaar van de winkel erbij gehaald. Na wat heen en weer gepraat, zij was niet van haar stuk te brengen ... heeft de winkeleigenaar alles afgebroken, uitleg gegeven hoe het boompje terug moest opgezet worden thuis enz. Ik was zo ontroerd, door dit mooie gebaar, dat ik nadien de man van de winkel ben gaan bedanken. Het frêle dametje en de meneer, straalden toen ze de winkel verlieten. Ik wens hen de allermooiste Kerst die er bestaat.
Deze zware jongen heeft ervoor gezorgd dat, wij huisvrouwen, als zij wat rugklachten hebben tenminste, gemakkelijk met zijn prachtige veren, stof kunnen verwijderen van kaders, deurlijsten, meubelen enz. Vermits hij zelfs tot 70 km per uur kan lopen zullen zijn pluimen wel tegen een stofje kunnen zeker!!
Lieve bloggers, vandaag heb ik het geprobeerd : ik dacht werkelijk dat ik op een podium stond. Jullie weten wel ... zo'n meidje met een wit schortje en een kapje in haar haar, dat al zingend met haar plumeau, het stof afneemt. Je moet nadien wel iemand hebben die achteraf alles netjes stofzuigt, want dat hoort bij de finishing touch !! En dan nog eens een vochtig dweiltje, ja natuurlijk dat hoort er ook nog bij. In ieder geval, mijn wekelijkse helper Lutgarde en ik , zijn nu overtuigd ... er is geen "gremelke" stof meer te zien !! Alleen manlief, was niet zo enthousiast ... hij vindt het maar niks dat twee vrouwen al giechelend overal met de plumeau aan het zwabberen waren ... "poetsen, bah ... is dat nu echt poetsen. ?" We leggen deze commentaar dus maar naast ons neer, want volgende week ... gegarandeerd, draaien we terug sierlijk in het rond met elk onze "plumeau". Gedaan met op trapjes staan, en doekjes uit te schudden ... een echte plumeau zal het zijn en daarmee basta !! Bedank mooie loopvogel ... je verdient een medaille .
bloemenslinger
GELUKKIG NIEUWJAAR
