Binnen enkele dagen laten we 2006 achter ons. Een terugblik vertelt dat het al bij al een goed jaar is geweest. Er waren een paar extra uitschieters ... het bezoek van de kinderen uit de VS en het verblijf van onze vrienden uit Australië. De tuin heeft in al zijn pracht zijn kleuren laten zien met alle mogelijke schakeringen en tot vandaag staan er nog altijd vele rozen in bloei. Nu stel ik me toch de vraag : hoe gaan die troetels het volgende lente doen ? Komen zij dan nooit tot rust !
Ik hoop voor jullie allemaal, lieve bloggertjes, dat 2007 heel veel geluk, gezondheid en tederheid mag brengen. Met ons velen maken we er zeker wat van ... dus nu mag het spetterende vuurwerk zijn gang gaan.
Morgen ben ik te gast bij Madammeke in "iedereen is uniek". Ik ben er zeker van dat ze er weer iets leuk zal van brouwen. Deze button kan dus gebruikt worden. En zo ben je er meteen.
Mijn kiné heeft een zoontje van zes en hij wil dolgraag met Zoety spelen terwijl ik in behandeling ben. Tom leert nu kloklezen en zijn mama heeft hem een wekker gegeven. Hij zet die op de tafel en kijkt of de wijzertjes loodrecht tegenover mekaar staan, 18 uur dus.... want dan komt Zoety.
Hij is dolblij als de bel gaat. Die twee amuseren zich kostelijk, want het hondje doet kunstjes. Enkele keren was het ventje echt ontgoocheld omdat het hondje niets wou doen. Niet rechtopzitten, geen pootje geven of niet ronddansen. "Ik vroeg hem ... en heb je zoetyke haar snoepje gegeven ??", waarop hij triestig kijkend zei ... "nee ... ik heb niks." Goed gezien dus van het kereltje, want ik had nog wel de snoepjes in mijn jaszak zitten en hem vergeten te geven. Intussen kennen nu zowel Tommeke als Zoety het systeem ... een kind leert snel ... en het hondje wil niet achterblijven, want snugger zijn ze allebei !! .
Alles bij mekaar blijkt "kloklezen" toch niet zo moeilijk te zijn.
Gisterennamiddag zijn we als blogvriendinnen gestart met ons , wel , vroege kerstfeest. Viva en Madammeke kwamen bij mij op de koffie ... en koffie zonder taart is toch maar niks hé ... dus hebben we lekker gesmuld van dat calorie-gevaar . Kijk maar ... wat we tussen onze kiezen hebben gezet.
Vermits we Kerst wilden vieren, moesten we ook sfeer hebben. Wel, Viva ... fungeert, als steeds, als beroepsfotografe van dienst... Ze heeft het perfect gedaan hoor. Voor jullie dus enkele kiekjes . De pakjes !!
She is a star !!
Zoety, het liefje van Dréke ... 'tja die moest toch ook geknuffeld worden
Verleden week deed ik mijn kerstinkoopjes en mijn aandacht werd getrokken naar een nog vrij jong koppeltje. Zij zat in een rolstoel en haar begeleider reed zachtjes met haar door de mooie uitgestalde rekjes. Ik hoorde hem zeggen : "wel liefje, jij mag nu echt kiezen wat je wil uit deze winkel" Het duurde even en zij keek rustig rond en plots zei ze : "Die wil ik ...." De man ,verbaasd , vroeg ... wat wil je ?? en zij antwoordde : "dat mooie wit-zilveren boompje, met al die lampjes en de versiering" !! Het boompje was eigenlijk bedoeld als winkelversiering en je zag duidelijk dat de man zijn twijfels had. Maar toch werd de eigenaar van de winkel erbij gehaald. Na wat heen en weer gepraat, zij was niet van haar stuk te brengen ... heeft de winkeleigenaar alles afgebroken, uitleg gegeven hoe het boompje terug moest opgezet worden thuis enz. Ik was zo ontroerd, door dit mooie gebaar, dat ik nadien de man van de winkel ben gaan bedanken. Het frêle dametje en de meneer, straalden toen ze de winkel verlieten. Ik wens hen de allermooiste Kerst die er bestaat.
Deze zware jongen heeft ervoor gezorgd dat, wij huisvrouwen, als zij wat rugklachten hebben tenminste, gemakkelijk met zijn prachtige veren, stof kunnen verwijderen van kaders, deurlijsten, meubelen enz. Vermits hij zelfs tot 70 km per uur kan lopen zullen zijn pluimen wel tegen een stofje kunnen zeker!!
Lieve bloggers, vandaag heb ik het geprobeerd : ik dacht werkelijk dat ik op een podium stond. Jullie weten wel ... zo'n meidje met een wit schortje en een kapje in haar haar, dat al zingend met haar plumeau, het stof afneemt. Je moet nadien wel iemand hebben die achteraf alles netjes stofzuigt, want dat hoort bij de finishing touch !! En dan nog eens een vochtig dweiltje, ja natuurlijk dat hoort er ook nog bij. In ieder geval, mijn wekelijkse helper Lutgarde en ik , zijn nu overtuigd ... er is geen "gremelke" stof meer te zien !! Alleen manlief, was niet zo enthousiast ... hij vindt het maar niks dat twee vrouwen al giechelend overal met de plumeau aan het zwabberen waren ... "poetsen, bah ... is dat nu echt poetsen. ?" We leggen deze commentaar dus maar naast ons neer, want volgende week ... gegarandeerd, draaien we terug sierlijk in het rond met elk onze "plumeau". Gedaan met op trapjes staan, en doekjes uit te schudden ... een echte plumeau zal het zijn en daarmee basta !! Bedank mooie loopvogel ... je verdient een medaille .
Utta en Viva moeten tijdens hun vakantie gedacht hebben : Onze Ninne heeft 3 jaar in Jamaica gewoond , dus zullen we haar naam nu maar eens lekker groot in het zand krassen. Zo zal ze zeker niet vergeten hoe mooi het er is. Hartelijk dank, lieve vrienden, voor deze wel originele attentie !!
Deze Sinterklaas is geweldig en ik laat jullie allemaal graag meegenieten, alhoewel het beeld niet helemaal zuiver is ... maar toch !! Zet wel even jullie muziekje uit. Met veel dank aan de zender van deze clip.
Vanmorgen kwamen vakmensen onze afgehangen zonnetent terug ophangen en ik was er niets gerust in, want het is een lang en zwaar geval. Mijn voorgevoel is waar geworden. Eén man stond op de ladder en hield het gevaarte tegen, terwijl de andere gauw nog iets uit de auto ging halen ... en plots een slag ... heel het gevaarte is naar beneden gedonderd. De man op zijn ladder zag ik met de hoek van de tent op zijn dijbeen vastgespijkerd staan op de leer. Jonges toch ... Gelukkig had hij niks gebroken - doch de pijn aan zijn hand en been zijn pas een vijftal minuten later opgedoken. We hebben hem zoveel mogelijk verzorgd - maar het werk konden ze voor bekeken houden. Het ergste voor hen was dat ook de twee electrische rolluiken afgebroken zijn - dus al hun werk van weken terug - is op een paar minuten teniet gedaan. De verzekering dekt alles wel, en de nieuwe rolluiken zullen ook wel geleverd worden, doch mijne Richard zijn been , pols en hand, daar maak ik me meer zorgen over. Alle bewondering heb ik voor mensen die zo'n arbeid moeten verrichten. Maar morgen bel ik toch om te weten hoe alles verder geëvolueerd is. Laten we hopen dat allesgoed komt.
Ellen en Marionneke vieren allebei hun verjaardag binnenkort. Daarom deze video. Zij waren met hun paps en mams bij ons op bezoek en zo had ik de gelegenheid wat leuke foto's te maken. Kinderen kunnen echt leuk zijn hé.
Deze originele reactie kreeg ik van May binnen op mijn artikel "fietsendieven". Ik kan me niet weerhouden ze op mijn blog te zetten. Misschien helpt het andere studentjes die pech hebben. Bedankt MAY. "Maar tijdens de studie van mijn dochter in Leuven hebben die meisjes eens een oplossing gehad, drie maal fiets gestolen, tot op een keertje de fiets gewoon leuk aan het station stond gestationeerd vastgeketend met het wiel. Wat is er toen gebeurd wel de oplossing lag voor haar dichtbij, heeft gewoon het wiel laten staan met ketting, en met de fiets op de schouder naar de fietsenmaker voor een ander wiel en ze kon weer fietsen. Maar dat is nog niet alles een vermelding erop geschilderd met witte verf "pik mij niet ik ben al tweemaal gepikt" dus verder zonder problemen met het fietsje blijven rijden. Vele groetjes en tot een volgende keer. May. "
Dinsdagmorgen is normaal , samen met mijn naarstig helpertje, Lutgarde, onze poetsdag. Zij had wel slecht nieuws vandaag. Haar zoon Collin, is pas zes weken gestart in de Hogeschool van Vilvoorde voor de studies van Tuinarchitect. Moeten jullie nu weten, dat de jongen zijn fiets reeds gestolen werd aan het station van Vilvoorde !! Men zou er de moed bij verliezen ... wat is er toch gaande met ouders die hun kinderen geen waarden meer leren ?? Ik zou eens willen zien, als ik zou opgemerkt hebben dat mijn zoon of dochter thuis zou toekomen met een fiets die ik nog nooit gezien had, wat er zou gebeuren. Ik had ze zeker bij hun kraag gevat en hen verplicht, samen met mij , dat ding terug op zijn plaats te zetten waar ze het gepikt hadden. Moeilijk is dat dus niet hé. Is er nu echt zo'n "laissez aller" bij de volwassenen ... of ben ik echt van de oude stempel ?? Ik blijf bij de stelling : "wat men doet in zijn jeugd, doet men verder in zijn volwassen leven". Het is aan de ouders dit aan de kinderen bij te brengen. Dit klinkt misschien hard ... maar volgens mij de enige weg.
Met Viva en Sjoeke hadden we afgesproken in "De Kern" van Wilrijk. En ik ben er nog geraakt ook ... Het was een leuke ontspannende namiddag. Ga gerust maar eens een kijkje nemen op Viva 's blogje ... ze heeft er weer werk van gemaakt hoor.
Herkennen jullie Ninne onder dit hoedje en rode lange haren?
Een beetje gek doen , doet niemand kwaad ... goed dat deze bewerkt werd, want op de vorige foto's die genomen werden, was ik echt klaar voor "halloween" !!
Nu nog wachten tot woensdag en dan is het kijken bij "Madammeke" ... zij wordt de ster van de dag. Ik ben alvast razend benieuwd ... jullie ook zeker ??
Het verhaal van onze kinderen hun verblijf begint hier dus.
Wonende in de Verenigde Staten, hadden zij een groepsreis gepland voor Italië, om dan nadien , via een aparte vlucht, naar ons te komen. Voor hen is Europa natuurlijk klein en een peulschil om een bijkomend ticket te reserveren. Tot daar alles kits.
Maar !!!... In Italië hadden zij 2 busjes gehuurd , (zij waren met 14) om iets historisch van dat land te zien. Op hun weg naar Firenze waren ze even gestopt om iets te drinken en te eten, niet langer dan een half uur en toen zij terugkeerden naar hun "vans" was al hun bagage verdwenen. Verschillende koppels hadden hun laptop mee, camera's natuurlijk en de noodzakelijke kleding. Vijf uur lang zijn zij met de politie van ginds bezig geweest , die natuurlijk alles netjes noteerden en een proces-verbaal maakten voor de verzekering . Het ergste was nog dat ons Allison 's avonds gewerkt had aan haar thesis "psygologie", netjes alles op een CD had gecopiëerd en het bij haar paspoort in een aparte tas met haar studieboeken had gezet. Alles weg ... en dus geen dubbel ervan. Werk voor niets ... herbeginnen dus. Een ramp vinden wij. Dan haar paspoort ... ook weg natuurlijk en hiervoor moesten ze naar onze Ambassade in Rome voor een vervanging.!! Dit heeft uiteraard een domper gezet op hun, zo prachtig verlof. Alleen Joé, ... jong, gewoon om te trekken, had zo'n enorme logge reiszak mee. De dieven waren niet geïnteresseerd in zo'n ding en hij is de enige die ontsnapt is aan de snoodaards. Dus moest al de rest, nieuwe valiezen kopen, beperkte kleding, maar och arme , al hun fotomateriaal is weg. Zij waren er het hart van in. Dat is niet meer te vervangen hé. Toen zij hier toekwamen, zagen ze er alle vier vreselijk moe uit. Manlief en ikzelf , samen met de Zoety hebben hen vertroetelt en de dag nadien, waren zij terug onze blije, rumoerige, genietende,en trekkende jongeren.
Ik pen dit verhaal om iedereen allert te maken : a.u.b.als je reist, let op je spullen, paspoorten en centen horen thuis op je lijf, éénder waar je naartoe trekt. Wij hebben jarenlang deze training gehad door van land naar land te trekken en te wonen. Mensen zijn zeer dikwijls naief ... maar het gebeurt dagelijks. Weten jullie, dat onze dochter Ingrid er zich zelfs niet bewust van was dat het ook hier, in Brugge, Brussel of Antwerpen en elders kan voorkomen !! Wat er ook van weze ... eind goed , al goed, we hebben toch prachtige dagen gehad met hen, veel gelachen , gegeten en gedronken.
Het afscheid viel weer zwaar, want het kan weerom een paar jaar duren eer we mekaar in levende lijve terug zien. Men went er nooit aan. Gelukkig hebben we de mails, de webcam en de telefoon ... doch het is niet hetzelfde.
Ian en Beryl , onze twee vrienden uit Canberra (Australië) genieten van hun ontbijt . Zij boffen, want het oktoberweertje is werkelijk perfect. Bij hen begint nu de lente. Maar, zoals jullie zien komt ook bij ons het herfstzonnetje door de bomen piepen.
bloemenslinger
GELUKKIG NIEUWJAAR
Het verhaal van onze kinderen hun verblijf begint hier dus.
Dus moest al de rest, nieuwe valiezen kopen, beperkte kleding, maar och arme , al hun fotomateriaal is weg. Zij waren er het hart van in. Dat is niet meer te vervangen hé. 
