:shock:Het verhaal van onze kinderen hun verblijf begint hier dus.
Wonende in de Verenigde Staten, hadden zij een groepsreis gepland voor Italië, om dan nadien , via een aparte vlucht, naar ons te komen. Voor hen is Europa natuurlijk klein en een peulschil om een bijkomend ticket te reserveren. Tot daar alles kits.
Maar !!!... In Italië hadden zij 2 busjes gehuurd , (zij waren met 14) om iets historisch van dat land te zien. Op hun weg naar Firenze waren ze even gestopt om iets te drinken en te eten, niet langer dan een half uur en toen zij terugkeerden naar hun "vans" was al hun bagage verdwenen. Verschillende koppels hadden hun laptop mee, camera's natuurlijk en de noodzakelijke kleding. Vijf uur lang zijn zij met de politie van ginds bezig geweest , die natuurlijk alles netjes noteerden en een proces-verbaal maakten voor de verzekering . Het ergste was nog dat ons Allison 's avonds gewerkt had aan haar thesis "psygologie", netjes alles op een CD had gecopiëerd en het bij haar paspoort in een aparte tas met haar studieboeken had gezet. Alles weg ... en dus geen dubbel ervan. Werk voor niets ... herbeginnen dus. Een ramp vinden wij. Dan haar paspoort ... ook weg natuurlijk en hiervoor moesten ze naar onze Ambassade in Rome voor een vervanging.!! Dit heeft uiteraard een domper gezet op hun, zo prachtig verlof. Alleen Joé, ... jong, gewoon om te trekken, had zo'n enorme logge reiszak mee. De dieven waren niet geïnteresseerd in zo'n ding en hij is de enige die ontsnapt is aan de snoodaards.:twisted: Dus moest al de rest, nieuwe valiezen kopen, beperkte kleding, maar och arme , al hun fotomateriaal is weg. Zij waren er het hart van in. Dat is niet meer te vervangen hé. Toen zij hier toekwamen, zagen ze er alle vier vreselijk moe uit. Manlief en ikzelf , samen met de Zoety hebben hen vertroetelt en de dag nadien, waren zij terug onze blije, rumoerige, genietende,en trekkende jongeren.
Ik pen dit verhaal om iedereen allert te maken : a.u.b.als je reist, let op je spullen, paspoorten en centen horen thuis op je lijf, éénder waar je naartoe trekt. Wij hebben jarenlang deze training gehad door van land naar land te trekken en te wonen. Mensen zijn zeer dikwijls naief ... maar het gebeurt dagelijks. Weten jullie, dat onze dochter Ingrid er zich zelfs niet bewust van was dat het ook hier, in Brugge, Brussel of Antwerpen en elders kan voorkomen !! Wat er ook van weze ... eind goed , al goed, we hebben toch prachtige dagen gehad met hen, veel gelachen , gegeten en gedronken.
Het afscheid viel weer zwaar, want het kan weerom een paar jaar duren eer we mekaar in levende lijve terug zien. Men went er nooit aan. Gelukkig hebben we de mails, de webcam en de telefoon ... doch het is niet hetzelfde.:-(
Reacties op bericht (3)
15-11-2006
reis van de kinderen door Italie
Beste Nine, Ik las dat verhaal over die cursus psychologie. Ik heb nu ook een kleindochtr aan de universiteit. Zij tikt ook al haar nota's in op haar pc en zij safed regelmatig of copieert zelfs op een cd-rom.Zo kwam het gesprek op het feit dat de pc ooit eens zou crashen of alles verloren gaat. Ik heb haar dan gezegd: "mail gewoon je nota's door naar mij. Ik zal ze opslagen." Dus dan mag er al wel wat gebeuren opdat alles, maar dan ook alles verloren gaat. Hartelijke groetjes van vajo en mieke.
15-11-2006 om 21:34
geschreven door Valy
02-11-2006
Het moet je maar overkomen
Om dit mee te maken, wil men eens ietst van de cultuur opsnuiven, van een toch zeer prachtig land, en men wordt ervoor gestraft. Erg als je zo ietst ontdekt, maar goed in een groepje kan men elkaar dan troosten en helpen, het zal echter niet gemakkelijk zijn begin maar eens alles uit te leggen in die taal, en erg natuurlijk dat iedereen zijn persoonlijke spullen is verloren, dat kan men niet vervangen. Gelukkig konden ze dan toch weer even ontspannen bij jullie. Vele groetjes en nog een fijne week verder.
02-11-2006 om 13:13
geschreven door May
31-10-2006
Erg
Ja dit is erg als er zo iets gebeurt Ninne, je staat bijna naakt in een vreemd land hé, Italie staat daar toch al jaren voor bekent, weet ik zelfs ..Men lacht daar altijd mee, en er zijn daar vroeger veel moppen van verteld, maar mijn nonkel en tante hebben het toch meegemaakt ..zij stopte onderweg om even te gaan zwemmen, sloten auto af, moesten naar beneden gaan voor de zee, en als ze terug kwamen een half uurtje achter stond hun auto daar voledig gesloopt, wielen af, alle bagage weg..dit was in de jaren 60 , dus geen GSM, , hebben ze uren te voet moeten lopen voor een dorp te vinden, en daar was dan nog geen telefoon te vinden ..hihihi, ja als ze het vertellen nu kunnen ze er ook mee lachen maar toen niet hoor, zo dat wou ik even vertellen ,Daag sjoeke xx
bloemenslinger
, hebben ze uren te voet moeten lopen voor een dorp te vinden, en daar was dan nog geen telefoon te vinden ..hihihi, ja als ze het vertellen nu kunnen ze er ook mee lachen maar toen niet hoor, zo dat wou ik even vertellen ,Daag sjoeke xx
