Een paar winters geleden, het weder was bar slecht en in de tuin viel niks meer te beleven ... ik werd er melig van.  Toen besliste ik me eens te wagen om een echte grote vogelverschrikker te knutselen.
Ik trok naar het tuinhuis en kwam binnen met een plank, een paar stokken en een jute lap + kippendraad.

Manlief kon zijn ogen niet geloven ... reactie ... "wat ben jij van plan ?".Ik legde hem uit hoe ik ging te werk gaan , maar dat hij mij moest helpen om op de jute lap een lachend gezicht te tekenen.  Nu moeten jullie wel weten dat ik totaal geen tekentalent heb.  Hij vond dit een prettig idee.
Een paar dagen nadien was ik erin geslaagd een soort pop te maken die oude kleren aan had.  DAAR ZAT IE DAN, op een keukenstoel, want het was beginnen sneeuwen.  Hij werd onze derde man aan tafel !!

Het weder klaarde op en dus vloog de pop buiten.  Wij hebben hem ZANDER genoemd.  Op een bankje in de tuin waakte hij stoer, doch het weder speelde parten.  Het regende pijpenstelen , en ik zag in, dat hem op die manier geen lang leven zou gegund zijn.  Allé, de pop werd in het tuinhuisje gezet, om op te drogen. 

Na wijs beraad ... hebben wij onze ZANDER, dan maar onder het afdak in een hoekje,  vooraan ons huis geplaatst.  Mensen schrokken hun een hoedje als zij uit hun auto stapten om naar de voordeur te stappen. Zij dachten werkelijk dat daar een verborgen persoon zat.
De schoolkinderen met hun fietsjes, vonden hem leuk .Hij werd intussen graag gezien en reacties waren er te over.
Doch in het vroege voorjaar stak er een storm op, en de volgende morgen zat onze ZANDER, zonder zijn petje op zijn hoofd.  Jammer toch.  Ik had al gauw een ander gevonden en het euvel was hersteld.
De dag nadien, ging ik 's morgens toch gauw even kijken of  onze vogelschrik nog alles had en tot mijn grote verbijstering zag ik toen ik de voordeur open deed dat zijn "eerste petje" netjes voor ZANDER zijn voeten lag. 
WIE deze  goede daad gedaan heeft weet ik nog altijd niet ... maar één ding is zeker ... ZANDER ... is een meubelstuk geworden voor groot en klein , en nu zal ik het moeilijk over mijn hart krijgen hem weg te halen.  ZIJN kleren zijn verbleekt van de zon, zijn jeans is bijna wit geworden, alleen zijn verfschoenen lijken het nog te doen.
Wie weet ... dat ik hem toch nog op een dag ... een nieuwe outfit geef !!