Eenzaamheid. 

Dat boek heb ik indertijd verslonden.  Nu is het tijd om het nog eens te lezen.  Met 100 jaar dankbaarheid.

 

Eindelijk zegt eens een redelijk verstandig iemand wat ik al jaren zeg.  Nu zijn politieke carrière afgelopen is, noemt hij eindelijjk een kat een kat, en spreekt over de neo-vlaemsche alliantie als een light-versie van het vlaams belang.

 

 

Haha!  Dat men die veredelde kermiskoers nog altijd Vlaendrens mooiste blijft noemen!  Horden zatbuiken en heethoofden staan naast het parcours te zwaaien met vlag en pint, springen en hollen om ter langst in beeld en veroorzaken valpartijen alsof ze een record moeten breken.

Geef mij maar echte wielerwedstrijden, zoals Paris-Roubaix, L-B-L, ...  Gedisciplineerde renners en dito toeschouwers.  

 

Antwoord krijgen op een brief en schriftelijk met iemand communiceren is vandaag hetzelfde en gisteren niet en morgen weer wel, als men de vraag anders stelt, want ja, dat is natuurlijk duidelijk, maar de pers overdrijft, en zegt om maar wat, kom mijn dossiers allemaal bekijken en je zal het wel zelf zien, waarschijnlijk met eigen ogen, en die gast heeft een pik op mij, en hoe blauwer, hoe zwarter ...  

 

 

 

 

Grote beroering in de onderwijswereld!  André Oosterlinck beweert dat het intellectuele peil van de leerkrachten te laag is.  Begint het eindelijk wat door te dringen?  De democratisering van het onderwijs had (toen wij op de mei 68-barricades stonden) de bedoeling het hoger onderwijs toegankelijk te maken voor alle lagen van de bevolking, en niet om het onderwijsniveau te verlagen tot het volkse! 

Maar het ging anders: kennis moest wijken voor vaardigheden, maar hoe kan men vaardig zijn als er geen inhoud is?