Aan ’t eind van de week sta ik stil bij het volgende:
30-10-2010
Günther
Niet te beklagen, die brave man. Bijna een half jaar woordvoerder van léonard, en niks dan miserie! Hij doet dat anders wel goed, bisschoppelijke clarificateur spelen. Maar die bisschop zou moeten leren zijn gedachten duidelijker te zeggen, dan hoeft hij achteraf niet uit te leggen dat hij verkeerd begrepen werd. En misschien is dat zelfs zo! Maar ja, daar gaan we het deze week eigenlijk niet over hebben. Al een tijdje geleden, namelijk vorig weekend, ventileerde Kathryn haar ergernis over het (gebrek aan) cultuurbeleid in dit deeltje van de wereld. Ze nam een grand écart! Eigenlijk stuurde ze Joke 's gauw vliegen. En gelijk had ze! Maar ook daarover wil ik het niet hebben deze week. Al wat hier te lande met eng politiek denken en handelen te maken heeft, is slecht voor mijn bloeddruk. Dat weet u al sinds vorige week (en waarschijnlijk al langer!). Rond deze tijd van het jaar staan we weer voor twee obligate uitstappen: de kerkhofgang en de boekenbeurs. Niet iedereen heeft vrijkaarten voor de kermis aan de van rijswijcklaan. Wat bezielt mensen toch om te betalen voor iets dat ze het hele jaar door rustig kunnen gaan doen in elke min of meer grote boekhandel? En dan nog met honderden tegelijk, in een onfrisse omgeving, met vaak storend lawaai. De handtekening van aspe? Het aanschouwen (met eigen ogen!!) van sospiet? Het bijna kunnen aanraken van goele liekes? Het zou mooi zijn als - pakweg - tien procent van de bezoekers ook nog belangstelling zou hebben voor literatuur. Maar ja, dat is waarschijnlijk voor een andere beurs.
Over de veroordeling van E.C. kunnen we kort zijn. Er is immers al genoeg over gezegd (en gezeverd). Maar toch zou ik liever een schuldige laten lopen, dan een onschuldige opsluiten. Ook dat is redelijke twijfel. Maar over dat proces wil ik het niet hebben deze week. We kunnen het pro en contra afwegen van de stelling dat de uitslag voor een assisenhof vaak bepaald wordt door de reputatie van de advocaat. Maar ook over dat proces wil ik het ook niet hebben deze week. Er moet wel dringend een ander proces gevoerd worden. Het wordt hoog tijd dat de pers eens ernstig werk maakt van deontologische regels. Informatie moet primeren op beïnvloeding. Dat zou de eerste (en wellicht enige) regel moeten zijn. Altijd en overal! Maar ook daar wil ik het deze week niet over hebben. Slecht voor mijn bloeddruk. Calimero is weer eens op zijn teen getrapt, omdat zijn clubje niet is geraadpleegd toen jowan uit oostende de opdracht kreeg de zaken te ontmijnen. Ochheretoch! En ocharme! Maar vlug naar iets anders, want mijn bloeddruk ..., weet u wel! Maar ondertussen is men in het buitenland wel ernstig op zoek naar oplossingen voor de problemen van onze tijd. En dat gaat daar gepaard met verzet, onbegrip en weerstand. De voorgestelde oplossingen zijn niet altijd wat "goed is voor de mensen", maar er wordt tenminste nagedacht en gehandeld, en er wordt gereageerd! Besparingsmaatregelen (Engeland), verstrenging van de pensioenen (Frankrijk), zelfs het multicultureel debat (Duitsland) houden de bevolking bezig en alert. Ondertussen vindt men in vlaanderen niets beter dan het licht uit te doen. Héhé wat een staatsmanschap! Ik las deze week ook dat de armoede sterk toeneemt in ons land. Wel kijk, dat is misschien een gevolg van het feit dat de politici andere prioriteiten hebben. Maar om in de geest van de tijd te blijven: kunnen onze televisiemakers daar weer niet garen uit spinnen met een fantastisch reality-show met als afsluiter een televoting om de beste arme aan te duiden? Wie het meeste stemmen via de rode knop vergaart, krijgt een etentje voor twee bij Peter Goossens. Cynisch, zegt u? Maar dat gebeurt hier en nu, als het niet met assisenprocessen is, dan is het met politieke verkiezingen. De spiraal van steeds sterkere emoties moet toch blijven draaien! Bij wijze van afsluiten nog onze excuses voor de presentator van de laatste show (zie vorige week). Toen hij Jean-Michel Jarre interviewde, gebeurde dat toch in een redelijk verstaanbaar Frans.
Na de vier-vier van de duivels overgestapt naar de laatste show waar net een franse pianiste in het engels werd geïnterviewd! Hèhè, zou Leterme toch gelijk hebben gehad toen hij stelde dat de vlamingen intellectueel niet in staat zijn frans te leren? Of overdrijf ik weer? Maar ja, over de teloorgegane meertaligheid van de vlamingen zullen we het deze week maar niet hebben, zeker? Toch ook iets positiefs deze week: de ontroerende beelden uit chili, waar moeder aarde 33 mijnwerkers gebaard heeft. Als het ware met de helm herboren! Maar ook daarover wil ik het deze week niet hebben. Evidente beelden zeggen genoeg! En dan de gesprekken van léonard. Wat een idee om dingen die minstens vier jaar oud zijn net nu uit te brengen! Die standpunten hadden - in zijn functie, en met de recente turbulentie op de achtergrond - toch wat genuanceerder kunnen uitgewerkt worden! Als iedereen een boodschap slecht begrijpt is meestal de ontvanger niet in fout. Nu, wat hij zegt over aids, is eigenlijk wel juist. Als men correct interpreteert wat hij zegt. Als er de laatste jaren in west-europa zoveel problemen zijn met overstromingen, is dat inderdaad te wijten aan de ingrepen van de mens in de natuur (dammen bouwen, rechttrekken van beken, ..). Niet van die ene familie die in een risico-gebied gaat wonen. Als léonard dan de aids-epidemie vergelijkt met ecologische reacties op menselijke ingrepen en falen, dan is dat vanuit zijn optiek juist. De gerechtigheid als vertaling van het franse équité. Maar dat blijft natuurlijk choqueren voor diegenen die aan aids lijden. Zijn verduidelijking (de persconferentie van vrijdag) had al moeten in overweging genomen worden voor de publicatie van het boek! (Maar dat kunnen we van andere verduidelijkers ook zeggen! - onder het motto bezin voor je begint). We hebben hier te maken met een kerk die niet van deze tijd is, zeggen criticasters. Nee, dat is niet waar: wat betekent dat, niet van deze tijd? We hebben te maken met een kerk die wat wereldvreemd is. Waarschijnlijk wel, maar wat betekent wereldvreemd? Over welke wereld gaat het dan? Is de kerk niet altijd wereldvreemd geweest? En nog een invalshoek: we moeten ons dus afkeren van het genot. Seks is enkel voor de procreatie, in een gesacraliseerd engagement (samenwonen is des duivels), met een partner van het andere geslacht (homoseksualiteit hoort in de hel), zonder hulpmiddelen, noch pro het leven (ivf is van lucifer), noch ertegen (condooms en de pil zijn satanisch). Laten we dat eens doortrekken naar de kerk: enkel het geloof blijft over, want al wat er door menselijk falen is uit voortgekomen (heilige oorlogen en kruistochten, inquisitie en brandstapels, pedofiele priesters en bisschoppen, ...) moet veroordeeld worden.
En lap, daar hebben we het weer! Ward De Bever gooit de handdoek in de ring en wil opnieuw beginnen - vanaf nul. Hahaha, grapjas! Dat manneke doet me hoe langer hoe meer denken aan een ontevreden, verwend pestkind. Het krijgt een lolly, maar nee, dat is niet genoeg, het wil nog een zak spekskes erbij. Weer niet genoeg, enz... Moeten we nu écht met zo 'n beunhaas verder? Hoe lang nog, Catilina, gaat die vent nog met onze voeten spelen? Hoelang nog gaat die Calimero ons land gijzelen? Maar ik had me voorgenomen niet meer over dit tijdelijk fenomeen te spreken. Slecht voor mijn bloeddruk. Dus daar gaan we het deze week niet meer over hebben. Alhoewel. Eigenlijk is er toch iets goed in deze situatie. De regering Leterme handelt verder de lopende zaken af. En doet dat nu vrij goed. Ze zijn al langer bezig met de lopende zaken dan de eigenlijke regering Leterme! De pers moeit zich niet meer. Dus laat ons de zaken dan maar zo houden. De serieuze mensen werken rustig verder (de belgische aanpak van het europees voorzitterschap wordt alom geloofd; in het buitenland scoren we goed met onze 'lopende' regering; de ministers doen rustig hun werk). En de clowns van nivea kunnen ergens apart (waarom eens niet in een frietkot?) verder onderhandelen, met af en toe wat wisselende partners uit andere partijen. Liefst jonge gasten die de stiel zo kunnen leren. Dus neem er bv. de kleine Croo maar bij. En dan is iedereen content. Aan de ene kant het ernstige werk, aan de andere kant het leven zoals het is, een never-ending soap waar we eens goed mee kunnen lachen. En laat die stakkers af en toe eens de stekkers uittrekken. Dus daar gaan we het deze week niet meer over hebben. Wat me, buiten de actualiteit om, heeft getroffen deze week is het haast blindelings invoegen van automobilisten die de autosnelweg oprijden en denken dat ze voorrang van rechts hebben. Ze verplichten de weggebruikers die op de rechter-rijstrook rijden om ofwel plots te remmen, ofwel naar links uit te wijken waar ze dan de automobilisten op de tweede rijstrook hinderen. Dat stoort me al jaren, maar het viel me deze week zo vaak op, omdat ik de laatste dagen vaak op de autosnelweg moest zijn.
Het is al lang geweten dat elke minister van onderwijs door een of andere maatregel, hervorming, vernieuwing, of wat dan ook, zich in de belachelijke rubriek van het groot geschiedenisboek wil plaatsen. Wat Smetje nu poneert tart alle verbeelding op dit gebied. Niet zozeer zijn stelling dat Engels een wereldtaal is - en dus de eerste vreemde taal in ons ondewijs moet worden, maar wel de opeenstapeling van ridicule argumenten om deze stelling te staven. Het belang van een taal afmeten aan het aantal 'native speakers' mag natuurlijk, maar dan moeten we dringend chinees, hindi, arabisch, spaans, wolf, enz .. gaan leren. Het feit dat over de wereld gezien engels de lingua franca is geworden is evident, maar dan gaat het om een courant pidgin-gebruik (een ietske meer dan basic-communicatie of overlevingstaal) enerzijds, of om een zeer gespecialiseerd gebruik (wetenschappen, politiek) anderzijds. Betekent zeker geen behoefte aan het opdrijven van het aantal uren engels in de klas. Er zijn - zowel vanuit onze geschiedenis, als vanuit onze geografische ligging in west-europa - heel wat redenen om een betere kennis van het frans na te streven bij onze jeugd: commerciele, economische, maar ook culturele, ja zelfs politieke. (Idem overigens, mutatis mutandis, voor wat het duits betreft - waarschijnlijk in iets mindere mate). Maar daar wil ik het niet over hebben deze week. Al moet me nog van het hart dat een belangrijk element in deze discussie de eeuwige oppositie is tussen de algemene culturele doelstelling van het onderwijs, en het louter utilitaire daarvan. Maar kom, daarover zou ik een essai kunnen schrijven. En dat is dus niet de bedoeling in deze korte commentaren. Maar het toppunt was wel het volgende nieuwsitem op één. Bij de instorting van een drietal huizen in Schaarbeek, kwam een brandweerman over de buurt vertellen dat ".. peu de maisons sont habitées". En dat werd vertaald door ".. er wonen weinig mensen". Op de keper beschouwd komt het op hetzelfde neer, toch wat betreft de problemen voor de hulpverlening. Maar eigenlijk zei die brave man dat er veel leegstand is in de buurt. En dat is toch een andere nuance, zeker als men gaat nagaan hoe die ramp is gebeurd. Soms wordt inderdaad iets (onbewust) bewezen. Quod erat demonstrandum, zei mijn leraar wiskunde indertijd.
