Aan ’t eind van de week sta ik stil bij het volgende:
23-10-2010
Jef
Over de veroordeling van E.C. kunnen we kort zijn. Er is immers al genoeg over gezegd (en gezeverd). Maar toch zou ik liever een schuldige laten lopen, dan een onschuldige opsluiten. Ook dat is redelijke twijfel. Maar over dat proces wil ik het niet hebben deze week. We kunnen het pro en contra afwegen van de stelling dat de uitslag voor een assisenhof vaak bepaald wordt door de reputatie van de advocaat. Maar ook over dat proces wil ik het ook niet hebben deze week. Er moet wel dringend een ander proces gevoerd worden. Het wordt hoog tijd dat de pers eens ernstig werk maakt van deontologische regels. Informatie moet primeren op beïnvloeding. Dat zou de eerste (en wellicht enige) regel moeten zijn. Altijd en overal! Maar ook daar wil ik het deze week niet over hebben. Slecht voor mijn bloeddruk. Calimero is weer eens op zijn teen getrapt, omdat zijn clubje niet is geraadpleegd toen jowan uit oostende de opdracht kreeg de zaken te ontmijnen. Ochheretoch! En ocharme! Maar vlug naar iets anders, want mijn bloeddruk ..., weet u wel! Maar ondertussen is men in het buitenland wel ernstig op zoek naar oplossingen voor de problemen van onze tijd. En dat gaat daar gepaard met verzet, onbegrip en weerstand. De voorgestelde oplossingen zijn niet altijd wat "goed is voor de mensen", maar er wordt tenminste nagedacht en gehandeld, en er wordt gereageerd! Besparingsmaatregelen (Engeland), verstrenging van de pensioenen (Frankrijk), zelfs het multicultureel debat (Duitsland) houden de bevolking bezig en alert. Ondertussen vindt men in vlaanderen niets beter dan het licht uit te doen. Héhé wat een staatsmanschap! Ik las deze week ook dat de armoede sterk toeneemt in ons land. Wel kijk, dat is misschien een gevolg van het feit dat de politici andere prioriteiten hebben. Maar om in de geest van de tijd te blijven: kunnen onze televisiemakers daar weer niet garen uit spinnen met een fantastisch reality-show met als afsluiter een televoting om de beste arme aan te duiden? Wie het meeste stemmen via de rode knop vergaart, krijgt een etentje voor twee bij Peter Goossens. Cynisch, zegt u? Maar dat gebeurt hier en nu, als het niet met assisenprocessen is, dan is het met politieke verkiezingen. De spiraal van steeds sterkere emoties moet toch blijven draaien! Bij wijze van afsluiten nog onze excuses voor de presentator van de laatste show (zie vorige week). Toen hij Jean-Michel Jarre interviewde, gebeurde dat toch in een redelijk verstaanbaar Frans.