Het dateert al van een tiental dagen geleden.  We lazen in de krant dat de heer Steven Vandeput, minister van landsverdediging, een bezoekje had gebracht aan de Godetia, varend op de Middellandse Zee om er vluchtelingen te  redden.  De brave man was danig onder de indruk van het gepresteerde werk, de bijhorende energie en de stress die dat allemaal met zich meebracht.  Hij besloot - haast ter plekke - om die mensen meer steun en middelen te geven opdat ze hun taak beter zouden volbrengen. 

Ewel, dat vinden we nu zo typisch aan de huidige lichting politici.  Die pippo's moeten eerst iets met eigen ogen kunnen zien, om te beseffen waar het om gaat. 

Vooral in de neo-vlaemsche arrogantie is dat een basishouding.  Neem nu die Theophile Franckenstein.  Zou die zich even in de huid van een zestienjarig meisje kunnen verplaatsen, dat plots naar een vreemd land moet gestuurd worden?  Het is maar een vraag, hé, beste mensen.

Ze zijn bijna gedaan, die Spelen.  Oef!  We hebben dat allemaal hard gevolgd, maar op een bepaald ogenblik is het genoeg.  Verzadigingspunt bereikt, vlak na het zilver van de hockeymannen, die om een of andere duistere reden de Red Lions moeten genoemd worden.  Wat een ridicule benamingen toch, alom!

 

Maar het verzadigingspunt is zeker bereikt wat de commentaren betreft.  Wat een verkleutering in het taalgebruik en in de "dossierkennis".  Positieve uitschieter: de commentaar bij het golfen.  Dat was duidelijk en correct.

In de paardensport, bijvoorbeeld, was het indroevig gesteld met de deskundigheid terzake.  Het beste wat die man in de commentaarszetel kon voortbrengen was dat mens en paard dikke vrienden zijn!  Hola meneer de uil, we gaan naar Fabeltjesland ...

Willen jullie een voorbeeld van de taalonwetendheid?  Hier gaan we.  Op een bepaald moment wordt een sportbeoefenaar beschreven als " ... een talent, nee, dit is geen talent meer, hij is al jaren mee aan het draaien!"   Mag zo iermand eigenlijk wel commentaar geven?  Geef die man een woordenboek dat hij eens talent en belofte uit mekaar kan houden. 

 

Volgens ons de mooiste sportdiscipline, wegens veelzijdig en intens.  Proficiat Nafi!  Proficiat Thomas!

 

Poetin en Erdogan zijn weer on speaking terms.  En gesteld dat daar binnenkort Trump nog bij komt!  Dan staan we er goed voor.

Opening van de O.S.  Fiere atleten (behalve hier en daar een zootje ongeregeld) defileren achter hun vlag.  Ook de Belgische vlag passeert, met daarachter nog geen 10 atleten, amper 10 % van de geselecteerden!  Foei, foei!

 

Kromme Frank praat dat dan goed, door te beweren dat het begrijpelijk is dat de atleten zich concentreren op hun komende wedstrijden.  Ja, Raeske, dat kunnen we nog aannemen, voor diegenen die zaterdag moeten aantreden, maar dat zijn er geen honderd, of wel?

 

Het deed ons denken aan de Belgische voetbalploeg, die in tegenstelling tot alle andere ploegen op het EK amper het volkslied meezongen.  Dat gebrek aan fierheid, aan concentratie, aan betrokkenheid legt misschien (beter dan foute tactische plannen van Wilmots) uit waarom we er zo vlug uitlagen, na al bij al nog geen uur deftig voetbal!

 

Van Avermaet maakt dat dan allemaal weer goed.