Ze zijn bijna gedaan, die Spelen.  Oef!  We hebben dat allemaal hard gevolgd, maar op een bepaald ogenblik is het genoeg.  Verzadigingspunt bereikt, vlak na het zilver van de hockeymannen, die om een of andere duistere reden de Red Lions moeten genoemd worden.  Wat een ridicule benamingen toch, alom!

 

Maar het verzadigingspunt is zeker bereikt wat de commentaren betreft.  Wat een verkleutering in het taalgebruik en in de "dossierkennis".  Positieve uitschieter: de commentaar bij het golfen.  Dat was duidelijk en correct.

In de paardensport, bijvoorbeeld, was het indroevig gesteld met de deskundigheid terzake.  Het beste wat die man in de commentaarszetel kon voortbrengen was dat mens en paard dikke vrienden zijn!  Hola meneer de uil, we gaan naar Fabeltjesland ...

Willen jullie een voorbeeld van de taalonwetendheid?  Hier gaan we.  Op een bepaald moment wordt een sportbeoefenaar beschreven als " ... een talent, nee, dit is geen talent meer, hij is al jaren mee aan het draaien!"   Mag zo iermand eigenlijk wel commentaar geven?  Geef die man een woordenboek dat hij eens talent en belofte uit mekaar kan houden. 

 

Volgens ons de mooiste sportdiscipline, wegens veelzijdig en intens.  Proficiat Nafi!  Proficiat Thomas!