Aan ’t eind van de week sta ik stil bij het volgende:
09-10-2010
Yves
En lap, daar hebben we het weer! Ward De Bever gooit de handdoek in de ring en wil opnieuw beginnen - vanaf nul. Hahaha, grapjas! Dat manneke doet me hoe langer hoe meer denken aan een ontevreden, verwend pestkind. Het krijgt een lolly, maar nee, dat is niet genoeg, het wil nog een zak spekskes erbij. Weer niet genoeg, enz... Moeten we nu écht met zo 'n beunhaas verder? Hoe lang nog, Catilina, gaat die vent nog met onze voeten spelen? Hoelang nog gaat die Calimero ons land gijzelen? Maar ik had me voorgenomen niet meer over dit tijdelijk fenomeen te spreken. Slecht voor mijn bloeddruk. Dus daar gaan we het deze week niet meer over hebben. Alhoewel. Eigenlijk is er toch iets goed in deze situatie. De regering Leterme handelt verder de lopende zaken af. En doet dat nu vrij goed. Ze zijn al langer bezig met de lopende zaken dan de eigenlijke regering Leterme! De pers moeit zich niet meer. Dus laat ons de zaken dan maar zo houden. De serieuze mensen werken rustig verder (de belgische aanpak van het europees voorzitterschap wordt alom geloofd; in het buitenland scoren we goed met onze 'lopende' regering; de ministers doen rustig hun werk). En de clowns van nivea kunnen ergens apart (waarom eens niet in een frietkot?) verder onderhandelen, met af en toe wat wisselende partners uit andere partijen. Liefst jonge gasten die de stiel zo kunnen leren. Dus neem er bv. de kleine Croo maar bij. En dan is iedereen content. Aan de ene kant het ernstige werk, aan de andere kant het leven zoals het is, een never-ending soap waar we eens goed mee kunnen lachen. En laat die stakkers af en toe eens de stekkers uittrekken. Dus daar gaan we het deze week niet meer over hebben. Wat me, buiten de actualiteit om, heeft getroffen deze week is het haast blindelings invoegen van automobilisten die de autosnelweg oprijden en denken dat ze voorrang van rechts hebben. Ze verplichten de weggebruikers die op de rechter-rijstrook rijden om ofwel plots te remmen, ofwel naar links uit te wijken waar ze dan de automobilisten op de tweede rijstrook hinderen. Dat stoort me al jaren, maar het viel me deze week zo vaak op, omdat ik de laatste dagen vaak op de autosnelweg moest zijn.
Het is al lang geweten dat elke minister van onderwijs door een of andere maatregel, hervorming, vernieuwing, of wat dan ook, zich in de belachelijke rubriek van het groot geschiedenisboek wil plaatsen. Wat Smetje nu poneert tart alle verbeelding op dit gebied. Niet zozeer zijn stelling dat Engels een wereldtaal is - en dus de eerste vreemde taal in ons ondewijs moet worden, maar wel de opeenstapeling van ridicule argumenten om deze stelling te staven. Het belang van een taal afmeten aan het aantal 'native speakers' mag natuurlijk, maar dan moeten we dringend chinees, hindi, arabisch, spaans, wolf, enz .. gaan leren. Het feit dat over de wereld gezien engels de lingua franca is geworden is evident, maar dan gaat het om een courant pidgin-gebruik (een ietske meer dan basic-communicatie of overlevingstaal) enerzijds, of om een zeer gespecialiseerd gebruik (wetenschappen, politiek) anderzijds. Betekent zeker geen behoefte aan het opdrijven van het aantal uren engels in de klas. Er zijn - zowel vanuit onze geschiedenis, als vanuit onze geografische ligging in west-europa - heel wat redenen om een betere kennis van het frans na te streven bij onze jeugd: commerciele, economische, maar ook culturele, ja zelfs politieke. (Idem overigens, mutatis mutandis, voor wat het duits betreft - waarschijnlijk in iets mindere mate). Maar daar wil ik het niet over hebben deze week. Al moet me nog van het hart dat een belangrijk element in deze discussie de eeuwige oppositie is tussen de algemene culturele doelstelling van het onderwijs, en het louter utilitaire daarvan. Maar kom, daarover zou ik een essai kunnen schrijven. En dat is dus niet de bedoeling in deze korte commentaren. Maar het toppunt was wel het volgende nieuwsitem op één. Bij de instorting van een drietal huizen in Schaarbeek, kwam een brandweerman over de buurt vertellen dat ".. peu de maisons sont habitées". En dat werd vertaald door ".. er wonen weinig mensen". Op de keper beschouwd komt het op hetzelfde neer, toch wat betreft de problemen voor de hulpverlening. Maar eigenlijk zei die brave man dat er veel leegstand is in de buurt. En dat is toch een andere nuance, zeker als men gaat nagaan hoe die ramp is gebeurd. Soms wordt inderdaad iets (onbewust) bewezen. Quod erat demonstrandum, zei mijn leraar wiskunde indertijd.
Voilà, de beslissing is gevallen: de brug gaat onder de grond. (En als toemaat komt er zelfs nog een tunnel: van Wommelgem naar Wilrijk!) Net als bij de brug zijn er alleen maar verliezers: het gaat meer kosten; de antwerpenaars gaan betalen voor de rest van het land; de vld valt helemaal open en al wie het kan weten voorspelt nieuwe files, hetzij aan het 'tolhuis', hetzij binnen twintig jaar! Alleen de baas van het pomphuis is content. En als die van de horeca content zijn, is Antwerpen ook content. Maar enfin, daar wil ik het deze week niet over hebben. Terloops, op de hollandse televisie werd ook over de tunnel bericht: de belangrijkste info was dat men voor auto's 2 euro moet betalen en voor vrachtwagens 15. Meer moet dat in nl niet zijn (als nieuws, bedoel ik). Nu men overal begint te beseffen dat pedofilie-schandalen niet alleen de kerk beroerden, maar achter alle situaties konden loeren waar volwassenen met kinderen in contact komen (zoals o.a. gemeenschapsonderwijs, sportclubs, ...) is de media-belangstelling wat aan het tanen, alleszins toch de op sensatie beluste gretigheid waarmee men de zaken aanpakte. Maar hola, daar wil ik het deze week zeker ook niet over hebben. Maar een bedenking die me deze week overviel houdt verband met het tv-aanbod. Na de 'op tv-gebied rustige' zomer, is het nieuwe seizoen begonnen. Hebben jullie ook de indruk dat er eigenlijk niet veel boeiends meer is, niets dat nog echt de moeite waard is? Herhalingen en goedkope brol, meer is er niet. Een avondwandeling in de schemerzone, een knusse theaterzetel, een trappist met zicht op het voorbijrazende leven, dat soort dingen, dat is pas de rode loper naar de laatste show over het leven zoals het is.
Gezegend is de paus met zijn bisschoppen die de kindjes tot hen laten komen. Zeker als hij op weg naar Engeland "gevleugelde" uitspraken doet! Maar daar wil ik het deze week niet over hebben. De gevestigde pers doet zo al flink haar best. Gezegend is de president van Frankrijk die zich in alle bochten moet wringen om het uitwijzen van de Roma te "verantwoorden". Maar ook daar wil ik het deze week niet over hebben. De gevestigde pers doet weer goed mee. Erger in dit verband was (gisteren vrijdag) het onderschrift bij twee foto's in mijn dagelijkse portie pers (de standaard). Getoond werden de franse en de roemeense president die mekaar zogezegd in de haren vlogen: "het stoof behoorlijk tussen Sarkozy en zijn collega ...". Wie donderdag de beelden op één heeft gezien, weet dat het helemaal niet stoof; het was eerder een vriendschappelijk weerzien. Maar daar wil ik het ook niet over hebben deze week. De pers is - zoals reeds lang geweten - bedreven in het opfokken van toestanden en reacties. Wat ik uitermate ergerlijk en bedroevend vind is een fait divers, een feitje uit de marge. Aan de unief worden nu introductiecursussen gegeven om de academische taal te begrijpen. Woorden als arbitrair, deductie, triviaal, ... zijn te moeilijk voor onze studenten. Is dit niet het duidelijkste bewijs dat het middelbaar niet meer voorbereidt op de unief? Zou dit voor Pascal Smet niet een aansporing moeten zijn om wél te erkennen dat niet iedereen even hoog kan scoren? Is het geen tijd om te stoppen met de eenheidsworst? Met de verkeerde interpretatie van 'gelijke kansen'? Als wij in onze studententijd die zogenaamde academische woorden niet begrepen, grepen we (beschaamd? - ach nee) naar een woordenboek. Maar is dat nog een gebruikt (of zelfs nog bekend) instrument. Of nog een bedenking hierbij: wordt er nog gelezen in het middelbaar? Enfin, de prehistorie lonkt.
Er is weer heel wat gebeurd de laatste dagen. Niet in het minst met de operatie kelk. In beeld vlogen de dossiers voor de drieduizendzevenhonderdvijfendertigste keer weer door het raam van het bisschoppelijk paleis in Mechelen. In alle media was het voor de commentatoren van allerlei strekking weer drummen om het eigen gelijk te verkondigen. Indien voor elk probleem in ons land met evenveel overgave stelling en wederstelling werd genomen, waren er al vele dingen heel wat duidelijker, of niet? Maar enfin, daar wil ik het deze week niet over hebben. Wel over de kleine details van het tv-kijken, om maar iets te zeggen. Deze week nog eens geprobeerd naat voetbal te kijken. Vroeger placht ik dat meer te doen. Na tien minuutjes maar weggezapt. Er waren al zoveel fouten en overtredingen te zien, dat de scheidsrechter gerust al twee halve ploegen had kunnen buitenzetten. Het verschil met de discipline worstelen vrije stijl is niet groot meer. Wegzappen, maar waarheen? Naar herhalingen van de herhaalde herhalingen van feuilletons die iedereen voor de tiende keer al gezien heeft, of van feuilletons die niemand wil zien? Zap weg! En zo kwam ik - vorig weekend, denk ik - toevallig op een rtbf-zender die Rigoletto uitzond. In zogenaamde real-time. Over twee dagen. Vanuit Mantua. Werd in 148 landen uitgezonden. Met Placido Domingo en Raimundo Ruggieri. Zomaar te plukken!! Ik heb genoten. En weer bleven onze vlaamsche zenders? Ergens hangen tussen amerikaanse rotzooi en herhalingen van de herhaalde ..., oei, ik val in herhaling. En nog iets in dat verband. Die Rigoletto kan nog dagen bekenen worden in het equivalent aanbod van net gemist. Daarenboven gratis! Op onze vrt-net-gemist zijn het enkel het nieuws en het weerbericht dat je gratis kan herbekijken. Conclusie?
Uit Thailand terugkomen en dan verplicht worden ontslag te nemen als senator en als jongerenvoorzitter. Ik vrees dat over die zaak niet alles gezegd is. Eén randbemerking: het zegt veel over het politiek personeel waar de n-va het mee moet doen. Maar allez, ik had me voorgenomen mij met deze groepering niet nodeloos bezig te houden. Dus daar wil ik het deze week niet over hebben. Er is overigens stof genoeg deze week: de tapes van de kardinaal, de reactie van de advocaat, het 'non' van Mijnheer Nee, met aan zijn handje het mee-knikkende woutertje, het stopzetten van kabouter Wesley (oef), de nieuwe start van de andere Wesley, de breeduit aangekondigde overwinning van de rode duivels tegen Duitsland (maar ja, dat is maar een klein voetballand, nietwaar). Wat me ook wel geraakt heeft, is de dood van Laurent Fignon. Het zat er natuurlijk aan te komen, maar als het dan zover is, is het toch altijd wat te vlug en toch nog wat onverwacht. Echte helden sterven niet. Wat maatschappelijk gezien misschien we het belangrijkste was, is de manier waarop er weer -ter gelegenheid van het nieuwe schooljaar - over onderwijs gedebatteerd werd. Om wat populair over te kopmen, verklaart de minister dat er meer computergames op school moeten komen, elders meldt een scholieren-vertegenwoordiger dat het kunnen invullen van een belastingsbrief nuttiger is dan te weten hoe aardbevingen ontstaan. Wel kijk, laten we dan maar ineens terug keren naar de prehistorie, nee? Heel kort en bondig: de mens zoekt naar verklaringen voor de wereld waarin hij leeft. Zolang we geen beter systeem hebben , is de school daar een weg naar. En die weg is soms lang en moeilijk. Overigens, er zijn ook dingen die jongeren van thuis uit nog kunnen leren, bv. het invullen van een belastingsbrief. Laat de school dan maar eerder zorgen voor een algemeen begrip van fiscale bijdrage aan de maatschappij, en het daaruit volgend sociale bewustzijn.
Het BuSO is terecht in zijn wiek geschoten. Geen kaftpapier van de kabouter, en je vliegt - als straf - naar het buitengewoon onderwijs. Nu ja, ik vraag me al maanden af wat eigenlijk de humor is van deze strip. Slecht getekend, op tv trillend in beeld gebracht, puberaal grof. Maar ja, dat is in de mode, nietwaar? Maar allez, daar wil ik het deze week niet over hebben. De volgende dagen wordt alles weer normaal: de kinderen weer naar school, de files op de piekuren, weer gewoon nieuws op radio en tv, marcel weg, oef, de rust keert weer. Het wordt voorwaar terug zomer.
In het begin van de week werd Charles Picqué geïnterviewd door de verzamelde pers. Eerst in het Frans, waar hij op een bepaald moment verklaart: "Un clash? Je n'ai pas assisté à cela!". In ondertitelde vertaling in het zeven-uren-nieuws luidt dat: "Een clash? Daar heb ik niet op aangedrongen!" Dat wordt herhaald in het nieuws van 8 uur. Zonder de minste rechtzetting. Wel kijk, als journalisten (en hun medewerkers) niet beter de tweede landstaal beheersen dan dat, dan rijzen heelwat vragen over selectieproeven, ja zelfs over opleiding van die mensen. Een detail, zult u zeggen. Tcha, als er niet meer beroepsernst is voor dat soort details, waarvan kunnen we dan nog zeker zijn, wanneer het fundamentele berichtgeving betreft, feiten die we niet kunnen controleren? Maar allez, daar wil ik het niet verder over hebben deze week. Wat wel tot nadenken stemt, is de geplande sterilisatie van katten. Niet dat gegeven op zich, want ochgot, diegene die overblijven zullen zich beter in hun vel voelen, maar wel het feit dat in een poll van een regionale krant zowat 80%, van de "bevolking" daar tegen is, ongeveer hetzelfde percentage als de anti's in verband met hulp aan de geteisterde bevolking van Pakistan ...
In november wordt hij president! Maar daar wil ik het niet over hebben. Wel over de berichtgeving hieromtrent deze middag nog in het één-journaal. Eerst wordt - naar een kwalijke gewoonte van deze tijd - na een vijftal minuten het nieuws onderbroken door de mededeling dat de antilliaanse feesten later in het nieuws gaan komen. Wat is me dat voor een idiote gewoonte om een later item zo middenin het journaal aan te kondigen! Helemaal belachelijk wordt het echter als dan later blijkt dat die item slecht/niet doorkomt en moet afgebroken worden - zonder verder commentaar - "tsja, dan nu sport". Maar, allez, daar wil ik het eigenlijk ook niet over hebben deze week. Ik had me na de zwarte zondag van 13 juni voorgenomen het niet meer te hebben over de aspiraties van Ward De Bever en zijn kornuiten. Maar ik lees, ook vandaag, in een plaatselijk reclameblaadje, dat in een ruim gebied ten zuiden van Antwerpen wordt verspreid, een kolderieke bijdrage die ik jullie niet wil onthouden. Ene LvdW schrijft in een bijdrage met als parodieke titel: Vlaanderen bij 'Groot-Zwitserland' over de flamingantische aspiraties: "Vlaanderen wordt soms het 'Beieren-aan-de-Noordzee' genoemd, maar ik zou liever hebben dat het 'Zwitserland -aan-de-Noordzee' wordt. Dan hebben we eindelijk een echte democratie, leven in een confederale republiek met grote autonomie voor alle deelstaten en met geregeld bindende volksraadplegingen, is de werkloosheid bijna onbestaande, zijn de staatsfinanciën op orde, betalen we minder belastingen, zijn de straten proper en het wegennet uitstekend, hebben we strenge natuurbeschermingswetten, krijgen straatcriminelen geen enkele kans, is BHV gesplitst en komen alle interessante mensen van over de hele wereld bij ons als toerist op vakantie. Wat moeten we nog meer hebben?" Heerlijk stukje ironie! Zalig! Van zo een teksten geniet ik met volle teugen!
Knappe prestatie van onze (nou ja) landgenote in Barcelona. Haar doorzettingsvermogen en karakter: een waardig voorbeeld voor velen van onze sportmensen die er vaak voor spek en boonen bijlopen.Maar eigenlijk wil ik het daar niet over hebben deze week.
Een tv-momentje dat mij bijblijft van deze week is het mooie balletwerk van drie danser(essen/s) die een eigen vorm van waterballet hebben uitgevonden. Gracieus, mooi, rustig, ondanks het vuile water. ...
Al die burgemeesters die zich reppen om de zogenaamde zigeuners buiten hun gemeente te houden! (Die van Duisburg zou zich beter reppen!). Ook tussen haakjes: men zou eens duidelijk moeten maken dat het geen zigeuners zijn, maar zwervers (voyageurs). We krijgen in Wingene en Dour zowaar een kerstverhaal in de zomer. Rondtrekkende 'evangelisten' die overal verjaagd worden. Terreineigenaars die er nog vlug wat centen willen uitkloppen. Geile ramptoeristen die haast zelf hun tentje zouden opslaan om maar niets van het spektakel te missen. Laat Vermandere nog maar eens horen, met zijn Blanke man. Maar eigenlijk wil ik het daar niet over hebben, deze week. Een van mijn stokpaardjes is de nutteloosheid van de berichtgeving via tv-beelden. Voor wie kan lezen, bv. de krant en teletekst, voegen beelden nog weinig toe. Neem nou die achtvoudige babymoord. Moet men een ploeg naar Frankrijk sturen om een huis in beeld te brengen? Om een burgemeester te horen verklaren dat het zo een goede mensen waren, waarop niets aan te merken viel. En dan nog een ploeg naar een gerechtspsychiater die niets meer te zeggen heeft dan dat hij het ook niet weet. En hebben jullie dat taaltje van de verslaggever ter plaatse ook aanhoord: de schuuldigen van een kiendermoord, ja Wiem!
Het einde van de Tour nadert. Spijtig. Ik volg dat dolgraag. De inspanningen van de renners, alsof je zelf meedoet. De prachtige beelden van de omgeving. Het geweldig werk van motards, cameramensen, etc.. Waar we niet om treuren is dat we dat debiel geleuter van de commentatoren niet meer moeten aanhoren. Michel, Renaat en José, oef we zijn er vanaf. Zelden uitleg bij de beelden. Onsamenhangende zinnen en inhouden, een schabouwelijke taal, omhooggevallen ego's. Ik kijk graag naar de Tour, maar ik ken de renners zo niet. Wie zijn dat allemaal, die gasten die door het scherm defileren? En dan maar commentaar geven bij wat gisteren verteld werd tussen pot en pint, of bij wat 40 jaar geleden is gebeurd, terwijl een renner bandbreuk lijdt en op achtervolgen is aangewezen. Alles tweemaal zeggen, zelfs driemaal, ... Pseudo-filosofieën ontwikkelen die kant noch wal raken. Maar daar wil ik het niet over hebben deze week. Wat me meer stoort is dat debiel geleuter van de commentatoren. Michel, Renaat en José, oef we zijn er vanaf. Zelden uitleg bij de beelden. Onsamenhangende zinnen en inhouden, een schabouwelijke taal, omhooggevallen ego's. Ik kijk graag naar de Tour, maar ik ken de renners zo niet. Wie zijn dat allemaal, die gasten die door het scherm defileren? En dan maar commentaar geven bij wat gisteren verteld werd tussen pot en pint, of bij wat 40 jaar geleden is gebeurd, terwijl een renner bandbreuk lijdt en op achtervolgen is aangewezen. Alles tweemaal zeggen, zelfs driemaal, ... Pseudo-filosofieën ontwikkelen die kant noch wal raken.
Daar had ik nu mijn stem aan gegeven, zie. Ze stond voor wat meer gezond verstand; én voor begrip en toenadering tot wat ondertussen duidelijk "de andere kant" is geworden, de Vijand! Na haar vervalt de cd&v weer in de tweezakkerij: de ene zalft met solidariteit, de andere zweept op met eigenheid, de nv-a achternahollend. Maar daar wil ik het niet over hebben deze keer. Vanmorgen hoor ik dat morelleke uit het vb stapt. Voilà, de ratten beginnen het zinkende schip te verlaten. Wie is de volgende? En gaat vb-light ze allemaal binnenhalen? Maar eigenlijk wil ik het daar ook niet over hebben deze week. Gisteren, na de crack, even naar één gezien. Vlaanderen muziekland heet de zomeropvuller dit jaar. Het blondje van dienst had het over Gerard Lénormaanne (ze bedoelde Gérard Lenorman). Even later werd in ondertiteling een lied van Michel Sardoe (!!) aangekondigd. Verschrikkelijk! Details, zegt u? Ja, maar daar begint het. We hebben ze weggeflitst, een traan gaan plengen en ons glas gaan vullen. Troost! Euh, proost!
De tour-uitzending is een aangenaam sportief en toeristisch programma, dat ik graag volg. Maar kan er iemand op de vrt die vervelende michel wuyts vervangen, liefst door iemand die wel commentaar geeft bij de koers? Maar eigenlijk wil ik het daar niet over hebben. Wel over een ander aspect van de tour-verslaggeving. Wie niet vanaf het begin van de tv-uitzending voor het scherm kan zitten, mist een heel stuk van de rit. Vroeger kon men nog op teletekst de samenvatting zien en dan inpikken bij het rechtstreeks verslag. Nu stopt teletekst op het moment dat de rit rechtstreeks gaat, met het laconiek bericht "en vanaf nu is er de rechtstreekse uitzending". Ja maar, en wat met al diegenen die dan nog werken, of iets anders doen, of .. ? Gelukkig wordt dit evenement op heel wat andere zenders ook uitgezonden, met deskundige commentaar (bv. rtbf).
Allez, hup, Oranje gaat door. Verdiend? Ik weet het niet; ik heb al bij al maar een dikke twintig minuten gekeken. Te veel vuvuzela's. Normale mensen worden daar zot van. Maar die twintig minuten waren voldoende om te constateren dat Oranje tweemaal rood verdiende. Na een tiental minuten een zware fout van een verdediger die een braziliaanse aanvaller (achter de rug van de scheids) onderuit maaide. En, dan iets voor de rust nog zo een charge. Tweemaal rood zou verdiend geweest zijn. Maar daar wil ik het eigenlijk niet over hebben deze week. Waar ik me wel wat aan erger is dat gekleuter van de weermensen op tv. Ze doen ten eerste of deze zwoele zomer aan hen te danken is! Alsof ze niet alleen het weerbericht, maar ook het weer zelf maken! En dan altijd dat bemoederen van "zie dat je genoeg water drinkt, gezondheid", dat hangt me danig de keel uit. Ik drink toch wat ik wil, nee? En daarenboven, ... och, laat maar, het is veel te mooi weer om je daar druk over te maken. Zelfs om gewoon naar het weerbericht te zien!
Probeert men hem te pakken? Zijn enige fout tot nu toe is dat hij de nieuwe woordvoerder niet in het nederlands heeft voorgesteld. Voor de rest is het een beetje een heksenjacht die nu bezig is. Maar daar wil ik het niet over hebben deze week. Straffer is dat de commissie van Adriaenssens zo tactloos en onbeschoft is aangepakt. Dat is een knap staaltje van politiestaat die we alleen in Zuid-Amerika kenden, of niet soms? Maar ook daarover wil ik het eigenlijk niet hebben deze week. Wat ik wel immens betreur is het ontslag van Marianne. Kapotgeschoten door de media, zeker door de vrt, en ook door haar eigen partijcapo's. Ik vrees dat er achter de schermen enorm smerige spelletjes gespeeld worden om in de eigen partij aan de macht te komen, en tegelijkertijd de algemene rotte situatie te laten oplossen door anderen die men dan achteraf mooi kan afschieten. Ik ben soms mis op korte termijn, maar meestal heb ik het op het eind bij het rechte eind .
Alea iacta est! Na zwarte zondag (24 november '91) is het nu de "licht-zwarte" zondag geworden met de overwinning van de light-versie van het VB.
Ik zat er naast. Niet met mijn beoordeling over Ward De Bever, maar over zijn kiezers. Nu de kiezer heeft altijd gelijk, zegt men dan. Maar daar beginnen we aan te twijfelen. Een recht waar onze voorouders voor gestreden hebben, een klein stukje participatie aan het beheer van het land, wordt nu als iets hinderlijks ervaren. Zie maar naar de enorme winst van een partij waar niet veel over gesproken wordt: de BOA (blanco, ongeldig, afwezigen) behaalt 16% van de stemmen. Dat is beter dan de zgn traditionele partijen!
Iets anders: Er zijn inderdaad een aantal verschillen tussen franstalig en nederlandstalig België. nemen we bv het televisieaanbod. Programma's waar de kijker om de haverklap mag stemmen op de ene of andere kandidaat zijn hier schering en inslag. Niet te verwonderen dus dat een grote groep verkiezingen verwart met Big Brother (héhé, nomen est omen) of met Mijn Restaurant. Vandaag stemmen we voor L'amuse, morgen voor Karnivale. Als het maar feest is! Wat ons te wachten staat? Dat weet niemand. Een lange periode van instabiliteit? Nieuwe verkiezingen? We kregen al wel een tipje van de sluier ivm met de Phara-uitzending met Frank VDB en D. Pieters (zie mijn rubriekje van vorige week). Phara stelde wat vragen om meer uitleg van de nva-sociale-zaken-specialist. En dat werd haar door Calimero Wardje al verweten. In de rand van deze aanvaring: Don Quijote én Sancho Panza, in een persoon verenigd kan niet alles doen. Is er een tekort aan degelijk politiek personeel?
Een haikoe om te beginnen: Voetbal op het scherm. Vuvuzela's loeien luid. Het boeit me geen fluit. Met dank aan Herman, die deze week rustig in het vlaams parlement zijn duidelijke boodschap bracht. Maar daar wil ik het eigenlijk niet over hebben deze week. Nog twee dagen voor de wereldveranderende verkiezingen. Ik lees vandaag in mijn krant dat 1 op 4 nog onbeslist is. Hoe kan men dan de peilingen geloven die de uitslag tot twee cijfers na de komma voorspellen? Hopelijk hebben al die onbeslisten maandag naar Phara gekeken: de rustige standvastige weerlegging door Frank VDB van alle prietpraat uitgekraamd door een zeker D.P., notoir lid van de nva. Voor wie het niet gezien heeft: als de nva haar corebusiness verlaat en uitspraken moet doen op andere domeinen, bv in de sociale sector, over de pensioenen, wel, dan vallen ze losjes door de mand. Punt. Wie gelooft die mensen nog?
Tommeke wint ... bijna, maar houdt er toch een nieuw lief aan over. Een ander Tommeke staat nummer 1 met 2 biertjes. En dan hebben we het nog niet over Tommeke die van de ene naar de ander witte lijn snuift. Maar daar willen we het nu natuurlijk niet over hebben. Wel over Dennis. Die man wint met glans een van de meest prestigieuze muziekwedstrijden ter wereld, en dat wordt amper in de pers vermeld. Uit eerlijke schaamte zendt canvas wel de laatste dag uit, maar dat moet dan wel allemaal opgesmukt wordt met 'leuke en sexy'-tussendoortjes in de vluchtige commentaar. (Mag goede oude Fred terugkomen, aub?). In de geschreven pers is het armoe troef. De KEW, herleid tot een fait divers. Kozhukhin, een naam op een fiche voor een volgende kwisvraag. En in dezelfde oppervlakkige vluchtigheid worden resultaten van politieke peilingen neergekwakt met hetzelfde gemak als gold het puntentellingen met de rode knop. Waar blijft eerlijke berichtgeving over eerlijke politiek? Naïeve vraag, mijn beste! Het is gemakkelijker mee te heulen met de grote groep, die onverdraagzaamheid, vijandbeelden en zelfs haat in het zwart-gele vaandel draagt. Een geruststelling, de verkiezingsdatum nadert. Maar ik vrees dat ik daarna enkel kan besluiten: u was verwittigd!
We missen je, Fred, je flamboyante commentaar, je enthousiasme en je kennis. De omkadering van de muziek bij de verslaggeving over de KEW begint wat populistische trekjes te vertonen (hang naar one-liners, gebroken montage, ..). Nog even en we gaan mogen tele-voten! Maar daar gaan we het niet over hebben vandaag. Wat me wel zorgen baart is het nieuws dat op de voorpagina stond van de Standaard van vorige donderdag. België scoort hoe langer hoe slechter bij buitenlandse investeerders. Een van de redenen daarvan is de groeiende politieke instabiliteit van dit land. En toevalllig of niet, vlak naast dit artikel stond in koeien van letters een hoera omwille van de voorspelde winst van het clubje van Ward De Bever, die binnen in de krant zowaar een messias-aureool krijgt aangemeten! Wat moet het meest de wenkbrauwen doen fronsen? Het kortzichtig separatisme van de ene of het winddraaien van de krant? Winst of verlies van de nva zal immers door de krant steeds 'voorspeld' zijn!
