Aan ’t eind van de week sta ik stil bij het volgende:
17-07-2010
Marianne
Daar had ik nu mijn stem aan gegeven, zie. Ze stond voor wat meer gezond verstand; én voor begrip en toenadering tot wat ondertussen duidelijk "de andere kant" is geworden, de Vijand! Na haar vervalt de cd&v weer in de tweezakkerij: de ene zalft met solidariteit, de andere zweept op met eigenheid, de nv-a achternahollend. Maar daar wil ik het niet over hebben deze keer. Vanmorgen hoor ik dat morelleke uit het vb stapt. Voilà, de ratten beginnen het zinkende schip te verlaten. Wie is de volgende? En gaat vb-light ze allemaal binnenhalen? Maar eigenlijk wil ik het daar ook niet over hebben deze week. Gisteren, na de crack, even naar één gezien. Vlaanderen muziekland heet de zomeropvuller dit jaar. Het blondje van dienst had het over Gerard Lénormaanne (ze bedoelde Gérard Lenorman). Even later werd in ondertiteling een lied van Michel Sardoe (!!) aangekondigd. Verschrikkelijk! Details, zegt u? Ja, maar daar begint het. We hebben ze weggeflitst, een traan gaan plengen en ons glas gaan vullen. Troost! Euh, proost!