Aan ’t eind van de week sta ik stil bij het volgende:
30-10-2010
Günther
Niet te beklagen, die brave man. Bijna een half jaar woordvoerder van léonard, en niks dan miserie! Hij doet dat anders wel goed, bisschoppelijke clarificateur spelen. Maar die bisschop zou moeten leren zijn gedachten duidelijker te zeggen, dan hoeft hij achteraf niet uit te leggen dat hij verkeerd begrepen werd. En misschien is dat zelfs zo! Maar ja, daar gaan we het deze week eigenlijk niet over hebben. Al een tijdje geleden, namelijk vorig weekend, ventileerde Kathryn haar ergernis over het (gebrek aan) cultuurbeleid in dit deeltje van de wereld. Ze nam een grand écart! Eigenlijk stuurde ze Joke 's gauw vliegen. En gelijk had ze! Maar ook daarover wil ik het niet hebben deze week. Al wat hier te lande met eng politiek denken en handelen te maken heeft, is slecht voor mijn bloeddruk. Dat weet u al sinds vorige week (en waarschijnlijk al langer!). Rond deze tijd van het jaar staan we weer voor twee obligate uitstappen: de kerkhofgang en de boekenbeurs. Niet iedereen heeft vrijkaarten voor de kermis aan de van rijswijcklaan. Wat bezielt mensen toch om te betalen voor iets dat ze het hele jaar door rustig kunnen gaan doen in elke min of meer grote boekhandel? En dan nog met honderden tegelijk, in een onfrisse omgeving, met vaak storend lawaai. De handtekening van aspe? Het aanschouwen (met eigen ogen!!) van sospiet? Het bijna kunnen aanraken van goele liekes? Het zou mooi zijn als - pakweg - tien procent van de bezoekers ook nog belangstelling zou hebben voor literatuur. Maar ja, dat is waarschijnlijk voor een andere beurs.