Aan ’t eind van de week sta ik stil bij het volgende:
27-07-2013
Philippe
Persvrijheid Men moet geen royalist zijn om zich te storen aan de berichtgeving rond 21 juli van dit jaar. Belgen werden door de kwaliteitskrant van eertijds roomsche signatuur constant en soms onderhuids-subtiel in hun hemd gezet. De grote groep unitair-gezinden werden gemarginaliseerd. Ook de VRT bezondigde zich daaraan. Met een ironisch, soms cynisch toontje had men het over de 'royalisten' en de 'koningsgezinden' alsof het over minderwaardig gespuis ging. Alsof Belg zijn niet iets is om fier over te zijn. Er kon geen 'hoogtepunt' zijn zonder er onmiddellijk een dissonante aan toe te voegen: ofwel Jan Hesp, ofwel boerke Peumans, of dictator Annemans kregen meer tijd dan nodig om nog eens te beklemtonen dat de monarchie "niet meer van deze tijd" is, en - ja zelfs - ondemocratisch, en dat tenslotte België moet verdwijnen. De enorme belangstelling voor de abdicatie enerzijds en de troonsbestijging anderzijds bewijst hun ongelijk.