Zelfs op zo een ernstig evenement als het WK voetbal valt er (on)bewuste humor te rapen.  Dinsdag, commentaar op tv bij Italië-Uruguay.  Dertiende minuut: "Immobile beweegt goed!"

De dag ervoor: Mathilde tegen Lukaku: "Aha, jij bent de man die ons de goal bezorgd heeft".   Wat later, bij wijze van de rechtzetting : "Maar je hebt toch ook goed gespeeld!"

 

van de medaille. 

Daar horen en zien we niks meer van.  Er was voor het WK wat beeldmateriaal over relletjes, opstootjes en betogingen.  Het protest tegen de onaanvaardbare tegenstelling tussen rijk en arm.  Is dat protest gedaan?  Of is de repressie zo hard dat we het niet eens meer (mogen) merken?

 

Ik blijf die andere tegenstelling eigenaardig en hoogst merkwaardig vinden: die tussen de uitspattingen van tricolore trots van de laatste weken en de zwart-gele schande van eind mei!