Aan ’t eind van de week sta ik stil bij het volgende:
20-03-2010
Jan Modaal
Het volstaat een weekje in het buitenland te vertoeven om de gebeurtenissen hier te lande in het niets te zien verdwijnen. Neem bijvoorbeeld het wel en wee van onze tennismeisjes. Lees je niets over in buitenlandse kranten! Over het tornooi zelf amper iets. Maar daar wil ik het niet over hebben. Waar helemaal niemand van wakker ligt als je pakweg 150 km van hier bent, is de splitsing van bhv. Neem nog eens 150 km erbij, en men begrijpt niet eens waar het om draait. (Hier ook niet, trouwens). Maar ook daar gaan we het niet over hebben. Wat men wel leert in het buitenland is dat, de kwaliteitskranten uitgezonderd, het buitenland amper bestaat. Jan-met-de-pet (Jean, Juan of Giovanni) die enkel op basis van zijn dagelijkse krant en/of de tv de wereld aanschouwt, krijgt een wereldvisie die de landsgrenzen niet overschrijdt. Dan heeft ons land (zou het ook kunnen: Dan hebben kleine landen) toch nog een streepje voor in de nieuwsverstrekking: ons wordt, ook weer de kwaliteitskranten uitgezonderd, toch nog een beetje een kijk op buitenlandse gebeurtenissen gegund. Een positief punt bij terugkeer: de lente is er, hier ook!