Aan ’t eind van de week sta ik stil bij het volgende:
03-04-2010
Benno
Van de week weer goed gelachen met de communautaire fratsen. Bourgeois en Maingain hebben weer hun bijdrage geleverd tot het ridiculiseren van het land. Andere politici en commentatoren storten zich als vliegen op de stront. Maar daar wil ik het niet over hebben deze keer. Benno mocht geen lezing houden door een actie van drie man en een baardekop. Ook een vorm van fundamentalistische "radiculisering". Maar ook daar gaat het niet om, deze week. Ik sta even stil bij een iets eenvoudiger gegeven, namelijk de aprilgrap. Een leuke gewoonte die helaas verloren dreigt te gaan. Weinigen slagen erin deze uiting van lente-vrolijkheid na een strenge winter degelijk uit te voeren. Wij werden in de pers bv. overstelpt (nou ja) door een waaier van flauwe en/of misplaatste grappen. Mensen doen geloven dat Sven Nijs in de zomer gaat mountainbiken heeft niets meer met 1 april te maken. Het leger inzetten om de putten in de wegen te helpen vullen zou een zeer nuttig tijdsemplooi zijn voor die gasten. Aankondigen dat de wintertijd terug ingesteld wordt op paaszaterdag is een volledige miskleum. Journalisten hebben geen fantasie meer, of geen tijd om met serieuze grappen bezig te zijn. Of beschouwen ze zelf het hele jaar misschien als een aprilgrap? Daarenboven beseft men niet meer wat een aprilgrap eigenlijk is. Men moet zo een verhaal opdissen dat de lezers, toehoorders, de medemens kortom, in het ootje wordt genomen en vooral dat die iets moet gaan doen, iets gaan halen, iemand opbellen, iets naar ergens brengen, ... In het verhaal moeten elementen zitten waardoor men kan/kon weten dat het om een grap gaat. Een moeilijke oefening, inderdaad.