Aan ’t eind van de week sta ik stil bij het volgende:
24-04-2010
Alexander
Ik herinner me nog hoe indertijd papa Herman over zijn spruitje Alexander opschiep en beweerde dat elke kleuter zo intelligent kon worden als zijn pagadder toen al was. Zoveel jaar later is gebleken dat zoonlief toen ergens is blijven steken. Zijn deadline opdringen, domme zet of superschaak? Alleszins electoraal-tactisch geniaal gespeeld, spijtig genoeg voor de verkeerde partij(en). De Wever en De Winter glunderen: oogsten zonder zelf te zaaien. Maar over mogelijke verkiezingen gaan we het deze week niet hebben. Alhoewel, als het zover zou komen, zal de partij Blanco & Ongeldig wel eens veel stemmen binnen halen. Stilaan worden we de risee van deze aardbol. Politici die hun imago hoger stellen dan dat van het land, die het algemeen welzijn beschouwen als iets vies, die een ego hebben van een paar maten groter dan hun hemdskraag. Degoutant! Misschien ligt de communautaire oplossing in het terugdraaien van de klok. Zowat veertig jaar moet volstaan. En dan terug beginnen vlak voor men de officiële tweetaligheid in dit land afgeschaft heeft. Even over nadenken voor men dit idee weglacht. Over enkele weken waarschijnlijk meer hierover.