Aan ’t eind van de week sta ik stil bij het volgende:
20-11-2010
Joke
Toch even terugkomen op mijn wereldwijd commentaartje van vorige week. Natuurlijk (ik had bijna in nat-uurlijk gesplitst) zijn de overstromingen van een week geleden erg. Maar op een paar duizend kilometer van hier zijn er in die gevallen geen verzekeringen of rampenfondsen die tussenkomen. Een dergelijke catastrofe betekent dan een regelrecht ticket naar de zwartste armoede - levenslang, én voor de volgende generaties. Dat is andere koek dan de splitsing van een kiesdistict, waar onze clowns mee bezig zijn! Het is natuurlijk van een andere orde, zullen jullie zeggen, maar perspectief is niet alleen in de fotografie een noodzakelijke basis. Maar allez, daar gaan we het deze week niet over hebben. Joke krijgt het - ocharme, het kind toch! - enorm te verduren in medialand. Na de cultuursector walst de natuur over haar heen. Hoe komt het toch dat heel het politiek personeel van die generatie zo verderlicht weegt? Zelfs diegenen die vele kilo's meesleuren? Maar hup, daar gaan we weer de verkeerde toer op. Ik wil het niet op mijn geweten hebben dat Calimero weer zou gaan pruilen!