Aan ’t eind van de week sta ik stil bij het volgende:
25-12-2010
Sabine
En maar met statistieken smijten! De weermannen en dito-vrouwen glimmen van trots dat ze voor een 'white christmas' kunnen zorgen waar iedereen van 'dreamt'. En dan maar tegelijkertijd paternalistisch waarschuwen voor gladde wegen! Wat een opgefokte kleuterig gedoe! Maar daar wil ik het in deze vredevolle tijden niet over hebben! Er is een kindeke geboren op aard'. Bijna was er op kerstnacht ook een kindeke gestorven op aard'. Geplet onder een neerstortende kerk. Het scheelde maar een petietepeute-lutselus. Als afsluiter van een jaar waarop de kerk zoveel leed is aangedaan, zowel intern (door pedofiele priesters en bisschoppen), als extern (door geile media en overijverige magistraten), is dit toch wel een zeer toevallige symboliek dat juist op kerstnacht een kerk instort. Is dat dan ook een vorm van immanente gerechtigheid?