Aan ’t eind van de week sta ik stil bij het volgende:
19-02-2011
Matthias
Wereldrecord gehaald! Is dat nu iets om fier op te zijn? Om te feesten?? Wel ja, elke reden is goed om een feestje te bouwen. Maar we moeten wel vermijden ons nog belachelijker te maken in het buitenland. En als sommigen zo verder doen en blijven volharden in hun hardnekkige koppigheid, dan riskeren we binnenkort dat ons buitenland nog groter wordt! Maar daar wil ik het deze week niet over hebben! We gaan nog weken genoeg hebben om ons druk te maken over de incompetentie van de huidige politieke generatie. Iets helemaal anders nu! We zijn deze week nog eens een bioscoop binnen geduikeld. Dat was eeuwen geleden. Het geritsel van chips, het gekraak van popcorn en het gekwaak van een publiek dat pas ophoudt als de tweede of derde zin wordt uitgesproken, dat alles is voor ons telkens een ernstige pretbederver. Niet alleen de prestaties van de hoofdacteur, maar ook en vooral de fotografie en de filmische opbouw zijn van een heel heel hoog niveau, en steken torenhoog boven de rommel uit die men de laatste tijd te zien krijgt. Een absolute aanrader!
Uitsmijter vd week: Morgen bestaat deze blog 1 jaar. Kaarsje blazen!