Ineens was je daar,zo lief zo zacht. Je fonkelende oogjes grepen mijn aan. In het geniep kwam je even kijken. Je dacht...wat was dat nou ; al dat gerammel om die ene deur, even keek je om de deur.
En flop! iets schoot ineens mijn hart "een pijl? Het was iets warm's en fijn, iets die mijn hartje verwarmde met jou leuke snoet. Ik gooide mijn armen in de lucht. Nam je op,en knuffelde je zo hartstochtelijk, wij vonden het zo reuze-fijn,jij dankte mij met je natte snoet op mijn mond. En wij zworen voor altijd in het leven samen te blijven.
Getekend het vrouwke
Lekker knuffelen "snufsnuf"
Zeg die flits doe raar zunne "wafwaf"
Allemaal plaatjes van de Labrador Retriever's En dat zijn er een hoop.......
GESCHIEDENIS De moderne Labrador Retriever is niet afkomstig uit Labrador, Canada, maar uit Newfoundland voor de kust van Labrador. De voorloper van de Labrador, die beter bekend was als de Lesser Newfoundland, is verdwenen, maar niet nadat hij een grote invloed op de huidige Labrador heeft gehad. Niemand weet precies waar deze hond vandaan komt, of uit welke honden hij is ontstaan. Maar hij leefde zeker al in het begin van de 19e eeuw in deze streken. Hij werd gebruikt als apporteur, waarbij hij het ijskoude water in ging om vissers te helpen en vogels binnen te halen. Hij heeft een sterk, compact lichaam en een korte, vettige, waterafstotende vacht.
Vissers en handelaars namen de 'Labrador' mee naar Engeland, waar hij al snel populair werd als jachthond. Later in de eeuw liep het aantal in Engeland en Newfoundland, door een zware hondenbelasting en quarantainemaatregelen, terug. Voor hij definitief verdween, werd het ras gered door inkruising van verschillende andere retrievers. Om de eigenschappen van de Labrador niet verloren te laten gaan, werd een rasstandaard opgesteld en de praktijk van het door elkaar fokken van verschillende retrievers aan banden gelegd. Er werden rasverenigingen opgericht en sinds die tijd hadden Labrador Retrievers veel succes in veldwedstrijden en op shows.
Door de combinatie van gelijkmatig temperament, sterk lichaam en werklust is de Labrador een veelzijdig, populair ras. Hij werkt als speur-, therapie-, geleide- en sociale hond, maar zijn talent ligt ook op het vlak van gezelschapshond. Niet voor niets is hij enorm populair, ook bij kinderen.
IDEALE RASKENMERKEN Schofthoogte: reuen 56 tot 57 cm, teven 54 tot 56 cm.
Vacht en kleur: kort, dik, recht, hard. Zwart, geel (lichtcrème tot vosrood), lever- of chocoladekleurig.
Hoofd: brede schedel met een rechte snuit; middelgrote, zwarte of bruine ogen; niet grote, dicht langs het hoofd afhangende oren.
Staart: middellang, dik, vrolijk gedragen.
De Labrador Retriever
Over Mijn Hond Rocky
25-06-2006
Voelde mij gisteren zo rot
Vandaag val het nog mee,maar gisteren viel ik in een diep daal. Ik ben Medic vrouwke en sukkel ook al enkele jaren met overgewicht.Ik ben reeds 5 weken lid bij de weight Wachter en ben al 4,5 kg kwijt nu weeg ik nog 100 kg.In feitte nog teveel,ik had gisteren weer zo huilbui gehad en wist met mezelf geen weg.Dat is ook te wijten aan m'n ziektebeeld,ik ga namelijk 3 dagen in de week op therapie in een groep,wordt behandeld door een psyologe en psyhiater.Ik lijd aan manisch Depressie's en schizofronie dat te wijten aan trauma's in mijn jeugdjaren te hebben opgelopen,heb geen enkele contact meer met m'n pleegfamilie de reden kun je al raden.Ik ben zo persoon die alles alleen wilt doen,heb èèn goeie vriendin en dit in therapie-groep,ben altijd op zoek naar mezelf,niet echt weten wie ik echt ben.Heb geregeld Psyhose en weet dan geen weg met mezelf en eet dan tot ik met mijn hoofd boven de w.c pot mag gaan hangen, ik ben echt die dièèten kotsbeu,ben het beu te wegen en te tellen,Medic stelde voor eens mee te gaan naar de dieètiste van hem en daar eens m'n verhaal voor te leggen,ik heb zo gevoel van;dit is mijn nu wat teveel.Ik kan kijken in de spiegel naar mezelf,maar trek a.u.b geen foto van me want als ik die bezie walg ik van mezelf,zie mezelf met moeite graag,en toch kan ik ook heel positief ingesteld zijn doch dit kom weer door die psyhose die ik nu reeds weer doorsta,de enè keer ben ik zo happy en kan ik alles aan en de andere keren ben ik echt niet om aan te spreken.Ben Agressief- ben botaf en echt kwaad op mensen die ik lief heb.De enig die mijn in feitte recht houd is mijn hond,Ja ik schaam mijn niet om dit te zeggen,alleen voor m'n hond ben ik er,dat is grof... en toch zie ik mijn man en kids doodgraag,en toch teld alleen die hond voor mijn alles.steun krijg ik ook genoeg -toch ik stoot die af en de mensen die me helpen. Ik weet hoegenaam niet hoe dat kom dat ik mijn nu ineens zo weer slecht voelt,of gelijk medic zegt;misschien is dat de emonties mij nu wat teveel geworden zijn door medic gastric bypass die erbij gekomen was en ik die verandering niet zomaar aan kan. Nu de tijd zal het uitwijzen.Toch is lastig Groetjes
Ik kan helaas niks op jullie gastenboekje neerpennen, daar er iets fout loop op blogs bij mezelf. Daarom schrijf ik het dan maar hier, Veel dank om eens langs geweest te zijn op m'n blogje Mijn Hond Rocky en iets te melden op mijn gastenboekje, ik probeer eens via jullie mail eens wat te laten horen. Verder stel ik het goed en met zoetekoekje zeker opperbest. Groetjes en knuffels
Baziel moest naar Brussel bellen. Aan de andere kant zei de telefoniste: 'J'écoute'. 'Ik ook', antwoordde Baziel, ' 'k hen zelfs stief koed '.
Zei de dokter: ' Baziel, gij hebt gij zeker dikwijls dorst? ' ' Ba neen 'k meneere den dokteur ', antwoordde hij, ' 'k en loaten ik dat nooit zo verre kommen '.
Toen Baziel thuis kwam vroeg Zulma: ' Hoeveel heb je d'er nu weer gedronken? ' Baziel: ' Zulma, 'k gon ik ip café vor e pientje te drinken en nie vo te leren tellen '.
Baziel zag een pastoor met een 'col romain'. ' Wa wil da zeggen, zo'n averechtse col? ' vroeg hij. ' Dit wil zeggen dat ik Vader ben ' antwoordde de priester. ' 'k Zien ik ook voder ', zei Baziel, ' mo'k dragen ik mien kol nie averechts. ' ' Ja maar ', lachte de pastoor, ' ik ben Vader van duizenden '. Zei Baziel: ' Zoe je ton nie beter je broek averechts andoen? '
Zulma lag op sterven. De verpleegster had een brandende kaars in haar handen gestopt. Zei Baziel: Zulma, os je wil dood goan, je zoed er beter e gedacht van maken, want anders go je nog je' n pooten verbranden .
Baziel liep zo zat als een kanon door de nacht. Hij strompelde van lantaarnpaal tot lantaarnpaal. Aan een late voorbijganger vroeg hij: Menere, zoe je e ki kunnen tellen hoeveel buulen da'k ip m'n voorhoofd hèn? Drie » antwoordde de voorbijganger. 't Is goed zei Baziel, nog twee lanteirens en 'k zien thuus
Baziel moest naar Brussel bellen. Aan de andere kant zei de telefoniste: 'J'écoute'. 'Ik ook', antwoordde Baziel, ' 'k hen zelfs stief koed '.
Zei de dokter: ' Baziel, gij hebt gij zeker dikwijls dorst? ' ' Ba neen 'k meneere den dokteur ', antwoordde hij, ' 'k en loaten ik dat nooit zo verre kommen '.
Toen Baziel thuis kwam vroeg Zulma: ' Hoeveel heb je d'er nu weer gedronken? ' Baziel: ' Zulma, 'k gon ik ip café vor e pientje te drinken en nie vo te leren tellen '.
Baziel zag een pastoor met een 'col romain'. ' Wa wil da zeggen, zo'n averechtse col? ' vroeg hij. ' Dit wil zeggen dat ik Vader ben ' antwoordde de priester. ' 'k Zien ik ook voder ', zei Baziel, ' mo'k dragen ik mien kol nie averechts. ' ' Ja maar ', lachte de pastoor, ' ik ben Vader van duizenden '. Zei Baziel: ' Zoe je ton nie beter je broek averechts andoen? '
Zulma lag op sterven. De verpleegster had een brandende kaars in haar handen gestopt. Zei Baziel: « Zulma, os je wil dood goan, je zoed er beter e gedacht van maken, want anders go je nog je' n pooten verbranden ».
Baziel liep zo zat als een kanon door de nacht. Hij strompelde van lantaarnpaal tot lantaarnpaal. Aan een late voorbijganger vroeg hij: « Menere, zoe je e ki kunnen tellen hoeveel buulen da'k ip m'n voorhoofd hèn? » « Drie » antwoordde de voorbijganger. « 't Is goed » zei Baziel, « nog twee lanteirens en 'k zien thuus
Baziel, je kiek zo rare. Wa schilt er? » Baziel: « 'k Hen juuste e boekstje gelezen met e gheel triestig ende ». Zulma: « En waffer boekstjie is da? » Baziel: « Ons spoarboekstjie ».
Een oudere man staat op een dag tegen zijn buurman op te scheppen over zijn nieuwe gehoor apparaat. Hij zegt: "Ik heb net een nieuw gehoor apparaat gekocht, het is het allerbeste en allernieuwste wat er momenteel te koop is. Het dingetje kostte dan ook bijna 3.000 euro, maar het werkt perfect" De buurman is onder de indruk en vraagt: "Tjonge, fantastisch hoor, wat voor merk is het?" De man is even stil en zegt dan: "ik denk een uurtje of 12!"
Een journalist heeft een interview met de directeur van een psychiatrische inrichting. Journalist: "En hoe bepaalt u nu of iemand opgenomen moet worden?" Directeur: " We sturen de persoon naar de badkamer, waar een vol bad staat." Journalist: "Oh? En dan?" Directeur: "Dan geven we de persoon een theelepeltje, een pollepel en een emmer. Vervolgens vragen we de persoon zo snel mogelijk het bad leeg te maken." Journalist: "Aha, ik begrijp het. Een normaal persoon gebruikt natuurlijk de emmer, want daar kan het meeste water in." Directeur: "Nou nee, een normaal persoon trekt de stop er uit...."
Wat is het lekker warm buiten,wasje weg,tuintje opgeruimd. Nog lekker nagenieten van de avondzon,met kop koffie een goed boek wat wil je nog meer. ja de zon...............
Een dag waarop alle dieren hun eerst jong krijgen. Een dag volle zonneschijn,en rozegeur. Ware het niet dat het regende, dan kwam geen enkel meiklokje te voorschijn. dank de regen-dank de wind-dank de zon, want het is lente,dus laat maar de blauwe hemel en warmere dagen komen.
Mijn hond is mij alles Ook waar ik ga of sta,staat hij mijn naderbij. Iedere moment van de dag staat hij naast mij. Iedere keer ik me te rusten leg,leg hij zich naast men zij. Iedere stap ik zet,zet hij bij. Mijn hond is werkelijk mijn steun en mijn trots.
Ineens was je daar,zo lief zo zacht. Je fonkelende oogjes grepen mijn aan. In het geniep kwam je even kijken. Je dacht...wat was dat nou ; al dat gerammel om die ene deur, even keek je om de deur.
En flop! iets schoot ineens mijn hart "een pijl? Het was iets warm's en fijn, iets die mijn hartje verwarmde met jou leuke snoet. Ik gooide mijn armen in de lucht. Nam je op,en knuffelde je zo hartstochtelijk, wij vonden het zo reuze-fijn,jij dankte mij met je natte snoet op mijn mond. En wij zworen voor altijd in het leven samen te blijven.
Toen er sneeuw lag,en gevrozen had. Ik was nog altijd gevoelig zeker aan die pijnlijk afscheid van saya. En door die hele toestand met de geburen,want door hun is dit zover kunnen komen.niet alleen ons troffen ze,maar heel wat mensen in de wijk,door hun toedoen,zijn er veel honden geplaats in asiel of bij andere baasje gezet.Toevallige is dat saya al heel oud en ziek was. Ik zat met heel wat haat naar die buren,doch negeren stond ik sterker. Tot op de dag,dat mijn oudste dochter zei, kijk .... gaat buiten met haar hond en is niet aan de leiband."echt ik kon mijn niet meer inhouden,want reeds malen scholt zij mijn kinderen destijds uit omdat onze honden zogezegt niet aan de leiband vast lagen als ze buiten kwamen,en dat het haar hond was die niet vast was. Ik trok in een furie mijn lamellen open-deed mijn venster open en riep haar toe"moe jij je hond niet aan de leiband houden,je gaat dan weer verschieten dat ze aanvalt en zal weer de andere zijn,je zou beter je hond aan de leiband houden zodat je ook niet op jou smoel valt teef" Het was eruit voor ik het wist,zij heeft verschoten en ging haastig naar binnen,echt ik verschoot zelf van mijn manier van doen,maar dat was er voor mijn nu echt teveel aan.Ik heb mijn gal uitgesproken en voel mij ook wat beter en opgelucht,nu ik hun zie,echt ik weet zelfs niet of ze er nog zijn,want ik negeer ze gewoon.het zijn geen mensen voor mij,maar lucht. hebben jullie ook zo soort zaakje eens meegemaakt en kon je toen ook inhouden.voor mij was dit toch wel de eerste keer in zovele jaren geleden.
weeral somber weer op komst.
