We hebben nu stilaan alles gezien wat we wilden zien op Malta. Het is onze laatste volle dag en we beginnen toch ook al te verlangen naar thuis.
Vandaag hebben we dan ook niets anders gedaan dan wat genieten in de zon en eens proeven van de plaatselijke lekkernij : prinjolata. Dit is een mierenzoet, nogal kleverig dessert van amandel, suiker, chocolade, geconfijte vruchten, cake, noten ...
Vanavond gaan we nog eens uit eten in Palazio Preca, als afsluiter van ons verblijf op Malta en voor de verjaardag van Christiane.
Met de "In Guardia Parade" wordt er een belangrijke historische gebeurtenis herdacht uit de 16de - 17de eeuw.
Zowel het fort als het garnizoen bestaande uit 70 leden worden geïnspecteerd door de Grand Bailiff, de hoogst geplaatste Ridder van de Orde van Malta. Het garnizoen is gekleed in de traditionele uniformen en laten verschillende militaire oefeningen zien.
Het evenement wordt 1 maal per maand gehouden op St. John's Cavalier in Vittoriosa (Birgu).
Deze voormiddag naar onze favoriete groentenboer geweest in de overdekte markt van Valletta. We hebben er ook verse zalm meegebracht voor een lekkere Mediterane schotel.
In de namiddag zijn we tot aan het Cultureel Centrum "St. James Cavalier" gewandeld. In een toren van de vestingsmuur heeft men een heel modern complex gebouwd waar er regelmatig tentoonstellingen gehouden worden en ook concerten geprogrammeerd worden.
Na ons bezoek maakten we nog een praatje met een trotse vader.
Deze voormiddag worden de spullen van Ward en Bart uit Brussel (eindelijk) geleverd. Het is al een stuk in de namiddag als alles een (voorlopige) plaats gekregen heeft en wij nog een korte wandeling maken in Valletta.
Als bladvulling: een korte inleiding op het Maltees (waar wij héél weinig van begrijpen).
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Maltees (Maltees: Malti) is de taal die op Malta wordt gesproken. Maltees is de enige Semitische taal die in het Latijns alfabet, met extra diakritische tekens, geschreven wordt. Het is ontstaan uit het Arabisch nadat de Arabieren Malta in 870 veroverden. Het eiland Malta heeft wegens zijn strategische ligging daarna nog veel veroveraars gezien die allemaal hun bijdrage aan het Maltees hebben geleverd, zodat het ook veel Italiaanse en Engelse leenwoorden heeft aangenomen.
Het Maltees wordt in artikel 5 van de Maltese grondwet aangewezen als de nationale taal van Malta. Daarnaast is ook het Engels een officiële taal in Malta. Het Maltees is sinds 1 mei 2004 een van de officiële werktalen binnen de Europese Unie.
Het Maltese alfabet
Het Maltese alfabet bestaat uit 30 letter: 24 medeklinkers en 6 klinkers. De medeklinker "għ" en de klinker "ie" worden met twee tekens geschreven, maar als één letter beschouwd.
Terug uit lang vervlogen dagen (6000 jaar geleden) zullen wij er nog een namiddag "natuur" aan toevoegen. We stappen eerst even binnen in de (zeer grote) kerk van Paola (lees Pawla) en rijden dan naar de Dingli kliffen.
De Dingli Cliffs zijn net als het dorp vernoemd naar Thomas Dingli, een ridder die zich hier in de zestiende eeuw vestigde. Daarvoor heette het dorpje Hal-Tartarni. De hoge kliffen bieden een indrukwekkend uitzicht op zee en het onbewoonde eilandje Filfla. Landinwaarts heb je door de hoge ligging een wijds uitzicht over Malta. Wij waren vooral gecharmeerd door de veelheid van wilde bloemen.
Het was vrij winderig en dat was ook duidelijk te zien aan de hoge golven bij de Blue Grotto. Op een rustige dag (rustig - in de zin van kalme zee) zijn er altijd verscheidene bootjes te zien die bezoekers naar de Blauwe Grot brengen maar vandaag waagt geen schipper zich op zee.
We hadden gehoord van een bedrijf dat Playmobil maakt en wensen dit nog wel eens te zien. De plaats aangegeven op onze kaart blijkt de oude locatie van de fabriek te zijn maar we geraken toch ter plaatse.
We starten vandaag vroeg want we worden om 9u00 verwacht in het stadje Paola voor een bezoek aan het Hypogeneum. We hebben hiervoor verleden week gereserveerd want er mogen slechts 60 personen per dag binnen, verdeeld over 6 rondleidingen. In het hoogseizoen moet er maanden vooraf gereserveerd worden.
Het Ħal Saflieni Hypogeum is een ondergronds complex, een hypogeum dat als begraafplaats en waarschijnlijk ook als tempel dienst heeft gedaan.
Hypogeum is Grieks en betekent "onder de aarde" . Het complex is aangelegd in de periode tussen 4000 - 2500 v. Christus en is daarmee ouder dan de Egyptische piramiden en ook ouder dan bijvoorbeeld de Minoïsche beschaving op Kreta. Het diepste punt van het hypogeum ligt 10,6 meter onder de straat. Het gehele complex omvat meer dan 500 m².
Het complex is bij toeval ontdekt in 1902 en staat sinds 1980 op de werelderfgoedlijst van UNESCO.
Het wordt een fascinerend bezoek met audio guides. Er mag niet gefotografeerd worden dus staan hieronder enkele beelden geplukt van internet.
Tijdens de opgravingen werden diverse beeldjes en andere zaken teruggevonden. Hieronder ook het beeldje van de "Sleeping Lady" dat te bewonderen is in het Archeologisch muzeum van Valletta.
Vandaag bezochten we het Manoel Theater. Het Manoel Theatre (of Teatru Manoel) is het enige echte theater op Malta. Het theater werd in het jaar 1731 gebouwd. Daarmee is het één van de oudste nog voor de oorspronkelijke doeleinden gebruikte theaters van Europa.
In de namiddag hebben we onze beweging gehaald in Vittoriosa (Birgu) aan de overkant van de Grand Harbour.
Vandaag gaan we nog eens wat hotels bezoeken in Bugibba gelegen aan St. Paul's Bay. Als het van ons afhangt hebben we er een heel goed en goed gelegen hotel gevonden: Dolmen Resort Hotel.
Wij denken dat het ons veeleisend publiek zeker zal kunnen bekoren.
Vrijdag zijn we vertrokken met grijs weer en veel wind. Hierdoor viel de eerste kennismaking met het "groene eiland" wat tegen. Toen we echter aan de Azure Window kwamen klaarde de hemel op maar de wind deed verder goed zijn best.
Zaterdag zag alles er helemaal anders uit: van 's morgens vroeg zon en blauwe hemel. Nog in de voormiddag stijgt de temperatuur naar 20° en er boven. We genieten met volle teugen.
Zondag terug naar Malta met nog een tussenstop in Mellieha waar we de Red Tower bezoeken (en een serieuze wandeling maken). We nemen ook de tijd om nog een hotel te bezoeken.
Gisteren werd mijn verkoudheid iets meer dan een verkoudheid; ik werd toch stilaan ziek. Geweldige hoestbuien waar ik helemaal buiten adem van werd. Hier moest een dokter bij komen
Deze morgen dan maar een dokter opgezocht. Hier in Malta kan dat ofwel in de kliniek ofwel via de apotheek!
Ward had ons dat verteld en dus maar de eerste apotheek binnengestapt met de vraag naar een dokter. Blijkbaar moest ik in een andere apotheek zijn... die ik niet vond. Een bereidwillige winkelierster heeft dan voor mij wat rondgebeld en ik kon terecht in de New British Pharmacy in St. Johns Street.
De dokter ontvangt er patienten in een kamertje boven de apotheek. Er zaten een 10-tal mensen te wachten, een deel in de wachtzaal(tje), een deel op de trap en ik, met diegenen die na mij toe kwamen, in de apotheek.
De dokter was heel vriendelijk en stelde een infectie van de luchtwegen vast. Het grote gemak is natuurlijk dat je nadien niet meer op zoek moet naar een apotheker die je de medicatie kan leveren. 2 soorten antibiotica en een siroop moeten mij terug op het rechte pad brengen, ik heb er alle vertrouwen in.
Meer valt er van deze twee dagen niet te vertellen, rust en zoveel mogelijk in de zon (kan niet slecht zijn voor mijn gestel).
Vanaf morgen hebben we een auto gehuurd. Ons eerste doel is Gozo (het tweede eiland van Malta). Ik heb er 2 nachten gereserveerd om de hoogtepunten van Gozo te bezoeken. Mijn laptop gaat niet mee zodat je vóór maandag geen bericht van mij mag verwachten. Ik hoop jullie dan een mooi pak foto's te kunnen presenteren. Het weerbericht is alleszins al hoopgevend: vrijdag: zon en 17° - zaterdag zon en 18° en zondag doen ze er nog een graadje bij.
Na de feesten van gisteren zullen we vandaag een rustdag inschakelen. Het weer is van hetzelfde gedacht, waar het gisteren prachtig was ziet alles vandaag grijs en in de namiddag begint het te regenen.
We brengen een bezoek aan het Museum van Schone Kunsten en reserveren voor het Hypogeneum (een prehistorische site).
Vandaag vieren we een van de grootste feesten in Malta: het feest dat de schipbreuk van de Apostel Paulus herdenkt op het eiland Malta. Het weer is ons goed gezind - stralende zon en 19° op het middaguur.
Het verhaal van Paulus gaat als volgt:
Paulus werd naar Rome gebracht om als politieke rebel te worden berecht, maar zijn schip met daarop nog 274 andere opvarenden kwam in een zware storm terecht en spoelde twee weken later aan voor de Maltese kust. Alle opvarenden konden al zwemmend veilig het vaste land bereiken.
De plek van de schipbreuk staat van oudsher bekend als St Paul's Island en wordt gemarkeerd door een standbeeld ter herinnering aan deze gebeurtenis.
Het warme welkom dat de overlevenden ten deel viel, is door Lucas beschreven in de Handelingen van de Apostelen.
"Toen ze veilig en wel aan land waren gekomen, hoorden ze dat het eiland Melita heette. De barbaarse bevolking gedroeg zich buitengewoon vriendelijk: ze verwelkomden ons en staken een vuur aan."
De verwijzing ‘barbaars' betekent dat de mensen noch Latijn noch Grieks spraken. Het oude Maltees was een van het Phoenicisch afgeleide taal. Terwijl er vuur werd gemaakt, werd Paulus door een slang gebeten maar hij bleef ongedeerd. De eilanders zagen dit als een teken dat hij een bijzondere man was. Deze gebeurtenis is op veel religieuze kunstwerken op de eilanden afgebeeld.
Volgens de overlevering verschool Paulus zich in een grot, nu bekend als de catacomben van Paulus in Rabat, op het eiland Malta.
Tijdens zijn winterse verblijf werd hij uitgenodigd in het huis van Publius, de belangrijkste Romein op de eilanden. Volgens de overlevering genas Paulus de vader van Publius hier van een zware koorts. Publius zou zich daarop tot het christendom hebben bekeerd en werd de eerste bisschop van Malta. De kathedraal van Mdina staat naar verluid op de plek waar ooit het huis van Publius stond.
Of de legende op waarheid berust is onbekend, maar archeologisch bewijsmateriaal heeft aangetoond dat Malta in elk geval een van de eerste Romeinse kolonies was die zich tot het christendom bekeerde.
Het feest is religieus maar vooral een echt volksfeest. De hele dag door zijn er eucharistie-vieringen in de kerk van St. Paul Shipwrecked (St. Paul schipbreuk), vanaf 5u30 's morgens.
Vanaf 12u30 (na de mis van 11u30) volgen er voortdurend processies en feestelijke optochten. 10 februari is ook een "public holiday" en veel mensen trekken naar Valetta om mee te feesten.
Gezien beelden meer zeggen dan woorden volgt hier terug een you-tube filmpje.
Deze morgen wappert boven de Filharmony een prachtige en reusachtige vlag. Bij navraag blijkt het de vlag te zijn van Grootmeester Jean de la Vallette (1494-1568) waar naar de Filharmony genoemd is.
Mijn personal coach, steun en toeverlaat, raadt mij aan om vandaag vooral veel in de zon te vertoeven. De beste methode om de verkoudheid te bestrijden. Dus wordt het vandaag wat zonnen en een wandeling in Valletta (zoveel mogelijk in de zon.
De versiering van de straten in Valletta is nu compleet voor St. Paul's day (morgen)
De auberge van Castilië
De lift van Upper Baraka Gardens naar Grand Harbour (58 m hoogte)
Vandaag gaan we op bezoek bij de president van Malta. We gaan even wandelen in een deel van zijn tuin die opengesteld is voor het publiek. Er is veel aandacht besteed aan familie's met kinderen, er zijn veel dieren (zelfs een heuse kinderboerderij) en mooie speeltuinen met allerlei speeltuigen.
Het presidentieel paleis is gelegen in Attard, 10 km van Valletta. Wij bereiken het (uiteraard) met het openbaar vervoer.
Terug thuis krijg ik koud en warm, pijn in het hoofd en ben totaal wat van slag. Mijn verkoudheid is nog steeds niet voorbij en schakelt bijkbaar een versnelling hoger. Dus, vroeg in bed met een paar dafalgans en wij zien wel.
Vandaag een prille zomerdag; het verschil tussen zon en schaduw is groot maar in de zon is het heerlijk. Wij gaan dan ook eens flaneren op de promenade in Sliema.
Ik heb eens een korte geschiedenis genoteerd van de Orde van Malta; samengeraapt van internet.
Het embleem van de Orde van Malta
De vlag van de Orde van Malta
De Souvereine Militaire Hospitaal Orde van Sint Jan van Jeruzalem, van Rhodos en van Malta is een internationale rooms-katholieke ridderorde met een soevereine status, maar zonder eigen grondgebied. De hospitaalridders vormen één van de oudste nog bestaande ridderordes. De Orde van Malta heette aanvankelijk de Orde van Sint-Jan of Johannieterorde, een naam die tegenwoordig nog wordt gevoerd door de protestantse afdelingen. De Orde van Malta kent ruim 12.000 katholieke leden, zowel geestelijken, Europese adel als niet-adellijke-leden uit 92 landen. De Orde van Malta in België is nog steeds betrokken bij heel wat hospitaalactiviteiten. De orde organiseert o.a. recreatienamiddagen voor mindervaliden en culturele wandelingen, vervoer van zieken, vakantiekampen voor mindervalide jongeren in binnen- en buitenland, jaarlijkse bedevaarten naar Lourdes en Banneux enz.
De geschiedenis van de Orde van Malta start in het begin van de 11de eeuw in Jeruzalem waar monniken een ziekenhuis voor pelgrims oprichtten. Edelen traden tot de Orde toe, aangetrokken door haar idealen zoals onbaatzuchtigheid en barmhartigheid. Gezien ook de bescherming van pelgrims tot de taken van de Ridders hoorde hanteerden ze dus ook wapens. De grens tussen “beschermen van de pelgrims” en “de vijanden van de pelgrims aanvallen” bleek gauw heel vaag.
Ze werden door de moslims verdreven uit Jeruzalem en vluchtten naar Cyprus (1291) en later naar Rhodos (1309). Ook uit Rhodos werden ze in 1522 verdreven door de Turken. Hun niet aflatende moed leidde er toe dat Karel V hen in 1530 de Maltese eilanden schonk.
Ze versloegen bij het beleg van Malta in 1565 de Turken en droegen op die manier aanzienlijk bij tot de ondergang van de Osmaanse overheersing in het Middellandse Zeegebied.
Op Malta liggen de historische sporen van deze woelige tijden nog voor het rapen. De ridders stichtten er de huidige hoofdstad Valletta en bouwden ze uit tot een architecturaal juweel dat tot op vandaag een verzameling van weelderige paleizen en historische gebouwen herbergt. Valletta werd genoemd naar haar stichter, grootmeester Jean de la Vallette.
De soms grootse geschiedenis van de Maltezer Orde eindigde omstreeks 1798 in volstrekte wanorde. De ridders slaagden er niet langer in de schijn op te houden een elite te zijn en velen hielden er minnaressen op na. Omdat het ridderschap onverzoenbaar bleef met het vaderschap (de ridders moesten ongehuwd zijn), richtte de orde ondermeer opvangtehuizen voor hun bastaardkinderen en woonplaatsen voor hun vriendinnen op. De ridders en hun orde haalden het grootste deel van hun rijkdom uit slavenhandel en onderdrukking. Deze zwarte periode die de Ridders van Malta in hun geschiedenis schreven, doet geen afbreuk aan de grote verdienste die de orde tot op vandaag heeft. Met de komst van de ridders werd het onthaal van gewonden en zieken op Malta in de 17e eeuw tot een kunst verheven. Iedere zieke kreeg een bed en maaltijden die in zilveren vaatwerk werden opgediend.
Ten tijde van de napoleontische oorlogen ging Malta verloren, mede omdat Napoleon een intense afkeer van geestelijke ridderorden had.
Engeland veroverde Malta in 1800, en sindsdien is de orde enkel formeel nog soeverein.
Na het verlies van Malta werd de zetel van de orde in 1799 verplaatst naar Sint-Petersburg, waar tsaar Paul I van Rusland bereid was om als beschermer en grootmeester van de orde op te treden, dit ondanks protest van de Heilige Stoel.
Na de dood van tsaar Paul I in 1801 vestigde de Maltezer Orde zich in Rome, onder de bescherming van de Heilige Stoel.
Vandaag gestart met een prachtig blauwe hemel en dito gouden zon. Christiane kon niet aan de verleiding weerstaan en is in een zomertenue wat gaan lezen op het achterterras. Op een bepaald moment komt ze binnen om mijn petje te halen wegens te warm.
Na de middag gaan we er terug op uit en door het mooie weer van de voormiddag zijn we wat te optimistisch gekleed. Intussen is de wind opgestoken en wanneer we aankomen aan Fort Rinella is hij al behoorlijk heftig. We zijn toch gebleven voor de geanimeerde wandeling door het fort maar eigenlijk was het te koud.
Ze zijn zeer trots op hun 100 ton kanon.
Terug in Valletta zien we dat de thermometer aan de apotheek nog altijd 17° aangeeft (uit de wind).
Het gebouw dat achteraan paalt aan ons appartement is de basis van de Nationale Filharmonie "La Valette". Het gebouw is volledig bevlagd in voorbereiding van 10 februari (St Paul's Day). We hadden al enkele malen muziek gehoord en zijn eens binnengestapt om aan onze nieuwsgierigheid te voldoen. Naast de Filharmonie is dit ook een vrij groot café waar er optredens gegeven worden (vooral jazz) en bingo georganiseerd wordt.
Vandaag houden wij het rustig. Wat boodschappen doen en nog eens op zoek gaan naar een warme bakker. We hebben deze gevonden maar tegen 11 uur was hij reeds uitverkocht. Op onze wandeling hebben we nog eens Upper Baraka Gardens aangedaan. Hieronder een korte beschrijving en enkele foto's.
De Lower Barracca Garden zijn aangelegd op het bastion van Sint Christoffer in Valletta. Ze vormen een rustpunt in de drukke stad en bieden een prachtig uitzicht over de havens.
Behalve planten staan er ook enkele monumenten in de tuin. Zo staat er centraal in de tuinen een gebouwtje met 14 Dorische zuilen. Dit is een monument voor gouverneur Sir Alexander Ball. Van het jaar 1798 tot het jaar 1800 leidde hij het verzet tegen de Fransen, die onder Napoleon veel rijkdommen van Malta wegnamen. Hij overleed op 20 oktober 1809. Na zijn dood wilde de bevolking van Malta dat er een monument ter ere van hem werd gebouwd. Ball ligt niet in of onder het monument begraven maar wel in Fort St. Elmo.
Aan de overzijde van de tuinen vind je het Siege Bell Monument. Oorspronkelijk was dit een klok die werd geluid ten tijde van onraad. Voor het bezoek van koningin Elizabeth II van Engeland aan Malta in het jaar 1992 werd de klok gerestaureerd. Samen met het nationaal oorlogsmonument vormt de klok sindsdien een gedenkplaats voor de 7.000 gevallenen en de moed die de bevolking toonde ten tijde van de Tweede Wereldoorlog, waarvoor de bevolking het George Cross ontving. The Siege Bell wordt elke dag om 12 uur geluid.
Iets verder staat een bronzen katafalkdie de begrafenis symboliseert van een onbekende soldaat op zee.
Gisteren was een mooie maar winderige dag. We experimenteren verder met het openbaar vervoer en zijn eens tot Bugibba gereden. Dit is een mogelijke bestemming voor een relaxvakantie en ligt op ongeveer 15 km van Valletta. We deden er 1 uur over maar het was de moeite waard.
Hierbij een paar foto's en 2 filmpjes.
Hieraan zie je onder meer de invloed van Engeland op Malta. De kinderen, van kleuterklas tot lager onderwijs lopen in een keurig en gelijk, blauw uniform.
Vandaag, 3 februari, is het een stralende dag. Ik zit wel met een serieuze verkoudheid en was al van 5u30 op. Ik heb van de (vroege) gelegenheid geprofiteerd om eens op zoek te gaan naar een bakker. Wij halen nu ons dagelijks brood in een winkel om de hoek maar dit is geen "warme" bakker en daarbij vrij duur. Enfin, mijn zoektocht heeft toch niets opgeleverd en ik ben dan toch maar terug naar de Wembley geweest.
Deze voormiddag heb ik mij dan eens goed laten gaan in de keuken... een grote pot soep gemaakt en een bijna even grote hoeveelheid ratatouille. Hetgeen we in de eerste dagen niet op krijgen gaat de diepvries in voor een latere gelegenheid.
Deze namiddag zijn we (terug met het openbaar vervoer) naar de vroegere hoofdstad van Malta geweest. Mdina wordt hier ook de stille stad genoemd en hij heeft deze naam niet gestolen. Het is echter een pareltje en een absolute must bij een bezoek aan Malta. Vlakbij Mdina ligt er ook een Crafts Centre waar men verscheidene ambachten geconcentreerd heeft (kwestie van toeristen te lokken). Men maakt hier prachtig glaswerk en Christiane wilde dat absoluut eens gaan bekijken. Het is inderdaad de moeite waard!
Mdina
Mdina
Ik weet het, het is tegen het zere been, maar hier is de lente al in het land.
In Valletta is men druk bezig met alles in gereedheid te brengen voor een van de grootste feesten van het jaar: het feest van Sint Paulus op 10 februari. Jullie horen hier zeker nog meer over.
Na de totaal verregende dag van gisteren werden we vandaag gewekt met een stralende zon. Het is zondag en marktdag in Marsaxlokk (lees marsaslok). We experimenteren verder met het openbaar vervoer en kopen dus terug een dagticket. Er blijkt een "express-bus" te rijden, enkel op zondag en rechtstreeks naar Marsaxlokk. De chauffeur komt 10 minuten te laat opdagen maar dat kan de pret niet bederven en 20 minuten later staan we op onze bestemming.
Wij zijn weer veel te warm gekleed en beginnen onmiddellijk wat lagen af te pellen.
De rest van het verhaal zie je als fotostory.
De City Gate
Het busstation bij de City Gate
Op de (vis)markt van Marsaxlokk
Het is zondag en dus mag het al iets meer zijn... bv. een vissoepje om te beginnen
en een "fruits de mer" als hoofdgerecht
Naast vele deuren vindt je heiligenbeeldjes ingemetseld als bescherming van de woning en hun bewoners.
Terug in Valletta blijkt de zee nogal woelig.
Ik filmde het breken van de golven op het uiterste punt van Sliema.
(bij het bekijken van het filmpje, ook het geluid opzetten)
Om 12 uur en om 16 uur wordt er een kanonschot gelost vanop het platform onder Upper Baraka Gardens.
Op grote feestdagen worden meerdere kanonnen afgeschoten.
(bij het bekijken van het filmpje, ook het geluid opzetten)
