Ella Vogelaar, de minister die Nederland tegen wil en dank uitlevert aan de islam is hier nog afgebeeld zonder hoofddoek.  De vergelijking tussen de "arbeidersheilstaat" en de "multiculturele heilstaat" bevat een grote waarheid : ik wou dat ik er aan gedacht had.

Multiculturele Heilstaat

Wat de 'nieuwe politieke realiteit' in de praktijk betekent, begint langzaam maar zeker duidelijk te worden. Het Kabinet Balkenende 4 gaat enorme hoeveelheden geld in 'kansenwijken' pompen om er 'prachtwijken' van te maken. Streefden linkse medemensen vroeger naar 'de arbeidersheilstaat', tegenwoordig streeft men naar 'de multiculturele heilstaat'. Die 'arbeidersheilstaat' is er nooit gekomen. Wel communistische dictatuur met al zijn verschrikkingen. Linkse medemensen vonden dat prachtig, u kunt het zich ongetwijfeld nog herinneren. Niet raar opkijken dus als u binnenkort in een opgepimpt getto woont. En, samen met rapper Appa, in de rij moet staan bij de voedselbank.

Stef P. Spikkel
Visionair

In Zwalm, het dorp met de ongenuanceerde linkse doordrammer als  burgemeester, Bruno Tuybens, is in het raam van een kunstproject door een getormenteerd kunstenaar (een architect, nota bene) een bos tentjes neergezet op de begraafplaats.  Campingtentjes die je vindt bij 't Amerikaantje of de Kampeerder.  De gestoorde sukkelaar geeft een autistische uitleg  over "het in beslag nemen van de ruimte" en het merendeel van de Zwalmenaren staan er hoofdschuddend bij en keuren dit buitenissige  en respectloze gebeuren af.

De 000-misleidende journalisten lopen nu rond in het dorp en bestempelen de inwoners als idioten die niet beseffen wat kunst is.  Sommige gemeentenaren buigen  het hoofd en voelen zich geïntimeerd door de "mijnheren" met de camera en microfoon en mompelen schuldig dat zij inderdaad te lomp zijn om deze hoge symboliek te begrijpen.

Of dit ja dan neen kunst is, doet zelfs niet terzake.  Op een begraafplaats/kerkhof respecteer je de sereniteit van de dood.  Je moet natuurlijk Tuybens heten en begenadigd socialist  zijn om de essentiële waarden en normen aan je laars te lappen.

Ray

 


In de omgeving van Sint Niklaas (VL) werd vannacht een UFO opgemerkt (foto) die volgens radiocontact op zoek was naar ET.  Deze zou onder de naam van Freddy Willockx een hoge functie bekleden.  De buitenaardsen willen hem ophalen, want zijn vervaldatum nadert.  Volgens mededeling zullen ze ook een Duitse familie uit Laken evacueren, op vraag van de Verkenner.

        

Er zijn hardleersen die keihard het bestaan van financiële overdrachten tussen Vlaanderen en Wallonië ontkennen en  er zijn halfzachten die beweren dat solidariteit noodzakelijk is zonder te zien dat transfer profitariaat wordt. 

En dan heb je de huichelaars, legio in syndicale kringen, die proberen aan te tonen dat "transfers" naar alle richtingen uitslaan (wat niemand ontkent, het gaat wel over de hoogte en de omvang van de bedragen) en de slimmeriken die met een sluw lachje verwijzen naar de situatie van voor WO II toen Vlaanderen overleefde dankzij de gulle Walen.

Voor jullie allen, sceptici, twijfelaars, ontkenners,  onwetenden, leugenaars en profiteurs onderstaande stukje transfernieuws, niet uit voetballand maar uit het amechtige land B. Het is wel een technisch stukje financieel nieuws.

Dat Vlaanderen ooit profiteerde van transfers uit Wallonië is een van de grootste economisch-historische misvattingen van onze tijd. Vlaanderen is integendeel al sinds 1830 de melkkoe van België. Historicus Juul Hannes becijfert al jaren de geldstromen en verzamelt ze nu in een boek.

Elite tegen belastinghervorming Wallonië werd leeggeroofd.

In de periode tussen 1832 en 1912 betaalden de vier integraal Vlaamse provincies met 5,2 miljard frank 44 % van de belastingen. Volgens het principe van 'le juste retour' moesten de Vlamingen 44 % van de overheidsinvesteringen krijgen. In de praktijk hebben ze 33 % ontvangen van de 4,2 miljard die de grote infrastructuurwerken hebben gekost. Het verschil is 450 miljoen frank. Een verouderd belastingsysteem benadeelde in de 19de eeuw dus de Vlaamse tegenover de Waalse provincies. Juul Hannes, emeritus hoogleraar Economische Geschiedenis aan de UGent en de VUB goochelt in zijn stijlvolle Gentse villa met cijfers. Hannes verricht al jaren studiewerk naar de fiscale transfers in de 19de eeuw. Het recent verschenen boek 'De mythe van de omgekeerde transfers. Fiscale prestaties van Vlaanderen, Wallonië en Brabant 1832-1912' geeft daarvan een goed, maar vooral verrassend overzicht.

"Ik begrijp niet waarom niemand vroeger op die cijfers gesprongen is," zegt Hannes. "Alle informatie over de inkomsten en uitgaven van de overheid werden jaarlijks opgenomen in de parlementaire documenten van de Kamer. De grondwet schreef dat voor." De periode tussen 1920 en 1930 werd niet onder de loep genomen omdat er daarvan geen cijfers beschikbaar waren. 1831 viel ook buiten het bestek van het onderzoek omdat in die gegevens nog heel wat achterstallige belastingen vervat zaten. En de nationale rekeningen van 1912 waren nog niet afgewerkt toen WO I uitbrak.

Hannes berekende dat in de periode 1832-1912 in totaal bijna 12 miljard goudfrank door de overheid werd geïnd. Vlaanderen bracht daarvan 44 % op en Wallonië 30,4 %. Het aandeel van Brabant was 25,6 %. Vlaanderen was toen goed voor 43,8 % van de bevolking. Wallonië telde 40 % van de bevolking, maar betaalde slechts 30,4 % van de belastingen.

"De directe belastingen moeten apart bekeken worden," stelt de auteur voor, "want die worden verondersteld de welstand of de armoede van de gezinnen weer te geven." Onder directe belastingen verstaan we voor de bestudeerde periode de grondbelastingen, de patentbelastingen (een soort van bedrijfsbelasting) en de personenbelasting. Het onderzoek leert dat in Vlaanderen 18,4 % meer werd opgebracht per gezin dan in Wallonië. Berekend per inwoner daalt dat getal tot 6,1 % meer per Vlaming.

Voor Hannes is de verklaring eenvoudig: de groei van de directe belastingen werd door de politici afgeremd om het aantal cijnskiezers te beperken. Tot het einde van de 19de eeuw was het stemrecht beperkt tot mannen die een bepaald bedrag aan belastingen betaalden. De elite had er alle belang bij om die groep zo klein mogelijk het houden. Daarom werd het belastingsysteem amper aangepast.

Die conservatieve houding merken we zeer goed bij de evolutie van de grondbelasting. Die werd bepaald op basis van het kadastraal inkomen (KI). Pacht- en huurprijzen veranderen voortdurend, zodat regelmatig een herziening van de kadastrale inkomens vereist is. "Tot en met 1836 verwezen de kadastrale inkomens naar de marktprijzen en pachten van de jaren 1785-1810. De Vlaamse provincies waren toen nog welvarend of kenden alvast meer welvaart dan de Waalse provincies. Nadien is de toestand gekanteld en is de Waalse regio sneller gaan groeien," stel Hannes vast.

Daaruit volgt dat in de 19de eeuw de KI's in Wallonië sterk zouden moeten stijgen en een steeds groter deel van de grondbelasting voor hun rekening zouden moeten nemen. Met de industrialisering kregen gebouwde eigendommen een steeds groter gewicht in de vastgoedbelasting. Maar dat werd niet duidelijk in de evaluatie van de grondbelasting. Het KI werd slechts twee keer gecorrigeerd. In 1836 en in 1867. Die laatste herziening steunde op de prijzen van de jaren 1849-1858.

De relatieve waardevermindering van de factor grond werd dus onvoldoende opgemerkt en de sterke toename van het huizenbestand en de industriële gebouwen in Wallonië al evenmin. Nog in 1914 werden de criteria gebruikt van het midden van de vorige eeuw en het KI van de gebouwen steeg in het rurale Vlaanderen even sterk als in het industriële zuiden.

Vlaanderen werd belast op het verleden. De vooral Waalse nijverheidsgebouwen werden door de fiscus ongemoeid gelaten. Hannes is formeel: "Er was duidelijk sprake van onwil om de reële evolutie van de waarde van de industriële gebouwen te volgen."

Ook de bedrijfsbelasting of het patentrecht voldeed niet als fiscaal instrument. Ze werd berekend op basis van de vermoedelijke winstgevendheid, zoals die in de wet van 1819 werd vastgelegd. Bovendien werden fiscale plafonds ingevoerd, zodat grote bedrijven nauwelijks belast konden worden. In 1819 kon immers niet worden voorspeld dat er bedrijven zouden ontstaan met duizenden arbeiders. Ze kwamen er wel en ze betaalden het maximum dat ook al werd betaald door bedrijven met driehonderd werklieden. Die absurde wetgeving werd pas na 1918 vervangen. Hannes: " De fiscale wetgeving werd niet aangepast aan de economische en vooral technologische ontwikkelingen. De fiscus belastte mosterdmolentjes en de rugzak van straatventers, maar had geen oog voor hoogovens en andere industriële complexen." Eigenaars van steengroeven en koolmijnen dienden zelfs geen bedrijfsbelasting te betalen. Geen wonder dus dat het patentrecht meer opbracht in Vlaanderen dan in het industriële Wallonië.

De personele belasting, een belasting op uiterlijke tekenen van welstand, was helemaal een lachertje. Het was een goedbedoeld, maar slecht uitgevoerd fiscaal instrument. De fiscus keek naar de huurwaarde van de woning, het aantal deuren en vensters, het aantal haarden, de waarde van het meubilair en naar het aantal meiden en knechten en luxepaarden.

In het hongerjaar 1846 waren 46,3 % van de Vlaamse en 35,4 % van de Waalse gezinnen ingeschreven op de rol van de weeldebelasting. Bovendien bracht een betalend gezin in Vlaanderen gemiddeld 10,5 % meer op dan de lotgenoot in het zuiden. Vlaanderen bracht veel meer personenbelasting op omdat de huishuur er hoger lag omwille van de hogere bevolkingsdichtheid. In het jaar 1900 waren de cijfers niet anders en betaalde een Vlaams gezin 38 % meer dan het Waalse. Hannes: "Het parlement heeft geweigerd de wet van 1822 aan te passen aan de realiteit. Alleen een oorlog kon het oude systeem doen vergeten."

Dat Wallonië zo weinig betaalde, was voor Hannes een verrassing. "Wallonië was rijk maar de fiscus kon die rijkdom niet vinden. De Waalse bevolking heeft er evenmin van genoten. Dat komt door Brussel. Daar liep de concentratie van rijkdom de spuigaten uit." Een analyse van de belastingen die de nv's moesten betalen (maximum 2 % van de uitbetaalde winst) leert dat die zich vooral in Brussel situeerden. Als daar zoveel belastingen werden betaald, betekent dat eenvoudig dat de winsten van de Waalse bedrijven in Brussel werden geteld en verdeeld. "Wallonië werd deskundig leeggehaald. En dat is tot vandaag een probleem voor Vlaanderen," besluit Hannes.

Juul Hannes: 'De mythe van de omgekeerde transfers. Fiscale prestaties van Vlaanderen, Wallonië en Brabant 1832-1912', Roularta, 118 blz., 15,90 euro.

Trends 30 augustus 2007
 Alain Mouton;

Droit de regard –par Eddy De Wilde (Uit "Vlan" van 29/08/2007).

Die zondag sloten de stembureaus nauwelijks hun deuren toen de waarschijnlijk toekomstige eerste-minister een brusselse zaal bezette en met luide stem zijn intentie bekend maakte om de staat te gaan hervormen. Dit alles met de armen ten hemel geheven als teken van overwinning en onder een wolk van gele vlaggen met daarop de Vlaamse Leeuw.

Waar staan we drie maanden later ? Franstaligen , u bent gevaarlijk kort van geheugen. Hebben jullie het duidelijk electoraal signaal van het Vlaamse volk niet gehoord of begrepen? Tachtig procent van de Vlamingen hebben gestemd voor programma’s die meer of minder separatistisch waren, programma’s die een grotere zelfstandigheid of zelfs een totale onafhankelijkheid voor Vlaanderen opeisten. We zijn nu drie maanden verder en de franstalige partijen hebben nog niets anders gedaan dan “non” gezegd, en “wij moeten er niets van weten”. Drie maanden later, en de pogingen om onderhandelingen te starten voor de vorming van een federale regering zitten nog altijd in het slop. Franstaligen, word toch wakker! De Vlamingen zijn deze Belgische staat beu en zij  beschouwen Wallonië als een blok aan hun been. Het wordt tijd dat dit besef bij u doordringt en dat u het aanvaardt. Wij hebben geen andere keuze. Wij moeten verder. Vooruit kijken en niet meer denken aan een stukgelopen huwelijk, een huwelijk dat zelfs geen verstandshuwelijk meer was. Wat blijft er over van de grote liefde? De scheiding tussen franstaligen en Vlamingen is voltrokken. Zelfs als het niet met wederzijdse toestemming gebeurd is.

Vlaanderen heeft ons laten vallen. Dat het zich op zichzelf terugplooit. Laat ons gebruik maken van deze kans en het politieke landschap van een dynamische  franstalige regio in een meer en meer supranationaal wordend Europa hertekenen. Dat is de enige toekomst die open ligt voor ons. En als Vlaanderen tegen dan zijn eigen autonummerplaten wil ontwerpen en uitgeven, dan is dat zijn probleem. Het is niet onwaarschijnlijk om te veronderstellen dat Europa ooit een gelijkvormig systeem oplegt aan het ganse continent. De huidige rood en witte nummerplaten doen waarschijnlijk teveel aan Standard Luik denken. Een tiental jaren geleden overschilderde Vlaanderen de wegsignalisatiepalen reeds in geel en zwart. Maar opgelet  want op een mooie dag zou Vlaanderen wel het blauw van de hemel willen overschilderen met de kleuren van de Vlaamse Leeuw.

De tekorten van het OCMW (Openbaar Centrum voor Maatschappelijk Welzijn)  worden "automatisch" bijgepast door de toeziende overheid, dit is de gemeente of  de stad.

In de aangepaste gemeentewet werd de voorzitter van het OCMW opgenomen in het schepencollege : dan konden beide instanties bij mekaar in de potten kijken en het beleid op mekaar afstemmen.  Vooral om te vermijden dat "het" geld via deuren en vensters en spleten zou wegstromen.  "Het" geld is natuurlijk steeds en onveranderlijk "ons" geld dat we met belastingen en taksen grommend afstaan aan de staat langs onze arbeid, aankopen in winkels of simpele aanslagen van de overheid.

Monica Deconinck (SP-a) is voorzitter van het OCMW, lid van het schepencollege (uiteraard sociale aangelegenheden),  volksvertegenwoordiger in het federale parlement en bijzondere beschermelinge van de "Noise & Nose" burgemeester van de stad van Allah.  Wij herhalen speciaal deze cumulaties voor onze Nederlandse lezers die in eigen land ook wat gewoon zijn maar dergelijke opeenstapelingen van openbare politieke poenpakkerijen kennen zij niet.  Deze Monica komt vandaag op de proppen met de mededeling dat er een tekort zal zijn van 20 miljoen euro voor het OCMW en ineens voor volgend jaar hetzelfde, om de normale werking verder te zetten, dit wil zeggen weddes te betalen aan het personeel en de lopende vaste kosten doorgang te laten vinden.

Met andere woorden, de begroting die voorgelegd werd, klopt weer eens niet !  Over de verdwenen miljoenen (en dat waren er minimaal vijftig en maximaal honderden) van het OCMW in de bodemloze ziekenhuisputten zal nooit meer gesproken worden ... Wèg is wèg en laten we positief wezen en er nooit nog iets over zeggen.  Zo gaat dat in de virtuele hoofdstad van Vlaanderen.

"Het beste moet nog komen" was de standaarduitdrukking van de socialisten bij de verkiezingen.  Is dit er een deel van ? Of zal eindelijk ook eens het financiële geknoei met het Museum-aan-de-stroom (Mas) ter tafel komen ? Nog eens miljoenen te kort ...

Ray

Plots duiken in de Vlaamse gazetten doemscenario's op over een mogelijke splitsing van het land B.

Toen wij een tiental jaren geleden  tegen enkele politici vertelden over de enorme juridische, structurele en financiële  problemen die gerezen waren bij de afscheiding van de Franstalige Jurastreek  uit het kanton Bern, werden wij meewarig bekeken.  Ach, zoiets is ondenkbaar : België valt nooit van het strakke circuskoord want de compromismatrassen liggen klaar. Het federalisme is ijzersterk en de beste garantie tegen separatisme.

In Le Standard van vandaag valt het resultaat te lezen van dagenlang wroeten, overleggen, wikken en wegen van de voltallige redactie en de eindconclusie van de bange mannen en vrouwen is natuurlijk : "Het is veel te moeilijk, het zal de mensen veel geld en last kosten"... 

Halve waarheden worden gemengd met gore overdrijvingen, niet te bewijzen assumpties  en grote holala-problemen.  Brussel wordt nog eens voor het tribunaal van de Vlaamse Beweging gesleept als de verkrachte maagd  en het multiculturele drama van die stad wordt bedreigend als voorbeeld gesteld voor Antwerpen en Gent (en de rest). 

Brussel heeft steeds in de weg gestaan voor  de Vlaamse autonomie, ik heb nooit anders gehoord.  Wij zijn geen politieke partij, hebben  geen mandaat, alleen een toetsenbord.  Als Brussel opnieuw de oorzaak is dat wij de homogeniteit van ons grondgebied niet kunnen handhaven, dan mag Brussel de hoofdstad van Turkije worden met de gesluierde oude vrouw Martens als president.  De grote voorstanders van de diversiteit, de linkse roepers voor gelijkheid zullen de 12% Vlamingen toch niet in de Zenne zwieren, zeker ?    Frans Crols heeft een wijs en bedachtzaam standpunt ingenomen en er zijn keuzes te maken door en over Brussel. En al de rest is bangmakerij.

Volgens de broekhoesters van le Standard zal de EU ook ernstig toekijken op de "rechten van de Franstalige minderheden" in Vlaanderen.  De journalisten laten zich hierbij leiden door het standpunt van de Raad van Europa over de frustraties van de onaangepaste franskiljons in de rand van de hoofdstad . De Raad mag papieren invullen, moties stemmen en dan is het wel genoeg geweest.  Niemand heeft zich te moeien met onze interne taalpolitiek.  Na zowat veertig jaar aanpassingsmogelijkheden via de faciliteiten, is het mooi geweest : wie het nu nog verdomt, lost zijn domheidsprobleem zelf op. 

Er wordt gesuggereerd dat wij de staatschuld moeten overnemen, omdat wij de sterkste schouders hebben ... Wat een intrieste journalistiek is me dat toch !  Deze echtscheiding is een gigantische vereffening met aartsmoeilijke verdeling van activa en passiva.  Na 15 jaar samenzijn heeft de scheiding met Nederland tientallen jaren geduurd, dus hier gaan we het niet veel vlugger doen maar, er zijn wel structuren aanwezig : langs beide zijden en overkoepelend drie of vier administraties, en een Raad van State, Rekenhof, enz.

Zal Vlaanderen naam maken in het buitenland ?  "Vergeet het" roepen ze bij le Standard.  Als wij de internationale verplichtingen van het land B overnemen, een eigen grondwet bezitten met daarin de grote verworvenheden van de individuele vrijheden, een eigen parlement, een degelijke administratieve structuur en een correcte houding inzake belastingen, verplichtingen binnen de EU e.a., dan zie ik niet in waarom wij zouden miskeken worden.

Het is de eerste keer dat "Vlaanderen" vrij zou zijn, vergeet dit niet, we hebben daar geen ervaring in, maar we zijn normale, fatsoenlijke en beschaafde mensen.  Hopelijk kan ook de democratie geherwaardeerd worden.  En laten we om verwarring tegen te gaan het steeds hebben over : Vlaanderen, Flanders, la Flandre, Flandern, Fiandra, Flandria.  ( En "la cage aux folles" in Parijs zal "Ambassade van Vlaanderen - Ambassade de la Flandre" heten voor de duidelijkheid). Vlaanderen heeft economisch en sociaal zeer veel in huis om het zelfstandig te maken. 

Het binnen de grenzen houden van de financiële transfers naar Wallonië (6 miljard of  10 miljard, de cijfers lopen uiteen zoals alles in dit land) is op zich een aangename besparing.

Natuurlijk zijn we er nog niet, er valt nog een flink parcours af te leggen maar nog nooit zijn we zo dicht geweest.  Dat weten ze bij le Standard ook en daarom wordt het mechanisme van het belachelijkmaken ingeschakeld.

De Vlaamse gazetten ?  Ze worden zelfs niet meer toegelaten in onze toiletten. 

Ray

Dankzij onze attente bezoeker, Vomit,  werd de affiche van de SVP een ietsje aangepast. De tekst is Duits maar het hoeft niet steeds Frans te zijn of Engels.  Wir sind international, behalve Arabisch, want dat is te moeilijk.



-----------------------------------------

De BioPower concept car is gemaakt op basis van een Saab 9-5 Sport Estate en demonstreert het grote potentieel van bio-ethanol. Dankzij de combinatie van Saab’s expertise op het gebied van turbotechnologie met de toepassing van E100 brandstof met een hoog octaangetal levert de 2.0-liter motor uit de 9-5 modelserie maximaal 300 pk. Dat is zeer netjes te noemen en werd mogelijk door modificaties aan het motormanagement-systeem en andere onderdelen in de motor. Het topvermogen wordt aangevuld door een trekkracht van 400 Nm, het sprintje van 0 tot 100 km/u gaat daarmee in slechts 6,6 minuten.

 

In Pakistan wordt geprotesteerd tegen de publicatie van cartoons die beledigend zijn voor Mohammed.  De Zweedse ambassadeur kwam uitleggen, dat zijn land de publicatie betreurt maar ze niet kan verhinderen. 





Als er ergens last is in in de wereld, heeft het bijna altijd te maken met moslims.  Ze zijn kwaad, ze zijn verbolgen, ze  laten zich ontploffen, ze worden gediscrimineerd, ze protesteren, ze willen hebben dat iedereen zich aanpast aan hun gewoontes en in de landen waar ze het voor het zeggen hebben, is armoede troef.

  De vrienden van de Frut van Koekestad organiseren een petitie voor de onafhankelijkheid van Vlaanderen.  We bevelen dit met genoegen aan, zij het dat een stuk van de uitleg na het ondertekenen in het Engels is en er een soort donatie aan gekoppeld is, waar u niet hoeft aan deel te nemen. 

http://www.defrut.be/

Het zwarte schaap mag niet meedoen in Zwitserland volgens de Schweizerische Volkspartei en alle Zwitserse sossen liggen in coma aan het poco-infuus.  Zo'n racistische affiche ... Ze is natuurlijk voor verschillende interpretaties vatbaar maar zover gaan de azijnbreinen niet.

   
   

Half ?  We halen een stukje weg bij de jonge gasten van www.geenstijl.nl

U kent hen intussen : zij verhullen hun uitspraken niet in bloemrijke taal en zij laten, soms onbehouwen maar  zonder omwegen, hun kritische geest de vrije loop.   Wie jong is in deze wereld en nog oceanen van tijd voor zich heeft, moet zich op een andere manier opstellen dan de generaties voor hen.  Hoe ga je om met de diversiteit, met de arrogantie van de moslims, hun kneuterigheid, hun nijd en de constante tweedracht in de maatschappij en de uitverkoop van je land ?

"Geenstijl" heeft het over de Tsjechische vader van de tennisspeelster Krajicek, een man die er duidelijk ook geen doekjes om windt :


Met de familie Krajicek zit een sporthoernalist nooit om een sappig quotje verlegen. Zo betitelde zoonlief Richard tennisvrouwen in een eufemistische bui al eens als 'varkens' en gaf hij schoorvoetend toe zich 'een beetje ongemakkelijk' te voelen als Wouter Bos aan het woord is. Nu is het echter de beurt aan vader Petr. Na jarenlang het tennistalent bij zijn kroost er met de paplepel ingeslagen te hebben is het voor de 66-jarige dissident mooi geweest. Hij gaat weg uit Nederland en vertrekt naar zijn favoriete ondergrond in Tsjechië. Reden? "In 1971 zag ik de voetbalwedstrijd Ajax - Feyenoord, met 22 blanken op het veld. Nu doen er allemaal donkere jongens mee. Nederland is voor de helft een moslimland geworden". Tja, meneer Bos van de PvdA en iedereen die het zo goed voor heeft met de integratie. Als nu ook de vluchtelingen al gaan vluchten dan is er iets goed mis. "Dit is erger dan zoals de Tsjechen onder het communisme leefden. Ik heb me destijds als vluchteling zo veel mogelijk aangepast in Nederland, maar nu past niemand zich meer aan" Vaarwel Petr. We zullen goed op Misa passen...

(met dank aan geenstijl en aan vader Krajicek)

Drie jongeren opgepakt na steekpartij in Brussels metrostation

Van den Bulck is "commissaris voor de vluchtelingen en staatlozen" en de man is bezeten door zijn werk.  Zo erg, dat het te vrezen valt dat hij overwerkt is en raaskalt. Hier leest u het :
http://www.gazetvanantwerpen.be/

Weinig zin om voor de zevenduizendste keer de vraag te stellen aan deze geleerde, wat hij denkt te doen aan de ettelijke tienduizenden illegalen in dit land ?  Zou het niet sociaal gezond en eerlijk zijn, eerst deze individuele gevallen na te kijken en daar fatsoenlijke oplossingen voor na te streven, in plaats van onmiddellijk te staan brullen : "Méér, méér, we moeten er méér hebben".

Mijnheer Van den Bulck doet mij denken aan de slavenhandelaars, niet dat ik beweer dat hij er een zou zijn, maar ik zie een bepaalde parallel in de wijze van redeneren : die onmensen handelden in menselijke koopwaar in functie van financiële en economische belangen.  Dat is precies de drijfveer van Van den Bulck, verpakt in een plastiek zakje van menselijke naastenliefde.  "Bijna iedereen is het er over eens, dat we die mensen in de toekomst gaan nodig hebben" verklaart hij in le Standard met tranen in de stem. Inmiddels sluiten we ze wel op in een kamp maar dat is een te verwaarlozen detail.  Is hij overwerkt of is hij simpel ?

Weet hij toevallig ook een antwoord op dit Belga bericht ? 

(Belga) Tussen begin dit jaar en eind juli 2007 heeft de sociale inspectie al 1.148 inbreuken vastgesteld op illegale tewerkstelling. Dat is heel wat meer dan vorig jaar, zo staat vrijdag in De Standaard, Het Nieuwsblad en Het Volk

Terwijl er gesproken wordt  over selectieve immigratie in functie van opleiding en beroepservaring, wordt nu weer op een onverantwoorde, luchthartige manier de emotionele snaar van verkeerd begrepen naastenliefde betokkeld.

Zo'n man zou op de vingers moeten getikt worden.

Ray

Het zijn hoogdagen in de stad van Allah, de vriend Janssens en zijn page Philip Heylen -schepen voor coiffeurs en brilmonturen- organiseren het ene lawaaifestival na het andere.  Er is geen plein groter dan een vierkante meter, of Noise & Nose heeft er tribunes, tenten, podiums op neergeplant. Mega-geluidsinstallaties doen de scheuren in de oude huizen kreunen en de inwoners trekken in bij familie of kennissen voor de duur van de spektakels.

De mentaliteit die schuilt achter deze bedenkelijke vieringsdrang geeft precies het niveau aan van de verhoudingen tussen de leiding in deze stad en de bevolking.  Noise & Nose (of moet ik de flamingant uithangen en zeggen "Geluid en Neus "?) streven naar een opgepept gevoel van oppervlakkig amusement : pinten pakken, mekaar vastpakken, watjes in de oren plakken en dat telkens en telkens opnieuw.  11 juli, 21 juli, de zomer van Antwerpen, Antwerpen kermis, de bevrijding van Antwerpen, de herfst van Antwerpen (neen, niet Dewinter van Antwerpen, dan krijgen ze een beroerte op de Grote Markt). Dit weekeinde treedt de Filharmonie op aan het Sint Jansplein : een korte verademing in al het decibelgedoe.

Bijna elk weekeinde worden de twee toeristische pleisters bij uitstek, de Grote Markt en de Groenplaats (en de gehele omgeving) volgestouwd met ontsierende tribunes, enz.  Ik ken mensen die gaan lopen, en dat zijn geen oude zuurpruimen.




Alles is "merchandising" en "feel good".  Je kan zelfs op internet moeilijk een foto vinden, waar geen "rechten" aan vasthangen.  Een foto van de Grote Markt, genomen vanop het Schoon Verdiep : een typisch openbaar gebeuren, betalen !  Niet alleen werd ons, echte Antwerpenaars onze stad ontnomen, zelfs voor de afbeeldingen moeten we rechten betalen.

Uiteraard is de reclameman Janssens, in zijn vrije tijd burgemeester, een gangmaker voor deze mentaliteit.  Waarom ga je niet in het gezellige IJsland wonen ?  Of Patagonië ? Of Mars ?  Of zou je de stad eens besturen in plaats van concurrent te spelen voor Chokri ?

 Ray

Mevouw Amy Winehouse (wijnsilo ?) was mij enkel bekend van naam zoals Lou de Palingboer van wie ik ook nooit geweten of het om een visser of  een sekteleider ging.

Amy heeft zich aan de kunst gewijd, zij is een zangeres. Niet dat je haar op de scène La Traviata zal horen vertolken als een volleerde gilbezem, dat niet maar zij verbaast de wereld der melomanen met stukjes ingehouden razernij en raaskallerij zoals dit de dag van heden door bekwame ministers van cultuur en programmaverantwoordelijken van openbare omroepen goedgunstig betoelaagd wordt. Ik hoor Bert al roepen, dat hij dit geweldige kunst vindt.

Amy Winehouse heeft naast haar boeiende kunstzinnige  carrière een moeilijk leven : drank en drugs bepalen ook bij haar de kwaliteit van de rock and roll en de uitspattingen leiden tot soms dramatische omstandigheden.  Vechtpartijen, het publiek bespuwen, ordinair gedrag, enz. Het wijnvat is een dankbaar object voor de sensatiepers en zij gebruikt hen om haar reputatie aan te houden : hoe abjecter, hoe beter.

Op bijgaande foto ziet u de kunstenares in volle glorie.



Om aan haar leven (sic) een nieuwe wending te geven, verklaarde zij vandaag dat ze graag moeder zou worden, zorgen voor een kindje zou haar goed doen.  Zoals Madonna, die in Afrika gaat shoppen in de weeshuizen of de absoluut talentloze vrouw van Brad Pitt die haar lesbische neigingen verdringt door vele kinderen te adopteren. 

Je moet toch geen pessimist zijn of extreem-rechtse leuteraar om te zeggen, dat wij in een fase van openbare decadentie terchtgekomen zijn, die we niet aankunnen ? 

Ray