Onze piloot vloog tamelijk hoog van vanmorgen : "Leedies ans chentlemenenne, this is gries.  Nice, hein ?"

Maar omdat we zo hoog zaten, zagen we de affiches niet die overal uithingen met lachende koppen van zwartbesnorde kandidaten : ook in de bakermat van de democratie wordt om de zoveel jaar de schijn hoog gehouden.  De namen van Griekse politici lijken voor een buitenstaander allemaal op mekaar ; van in mijn jonge jaren ben ik overtuigd dat de premier Karamanpoulos heet en de president Papadopoulos, maar dat kan niet, want die venten zouden dan al in de honderd moeten zijn.  Misschien zit het ginder ook in de familie ?

Alleszins is er een partij, LAOS, die nadrukkelijk zegt dat zij tegen de toetreding van Turkije tot de EU is.  Zij hebben nog nooit de kiesdrempel van 3% gehaald en als ze die mochten doorbreken, dan is het al geweten, hoe dat komt : door de bosbranden.  Dat schrijven namelijk de Griekse regimekranten. Als rechts een verkiezing wint is dat toe te schrijven aan een natuurramp en voor velen is het er trouwens zelf een.

De man van Laos heet Karatzaferis en hij is een felle orthodox-gelovige.  Hij schijnt ook de kerktaal te gebruiken.   Als hij wint, vrees ik dat we niet meer op reis mogen naar dat aparte, vriendelijke land.  Maar die kans is erg klein.  Wij kunnen niet elke keer op de winnende kandidaat inzetten, nietwaar Erik ?

Ik weet niet of Janice iets op haar blog zal vertellen over deze gebeurtenis die dit jaar zaterdag 15.09  plaatsgrijpt : de optocht van de reuzen van Borgerhout (wij zeggen "reuskens" met een verkleinwoord, want erg groot zijn ze niet).  Uiteraard was de belangstelling van de allochtone medemensen overrompelend. 

Er staat een intressante fotomontage bij de Gazet van Antwerpen.  En voor de rest wil ik met die vooringenomen slechte journalisten niets te maken hebben.  Geudens, Molenaar ... geen dertiende maand, zelfs geen tiende.

Wij hebben altijd een goed oog gehad op de huidige minister-president  van Wallonië, Rudy Demotte.  We hebben hem allen leren kennen toen hij zich ontfermde over ons aller Belgische Gezonheid en daar straffe uitspraken over deed.  Ik weet niet of u het zich nog herinnert maar tegen het einde van de legislatuur zei Rudy op een zonnige zomermorgen in april : "Voilà, er is geen verschil meer in de uitgaven tussen W en VL : mijn inspecteurs hebben dat weggewerkt". Alstubelieft !  Rudy is een straffe minister, met straffe inspecteurs.





Op een keer was hij samen met zoon Tobback op misie in het buitenland, ik weet niet meer welk buitenland.  De vlieger landt, de trap wordt voorgeschoven, de luchtwaardin (ja, je mag ook kotszakophaalster zeggen, maar dat klinkt onvriendelijk) opent het slot van de kofferdeur en daar staan onze twee Belgische ministers, een beetje bedremmeld rond te kijken.  Ik dacht nog, ze moeten terug naar binnen, ze hebben hun tutteke vergeten, maar neen hoor, moedig kwamen zij de trap af en de missie startte. Straffe ministers, als Rudy er bij is.

Rudy is zo trouw aan de Parti Socialiste als een Egyptische mummie aan haar lijk : niet te separeren.  Als ge de textiel begint los te maken, wikkelt hij hem terug op. Inséparable. Ik moet er geen 800.00 zegt de Waalse minister-president, ik moet er maar één, en het zal Elio zijn.

Daarom is het zo goed vandaag te kunnen lezen in le Standard, dé kwaliteitskrant  van over de taalgrens,  wat volgt :

Spirit moet een zelfstandige koers varen : dat is het advies van de partijraad aan de zeventien leden.

Onmiddellijk werd een nieuw partijlokaal aangeschaft

In de lijst van de rijkste mensen van het land B staat Christian van Thillo op de 17de plaats met zowat 463 miljoen euro. 

Daar is niet veel bijgekomen, Christian !  Hebben we wuft geleefd en alles er door gedraaid ?  Hebben we  de zorgeloze  en mooie oude dag uit het oog verloren ?  Gaan we van nu af aan terug ons best doen en enkele centjes opzij zetten ?  In de zwarte kous ?  Via allerlei technische superconstructies in bandieteneilanden van de Stille Oceaan ? 

Mooi.

En dan nu iets compleet anders.  Voor wie het mocht vergeten zijn, Van Thillo, de kleinzoon van flamingant Bill, is de grote Vlaamse Berlusconi met in zijn krantenrek de Morgen, Het laatste Nieuws,  het Parool, De Nieuwe Gazet, VTM en Kanaal 2. Het Parool kan afgesprongen zijn, maar hij was er alleszins mee bezig, eentje meer of minder, het komt er niet op aan.  "Boss, you not want Angels ?"

Uit The Brussels Journal van maart 2006 knippen wij enkele passages die geschreven werden naar aanleiding van het onthullende boek van Guido van Liefferinge over diens wedervaren in dienst van de Van Thillo's en vooral de laatste telg , Christian : 

Marcel Wilmet, hoofdredacteur van het succesrijke Het Laatste Nieuws krijgt de ene dag de hartelijkste gelukwensen en staat de dag daarna op straat. Eric Claeys, die zichzelf de profeet van Van Thillo noemt, zorgt ervoor dat VTM de dieperik ingaat door de programmabudgetten te halveren. De kijkcijfers dalen vreselijk, maar de kosten ook en dus stijgen de dividenden van de twee grote aandeelhouders (De Persgroep van de Van Thillo’s en Roularta van De Nolf). Van Thillo geeft zijn profeet in het openbaar de sleutels van een Porsche en 6 maand later mag Claeys ziek worden en zijn “loopbaan een andere wending geven.”

Van Thillo moeit zich niet met de redactionele inhoud, want dat is niet nodig omdat zijn knechtjes-hoofdredacteurs plus politiek commentator Luc van der Kelen perfect aanvoelen wat de baas wil en vooral niet wil lezen of zien: bv. geen enkele kritiek op het De Nolf imperium, want in ruil krijgt Van Thillo de vrije hand bij VTM. Ontluisterend zijn de voorbeelden die Van Liefferinge geeft over het gedrag van Yves Desmet, de hoofdredacteur van De Morgen, onafhankelijk (ahahaha!!!) dagblad. In ruil voor zijn kruiperigheid mag Smetje mee met het yacht van de baas op cruise in de Stille Zuidzee. Hilarisch is een afgedrukte mail van Koen Clement, directeur van De Morgen, over de rotzooi die men in de maag van de “weldenkenden” (hij gebruikt dat woord echt) moet splitten.

Dat is dus allemaal heel leuk en het boek wemelt van de anekdotes over de omkoopbaarheid en het geritsel van BV’s, met naam en toenaam en het bedrag erbij. Maar dat zal Van Thillo een zorg wezen. Het zal alleen zijn reputatie versterken van keiharde zakenman die voor niets terugdeinst en in sommige zakenkringen is dat eerder een pluspunt.

Waar de familie Van Thillo echter niet zal mee lachen zijn de uitgebreide analyses van hun financieel gesjoemel aan en feitelijk over de rand van het legale. Van Liefferinge toont aan dat een reeks financiële constructies de grote bedrijfswinsten zodanig spreiden dat men er verscheidene keren in slaagt langs de kas van de overheid te passeren en honderden miljoenen overheidssteun binnen te rijven. Dat zijn de gevaarlijke hoofdstukken die de politici ertoe kunnen brengen om in de toekomst geen belastingsgeld naar deze schatrijke financiers te dragen. En je weet maar nooit dat Strihou dit leest zodat le roi de Wallonie zijn trouwe dienaar Christian – de belgicistische kleinzoon van de flamingant Bill – de fel gesmaakte barontitel onthoudt.

Overigens zijn zelfs deze hoofdstukken bijzonder goed geschreven. De vlotte stijl van het boek valt op en past niet helemaal bij Van Liefferinge. Ik wil er vergif op innemen dat het boek voor een goed deel geschreven is in samenwerking met Mathias Danneels, de lievelingsmedewerker van de auteur; iemand die exact één dag later de ezelsstamp kreeg bij de uitgeverij Sparta nadat Van Liefferinge was buitengewerkt. Maar Danneels zal er zich wel voor hoeden om zijn naam op het titelblad te zetten. Hij is Van Liefferinge gevolgd toen die een tijdje hoofdredacteur van Het Nieuwsblad werd en hij zit er nog; maar je weet maar nooit.

-----------------------------------------------------------------------


Als u mij vraagt, ik vind dit heerlijke berichtgeving en let wel,  op de reputatie van The Brussels Journal valt niets af te dingen. En weet u wat die simpele en brave mijnheer van Thillo nog doet (als luttele bijverdienste) maar wel zeer eervol ? Een schril contrast na de bankroversverhalen van hierboven. Aan de foefelaar en vooral berichtenvervalser verleent dit land een eervolle benoeming bij de Nationale Bank : wij leven, vrienden, in een corrupt maffialand.

Christian Van Thillo

Regent

sinds 29 maart 2005

Geboren te Antwerpen, op 25 maart 1962

Beroep

Gedelegeerd bestuurder van De Persgroep nv

Diploma's

Licentiaat in de Rechten - Katholieke Universiteit Leuven
Master of Business Administration - Duke University, North Carolina, U.S.A.

Andere lopende functies of mandaten

Antwerpse Televisiemaatschappij nv
Gedelegeerd bestuurder

Mediafin
Bestuurder

Vlaamse Mediamaatschappij nv
Gedelegeerd bestuurder

Carlton Capital Partners
Non-executive Director: vanaf januari 2005

Ray

Uiteraard heb ik als derde generatie Antwerpenaar niets af te dingen op de gerechtvaardigde eisen  van deze stad.  Wij zijn mijn ganse leven samengebleven, A. en ik en zoiets schept meer dan een band.  De schetterende, scherpe  Antwerpse klanken, waar anderstaligen huilend gaan van lopen, zijn mijn dagelijkse poëzie, de Groenplaats is de voortuin van het huis waar  Rubens zijn Helena beminde en de O.L.-Vrouwekathedraal  (ook voor wie nooit een voet in de kerk zet) is nondedju zo schoon dat de paus  overweegt om ze te verplaatsen naar Rome.  Om te zwijgen over 't Scheld, de màchtige, pràchtige vloed ... ***

Maar ik kan onmogelijk àlles kritiekloos aanvaarden : deze stad verdient veel betere bestuurders, zeker dan diegene die we nu hebben. Een gewetenskwestie die bij velen van ons knaagt overal in Vlaanderen : onze gemeente, dorp of stad is iets anders dan de burgemeester en zijn bende die de plak zwaaien.  Behalve voor wie in Dessel woont bij  burgemeester Kris van Dijck van de NV-A, dàt is het paradijsje : wie in Dessel woont, is overal bij ; de anderen wachten buiten. (knipoog ?)

Als economisch hart van Vlaanderen (en daarbuiten) heeft Antwerpen heel wat opdrachten, lasten en lusten die buiten het normale bereik van een gemeente liggen.  De haven met haar circa 70.000 arbeidsplaatsen,  waar de chemische en petrochemische wereldnijverheden zich gevestigd hebben, de duizenden nevenbedrijven, transporteurs, rederijen, enz.  vergen extra aandacht op het vlak van mobiliteit, leefbaarheid en milieu.    De noden zijn groot, elke minister die hier op bezoek komt, is onder de indruk van de activiteiten en er worden kredieten vrijgemaakt.  Alleen moet Antwerpen  leren om zich, als het iets wil gedaan krijgen, wat charmant en dankbaar  op te stellen ... en niet als een onbeschofte boertige bende de geldschieters de deur te wijzen.  Ik heb het natuurlijk over het BAM-project, waarbij in een eerste fase ruim 12 miljard vrijgemaakt wordt en het nogal evident is, dat de leden van het Vlaamse Parlement inzage eisen en daar recht op hebben.  Zeker  in Visa-stad.

Welnu met het MAS gaat het niet dezelfde weg op, het dossier is financieel veel becheidener maar de achtergronden zijn weer typisch Antwerps, veel grootspraak en geen centen.  "Ik heb deurst,betaalt eens een pintje veur mij".

Met zulk een affiche krijgt ge elke Antwerpenaar met een beetje historisch besef plat.

In 2004 werd het MAS geraamd op 53 miljoen €,  wat vrij bescheiden is en het ergste laat vermoeden voor de eindafrekening.  18 miljoen zouden op tafel geflikkerd worden door de gulle stedevaderen die als ze niet toekomen discreet hun Visa bovenhalen en 35 miljoen komt uit de toverhoed van Spiritvriend Anciaux.

In 2005 werd 2,4 miljoen van de beloofde 35 vrijgemaakt, waarvan 1,7 vastgelegd.  In het begin hoor je  altijd ronde volle cijfers met oneindig vele nullen, als het op afdokken aankomt, rollen de koperen muntjes van na de komma over het bureau van de boekhouder.  Ook typisch.  In het Vlaams Palement bestaat  slechts een gering enthousiasme om de resterende 33,3 miljoen vlot uit te betalen.

Wat de inbreng van de Royale Sinjoren betreft, dat loopt evenmin over een weg vol rozenblaadjes.  De bedrijvensponsoring kent geen succes (steeds dezelfde firma's voor steeds gelijkaardige doelen, bedrijven zijn dat beu vooral omdat er nauwelijks sprake is van return), sponsoring van particulieren is zo mogelijk nog triester, want niet elke burger met centen wil zijn naam koppelen aan een initiatief dat een zoveelste uitgave lijkt van een lawaaiconcert in de oude stad.  Het concept is onduidelijk en niemand zit er op te wachten.  Het enige waar zekerheid over bestaat zou de verkoop zijn van het gebouw op de Suikerrui van het huidige Volkskundemuseum.  7 miljoen moet dit opbrengen, geen peulschil.

Wat in de loop der jaren op de achtergrond verdwenen is, zijn een aantal argumenten waarom deze armlastige stad met haar gigantische tekort, haar grote behoeftes, haar uitgesproken zwakke bestuursprofiel, haar respectloze behandeling van 35.000 illegalen en ontkenning van multiculturele problemen, het lef vandaan haalt een nieuwe luxemusem op te richten. Alsof Sheherazade aan het Willemdok klaarzit voor haar nachtverhaal van Ali Baba en de veertig rovers.

Los van de techniciteit om collecties te groeperen (volkskunde, specifiek ethnische objecten) dacht men ten tijde van Anthonis, de wonderschepen   en verruimingskandidaat             twee vliegen in een klap te vangen : Antwerpen, de multiculturele hoofdstad waar iedereen zich thuis voelt én tegelijk het Vlaams Blok/Belang een kopje kleiner maken door dit indrukwekkende project.

Of de weduwe van Dr Paul Jansens de Inca beeldjes, waar zoveel over te doen is geweest, naar het MAS zal verhuizen, valt nog te bezien ; het is alleszins iets om mee uit te pakken.   Of de grote massa -om wie het toch te doen is- dit ook ook vindt, zal vlug blijken.   Er zijn gelukkig nog wat oude hoofdjes van de koppensnellers, pygmeesperen, peniskokers en een negertje van de missiewerken dat met zijn kopje knikt als je er een cenje insteekt, om desnoods voor veel volk te zorgen.

Ray


PS : Enige tijd geleden schreef Bert Verhoye in het Nieuwsblad een column over ditzelfde probleem.  Langs andere wegen komt Bert Verhoye en ik tot eenzelfde conclusie, ook als hij er niet gelukkig mee is.

Nog een PS aub ?  Dank u : voor diegenen die soms verwijten dat wij de spreekbuis zijn van het VB, in deze zaak ken ik gewoonweg hun finale standpunt niet. Ik denk dat ze geworsteld hebben in de gemeenteraadsfractie met de vrees een etiket van xenofobie opgekleefd te krijgen, mochten ze tegenstemmen.  Maar dat etiket  hebben ze sowieso.

*** (drie asteriksen om nog iets te zeggen) : mochten er personen zijn die graag een extra-lovende beschijving zouden ontvangen van hun gemeente, dorp of stad, dat ze het laten weten.  Mits een kleine vergoeding is dat zo gefikst.  Uitsluitend over Vlaanderen. Over Sidi-Bel-Abbès en Oran valt veel te vertellen maar weinig goeds. Althans door mij.

In mijn stad (en die van allah) lopen er sommigen rond met de "gloriol", ook als u dit laatste woord niet in het groene boekje tegenkomt, begrijpt u het ongetwijfeld.  

Ze willen van alles voor hun stad om aan de weireld te bewijzen hoe "groots" ze zijn, hoe "weirelds" ze zijn,maar er  is nooit geld.  Vandaar dat ze van oordeel zijn, dat diezelfde weireld mee moet afdokken voor de geniale invallen van de Sinjoorse Notabelen.    Op de Grote Markt heerst de mentaliteit van "Ik heb deurst, betaal mij eens een pintje". Kijk, dit wil men : een MAS (een Museum aan de Stroom), waarvan de bouw vorig jaar in september één maand voor de gemeenteraadsverkiezingen van start ging en dat tegen 2010 geopend moet zijn (zie foto)


Het gebouw ligt niet aan de Schelde maar aan het oude Willemdok, het vroegere Schipperskwartier met de danspaleizen, de meisjes van plezier, het uitgangsparadijs voor de zeemannen en de naar een speciaaltje hunkerende Sinjoren.  Momenteel, naar analogie met andere havensteden, is de oude wijk behoorlijk gerenoveerd, oude pakhuizen worden vakkundig verbouwd tot luxe-flatgebouwen, en ook het Archief vindt hier een onderkomen in het erg mooie Felix Pakhuis.


Dit mag u verwachten van het Museum aan de Stroom (weggeplukt van hun vrij onpraktische webstek) :

De missie van het MAS is duidelijk. Het museum wil vertellen over de stad, haar inwoners, de stroom en de haven. Maar het verhaal dat het MAS vertelt, is niet exclusief Antwerps. Het heeft ook een universele dimensie. Het gaat over allerlei fenomenen, tendensen en processen die de groei en het functioneren van een stad bepalen. Daarom moet het museum ook een rol spelen bij een (Chinees) nieuwjaarsfeest, de aankomst van Sinterklaas, een reuzenoptocht, het Suikerfeest, oorlogsherdenkingen enz. Het moet aanzetten tot het weer aanknopen bij oude stedelijke tradities of tot het ontwikkelen van nieuwe. Het MAS wil ook een foyer zijn voor officiële ontvangsten, plechtigheden, bruiloften en geboorteaangiften.

Het MAS heeft bovendien de ambitie om het debatcentrum van de (een) stad te worden. Publieke discussies over actuele thema's en "hot items" moeten een plaats krijgen in het museum, net als buitenlandse toptentoonstellingen. Ook daarom is het MAS tegelijk Antwerps en internationaal of universeel. Het is er voor de verschillende gemeenschappen van Antwerpenaars en Vlamingen, als ontmoetingsplaats en als ankerpunt van identiteiten. Het is de plaats waar de (culturele) biografie van een stad gelezen én gemaakt wordt… door de bezoeker zelf. Het buitenlandse publiek kan er kennismaken met en inzicht krijgen in alles wat Antwerpen en Vlaanderen "zijn". Dat wordt de internationale dimensie van het MAS: meer Vlaanderen in Europa en in de wereld, maar ook meer wereld in Vlaanderen.

Deel 2 volgt hieronder

Vandaag : 15 september 2007 rustdag

Tjenne heeft het in een van zijn laatste reacties over de webstek van Björn Roose waar u een volledige montage vindt van de "Beelden der Schande" op dinsdag 11 september in Brussel.

Wie is dat arrogante zwijn, vermomd als persfotograaf, die een jonge man dreigend wegduwt met de opmerking : "U bent een Vlaming : u moet achteruit" en de daad bij het woord voegend., de aangesprokenen brutaal wegduwt.

 Wat zijn dit voor nazi-praktijken ?  Wat zijn dit voor mensen ?  Waar sluiten ze zulke exemplaren op ?  Hoe bereiden ze die voor op hun onmenselijke optreden ?  Is er in dit land ergens een geheime opleiding voor regime-smeerlappen ?

Ik heb het deze week vaak gehoord van vriendelijke, aardige mensen zoals bijvoorbeeld onze Tjenne en anderen : wij hebben nooit haat gevoeld tegen niemand, maar nu is er iets gewijzigd in ons.  Ik deel volkomen die gevoelens.

Volgende week hopelijk vrolijker gebeurtenissen ! Hier kan u ook terecht voor de film :

http://bertdeckers.skynetblogs.be/

Zo kan een politie-agent er ook uitzien. 

Het schijnt dat de redacteurs van Het Nieuwsblad die vraag gesteld hebben in een van hun kranten. aan de lezers  Ze hebben het niet gevraagd aan  hun directie, zover gaat de zogenaamde eerlijkheid niet.

Al die opgefokte openhartigheid begint mijn keel uit te hangen : Hoe oud bent u ?  Hoeveel geld bezit u ? Hoe vaak doet u seks ?  Wat gaat er door u heen als Martine Tanghe het nieuws leest ?  Als de kroonprins tegen zijn Houten Klara in het Brussels-Vlaams praat? Als het tien graden is in juli ?

We worden ondervraagd ddor de kranten, we worden thuis getelefoneerd, beslopen langs internet, bespied door de camera's van de 000 maar o wee, als wij eens iets moeten weten, dan rijst  plots een dreigende muur voor ons op : Privacy, niet schenden ! 

We moeten heel ons financieel, materieel, seksueel, sanitair leven op de keien etaleren maar als we zelf wat willen weten, worden onze ogen gesloten.  Dat er slechts een gemutileerde  vrijheid van mening rondstrompelt in dit land weten we, dat het regime bestaat uit een harde kern smeerlappen is ook gebleken. Onze persoonlijke levenssfeer wordt voortdurend aangetast maar onze échte gevoelens en gedachtes mogen we niet tot uiting brengen.  Want daarmee wijken we af van het regime ... en het regime is zoals het dieet, je valt er van af en je wordt het kotsbeu.

Onze welwillende en goede collega's van de frut van de koekestad http://www.defrut.be/  hebben naar aanleiding van de centenvraag een leuk antwoord gevonden :
3 dagen werken als volksvertegenwoordiger levert 14.844 euro op.  Ook voor die van de oppositie maar die gunnen wij het.

Ray

In Zwitserland (waar op 21 oktober confederale verkiezingen plaatsgrijpen) is er nogal wat te doen omtrent het voorstel van de Zwitserse Volkspartij (SVP of UDC) over het uitzetten van vreemde criminelen.

De betrokkenen evenals hun rechtstreekse gezinsleden mogen wuif-wuif met het handje doen als zij Zwiterse onderdanen aftuigen, beroven of op een andere manier het normale sociale verkeer storen.  Neen, niet bij fout parkeren.

Zonder op de details in te gaan, hoe vinden wij zoiets ?  Er moet wel bij verteld worden, dat de Zwitsers minder gul omspringen met hun nationaliteit en deze moeilijker te verwerven is dan de onze.  Tenzij men ook hier terug zou gaan in de tijd door het ontnemen van de nationaliteit bij nieuwe Belgen ?

(Bijkomend probleem : u woont in een land met 10,6 miljoen inwoners van wie er plots 6 miljoen afzwaaien.  Gaat u een wervingscampagne voeren om nieuwe landgenootjes te kweken  als bloemkolen ?  In te voeren met de ooievaarsexpres ?   Te ontwerpen door de Meesters van het Creationisme ? )

Ray

Door het klassieke geluksbriesje kwam op ons bureau zonet een pampiertje binnengewaaid, afkomstig van de Verkenner Hijzelf.

Na de "onvrijwillige" (ahum, ahum, ahum) inkijk die Jean-Luc aan de fotografische pers bood onder zijn christelijke gordel nog wel, zou ook dit incident kunnen duiden op de wil om enige doorbraak te realiseren ...

Waarom uitgerekend wij ?  Omdat het vrijdagnamiddag is en de collaborerende Vlaamse media zich aan het opmaken zijn voor het vrijdaggebed, of de nodige voorbereidingen treffen voor het Waalse Feest dat uitgebreid in de Koekestad van Allah zal gevierd worden.  Eerst klinken met de Walen die ons al 175 jaar onder de knoet houden en dan schnell-schnell naar de Ramadanmarkt om onze aanhankelijkheid en onderdanigheid te betuigen aan de aanhangers van de islam. Er ligt wel een week tussen die initiatieven maar we zaaien bewust verwarring.

Op ons kan men altijd rekenen : in weer en wind, dag en nacht, altijd vals en slechtgezind.

Ziehier de oplossing van Van Rompuy voor BHV :

Zijn wij met zijn allen lezers, reageerlezers, schrijvende lezers, verbolgen lezers, gekwetste, gelukkige, verliefde, aanminnige, gulzige lezers, moslimjossen inbegrepen,  slimmer dan de goedbetaalde journalisten en politiekers van dit land ? 

I don't think so. Wij hebben veel meegemaakt en halen onze kennis niet uit  boekjes of rafelige filmjournaals noch uit vergeelde archieven op internet,  maar velen van ons hebben de tijd nog gekend dat mannen altijd  een das omhadden en een hoofddeksel droegen.  En men begroette mekaar met  "Dag Mijnheer U",  in plaats van "Hoi" of "Niets".  

Is het daarom dat wij precies de enigen lijken die al geruime tijd aanvoelen dat de Walen (u weet wie ik bedoel) alles willen in de politiek behalve Leterme als premier ? Ik ben ervan overtuigd, mocht de keuning in pure wanhoop morgen Frank Vanhecke aanduiden als formateur, de franstaligen zouden zeggen "Wel ja, is dat die krullenjongen die afgetroefd  werd vorige dinsdag ?  Zag er een  erg sympathiek man uit, : die willen wij wel als eerste minister".  Zolang het maar niet Leterme is. 

Diep in de Ardense wouden, waar de traditie van verzet en weerstand zorgvuldig in ere wordt gehouden, bestaat een geheim opleidingskamp door de minister van Oorlog opgericht waar poppen staan in zwarte uniformen die alle de kop hebben van Yves Leterme.  "Het is om beter te kunnen mikken" zegde desgevraagd de plaatselijke abdis van het trappistenklooster (die eigenlijk een nicht is van Lizin, senator en burgemeester van Hoei en PS-cheerleader)  en die tricolore kousenbanden verkoopt aan de toeristen in een donker achteraf huisje waar 's avonds verdachte geluiden  uit weerklinken die zij beschrijft als recent ontdekt Gregoriaans koorwerk.

Vanuit Zuid-Amerika heeft Napoleon Gucht meegedeeld dat hij geen zin heeft het over enkele jaren in Vlaanderen op te nemen tegen een Leterme die een politiek martelaar zal zijn, als de Walen voortgaan met hun behandeling.  Het zelfverklaarde en door de mama en papa gediplomeerde baasje van de Morgen/le Matin beweert zelfs achter den tjeef te staan.  Dat is niet maatgevend, want je kan beter geen reptielen als medestanders hebben.

De polorisatie neemt toe en de Walen schijnen niet te begrijpen dat hun geflikflooi met Van Rompuy die man in een onmogelijke  positie brengt.  Wat wij alleen maar toejuichen. Maar wij zijn duidelijk : wij spelen geen doorzichtige spelletjes met de politiek.  Op dat vlak lijken de Vlamingen veel meer op Nederlanders : rechtdoor is nog altijd de kortste weg.  En die van de onafhankelijkheid is een verdomd lange weg geweest. 

Wat we thans meemaken is naar onze bescheiden mening, het gevolg van tientallen jaren knoeien, toegeven, vooruitschuiven van problemen, uitstellen en schaamteloos profiteren en afkopen van problemen met puur geld, macht en mandaten.  De gevolgen van de overgang van een parlementaire democratie naar een beschamende particratie, daar zitten wij mee.  Het is geen toeval dat een stad als Brussel van na de oorlog nauwelijks een burgemeester heeft gekend die op enigerlei manier representatief was : het waren onveranderlijk ofwel ijdeltuiten (genre Cooremans die heel de dag rondliep in zijn carnavalpak) of dronkenlappen zoals Brouhon en de huidige sadist.  Ook dat heeft te maken met de algehele sfeer.

Leterme kan mij eerlijk gezegd gestolen worden, evenals zijn kartel.  Hij is nog steeds, met zijn Sancho Pancha, het Vlaanderen dat lonkt met een zware geldbeugel om  iets af te kopen waar je normaal niet moet voor betalen.

Ray

Bij dit portret van Helena Fourment schrijft vandaag Le Standard (de onwaardige die wij op de index geplaatst hebben) dat het niet van Rubens is, maar vermoedelijk een voorstudie uit zijn werkplaats.  Het werk is vandaag te zien in een tentoonstelling in het Brusselse Musea voor Schone Kunsten.





Ofwel is iets juist ofwel is het een kwakkel.  Met de summiere mededeling waarmee we het moeten stellen, ben je als geïntresseerd lezer niets, zeker niet als je de stoethaspels kent die zich bezighouden met de culturele informatie.  En naar Brussel gaan  ?  Wij ?

De Brugse socialisten hebben het ordewoord van hun vroegere voorman en gewezen Belgische premier, Achilles van Acker terug in de praktijk gebracht (uit de tijd dat de dieren Frans praatten) : "J'agis, puis je réflechis" (Ik handel, vooraleer na te denken).   

sp.a Brugge kiest De Bruyn als nationaal voorzitter

BRUGGE - (Belga) De algemene vergadering van de sp.a-afdeling Brugge heeft donderdagavond beslist Eric De Bruyn te steunen als kandidaat-nationaal voorzitter.

BELGA  (binnenkort Flandria ?)

4 Beleidsmedewerkers (m/v)
voor de portefeuilles:
- Binnenlandse Zaken (nadruk op: politie) en Defensie;
- Vreemdelingen en Immigratie;
- Volksgezondheid en Onderwijs (nadruk op: volksgezondheid);
- Financiën en Economische Zaken.

Functie omschrijving:
In samenwerking met het verantwoordelijke kamerlid zal de beleidsmedewerker zich bezig houden met beleidsvoorbereiding. Tevens woont de beleidsmedewerker debatten bij en ondersteunt hij/zij hierbij het kamerlid. De functie is in een dynamische omgeving waar men politieke veranderingen en processen van dichtbij meemaakt. De beleidsmedewerker dient goede schriftelijke uitdrukkingsvaardigheid te hebben, snel de relevantie van informatie in te kunnen schatten en deze helder en bondig schriftelijk te kunnen verwerken.

Functie eisen:
o moet kunnen functioneren op HBO of academisch niveau;
o goed kunnen analyseren;
o goede beheersing van de Nederlandse taal;
o goede sociale vaardigheden;
o ervaring in/of interesse voor de politiek;
o affiniteit met de doelstellingen van de PVV;
o geen 9 tot 5 mentaliteit;
o de beleidsmedewerker dient op basis van opleiding en/of relevante ervaring goed thuis te zijn op één van de beleidsterreinen of onderdelen daarvan;
o de communicatiemedewerker dient relevante ervaring en/of opleiding in de journalistiek/communicatie te hebben

Arbeidsvoorwaarden:
o Voltijds dienstverband; 
o een goede beloning, in overeenstemming met de zwaarte van de functie;
o 24 verlofdagen per jaar

Tijdens de sollicitatieprocedure zal worden gevraagd:
o 2 professionele referenties;
o Verklaring omtrent het Gedrag

Solliciteren:
Wil je een uitdagende baan in het kloppende hart van de Nederlandse politiek bij een groeiende fractie? Stuur je sollicitatiebrief met cv naar: r.deroon@tweedekamer.nl of naar: PVV-fractie, t.a.v. mr. R. de Roon,