. 
Filip Dewinter & Bart Dewever lijken niet happig om de Verkenner te ontvangen in hunne Menapische omgeving.

Het zijn geen schokkende zaken die The Guardian vertelt in zijn uitgave van vandaag maar het opmerkelijke is wel dàt zoiets verschijnt. Men heeft zich duidelijk geïnformeerd bij Vlamingen wat vroeger omzeggens nooit het geval was.  Een zéér goed en verhelderend artikel !

 De opening is heel grappig : "Willy, de bloemist heeft genoeg van zijn koninkrijk.  Hij is een onwillig onderdaan in een onbemind land."  Dat zijn zinnen om de aandacht te vangen.  Hij vervolgt dan met de miserie in Brussel waar je  als drietalige voor racist versleten wordt als je Nederlands praat.  

Over België weet de journalist in enkele zinnen een juist historisch beeld op te roepen  : "Het is altijd een slagveld geweest. Van Waterloo over Passchendale tot de Ardennen leverden de wereldmachten hun oorlogen hier af.  Nu wordt België verscheurd van binnen uit."  (goed gezegd, niet ?).  En onze Filip Dewinter komt ook aan bod  : "Er bestaat geen Belgisch gevoel. Geen Belgische taal, geen Belgische natie, geen Belgisch Iets." (tussen haakjes, Dewinter spreekt en kent correct Engels).

Willy the florist has had enough of his kingdom. He is an unwilling subject of an unloved country. A middle-class father of 12-year-old twins running a thriving flower business in this small Dutch-speaking town on the eastern fringe of Brussels, Willy is reduced to obscene gesturing by the very mention of his country.

"Belgium?" he splutters. "That's something that doesn't exist. The national anthem? Nobody knows it. Nobody can sing it. The king? A parvenu. A dysfunctional family. We're not going to take it any more."

Willy is Flemish and proud of it. His native language is Dutch but like many Belgians he also speaks French and English. When he goes into Brussels on business, he complains, they call him a racist if he speaks in his own tongue.

He says French-speaking nurses wouldn't help his Dutch-speaking boy in hospital recently. And his comatose 80-year-old neighbour who was rushed to hospital? Same story. His wife didn't speak French and the doctors wouldn't speak Dutch. And if Willy - "don't use my full name, I've got a business to run here" - needs to go to court, that too will be in Brussels and the judges will speak French.

"The Flemish have shut up for too long. But now it's come to the point where we're not stupid any more. This country's sick. It's dying. Not right away. But it's terminal. Little by little, it's over. We will separate in the end."

A whiff of the Balkans is wafting through the heart of the EU. Belgium, a kingdom created by the great powers 177 years ago to keep the Dutch in their place and as a buffer between France and Germany, is falling apart. It has always been a battlefield. From Waterloo to Passchendaele and the Ardennes, the superpowers of their day brought their wars to Belgium. Now Belgium is under attack from within.

"There's no Belgian sentiment," says Filip Dewinter, the leader of the Vlaams Belang party of extreme Flemish nationalists. "There's no Belgian language. There's no Belgian nation. There's no Belgian anything."

Earlier this week, Mr Dewinter tried to gather support for a referendum on independence for Flanders, the larger, wealthier northern part of Belgium. His attempt in the Flemish parliament failed because the mainstream parties do not want to be associated with a party viewed as extremist, racist and rabble-rousing.

But opinion polls show support for an independent Flanders running at over 40% and rising. A country called Flanders is an entirely plausible prospect - a wealthy, successful, diligent country of six million. A smaller version of Holland. The mainstream Flemish parties currently struggling to form a government are also nationalist.

The crisis is a result of political failure and lack of leadership in a small country top-heavy with politicians. In a Belgium of 10.5 million people, there are 11 parties in the national parliament. Then there are another five parliaments organised on regional and linguistic criteria. There is not a single national politician or leader (bar King Albert) or a single national political party that straddles the linguistic and cultural north-south divide between Flanders and the southern region of francophone Wallonia.

"I don't know any federal state where you don't have national parties. Here the parties are purely local," says André Sapir, head of the Bruegel think tank in Brussels. "We are a federal state, but we have less and less of a common political framework."

Defining "Belgianness" is becoming a sorry national sport with loyalists struggling to come up with unifying factors or symbols that reinforce national identity apart from the underwhelming national football team or the royal family.

Geert Beekkman, however, is a Fleming who prefers a united Belgium to an independent Flanders. The air traffic controller at Brussels airport blames the crisis on the country's elites. "How can you divide a country of 10 million into two countries? And what do you do about Brussels? It's the politicians. They've just decided it's better to split the country."

Indeed, it's the political paralysis that is producing a Balkanised Belgium. One hundred days after national elections, Belgium is rudderless, its rival Dutch- and French-speaking politicians unable to agree on a new coalition of Christian Democrats and Liberals.

The Flemish Christian Democrat leader, Yves Leterme, won the elections and should be the new prime minister. But he is unacceptable to the Walloons because he is an ardent champion of greater autonomy for Flanders.

The Walloons want to keep Belgium because they get much more out of it. The public sector is twice as big in Wallonia as in Flanders, unemployment at 17% is also double the Flemish rate. Flanders is wealthy, successful, bigger and votes for the right, complaining endlessly that it is being hobbled by transfers of public money to Wallonia, which is smaller, poorer and tends to vote for the left.

French-speaking socialists have run Wallonia for a long time (although they lost in June) and Flemish nationalists quip that Wallonia is the last Soviet republic in Europe.

The verbal abuse on both sides is turning nasty. Many Flemish disparage the Walloons as lazy spongers who are too stupid to learn Dutch. Historically, the French speakers were the Belgian elite, lording it over the Flemish whom they viewed as country bumpkins. Beyond Brussels, the French- and the Dutch-speakers inhabit parallel worlds that rarely intersect or integrate. The tectonic plates of Germanic and Latin Europe rub up against each other along the line that separates Flanders from Wallonia just south of Brussels. The tremors are getting worse.

As the estrangement deepens, the city of Brussels runs in the opposite direction as Belgium's melting pot, which immensely complicates the strategies of separatists. The prospering EU capital is also home to Nato headquarters and a large immigrant population mainly from central Africa. Historically, Brussels is a Flemish city, but now it is a large French-speaking enclave in Flanders.

If push comes to shove, neither side would surrender Brussels, fuelling talk of extra-territoriality, turning the city into a post-national "capital of Europe". "Brussels is the last obstacle," says Bart De Wever, a Flemish party leader. "We would have divorced years ago if it wasn't for Brussels."

Naar aanleiding van het laatste nummer van JOURNAAL reageert een van onze lezers op een betwistbare stellingname.  De weegschaal van Grammens is regelmatig uit balans, dus geven we er samen een tik tegen.

Zopas  viel het nummer van 13 september jl. in de bus bij de abonnees.

Het blad wordt uitgegeven en geschreven door Mark Grammens en verschijnt veertiendaags.

Het is  stijlvol ,geschreven in een zeer mooi Nederlands vol sluitende redeneringen.

Het levert vaak munitie voor moeilijke discussies.

JOURNAAL is politiek niet correct, felle voorstander van Vlaamse onafhankelijkheid, en veroordeelt de ongebreidelde immigratie.

Grammens is een uitgesproken tegenstander  van de politiek van de kleine stapjes. VAN DE REALPOLITIK

Hij is dus zeer kritisch voor de N.V.A..

Wat willen we dus nog meer?

Heeft u vanmorgen vroeg al over de taalgrens geloerd ?  Daar roert entwat ! 

Druk-druk, brandende ochtendlichtjes, vrolijk gekwetter en gelach, géén enkele hangmat te ontwaren, het heeft er van weg dat Wallonië zich niet meer te bed begeeft maar dag en nacht het land poetst, lapt, schildert, herstelt, kortom Grote Schoonmaak, of zoals zij het ginder zeggen le Grand Nettoyage.  "C'est pour notre Patrie Chérie, Monsieur le flamand" riep een overmoedige Waals Brabantse vrouw mij olijk toe, een echte Brabançonne.

De kinderen op  Waalse scholen leren trouwens de nationale hymne sedert dit schooljaar en niet alleen de woorden en de melodie maar ze krijgen er ook heel de toelichting bij over het ontstaan van het land.  De drang naar liberteit en onfhankelijkeid, de barbaarse onderdrukking door de woestelingen uit la Hollande en dan het prachtige openbloeien van de Belgische  (Franstalige) Ziel in het eigen Land, met tweederangsonnozelaars die zorgden voor het welbehangen van de eersterangsbelgen.  Een lied met geschiedenis reist nu doorheen het geherbelgiciseerde Wallonië (een nieuw woord voor het groene boekje ?)

Volgens Milquet vertoeven wij in Vlaanderen in een rouwproces, "we moeten nog wennen aan onze nederlaag."
Het is mogelijk dat Leterme de Walen irriteert maar het is absoluut zeker dat Milquet mede de oorzaak is van het stijgend aantal separatisten in Vlaanderen.  Doe maar voort, schat ! Kom je vanavonds weer in Terzake je selectieve waarheden zeggen ?  Vergeet Olivier niet.

Ray

http://www.dhnet.be/infos/societe/article/184589/noir-jaune-et-rouge.html

Léon Casaert (parti socialisite, naturellement) was burgemeester van Koning Karelsstad (binnenkort terug beschikbaar als Charleroi). 

Toen het ganse stadsmagistraat in de cel zuchtte was Léon  drukdoend om de zaken af te handelen : "Aangezien ik onschuldig ben, moet ik nu voor tien werken" verklaarde hij in die dagen, want één na één maakten zijn collega-schepenen een enkele reis op het ritme  van Jailhouse Rock. 

Tot mevrouw de onderzoeksrechter ook zijn dossier aanpakte en wat iedereen binnen de PS en ver daarbuiten vermoedde, werd waarheid, ook burgemeester Casaert had allerlei onregelmatigs op zijn kerfstok.  Op precieze feiten wordt zelden ingegeaan, het blijft steeds bij algemene betichtingen.  Tussendoor lekt een en ander uit.  Zoals dat het geval was met de 2 miljoen afgeleide parkinggelden die nooit in de stadskas zijn terechtgekomen, is er vandaag een bericht over het rechtstreeks ontvangen van cash uit de stadskas in handen van Casaert.  Consistente bedragen werden contant uitbetaald en eenmaal werd een overschrijving van 7000 euro op een persoonlijke rekening geflikkerd.  We zullen het allemaal missen in de toekomst als we in de kolom "Buitenland" op zoek gaan naar nieuwtjes van onze ex-landgenoten.

(met dank aan Jeanine - Uw factuur wordt geklasseerd bij de onbetaalde zoals de andere)

  

Cassatie : "Erdal kan in België terecht staan voor moord "


Bij het vernemen van dit nieuws heeft de Regering-van-lopende-zaken onmiddellijk 32 abonnementen op het Brusselse openbaar vervoer genomen voor de agenten van de staatsveiligheid.  Erdal zal er niet goed van slapen als zij dit verneemt.

Zwemles



PS : Hier stond normaliter een grappige, echte, niet- bewerkte foto, van een moslimsgezin in een zwembad met vrolijke joelende kindjes, een lachende papsie en mamsie in een zwarte boerka met enkel een streepje voor de ogen. Met afbeeldingsmateriaal hebben we al eens meer problemen, waarvoor onze oprechte verontschuldigingen.

Ten tijde van Egmont, niet de onthoofde maar het nefaste pact uit de jaren 1977/78,  werden  de leden van het Parlement van Walchië met een karwats aangepord om wetten goed te keuren.

Enkele partijvoorzitters  uit die dagen waren Wilfried Martens, intussen gepromoveerd tot de oudste vrouw van het land, Karel van Miert, een slimme Kempenzoon bekeerd tot het socialisme zonder  te veel bijverschijnselen noch neveneffecten en Hugo Schiltz, in deze kolommen nog regelmatig uitgejouwd.  Aan Waalse zijde was er Nothomb, Cools en Outers en omdat het bereikte akkoord zo delicaat was, moest het met de dreiging van de zweep uitgevoerd worden door de verkozenen des volks.  Ook de grote roepers over "democratie" van toen stonden niet de geringste  afwijkende vrijheid toe. 

Het Parlement, bestaande uit kamer en senaat, was met andere woorden een ordinair verlengstuk van de conferentietafels in de groezelige en ongezellige partijbureaus.  Dertig jaar na de onzalige en onzedige Egmontgeschiedenis is de kamer weer eens het decor voor een zoveelste versie van een verkrachting van de democratie.  Met hoogdringendheid werd beslist dat "het dossier over de splitsing van BHV, houdende ondermeer 8 verschillende wetsvoorstellen" van vandaag af zou besproken worden in de commissie binnenlandse zaken.  Tot het zover is en de partij-agenten van de liberalen en  de staatskatholieken een weekje uitstel vragen ...  Misschien zal tegen volgende week een oplossing in de maak zijn en dus wordt de kamer gewoon de pas afgesneden.  Dit is wat het reime wil : de kamer staat ten dienste van de macht en is niet dé macht.  En er zijn serieuze onnozelaars genoeg i alle partijen om ons deze vruchtafdrijving als normaal te verkopen.

Het zijn ook deze zelfde dames en heren die met hun grote wafelsmoelen zitten te jeremiëren dat zij de verdedigers zijn van de democratie en de geestelijke masturbateurs van de 000 staan klaar met camera's en microfoons om de vertegenwoordigers van deze democratische partijen hun mening te laten geven. 

Wij lachen met een parlement dat zich laat manipuleren zoals hier regelmatig het geval is !  Wij willen niet langer  gedomineerd worden door machtswellustelingen uit Wallonië die  sadisten op ons loslaten, wij hebben onze buik vol van compromissen.  Walchië barst.

Ray

Problemen ?  Vraag het aan Fientje : zij lost ze voor u op in een handomdraai.  (Referenties te bekomen bij Rudy Aernoudt)

Zeer lang heb ik gedacht dat Marino Keulen een artiestennaam was van een Vlaamse charmezanger op zijn retour die Duitse schlagers zong. 

"En nu hoort u onze Marino Keulen met zijn eigenste versie van Joenge komt bald wieder en het orkest staat onder de kundige leiding van Tony Mary and his Boys".  Dat was weer eens naast de roos : de man uit Keulen is de Vlaamse minister van Biza en als je hem op de buis ziet, is het net of hij na een zware ingreep met twijfelachtige afloop ontslagen is uit het ziekenhuis.  Een beetje wankel te been nog, een vermoeide stem, veel Limburgse vlaai gegeten, en ongrijpbaar origineel.

Hij wil graag dat de Toekomst hem zal huldigen als de wegbereider van een gelukkige, diverse , multiculturele samenleving.  Te dien einde vaardigt hij decreten en besluiten uit die hij telkens anders voorstelt aan de nauwelijks geïntresseerde bevolking dan aan de specialisten die in het Parlement de voorstellen van Keulen aan reepjes  scheuren.

Wie een inburgeringscursus weigert te volgen, wordt vriendelijk aangemaand  tot 5000 euro af te dokken. (vijfduizend is een behoorlijk bedrag dat alleen kan ontspruiten aan het brein van een fantast, gezien de achtergronden)  Maar eigenlijk had er net zo goed 500.000 kunnen staan, want  geen enkele onwillige heeft tot hiertoe één cent boete moeten betalen omdat de federale minister van Justitie de parketten opgelegd heeft deze overtreding niet te vervolgen.  Vlaanderen heeft weliswaar een aantal bevoegdheden maar wil het deze uitoefenen dan stuit het op federale weerstand die vaak in handen is van Waalse socialisten : dit is geen lamento  van een gefrustreerde Vlaming maar de werkelijkheid in Walgië. U kan het nalezen op de webstek van het Vlaams Belang.

Marinootje ging ook de moskeeën streng controleren.  Alles zou in het Nederlands verlopen en er wordt een Groot-Controleur aangesteld om de "boekhouding" na te zien. In ruil neemt de overheid een aantal financiële lasten over.  En wat denkt u ?  Het gebruik van het Nederlands beperkt zich tot het schrijven van één brief per jaar om centjes aan te vragen en niemand van de ambtenaren wil zijn nek uitsteken om tussen de menigte moslims in de moskee met een bandopnemertje te staan prutsen. Doodgeboren kindje maar de doopsuiker wordt rondgedeeld.

Komaan, Marino, zing je grote succesnummer : 'Strangers in the Night" en doe voor de rest  niets.

Juffrouw Ellen.

Net zoals er op het Bal van de Burgemeester in de stad van Allah ruim een derde minder aanwezigen waren dan vorig jaar, telde ook Zuiderzinnen minder geïntresseerden. 

Het gaat natuurlijk steeds om quasi dezelfde affiche, dezelfde onvermijdelijke namen en gezichten,  hetzelfde lawaai.  Of vindt u het boeiend om nog eens te komen gluren naar de 80-jarige Jef Geeraerts (die er overigens voortreffelijk uitziet !) die wat zit te lallen aan een tafeltje met naast zich zijn Gentse Schone met Assyrische ogen ?  Een overwinningsroes die niet omgezet wordt in een merkbaar concreet beleid dat de man en de vrouw in de straat raakt, dooft snel.  Het afzeulen van Antwerpse straten en pleinen met podia waarop de eeuwige Antwerpse  000-vedettejes  staan, zal niet lang stand houden.




Luc Tuymans, de gevierde schilder op wie wij graag trots zouden zijn, mocht hij niet gedreigd hebben Antwerpen in brand te steken bij een overwinning van Filip Dewinter, krijgt aandacht en een zoen.  Zolang hij maar geen aansteker vastneemt.

Ray

Dinsdag 18 september en in Nederland wordt het feest van de democratie gevierd met Prinsjesdag.  De politici vertellen, bij monde van de koningin, aan de bevolking wie wat zal mogen betalen.  En de bevolking juicht.  En prijst zich gelukkig in dat regime te kunnen leven.  Ja, ik weet het, het is mijn land niet, ik moet me niet moeien, maar nu de Nederlanders in groten getale lonken naar Vlaanderen, mag ik misschien laten blijken dat het bij hen niet veel beter is dan in het Koninkrijk Walgië.  Er wordt natuurlijk veel opener gedebatteerd over problemen dan bij ons, dat is een feit.  De politiek is eveneens verankerd in het dagelijkse leven maar veel minder zichtbaar, de schijn van democratie wordt beslist meer opgehouden.  Als puntje bij paaltje komt, wil men in Nederland steeds "concluderen"en dat is de beste manier om een probleem op te lossen : je vangt het op in een reglement, een wet, een tekst en eens die klaar is, pas je hem toe.  Wij lachen ons een breuk met al wat op papier staat en knipogen het, desnoods met enkele fooien, in het kleine vergeetputje.  Ter ere van prinsjesdag 2007 een foto van een van de mooiste Nederlandse kamerleden, helaas ook een van de grootste zeuren : Groen-links betwetertje Femke Halsema





Jammer, want het is helemaal Liz Taylor in haar gloriedagen.




Langsheen de route zien deze dames in spanning de komst van de Gouden Koets tegemoet.  Op vlak van mode zou de aanhechting van Vlaanderen Nederland welicht een pluspuntje opleveren.




Hoedjesparade met Harry van Bommel (SP), de man die in Jordanië een diplomatiek incident veroorzaakte door een knappe vrouw té nadrukkelijk het hof te maken.  Die communisten toch ... manieren hebben ze nooit gekend. Kijk maar naar Yeltsin, of Chroetsjov of Mao ...


Maria Van der Hoeven, oud-minister van onderwijs voor het CDA, het enige wat men zich zal herinneren, is dat ze plots voorstander werd van de invoering van een lessenpakket creationisme om evenwicht te brengen met de aanhangers van Darwin en ook om de moslims te plezieren. Maria, wat zou je van een naamsverandering  in Fatima vinden ?



Ik wil niemands trots krenken of vreugde beperken, maar dit ziet er niet uit !  De kepieriemen sluiten niet goed aan, bij de een onder de kin, bij de ander er bovenop, de mitrailleurs worden in allerlei standen vastgeklemd, de manschappen zelf zijn niet gerangschikt volgens gestalte ... niet te verwonderen dat wij in 1830 op drie dagen verlost waren van dit leger !  En waarom is het verdomme geen oranje, maar ordinair rood ? Neen, daar is nog veel werk aan de winkel.

Voor de hoed van koningin Beatrix moet u wachten tot de televisiebeelden er zijn.  En Vlamingen, denk er aan, bij ons is het gebuikelijk te lachen met het koningshuis.In Nederland wordt door ruim 85% van de bevolking de Koningin,  de kroonprins en prinses Maxima vrij behoorlijk gewaardeerd.  Er sijpelt wel eens een onnauwkeurig minpuntje of mispuntje  naar buiten maar aan de symboliek wordt nauwelijks geraakt.  Behalve de drie genoemden, werken die mensen allen voor de kost.  Die van ons zijn intellectueel een beetje minder begaafd en vullen hun respectieve dotaties aan met kleine rooftochten. 

Niettegenstaande de enkele kritische geluiden feliciteren  wij onze Nederlandse lezers en vrienden  ter gelegenheid van deze traditionele feestdag. U moet dit gelukkig niet retourneren.

Gisteren op wandel in het park van Belvedère, het huurpaleis van onze keuning, vestigde deze mijn fotografische aandacht op deze prachtige boom.  Wat ik daar deed ?  Niets.  Zoals iedereen.

Blij te lezen dat standpunten die wij hier innemen of waar we over berichten ook door anderen gedeeld worden.  Zeker als het over buitenlandse toestanden gaat. 

Gans Europa kreunt onder de gevolgen van de massale instroom van vreemdelingen. De aan gang zijnde volksverhuizingen rukken  gemeenschappen en naties uit mekaar  en in die samenhang zou het  onverstandig zijn, niet uit te kijken naar internationale partners.  Angeltjes en Buitenlandse Zaken  een gezamenlijk front : we zijn er tot grote vreugde van minister Napoleon bij met ons ijverige mestkeverlijfjes !

Een stukje van de webstek van het Belang :

Het succes van LAOS en van andere rechts-nationalistische partijen in Europa doet hoop rijzen voor het Europese parlement in 2009. Want dat halfrond, gedomineerd door socialisten, is momenteel een actieve promotor van nog meer immigratie en nog minder uitwijzingen. Het wordt tijd, dat verenigd rechts Europa daar in 2009 een halt aan toeroept.

Juffrouw Ellen, brengt u  een Griekse Koffie, alsjeblief ?  Neen, géén Turkse, hé slimmerikje.

Ray

Rachid, mijn buurman, is verwonderd dat wij geen regering kunnen vormen. 

Allez, Mijnheer Ree, bij ons regelt de koning dat een dag na de verkiezingen.  Hij zegt : Mohamed, en gij daar Mohammed en die Mohamet, kom gij zijt mijn ministers.  Hier durft de koning niets, zegt Rachid, is hij ziek ?  Wat moet je daar allemaal op antwoorden ?   Rachid woont al bijna 30 jaar in Antwerpen, dit is zijn stad zegt hij maar hij begrijpt de mensen niet en er zijn er die hem compleet negeren.  Hij zou graag hebben dat er meer moslims waren, dan voelde hij zich beter thuis.  Als hij dat zegt, lach ik hem uit of word ik nijdig. 

 En van de politiek begrijpt hij niets.  Ik wilde hem voor het Vlaams Belang laten kiezen, want die zijn voor de aanhechting van Marokko bij de Unie, dan zijn we allemaal broers en hij had het gedaan ook, het kieken,  als zijn schoonzoon geen zenuwcrisis had gekregen.  En nooit meer een voet in het huis van die racist en patati en patata, in het keelgeluid-Arabiers.    Wij  negeren feestelijk die flauwe kul, want er is wél respect voor ouwe mannen !   We noemen de schoonzoon sindsdien "tsjoek-tsjoek" want ik onthou zijn naam niet en Rachid wordt lastig van zijn bazigheid : in zijn huis is er maar een baas en dat is hij. Rachid is geen vriend maar een gebuur en wij behandelen mekaar met het nodige wantrouwen en tegelijk  met een zekere hartelijkheid.  Da's de leeftijd.

Die verkiezingen ... wie is die man achter het raam van de auto vroeg Rachid ?  Van Rompuy, de ernstige, die na de chaos aangericht door Leterme, indruk maakt bij mensen die vlug onder de indruk zijn.  De Fransen zien hem wel zitten als eerste minister, hij weet hoe het er aan toegaat tijdens ministerraden en hij verzet zich langs geen kanten tegen de voordelen en profijten voor de coalitiegenoten zolang er maar genoeg overblijft voor zijn groep.  Politiek is verachtelijk op die momenten vind ik.   Bovendien loopt hij niet rond met een lijfwacht, gedrapeerd in Vlaamse Leeuwenvlaggen en een zweterige Sancho Panza naast zich.

Het is al enkele weken aan de gang dat er van Franstalige zijde ballonnetjes opgelaten worden en Van Rompuy  voorzien wordt van vele schouderklopjes.  En tot hiertoe kwam er even onveranderlijk en tamelijk unisono uit Vlaanderen "en toch zal het Leterme zijn".  Die trouwens zelf stond mee te roepen : "en zeg het maar van mijn 800.000 voorkeurstemmen".  Nu zondag was Mijnheer min 17%,Patrick van Krunkelsven in de 7de Dag aan het pleiten voor een tripartite, onmiddellijk gecorrigeerd door zijn partijvoorzitter, zodat het niet opviel, dat het afgesproken spel was.  Gelijktijdig was op de Franse zender Armand de Decker van de liberale MR en senaatsvoorzitter, zijn collega Kamervoorzitter Van Rompuy aan het bewieroken.

De buitenlandse pers is vedwenen met haar captatiewagens uit Brussel, de commentaren verstillen, de keuning breidt de opdracht van de verkenner uit met de verwachte  taken die eigenlijk die van een formateur zijn en elke dag slinkt het aantal van de 800.000 kiezers met heel wat eenheden. Inge Vervotte is een winkeltje begonnen in  tweedehands valse gebitten onder de kathedraal omdat ze als oud-minister van volksgezondheid onthouden heeft dat er een gezonde vraag voor is ; het kind heeft niets anders te doen.

Beter een degelijk tweedehandswinkel, Inge, dan een job achter het raam, zoals die vreemde man, waar Rachid niet veel van begrijpt.

De redactie van Angeltjes ook niet maar het voorspelt weinig goeds.

Lang leve Mijnheer Pascal  !


Vorige-vorige week hebben wij in een spontane opwelling van solidariteit een oproep geplaatst om het nieuwe boek van Mijnheer Pascal Vyncke aan te bevelen : "Ook na 50 blijft het zwoegen en zweten om te overleven".  Een vrolijk en optimistich boek.

Zo zijn wij nu eenmaal : Yves Desmet boren wij de grond in en Mijnheer Pascal zijn voeten worden gemasseerd door de lieftallige Juffrouw Ellen als hij weer van onze Senseo komt proeven. Verschil moet er zijn.

Twee dagen na onze gratis reclame schoven wij plots op in de populariteitsrangschikking van het Seniorennet van plaats 4 naar plaats 2 : Vlam ! Diegene die voor ons staat is een medicijnman, Jules, die enorm vel goed doet voor de mensheid en de gezondheid van de mensen en die zijn eerste plaats hier absoluut moet behouden !  Voilà.  Zo zijn die extreem hatelijken van extreem rechts.

Daarom, lieve bloglezertjes, brengen wij de volgende oproep graag onder uw bijzondere aandacht :

1. SeniorenNet start met eigen magazine!
Je hebt het mogelijk al gehoord, SeniorenNet start met een eigen magazine: PASC@L.  Het magazine is bedoeld voor de actieve 50-plusser.  Jullie dus, onze SeniorenNetters, maar ook voor mensen die niet achter de computer te vinden zijn.  Het wordt een blad vol mooie, leuke en interessante artikels.  Zo hebben we het over levensdromen en de bloggers, maar ook dagtrips, lekker eten, sport, hobby’s, en andere onderwerpen waar de 50-plusser vandaag van geniet.  Vanaf 25 oktober ligt het in de dagbladhandel.  Meer informatie, zie http://www.seniorennet.be/magazine_pascal

Mijnheer Pascal denkt ook aan alles !