"Het hoeft niet altijd Geert Wilders te zijn die onder de schijnwerpers geplaatst wordt."  Het zouden de eigenste woorden kunnen zijn van  Luc Tuymans, die pleit voor meer diversiteit : "Laat 100 bloemen bloeien om  mijn Groot Gelijk te vieren :  doe iets van die andere achtbare Kamerleden". Slaafs, onderdanig en perfiede  als we zijn, vonden we sofort onze vrijwilliger : Sietse  Fritsma  een man  die veel afweet van de immigratie en die er een boek over uitgeeft.  Hij werkte gedurende zes jaar  bij de IND (de immigratie- & naturalisatiedienst) en is goed geplaatst om zijn woordje te zeggen. Beter dan de vele roepers van links die in de groene randsteden wonen.

G O E D   N I E U W S   !!!

Na het succesvol opmaken van Le Standard van heden (wat wij, noch de meeste van onze lezers helaas kunnen aanschouwen, because geen zin in de aanschaf van het Belgicistisch druksel) zal Luc Tuymans eerlang ook Angeltjes onder handen nemen.  "Technisch staan jullie zo ver" zo sprak de eminente Belgische Vendelzwaaier "dat je tot in de USA  bekeken en gewaardeerd worden, ze begrijpen niets van de taal noch van de wantoestanden maar ze vinden jullie techniek, vooral inzake snelheid bij de opening van de blog innoverend.Ook het veelvuldig veranderen van afbeeldingen in rode kruisjes wekt bewondering.  Er is zelfs een nieuwe Amerikaanse uitdrukking in omloop : "As messy as a Belgian blog".  Dat zijn momenten om een traantje weg te pinken.





Tuymans die een echt vrolijk lachebekje is stoort zich geenszins aan de politieke achtergrond van Angeltjes. "Integendeel" zo sprak hij opgewekt "als voorstander van de diversiteit juich ik het bestaan van zoveel mogelijk meningen toe, zo hoort het toch in een democratische samenleving ?" (alweer enkele traantjes)


Ray

Vanmorgen verscheen in Le Soir een artikel met volgende titel :  Olivier Maingain van het FDF daagt de Vlamingen uit.  Het gaat weer eens over eisen, vragende partij zijn, niets vragen, betalen,  het lijkt wel de Beurs van Brussel. 

   Het was Maingain die enkele weken geleden opriep om bewust in Vlaanderen overal Frans te spreken.  Om de zaken te vergemakkelijken, voegde hij er later aan toe.  Die man vertegenwoordigt een minachtende mentaliteit  die heel dicht in de buurt van het racisme leeft.  Maar hij is een Belgisch bondgenoot voor de bonden en hun artiesten.

Nogal wat Franstaligen blijven ervan overtuigd dat het land B een tweetalig land is.  Enkel Brussel, het hoofdstedelijk Gewest is officieel tweetalig.  Het wordt langzaam gênant zoals de Walen zich opstellen.  Gisteren in Terzake een  stukje reportage gezien van een dorpje in Waals Brabant waar zowat 15% Vlamingen wonen.  Die mensen hebben géén faciliteiten, die passen zich gewoon aan, die stemmen op Franstalige lijsten, enz.  Ze aanvaarden de gevolgen van de keuze die ze gemaakt hebben.  Daar ligt het verschil in aanleg en mentaliteit tussen Vlamingen en Walen : tot het té ver is gegaan, tot de Franstaligen binnenkort Mechelen en Leuven binnentrekken en daar met de arrogantie van hun grote zelfbewustzijn hun taaleisen op tafel leggen. DE Franstaligen weigeren niet alleen de Grondwet van hu zo beminde Vaderland te eerbiedigen, ze negeren compleet ook de wetten als die hen niet aanstaan.

Benieuwd hoe deze saga verder zal aflopen. Waar voert de Verkenner ons heen ?  Heeft u er nog een goed oog in ?  Zullen de Vlamingen een nederlaag weer eens voorstellen als een overwinning ?                                                   


Ray

Dat is wel een pak van het hart : de Amerikaanse overheid heeft eindelijk ingegrepen !  En dat het tijd werd : Bush, die toch al de de reputatie geniet van een kleine fascist te zijn, durft eindelijk een SS-symbool weg tehalen. Wanneer gaan we de zwarte snorretjes verbieden ?

Amerikaanse zeemacht past 'hakenkruis-barakken' aan

De dubbelzinnigheid van de NV-A stoort mij al langer.  In principe zouden wij niet ver van mekaar moeten staan maar de komst van Bart de Wever heeft de tegenstellingen nog aangescherpt binnen de Vlaamse Beweging : Dewever is geen man van overleg maar van conflict.  Waar hij verschijnt, ontstaat makkelijk tweedracht, dat zit zin zijn manier van optreden, hij is een mentale vechtjas.  En een goede die respect afdwingt.  Elke strijd eindigt  echter niet met een bloementuil voor Bart De Wever : op termijn zal hij zichzelf  knock-out kloppen.

De NV-A is bijvoorbeeld tegen het cordon sanitaire.  Als het er op aankomt, heeft zij nooit of nergens de hand gereikt aan het Vlaams Belang om hen uit het isolement te halen.  Keer op keer wendt de NV-A zich af en zoekt het gezelschap van de grote traditionele partijen maar ze blijven tegen hun kiezers volhouden, dat ze een cordon heel ondemocratisch vinden. De Vlaams-nationalisten worden in de aangescherpte politieke arena na 10 juni terug met de vinger gewezen als scheurmakers, bedreigers van de Belgische eenheid, fascisten, racisten, enz.  De tactiek van de NV-A bestaat erin, "Non" te roepen tegen die onterechte beschuldigingen en onmiddellijk met de vinger te wijzen naar het Vlaams Belang : "Dat zijn zij, Madame, wij niet"

De positie van de NV-A is electoraal fel verbeterd sedert 10 juni : vooral dankzij Joëlle Milquet.  Bart kan er maar goed bij varen.  Wat ooit onze vriend, Mr Paul Doevenspeck hier verteld heeft over de sfeer tijdens regeringsformaties (voortgaande op zijn observaties van Schiltz) is zich nu ook aan het afspelen bij De Wever : hij neemt zichzelf heel ernstig en het ligt in de lijn van zijn karakter op zijn eentje de Belgische staat te redden.  Hij beseft niet dat men hem die eer niet zou gunnen. Als inderdaad het voorstel over het "veralgemeend inschrijvingsrecht" bij verkiezingen uit de koker van de NV-A voorzitter komt, is dit een grote flater voor een Vlaamsgezinde in de huidige communautaire context. 

De aanwezigheid van de NV-A zou op Hertoginnedal louter strategisch geweest zijn om de Franstaligen af te schrikken : "Er bestaat iets veel ergers dan Leterme."  Want de programmatorsiche invloed van De Wever is nihil, zoals hij het zelf omschreef in een van zijn interviews in de Morgen. Hij vraagt niets meer dan de grote flaminganten van de VLD.  Dat zegt genoeg.

In de komende dagen zal duidelijk worden wat het nut is geweest van de NV-A bij het avontuurlijke gebeuren van de regeringsvorming.  De niet-splitsing van BHV al dan niet goedgepraat met betonnen afspraken om het tegen 2009 in orde te brengen, zal niet volstaan om de onvrede te luwen bij de Vlamingen.  De splitsing is een uitvoering van de grondwet van de oude staat.

Onze voorspelling luidt : wat er ook gebeure, in de kortste keren liggen we terug overhoop.  Albert kan beginnen repeteren : "Mijn koninkrijk voor een ... speedboot".

Savat

We liggen niet onder tafel bij Herman met een bandopnemertje om de gesprekken op te nemen en we lopen evenmin verkleed rond als zenuwachtige ober met de vraag "wagomedamdrinke ? en veur d'iere?" (wat zal mevrouw Milquet verbruiken en de heren ?) 

We zitten thuis te koekeloeren en ons te verwonderen over de opgewekte toonaarden die ons bereiken uit de Franstalige media.  Als Milquet beweert dat "het er optimistic uitziet" en het Waalse zonnekoningetje Didier XIV bevestigt olijk,  dan zijn er toegevingen op komst.  Als de CDV nù afhaakt na hun spoedoverleg, ligt de schuld bij hen en kan er weer een ander spel gespeeld worden. De Franstaligen hebben dan alleszins er alles aan gedaan om het  de veeleisende Vlamingen naar de zin te maken.

Zo kunnen we nog lang aan de gang blijven.  En  Guynokkio wordt binnenkort Premier ad vitam aeternam.  Al goed dat we de vakbonden hebben, die houden ons op het linkse en schuine pad van de misleiding en het volksbedrog.  Dank je, Pim, voor je waardevolle bijdrage van vandaag !

Savat

De saffraanrevolutie eiste vandaag een tiental doden onderwie een Japans fotograaf.  Een land, zo op zichzelf gekeerd, vaak het strijdtoneel van conflicten en oorlogen waar de bevolking niets mee te maken had, wordt opnieuw door mekaar geschud.  




De monniken die de revolte aanvoeren zijn meestal jonge boeddhisten die  zich gedurende een bepaalde periode terugtrekken in een opleidingsklooster.  De meesten van hen keren na een verblijf van studie terug naar hun vorig leven.  Een minieme groep uit de onmiddellijke omgeving van de machthebbers kan zich de modernste luxegoederen uit het Westen veroorloven, die ginder nog eens extra duur zijn. Op een spontaan aftreden van de junta moet niet gerekend worden evenmin op essentiële tegemoetkomingen.  Veel zal afhangen van wat Aung San Suu Kyi zal ondernemen, haar invloed is groot, haar mogelijkheden bijna onbestaande.  De enige hoop is de interne twisten binnen de legerleiding ...

Nieuwe Wijze van Onderhandelen

(Uit Le Soir - tekening Kroll)
De keffertjes Maingain & De Wever worden aan de boom vastgebonden en de rest vertrekt op onderhandelingstocht.

 

  Nadat ze gisteren overrompeld werden door reacties n.a.v. hun artikel over de syndicaten en de steuntrekkers die opkomen voor de eenheid van B.,  staat er vandaag opnieuw een uitnodigend artikel klaar bij de linkse krant van de Antwerpse linkeroever. 

De petitie-indieners willen 100.000 handtekeningen over beide landsdelen en dan geven ze een groot feest op de Grote Markt bij Beulemans !  De Frut verheugt zich al bij voorbaat.  De arrogantie van de journalisten is niet te meten : zowel op de 000 als bij de kranten houden zij zich halsstarrig vast aan hun eigen visie tegen de wil van velen.  Genuanceerd denken, wordt niet geduld. een kleine uitzondering niet te na gesproken, maar de pas wordt wel degelijk aangegeven door de vaste linkse en Belgicistische hoofdredacties en hun commentatoren. 

  De plots toegejuichte stroomversnelling in de gesprekken tussen de regeringskandidaten, voorspelt denkelijk een zeer grote bocht en een zoveelste compromis.  Er wordt op dit ogenblik onderhandeld, gemarchandeerd, afgedongen, bedrogen en gelogen zoals wij gewone burgers het ons niet kunnen voorstellen.  En die van redacties van de regimekranten zouden hun ouders en kinderen verkopen als ze hun positie in België maar mogen handhaven.

Savat

De nobiljon en  franskiljon Lippens die er na 70 jaar verblijf aan de Vlaamse kust waarvan ettelijke als burgemeester, niet in slaagt om één behoorlijk woord Nederlands te praten, tooit zijn gemeente op met Waalse Hanen. 





De officiële reden is om het Waalse Feest mee te vieren, de officieuze is om de eenheid van het land te benadrukken.  Als geste zou het te begrijpen zijn om gedurende 1 dag aan het stadhuis een Waalse vlag te bevestigen, Knokke is een toeristisch oord, maar nu hangt de stad vol.  Hoeveel vlaggen zijn er aangekocht ?  Welke zijn de instructies terzake ?  Keurt de gouverneur deze beslissing goed ?  De Vlaamse minister van binnenlandse zaken ?    Hallo, Vlaams Belangfractie !  Doen jullie wat ?


Ray

Verwonderlijk dat de naam van de kunstschilder Luc Tuymans, in Antwerpen ook bekend als de pyromaan, niet opduikt bij de 400 Belgen.  Zijn ze hem vergeten of had hij het te druk ?  Bij Angeltjes krijgt hij regelmatig gratis pub, zo o.m. onlangs met  de Zuiderzinnen,  een klaterende  kleurenfoto waarop helaas Luc's grimmige facie het enige schoonheidsfoutje was.  Vandaag echter is hij druk in de weer met Le Standard : Luc doet de opmaak van het product dat wij ook morgen niet zullen kopen. 

Als artiest heb ik zeer veel waardering voor Tuymans. Sedert zijn domme uitspraken voor de laatste gemeenteraadsverkiezingen ("Antwerpen zal branden als Filip Dewinter burgemeester wordt en er zullen opstanden plaatsvinden") wordt die waardering fameus getemperd.  Hij misbruikt zijn faam (en talent) door zich te lanceren in het partijpolitiek circuit zonder over de nodige argumenten te beschikken : roepen, tieren en brandstichten.  Kan het wat beschaafder, Mijnheer Tuymans, het zal uw reputatie ten goede komen, denk even aan uw beroemde stadsgenoot Rubens, dat was een diplomaat. En in zijn oeuvre zitten ook heel wat "authentieke vervalsingen".  (zo noemt Tuymans zijn schilderijen)

Ray

En als we het land nu eens omkeerden ?

Het is weer een drukke dag, en dit allemaal door België.  Wie had ooit gedacht dat een land op apegapen zoveel energie kan oproepen ? 

In de vele reacties van vandaag zijn er meerdere opmerkelijke bij.  Als we overal mogen kiezen, trekken al de VB-ers naar Brussel-Halle-Vilvoorde en we vieren er een groot Vlaams-nationaal festijn.  Of de vriend Pim die zich terecht zorgen maakt over het ontbreken van de juiste voorlichting naar het buitenland. Dit zou een taak moeten zijn van de Vlaamse Regering waar Bourgeois verantwoordelijk  voor is (althans gedeeltelijk) : de juiste info verspreiden over Vlaanderen.  Als zelfs in het buurland Duitsland de journalisten van niets weten, wat moeten we van de rest verwachten ?

Nog even aandacht voor dit bericht van de webstek van het Vlaams Belang : de commentaren in sommige kranten worden wel erg genuanceerd en beginnen anders te klinken dan we gewoon zijn.  Elke dag neemt het aantal sceptici tegen het voortbestaan van dit land toe en hoe meer inspanningen er geleverd worden om ons in de pas te houden, hoe woeliger de bevolking wordt.  Iets wat ons in de komende dagen nog zal ingepeperd worden : de gezondheidstoestand van de keuning is de schuld van de rebelse Vlamingen. Natuurlijk zijn we er nog niet maar de sfeer van lijdzaamheid verdampt.


26.09.2007 15.28u - In een opiniebijdrage in De Standaard (26.09.2007) stelt Peter De Graeve, docent Filosofie aan de Universiteit Antwerpen, dat het al dan niet overleven van het regime de kern vormt van de politieke crisis in dit land. Hij gebruikt bewust de term ‘regime’, en wijst daarbij op het feit dat de organisatie van dit land gekenmerkt wordt door een bestuursvorm, niet door een democratisch proces.

Volgens De Graeve kwam met de invoering van het algemeen enkelvoudig stemrecht de democratisering tot stand, ook in haar ‘communautaire’ gestalte: de vernederlandsing van de universiteit van Gent, van het gerecht en van de administratie. Een democratiseringsgolf die werd voortgezet met de vastlegging van de taalgrens bijna twintig jaar na de Tweede Wereldoorlog. Tegelijk, aldus nog De Graeve, werd “de democratie zelf vakkundig ingesnoerd door de invoering van het huidige regime.” Hij heeft het in dit verband over de zogenaamde Grendelgrondwet en de alarmbelprocedure, die de Vlaamse meerderheid definitief aan banden legde. Sindsdien is voor heel wat belangrijke politieke beslissingen immers een tweederde meerderheid in de Kamer én een meerderheid in elke taalgroep nodig. Deze constructie, die in feite neerkomt op “een beteugeling van het algemeen enkelvoudig stemrecht, dus van de democratie”, zo merkt De Graeve nog op, dient slechts één doel: “In de praktijk is ze bedoeld ter bescherming van de Franstalige belangen.” En verder: “Het verheffen van deze zuiver (collectief-) egoïstische doelstelling tot één van de meest essentiële grondwettelijke regels leidt ertoe dat de Belgische grondwet niet langer de democratie beschermt, maar een regime.” Een regime, dat De Graeve omschrijft als “naar de huidige Europese normen aftands royalistisch, antidemocratisch en op egoïsme gebaseerd.”

De zichtbare radicalisering van de Vlaamse opinie acht De Graeve dan ook volkomen gelegitimeerd: “Ze beantwoordt aan een gerechtvaardigde wil om komaf te maken met het Belgische regime.” En precies omwille van deze eenvoudige, maar dwingende reden is de radicalisering van de Vlaamse publieke opinie onomkeerbaar: “Wie dit niet wil inzien, staat nog enkele ontmoedigende weken en maanden te wachten.”

Savat

Laten we niet vergeten dat dit een initiatief is dat uitgaat van de vakbonden.  U zal zich herinneren dat wij enkele weken geleden al een oproep gepubliceerd hebben die uitging van de ACOD-Antwerpen waarin men zich fervent afzette tegen de mogelijke splitsing van het land.  De  politieke syndicaten zijn de waterdragers bij uitstek (en indien nodig veel meer dan dat) van de Belgische staat, waar zij een machtspositie in bekleden die nergens ter wereld haars gelijke vindt.  Op alle echelons van de uitvoerende macht zijn de vakbonden (de christelijke en de socialistische) vertgenwoordigd ; overal zitten zij mee aan tafel en liever nog in het salon op de sofa. Er bestaat geen publieke of semi-publieke instelling of de vakbonden zijn vertegenwoordigd in de algemene vergaderingen, de raden van bestuur, de colleges van commissarissen of de directies.

Het enige wat die  sociale bewegingen intresseert is het behoud van hun respectieve machtsposities. Zelf bezitten zij geen enkel stauut noch verplichting maar zij zijn wel omnipresent om het iedereen lastig te maken. Binnen hun eigen instellingen knoeien zij zoveel ze zelf willen, er is geen hond die het kan weten want er bestaat voor hen geen enkele verplichting.  Een kleine ondernemer met enkele medewerkers wordt platgedrukt door regels, reglementen, wetten, onwaarschijnlijke controles en verplichtingen maar de bond leeft er op los.

Dit zijn dus de initiatiefnemers voor la Belgique aangevuld met naiëve namen van steeds dezelfde kliek linkse artiesten en bekenden en de zaak is beklonken.  Zo denken zij. Ze merken nu aan een aantal reacties dat het niet zo eenvoudig ligt als met de concertjes van Tom Barman.

Op de 000 was gisteren (dinsdag) het bericht al een reden tot vreugdevolle gezichten en een lang uitgesmeerde reportage, vandaag werd het nog eens overgedaan.  En vermoedelijk zal het morgen weer van dat zijn.

Als ons land ooit zelfstandig wordt, vrienden, dan heb ik nog één wens : stuur die bende van drieduizend vooringenomen, verwaande mensen  van de openbare omroep met disponibiliteit (dit is een vorm van ontslag uit de openbare dienst) ; dat kost een flinke duit maar de schade die zij aanrichten kost veel meer aan de gezondheidszorg. 

Ray

De tuinman brengt een brief binnen (neen, hij vliedt niet henen naar Ispahan) en ik lees tot mijn grote ontsteltenis dat de Heer Geert Lambert de pijp aan Maarten overhandigt evenals  het voorzitterschap van Spirit  overlaat aan mevrouw Bettina Geysen.  Vroeger omroepster bij de BRT-N, vervolgens algemeen directeur, dan met Aimé Vanhecke een live  duo-voorstelling van Lady Chatterly's Lover, vervolgens politiek  gestrikt door Els van Weert in de droom van Spirit.  Dank u tuinman, weest u vooral voorzichtig, want je weet nooit wie achter je staat in die tuin.   Dag Geert, je blijft toch in de senaat, niet ? Geniet wat van je leven  nu.

Savat

  Ze waren weer samen, de Amerikaanse president en de Eerste Minister van het land B.  

 Voor een vergadering van de Verenigde Naties in New York en die van ons had een sollicitatiedossier bij zich, dat hij in het vliegtuig nog had nagelezen (in plaats van met de luchtwaardin enige vrolijke noten te kraken) .  Hij wilde  goed voorbereid zijn, want nu moet onze Guynokkio een hoge post krijgen in een internationale organisatie voor heel lang,  met veel prestige en nog meer poen.  Zodat hij niet binnenkort op de Gentse Feesten flauwe grappen  zit te vertellen al pianotokkelend gelijk het anderen is overkomen, over wie we het niet willen hebben, want hun oren staan wagenwijd open. En de G.W. Bush kan altijd een handje toesteken. 

Heb je het Engels gehoord van onze  dernier premier ?  Hij had in het vliegtuig beter een leraar Engelse dictie naast zich genomen, want ik schrok er van.  Het leek verdacht veel op een smokkelaar na WO II die beweerde van de Witte Brigade te zijn en die onderhandelt met de commandant van de US Army om 5 kilo  boter te kopen.  Bush, die naast hem zat, knikte nochtans heel de tijd met zijn hoofd ; misschien was hij vermoeid.  De rede ging over de kindsoldaten, want Guynokkio, die niet van de eerste gebarsten is zoals geweten in zijn land van oorsprong maar niet overthere, beweerde met gesmoorde snik in de stem dat zijn petekind allerlei wreedheden had begaan en tegelijk ondergaan.  Natuurlijk geen woord over de wapens en de munitie die door de Fabrique Nationale van Herstal geproduceerd wordt, want die leveren niet aan kindsoldaten, het staat op al hun verpakkingen : "Défendu aux enfants", zoals vroeger uithing bij de cinema's. 

Ik denk wel dat het gelukt is, want Bush leek zeer onder de indruk, toen hij zich naar Gyunokkio boog dacht ik  te zien dat hij in diens oor fluisterde : "It's oké" het kan ook zijn dat hij zegde "'k moet naar het wc".  Als Guynokkio een schoon jobke krijgt in het bureau naast  Ad Melkert, ik zeg maar wat, dan kunnen ze samen wat beter Engels studeren.  En wij zijn er van af.




Savat

Rik van Cauwelaert (met een C en niet met een W, drukker) schreef een wijs artikel in zijn weekblad.  Met wederzijdse toestemming nemen wij het over.  Ook de foto, waarop u Rik uitbundig ziet lachen. Binnenkort fuseren we toch.

4 miljoen uitkeringstrekkers en het tapijt van Cassatie

Intussen hebben we ze allemaal gehad: de Aldi-filosofen met hun opstellen en vrije tribunes in kranten waarin ze de formatiegesprekken reduceren tot een discussie over het al dan niet bestaan van een Vlaamse identiteit, het verwerpelijke nationalisme, over natievorming en het multiculturele voorbeeld dat Brussel kan zijn. Om de ernst van hun geleerde, veelal vermanende betogen te onderstrepen wordt er kwistig gestrooid met citaten en voetnoten uit geschriften van Ernest Gellner, John Lukacs en, omdat dat altijd goed staat, de verlichtingsdenkers.

Sinds kort zijn er ook de politiek altijd weldenkende éminences grises met hun waarschuwingen. We zouden ons met die aanslepende formatiecrisis onsterfelijk belachelijk maken in het buitenland, zo heet het. Er wordt gezwaaid met vooraanstaande buitenlandse bladen waarin, soms op lacherige wijze zoals in The Economist , het einde van België wordt voorspeld. Dat de meeste van die artikelen zo te lezen door een debuterende nachtredacteur zijn opgesteld, want rammelend van de feitelijke onjuistheden, is dan geen punt meer.

En dan is er zo'n voorzitter van het Hof van Cassatie, Ghislain Londers, met de waarschuwing dat Justitie helemaal dreigt stil te vallen als gevolg van de politieke impasse. Wat blijkt? Cassatie kreeg geen geld voor een nieuw kamerbreed tapijt om het nakende koninklijke bezoek de volle luister bij te zetten.

Voorzitter Londers, die voor één keer het journaille tot zich liet komen, waarschuwde parmantig dat in geval van aanhoudende politieke malaise de wil tot verandering die de magistratuur ineens overvalt, zal doodbloeden.

Waar haalt zo'n voorzitter van het Hof van Cassatie de arrogantie vandaan? Decennialang al fnuikt de magistratuur elke poging tot hervorming. Zou zo een Londers beseffen dat talloze rechtzoekenden al veel langer wachten op een uitspraak van de Belgische justitie dan de Cassatierechters op hun tapijt?

Een hilarisch hoogtepunt in het debat rond de formatiecrisis werd afgelopen weekend bereikt door Brussels minister-president Charles Picqué, die in de hobbeligheid van de Waterloosesteenweg ter hoogte van Sint-Genesius-Rode het bewijs vindt dat Vlaanderen Brussel in een verstikkende wurggreep houdt.

Met een haast suïcidaal plichtsbesef heeft koninklijk verkenner Herman Van Rompuy zich de voorbije vier weken vastgeklampt aan zijn taak. Alsof hij bang was te worden aangewezen als de man die het einde van België bespoedigde. Maar op geen enkel moment is hij erin geslaagd de formatiegesprekken naar de kern van de zaak te brengen: de financiële ontwrichting van de Belgische federale staat. Want allengs kost het bijeenhouden van België meer dan de opsplitsing ervan.

Momenteel telt de federatie ruim 4 miljoen uitkeringstrekkers, onder wie de gepensioneerden. Met die 4 miljoen heeft de Belgische staat een contract dat hij binnen afzienbare tijd niet meer kan naleven. Een gevolg van de financieringswet, uitgewerkt onder Paars, en het ontbreken van doortastende maatregelen om de openbare financiën uit het rood te houden.

En alsof dat nog niet volstaat, verspilt de Belgische staat met zijn inefficiënte overheidsapparaat nog eens 34 procent van zijn middelen - die pijnlijke mededeling komt van de Europese Centrale Bank.

Door in de financieringswet elke rem weg te nemen op de overheveling van grote delen van de opbrengsten van de personenbelasting en de btw naar gemeenschappen en gewesten, zwemmen de deelgebieden momenteel in het geld, waardoor de financiering van de federatie compleet verstoord raakt.

Na 2011 beginnen de kosten van de vergrijzing, die voor 90 procent ten laste vallen van de federale staat, snel toe te nemen. In Knack deze week heeft het hoofd van de studiedienst van de socialistische ziekenfondsen het over een nakende uitdroging van de ziekteverzekering.

In dat licht is de eis van MR-voorzitter Didier Reynders dat de Vlamingen een symbolisch gebaar zouden stellen in ruil voor de afwerking van de staatshervorming ronduit ontstellend.

Misschien moet Van Rompuy, alvorens zijn eindverslag aan de koning te overhandigen, aan de Franstalige partijen eens uitleggen dat het moment snel nadert waarop zelfs de rijke maar vergrijzende Vlamingen zich dit België niet meer kunnen veroorloven.

Rik Van Cauwelaert

Ook in 2006 was België in de Europese Unie een netto-betaler. Het droeg 710,9 miljoen euro of 0,23 procent van het bruto nationaal inkomen (BNI) meer aan de Unie af dan het terugkreeg. Procentueel is Nederland de grootste netto-betaler. Het draagt 0,47 procent van zijn BNI aan de Unie af. Zweden komt met 0,28 procent op de tweede plaats en Duitsland met 0,27 procent op de derde, blijkt uit de cijfers die door de EU-Commissie werden vrijgegeven.

De 0,23 procent van België is hoog. Zowel in 2003 als in 2001 ging 0,28 procent van het Belgisch BNI naar Europa. Volgens sommige lidstaten is de Belgische bijdrage niet correct berekend. Immers, het houdt geen rekening met de administratieve uitgaven van de Unie die voor een groot deel in België en Luxemburg terechtkomen. In 2006 bedroeg het totaal van de administratieve uitgaven 6,7 miljard euro. Als die wel in rekening werden gebracht, zou België een netto-ontvanger zijn.

Dit betekent dat de belastingbetaler (in België voornamelijk de Vlamingen) voor de EU-aanwezigheid in Brussel opdraait, en het Belgisch kapitaal de winsten meepikt. Als dank krijgen de Vlamingen er nog een pak Nederlandsonkundigen op hun grondgebied bij.

In 2007 begon een nieuw meerjarenplan van de Unie. Op de Europese Raad van december 2005 bedongen de grootste netto-betalers Nederland, Zweden, Duitsland en Oostenrijk dat ze voor de periode 2007-2014 een korting kregen. Volgens het Planbureau zal dat voor België een meerkost van 0,11 procent over de hele periode 2007-2013 betekenen. Herinneren we er nog aan dat België vorig jaar meer dan 249 miljoen euro (!!!) betaalde om de Britse korting te financieren. Die bedroeg in 2006 5,2 miljard euro.

Al vier jaar lang levert de check het Verenigd Koninkrijk meer dan 5 miljard euro op. In 2001 was het zelfs 7,1 miljard euro en dit jaar wordt het allicht opnieuw meer dan 7 miljard.

De kans is zelfs groot dat België een van de grootste netto-betalers van de Unie wordt en meer dan 0,3 procent van zijn BNI aan de Europese begroting afstaat. België draagt immers een onevenredig groot deel van de Britse check. Het betaalt er 4,7 procent van, terwijl het Belgisch gewicht in het Europees BNI slechts 2,77 procent bedraagt. Zweden, dat een vergelijkbaar gewicht (2,8 procent) in het Europees BNI als België heeft, hoest slechts 0,84 procent van de Britse check op.

Omdat de Britse korting pas vanaf 2009 substantieel begint te dalen, ziet het er naar uit dat België in 2007 en 2008 extra veel aan de Unie zal afdragen. In percentage van het BNI worden 2007 en 2008 allicht recordjaren. Vanaf 2009 tekent zich een daling van de Belgische bijdrage af. Omwille van het afbouwen van de Britse check, maar vooral omdat het Europees budget dan structureel daalt. De betalingskredieten, die volgens het compromis van december 2005, in 2007 nog 1,06 procent van het Europees BNI mogen bedragen, zullen in 2013 niet meer dan 0,94 procent mogen halen

26-09-2007, 17:16 geschreven door Jeanine

"De Tijd van Toen"
 Opgedragen aan Hugo Claus auteur van
 "Het verdriet om België"




Op dit moment hebben de Franstaligen van de CdH en PS de commissie van binnenlandse zaken verlaten, waarin de besprekingen aan de gang zijn voor de splitsing BHV.  Ze hebben hun zin niet gekregen en de Vlamingen zijn eensgezind gebleven. Vervolg : later .U kan op de webstek van Le Standard vrij goed volgen wat aan de gang is.