FOTO’S

Dat in onze samenleving het beeld steeds vaker de tekst verdringt,
kan in zowat elke periodieke publicatie vastgesteld worden.
Het ligt dus voor de hand dat menig bezoeker van het Stadsarchief niet alleen documenten wil zien,
maar ook op zoek is naar illustratiemateriaal.

De basis voor een fotoverzameling werd al gelegd eind jaren tachtig ,
toen de zeventien medewerkers van ‘Eeklo 750 jaar’ honderden opnamen bij elkaar brachten.
Vele daarvan, origineel of afdruk, belandden achteraf in het Stadsarchief,
waar toenmalig archivaris Erik De Smet ze in een drietal dozen verzamelde.
Maar echt gebruikt werden ze daarna niet.

De belangrijkste stap vooruit was ongetwijfeld de opkomst van de opneembare cd in de laatste jaren van de 20^ste eeuw.
Hij deed zijn intrede in het archief eind 2001.
Aanleiding was de stapel fotoalbums die Rita Van Hoecke bij de opzoekingen voor haar boek over
Ten Doorn in het kloosterarchief had aangetroffen.
Echtgenoot Freddy Pille scande die massaal in voor de eerste vier cd’s van de SATD-reeks (Schaduwarchief Ten Doorn).
Vóór de overbrenging van dat archief naar het Generalaat in Gent kon deze reeks aangevuld
worden met scans van zowat alle belangrijke documenten uit het klooster.
In de tussentijd waren ook al “wereldlijke” cd’s samengesteld, o.a. over het stadhuis,
de India Jute en het gesloopte huis Baudts in de Stationsstraat.

Een nieuwe impuls kwam er via de groeiende verkoopsites op het internet, waar enkele archiefbezoekers geregeld
Eeklose ansichtkaarten konden aanschaffen. Hun collecties werden prompt ingescand,
ze werden bestudeerd in ‘De Eeklose Dobbelgebakkene’ en uiteraard op cd gezet.
Voorlopig eindresultaat: meer dan 1300 kaarten op 32 cd’s, gerangschikt per straat.
Samen met de meer dan 800 ansichtkaarten van Ten Doorn (10 cd’s) vormen zij een unieke documentatiecollectie.

Daarop volgde een ware lawine. Willy Hamerlynck en Willy Buyck fotografeerden bijna volledig het beschermde oude kerkhof ,
zerk na zerk. Frederik De Cockers boek over de Eeklose textielsector resulteerde in cd’s over zowat elke grote fabriek in de stad,
er kwamen uitgebreide reeksen over de St.-Vinentius- en de Paterskerk,
en uit de bouwaanvragen kwamen ettelijke duizenden privé-foto’s te voorschijn, verzameld op 86 cd’s.

Op deze manier legde ons Stadsarchief in tien jaar tijd op
meer dan 250 cd’s zo”n twintigduizend foto’s vast.
De omstreden houdbaarheid van de drager speelt daarbij niet meer zo’n grote rol:
enerzijds staat de verzameling op speciale professionele cd’s met lange levensduur,
en anderzijds hebben bijna alle leden van het archiefteam thuis kopieën in hun kast staan.
De kans dat een schijfje onherstelbaar verloren gaat, is dus miniem.

In de komende jaren zal de reeks uitgebreid moeten worden met scans van een groot
aantal archiefstukken die in de dramatische jaren op de zolder van
het Vredegerecht onherstelbare waterschade opliepen.
Het archief werd nu eenmaal niet altijd gewaardeerd en gekoesterd zoals tegenwoordig …

(Freddy Pille)