MEER VROUW OP STRAAT GAAT VOOR MEER VROUWELIJKE STRAATNAMEN

Van alle straten in Eeklo zijn er maar negen met een vrouwelijke straatnaam. Dat zien stad Eeklo en de adviesraad
voor cultuur (ARC) graag anders. Om in de toekomst vrouwenstraatnamen meer aanwezig in het straatbeeld
te brengen, lanceren we een oproep aan de inwoners om hun favoriete suggesties van vrouwenstraatnamen in
te dienen via https://ikdoemee.eeklo.be. Deze oproep loopt tot en met eind januari 2022.

De raad van bestuur van de ARC evalueert alle inzendingen in samenwerking met de stadsarchivaris. Nadien keurt
het college van burgemeester en schepenen de finale lijst goed. De ARC en de stadsarchivaris zullen de lijst raadplegen
wanneer het college hen de vraag voorlegt een vrouwennaam naar voren te schuiven voor de naamgeving
van een nieuwe straat, verkaveling, een nieuw plein, park en zo meer.

De negen bestaande vrouwenstraatnamen krijgen een nieuw straatnaambord waarop een korte vermelding komt te
staan wie de vrouwen juist zijn. Zo richten we meer aandacht op de redenen waarom de vrouwen in
kwestie een plaats in ons collectief geheugen verdienen.

“Vrouwen moeten eindelijk meer in beeld komen en naar waarde geschat worden. Eerbetoon in de vorm van
vrouwelijke straatnamen is een prima start”, zegt schepen van Cultuur Danny Plaetinck.
“Bij nieuwe naamgevingen wordt dit een prioriteit. En intussen halen we de bestaande
vrouwenstraatnamen uit de anonimiteit.” 

Meer info via www.eeklo.be/meer-vrouw-op-straat.

Vandaag werden de eerste aangepaste borden onthuld.

De laatste Eeklose thuisslachter Karel Naudts

Bron: Heemkundige bijdragen uit het Meetjesland

20 ste jaargang 2006-4 de trimester

Auteur: Paul Van De Woestyne

(vervolg)

Karel werd naar de stadsschool gestuurd. Daar leerde hij een buurjongen, Simon Pauwels (de latere brandweerman),
kennen, het werd een levenslange vriendschap. Dagelijks deden ze de afstand te voet van Raverschootbrug
naar de stadsschool in de Garenstraat, dat was 10 km heen en terug iedere dag, ook de zaterdag.

Als kind was Karel gebiologeerd door de Eeklose varkensmarkt op donderdag morgen: die krijsende biggen, de
varkensmanden, de boeren, de veehandelaars met hun vrachtwagens, het transport, Gust Carreau en anderen.

Iedere donderdagmorgen ging Karel ernaartoe en blauwde hij de school. Dikwijls werd hij er zwaar voor gestraft
op school en thuis door zijn moeder (zonder eten naar bed!), maar niets hielp, hij kon het niet laten. De
varkensboeren kenden de curieuze jongen op de duur zo goed dat hij op een goede donderdag een viggen
(big) cadeau kreeg. Hij was zo fier toen hij er mee thuis kwam en ook zijn moeder was er gelukkig mee,
want hij heeft nadien nooit nog straf gekregen.

Vooral met Raverschootkermis was er veel ambiance in de drie cafés op Raverschoot. Over de brug hield Jules
Schoonackers het Stadhuis van Raverschoot open, bekend voor zijn mooie bolbanen. In ’t Schippershuis, café
en winkel, uitgebaat door bakker August Houwenhuyse en zijn ndrie dochters Clara, Aline en Germaine. Daar
werd gedanst op de muziek van een fonograaf en was het altijd vollen bak. In de herberg bij Kamielken stond
een orgel te spelen en was er altijd plezier. Tot in de vroege uurtjes speelde accordeonist Henrietjen Aers ten
dans en na afloop werd er rondgegaan voor de speelman.

Bij Schoonackers was er prijsbolling en bij Houwenhuyse boogschieting. Karel mocht pijlen rapen en kreeg daar
wat speelgeld voor. Toen renners zoals Rik Van Steenbergen, de witte Meersschaut, Fiele De Vlaeminck of
André Van Heule in de omtrek koersten, kwamen ze altijd een goeie dag zeggen op Raverschoot.

SUBSIDIES VOOR RESTAURATIE STADHUIS

Woensdag 10 november om 9.30 uur kwam minister Diependaele naar Eeklo om de toekenning van de premie
restauratie stadhuis in de bloemetjes te zetten. De restauratiepremie zal een belangrijke boost zijn om de
renovatie en restauratie van het stadhuis grondig aan te pakken.

Zowel het exterieur als het interieur van het stadhuis worden gerestaureerd. Aan de buitenkant worden de daken
gerestaureerd net als de bekroning van het belfort. Ook de gevels worden nagekeken en hersteld waar nodig.
In het stadhuis worden de ruimtes heringericht zodat deze flexibel en multifunctioneel gebruikt kunnen worden.
Het stadhuis bewaart haar functie als huis voor de burger, maar bijkomend worden verschillende lokalen ter
beschikking gesteld aan verenigingen, waaronder vergaderzalen en tentoonstellingsruimtes. Om warmteverliezen
te beperken worden voor de ramen voorzetbeglazing geplaatst.
Door het plaatsen van een lift zal het gebouw integraal toegankelijk zijn voor iedereen.

Voor deze restauratiewerken voorziet de Vlaamse overheid een restauratiepremie van 1.110.975,98 euro.
Met de toekenning van deze subsidie wenst het stadsbestuur zo snel mogelijk aan het werk te gaan met
de renovatie. In eerste instantie zullen de plannen die dateren van 2013, aangepast worden
naar de moderne noden en vragen naar duurzaamheid.

De premie van Vlaanderen biedt een bijzondere stimulans om het eeuwenoude stadhuis en het Belfort, dat
erkend is als Unesco-erfgoed, een nieuwe invulling te geven. Daarbij wil de stad het gebouw een betere
toegankelijkheid en het gebruikscomfort ervan aanzienlijk verhogen.

Het stadhuis van Eeklo staat al meer dan zeven eeuwen op dezelfde plaats. Zoals het monument er nu uitziet is het
resultaat van minstens vijf grote verbouwingen. Het oudste overblijvende deel is de 15de-eeuwse kelder. In 1943
werd het stadhuis beschermd als monument. In 1999 werd het samen met 23 belforten in Vlaanderen en 6 in
Wallonië ingeschreven op de lijst van het Werelderfgoed van UNESCO.

Samen met de renovatie van de Markt wordt het stadhuis, in de schaduw van de monumentale
 Neogotische Vincentiuskerk, de visitekaart van onze stad.

http://www.eeklo.be/stadhuis

STADSARCHIEF ANNO 2050

Sinds de oprichting van het archiefteam bijna 25 jaar geleden zijn ruim 200 banden en bandjes in de Eeklose
Bibliotheek verschenen: klappers, syntheses, tekstuitgaven, atlassen e.d., vanzelfsprekend allemaal ook digitaal
beschikbaar.   De laatste jaren groeit ook het aantal documenten op de website 'Zoeken in het Rijksarchief' snel aan.
De technische evolutie verloopt zo snel, dat volledig digitaal toegankelijke archieven geen utopie meer zijn.

Positief natuurlijk, alle documenten van achter jouw bureau raadpleegbaar.
De vraag is wel hoe een archief zich aan die ontwikkeling zal moeten aanpassen.

Een eerste duidelijke verandering is dat het aantal archiefbezoekers daalt. Studenten werken tegenwoordig vooral
op hun pc, en de genealogen die zich beperken tot namen en data vinden hun gading ruimschoots op het Internet.

Voor ons Stadsarchief met zijn vrijwilligersteam stelt dit geen problemen, maar in de grotere centra met een ruim
personeelsbestand zal de verleiding groot zijn om daarin (verder) te snoeien.
En ook de openingstijden komen natuurlijk in het vizier.

De "gevorderde" bezoekers hoeven zich nog niet onmiddellijk zorgen te maken. Massa's andere documenten hebben
in de digitale wereld nog geen aandacht gekregen: wettelijke passeringen, landboeken, ommestellinglijsten,
quoteboeken, ..., en voor de raadpleging daarvan is archiefpersoneel nog altijd onmisbaar.

Deels ook door de verzuringsproblemen en de papierslijtage zal dit personeel zich wel moeten toespitsen op het
digitaliseren van zoveel mogelijk documenten. Die komen dan slechts bij uitzondering op het Internet, maar staan
via computers in de leeszaal ter beschikking. Het verzorgen van de authentieke stukken wordt dan de taak van
een klein groepje zeer gespecialiseerde technische medewerkers.

In een klein archief als het onze is gespecialiseerde zorg voor de oude stukken niet haalbaar. Onze oudste zijn
weliswaar bijna 500 jaar oud, maar alleen voor de lokale geschiedenis van belang. Restauraties van duizenden euro's
zijn dan ook moeilijk te verdedigen, al begint voor de boeken met waterschade stilaan de alarmbel te rinkelen.

(Stadsarchivaris Freddy Pille)