Albert Colpaert

De meeste Eekloonaars zullen Albert Colpaert kennen als fietsenmaker. Jarenlang runde hij zijn fietswinkel langsheen de Tieltsesteenweg en vele gewezen klanten zullen met heimwee terug denken aan de tijd dat je steeds met je fietsproblemen kon aankloppen bij Albert. Sommigen zullen zich waarschijnlijk ook nog herinneren dat hij wekelijks aan huis kwam om de ‘gaspullen’ te vervangen.

Weinigen weten echter dat Albert ook een zeer gewaardeerd wielrenner is geweest. Maar zoals bij velen van zijn tijdsgenoten heeft de tweede wereldoorlog serieus roet in het eten gegooid bij de uitbouw van zijn sportieve loopbaan. Nochtans was Albert een beloftevol jeugdrenner. Ooit klopte hij een zekere Albert Ramon in de spurt voor de officieuze titel van kampioen van België te Sint-Andries. In 1935 debuteerde hij bij de beginnelingen en met succes : liefst dertien bloemtuilen bracht hij mee naar de ouderlijke woonst in Balgerhoeke. Ook het jaar nadien bleef hij een veelwinnaar. Zijn vlijmscherpe sprint was een geducht wapen waarmee hij vaak zijn tegenstrevers het nakijken gaf.

Ook bij de liefhebbers kon hij meer dan zijn mannetje staan. Niet alleen op de weg maar ook op de piste was Albert een graag geziene sportman. Hij reed van dan af vaak op de piste van Maldegem en daar vormde hij koppel met Philibert ‘Fiele’ De Vlaeminck, jawel de vader van Erik en Roger. Meer dan eens reden ze samen de ereronde.

Dé kroon op zijn liefhebberscarrière heeft hij maar nipt gemist. Met veel zelfvertrouwen vertrok Albert Colpaert naar het kampioenschap van België maar doordat hij de aankomststrook onvoldoende kende werd hij verrassend in de sprint geklopt door een zekere Irené De Keyser uit Drongen. Indien Albert iets fanatieker met zijn trainingen bezig was geweest zou zijn erelijst er zeker indrukwekkender hebben uitgezien, maar in feite teerde hij een beetje té veel op zijn natuurlijke klasse.

Om aan de verplichte deportatie naar Duitsland te ontsnappen nam de lepe Albert Colpaert in 1944 een vergunning als beroepsrenner. Maar zoals reeds eerder aangehaald was het niet mogelijk om tijdens de donkere oorlogsperiode serieus het vak van wielrenner te beoefenen. Zijn bijna dagelijkse trainingsritten gebruikte hij dan ook wel eens om wat noodzakelijke levensmiddelen de grens over te brengen. Nood breekt immers alle wetten !!!

Na zijn wielerloopbaan bouwde hij samen met zijn echtgenote een bloeiende fietsenzaak uit in Eeklo. Vele jonge rennertjes kwamen graag bij hem langs om wat goede raad. Zo ook de piepjonge broers De Vlaeminck die graag naar de levenswijsheden van Albert kwamen luisteren. Het was trouwens door toedoen van de zoon van Albert Colpaert dat Roger De Vlaeminck stopte met voetballen en de koersmicrobe te pakken kreeg.

Ook vandaag woont Albert nog in de Tieltsesteenweg en vertelt hij er wat graag en vol vuur over de wielerexploten uit zijn ‘goede oude tijd’.

(Mark Van Hamme)

IK WELK JAAR WAS ALBERT COLPAERT

KAMPIOEN VAN BELGIE.

deboeverpatrick007@gmail.com

09-12-2017, 11:19 geschreven door DE BOEVER PATRICK