Een geschenk van het geheim opgedragen aan iemand heel speciaal. Het geheim naar jou ...
Vandaag is het begin van mijn nieuw leven . Ik herbegin ... Alle goeie dingen komen naar me toe ... . Ik ben dankbaar dat ik leef
Ik zie schoonheid rondom mij Ik leef met passie en een doel Ik neem tijdom te lachen en tespelen ... elke dag . Ik ben wakker, vol energie en oooh zo levendig
Ik focus me op alle goeie dingen in het leven en zeg dank je wel voor deze. Ik ben in vrede en één met alles... Ik voel de Liefde, de vreugde , de overvloed ...
Ik ben vrij om mezelf te zijn Ik ben magnifiek in een menselijke vorm Ik ben de perfectie van het leven... ! Ik ben dankbaar mezelf te mogen zijn...
Door de levenskracht worden wij geboren, door levenskracht worden wij gedreven in liefde naar anderen toe,
Levenskracht is energie die stroomt door de verschillende lagen van ons bestaan. Dit kan in ons lichaam, ons bewustzijn of in de natuur zijn.
Naarmate we onze levensweg bewandelen, worden we geconfronteerd met situaties die nieuw zijn in ons bestaan. De ene situatie is al wat bedreigender dan de andere. Toch zul je bij elke stap die je zet nieuwe inzichten verwerven. Inzichten die jouw levensstijl wellicht veranderen en misschien haaks staan tegenover jouw huidige denkwijze, of misschien helemaal niet.
Weet dat je de som bent van alle opgedane ervaringen en dat de levenssituatie van elke leeftijd nieuwe kansen en mogelijkheden biedt.
De eerste stap is (h)erkennen dat je niet alles onder controle kunt hebben en dat je enkele onvolkomenheden kunt wegwerken. Het is aan jou om te leren onderscheiden waar je je aandacht aan wil schenken en waaraan niet. Je krijgt hiervoor een heel arsenaal van mensen ter beschikking zoals familie, vrienden, kennissen, collega's, toevallige voorbijgangers, enz. Uiteraard behoor je zelf ook tot dat arsenaal voor deze situaties waar jij aan anderen iets kunt leren.
Het begrip 'Levenskracht'is tamelijk omvangrijk .
Enkele aanbevelingen:
Accepteer jezelf en de anderen als individueel mens op zoek naar zijn/haar eigen weg.
Durf jezelf te zijn. Zet jouw masker af en spreek jouw waarheid.
Wanneer je in stilte of in openheid zit, ben je de stille waarnemer van dat wat zich aandient, zonder dat je daar een medespeler in bent.
Denk je. Hoop je. Verwacht je.....
Wanneer je goed oplet merk je flarden denken op, die je bij het proces van het 'zitten' begeleiden.
Dat kunnen gedachten zijn die ervaren verschijnselen benoemen.
Dat kunnen afleidende gedachten zijn: ik moet A nog bellen of staat de verwarming nog aan
Dat kunnen irritaties zijn vanuit het lichaam: Au! mijn benen, enz.
Je bemerkt dan voor de zoveelste keer dat gedachten de stilte binnenkomen en weer verdwijnen. Laat ze maar gaan. Zolang jij maar Hier en Nu aanwezig bent (wat je altijd al moeiteloos bent), als waarnemer van verschijnselen die komen en gaan.
Niets staat vast. Alles stroomt en is in beweging. Ook je huis is geen vast gegeven. Al gaat alles wat trager de verf bladert af, de voegen verbrokkelen, allemaal scheikundige processen en vanuit de natuurkunde weten wij dat zelfs stabiel lijkende massa's als bv ijzer of marmer één en al bewegende moleculen en atomen zijn. Trouwens, ijzer roest en marmer slijt ook.
Maar goed, over gedachten nu. De meest gevaarlijk categorie gedachten zijn die gedachten die namens Jou aantreden.
Ja, het gaat goed zo, ik heb het door (wie of wat benoemen die gedachten als mijn ik?)
Nog even zitten en dan kan het niet anders of de realisatie zal een feit zijn
Ik ben dus het zien, niet het denken (en dat zegt het denken!!!)
Bij al dit soort redeneringen lijkt het of een samenhangend ik het noodzakelijk inzicht heeft en de wil heeft om zichzelf te laten verdwijnen in een absolute stilte. En wie spreekt tot wie? Ik tot mijzelf? En wie is zich dat gewaar? Wanneer jij die gedachten was zou je ze kunnen stoppen of op iets richten, waarvoor je gekozen hebt, maar dat lukt je niet.
Het bewijs is er dus dat die gedachten niets met de kern van mijn wezen te maken hebben, want dat kijkt toe en is zich gewaar van deze voorbijgaande gedachten, welke status die gedachten zichzelf ook lijken aan te meten.
Die innerlijke dialoog vormt een groot gevaar voor ons zolang wij denken dat wij middels die gedachten zelf aan het woord zijn, zelf geldige en betrouwbare conclusies trekken. Dat wij het zelf zijn, die deze conclusies trekt. Maar gedachten hebben geen toegang tot de werkelijkheid, het zijn krantenkoppen, die de werkelijkheid lijken te beschrijven, maar die dat niet kunnen. Immers beschrijf maar eens de essentie van geluid, of een complex beeld, of van complexe beweging, op een zodanige wijze, dat die beschreven werkelijkheid ook daadwerkelijk ervaren kan worden. Dat kan dus niet.
Laat dat denken (of liever de gedachten...) dus maar zijn (hun) gang gaan, merk het op, maar volg niet de inhoud. Het zijn wolken die passeren. Identificeer je er niet mee. Jij bent niet die gedachten. Jij bent de waarnemer ervan.
Jij bent niet die wijze persoon die de gedachten trachten te vormen. Je bent de waarnemer van dat proces. Jij bent niet de wijze, jij bent de waarnemen van gedachten die zichzelf wijsheid toemeten.Je bent zelfs niet die gedachten die concluderen dat gedachten nooit 'jij' kunnen zijn......
Jij handelt niet, je bent aanwezig. Of liever, je bent aanwezigheid.
De naam doet vermoeden dat ze bloeit met Pinksteren, maar meestal is ze dan al uitgebloeid. Dit ranke plantje bloeit in het vroege voorjaar, van april tot juni en is te vinden in vochtige graslanden en langs slootjes. Helaas wordt zij steeds schaarser door de overbemesting van het land.
De pinksterbloem, ook wel de veldkers genoemd, is familie van de waterkers en komt voor in het noorden van het Amerikaanse continent, Groenland, Europa en het noorden van Azië. Het is een kruid wat overblijft door middel van een wortelstok. De plant wordt ongeveer 30 centimeter hoog en heeft witte, lila of paarse bloemetjes in trosvorm. Het blad staat verspreid langs de stengel of in rozetvorm. Ze wordt bevrucht door de bijen en laat haar zaad op de grond vallen. Ze kan ook vermeerderd worden door het scheuren van de wortelstok. Er bestaat ook een gekweekte soort: Floro Pleno.
De Pinksterbloem is een waardeplant voor het Oranjetipje (vlinder) en de favoriete verblijfsplaats van de Schuimcicade, een kevertje dat het schuim veroorzaakt wat vaak op de pinksterbloem te vinden is. De geslachtsnaam Cardamine is waarschijnlijk afgeleid van het Griekse cardia, wat hart betekend. In vroegere tijden werd dit kruid toegepast bij hartkwalen. De toevoeging pratensis betekent in de weide.
De geneeskrachtige eigenschappen van de Pinksterbloem zijn nagenoeg gelijk aan die van de waterkers. Zij bevat een hoog gehalte aan vitaminen ( vit. C ) mineralen en mosterdolie. Hierdoor heeft ze een stimulerende werking op de stofwisseling, werkt ze bloedzuiverend en urinedrijvend. Vooral de maag, darmen, lever en nieren hebben baat bij de Pinksterbloem. Ze kan dan ook worden ingezet bij verminderde eetlust, verstoorde darmflora en reinigingskuren. Het kruid kan het beste vers gebruikt worden. Verzamel in het vroege voorjaar de bladeren en bloemen. Ze is een excellente toevoeging in salades en soepen.
Andere toepassingen: Pinksterbloemsap: Bij stoornissen aan spijsvertering en urinewegen. Pers 50 gram verse gesneden plant uit en drink het sap (eventueel verdund met evenveel water) verspreid over de dag op. Pinksterbloemthee: Bloedzuiverend. Laat 20 gram gesneden bloeiende plant 5 minuten koken in een halve liter water en daarna 10 minuten trekken. Drink elke dag 2-4 kopjes. Pinksterbloemwijn: Versterkend. Laat 50 gram gesneden bloeiende plant 2 weken trekken op 0,7 liter rode wijn. Drink, na filteren elke dag een likeurglaasje.
In vroegere tijden werd dit kruid verkocht op de markt als toekruid of als onderdeel van een salade. De smaak is ongeveer gelijk aan die van de waterkers. Doordat de laatste steeds populairder werd is het gebruik van de pinksterbloem in de vergetelheid geraakt. De plant wordt ook wel koekoeksbloem genoemd, daar zij tegelijkertijd verschijnt met de eerste Koekoek. Magisch gezien is de Pinksterbloem in te zetten bij liefde en vruchtbaarheids rituelen. Ze verdient dan ook een plaatsje in de krans die je maakt voor Beltane. Ze bezit de vrouwelijke polariteit en correspondeert met de Maan, Venus en het element water.
Na onze aardse dood krijgen de meeste zielen, uitgezonderd de (dolende) zielen die nog aardgebonden willen blijven, dezelfde behandeling, namelijk een rustkuur in een liefdevolle verpleegomgeving, om te wennen aan de nieuwe situatie. Pas na onze rustkuur gaan we verder en krijgen we onze levensfilm te zien.
We oordelen onszelf en gaan naar een van de vijf sferen: of de Hel (eigenlijk onderdeel van de Duisternis) of de Duisternis, of Schemerland, of Zomerland, of de Lichtsferen.
(de 7 Hemelse sferen)
De Hel bevindt zich in Saturnus. Zielen die hier geplaatst worden zijn zo achterop geraakt, dat een te vroege terugkeer naar de aarde grote narigheid zou veroorzaken. Ook deze zielen zijn niet verdoemd en kunnen na eeuwen opnieuw reincarneren. Zelfs de wensgedachte - "God verdoem mij" - zal nooit ingelost worden.
In de Duisternis hebben we uitsluitend te maken met zielen van het type "ikke, ikke en de rest kan stikken" en zij hebben dit op aarde tot hun hoogste ideaal verheven. Hun verblijf in deze sfeer duurt niet langer dan hun eigen hardnekkigheid. Ook deze zielen worden regelmatig door lichtwezens bezocht om hun hardnekkigheid te masseren.
In Schemerland zitten lichtere gevallen. Ze hebben wel schade aangericht aan anderen, maar waren vaak onwetend en weinig vergevingsgezind. Zij gebruikten hun vrije wil nauwelijks en leefden volgens de heersende, weinig liefdevolle, regels van de groep, kerkgenootschap, of samenleving waartoe ze behoorden. Veel gedrag vanuit rigide regels en weinig gedrag vanuit hun hart. Zij hebben zich aan hun omgeving aangepast en zijn vergeten zichzelf te zijn. Pas als zij zich dat bewust worden, kunnen ze verder.
In Zomerland komen de zielen die al een end op de goede weg zijn. In Zomerland is het licht en plezierig toeven en kunnen zij tegelijkertijd werken aan hun persoonlijke groei. Zij oefenen met gedachtenkracht om vormen te creëren en zo hun omgeving te verfraaien. Huizen en landschappen in allerlei varianten zijn hier te vinden.
In deze hierboven benoemde sferen staat eigenlijk het bewustworden en persoonlijke groei centraal, door het afleren van allerlei zaken.
Hierna komen we voor de Lichtsferen in aanmerking. In aardse termen gesproken zijn dit de sferen van het aanleren. Geluiden en licht spelen hier 'n grote rol. Gebouwen en landschappen spelen nauwelijks 'n rol in de lichtsferen We kunnen van leerling naar Meesterschap opklimmen. We gaan werken en studies verrichten met als oplopend doel, kennis, inzicht en wijsheid. In de zevende Hemel verblijven de lichtwezens, die zichzelf Meester mogen noemen. Meesters hebben zich diepgaande kennis, inzicht en wijsheid eigen gemaakt op verschillende vakgebieden. Elke Meester heeft verantwoordelijkheden toegewezen gekregen, passend bij zijn of haar vakgebieden. Om enkele bekende Meesters te noemen: Jezus, Maria, Boeddha, Quan Yin, El Morya, Mohammed.
Op dit pad naar het Licht leggen we, steeds weer, het nog zwaarst aanwezige fijnstoffelijk lichaam af. Geest wordt steeds intenser en Persoonlijkheid speelt 'n steeds kleinere rol. En als we de Hoogste Lichtsferen goed doorlopen hebben, dan pas krijgen we de kans om de Goddelijke Sferen binnen te treden. Hierbij leggen we ons laatste en lichtste fijnstoffelijk lichaam af en worden we onstoffelijk en een met God. In deze laatste fase worden we definitief verenigd met onze tweelingziel. Sommige Meesters zien af van deze stap en blijven in de Lichtsferen om de mensheid bij te staan in hun groei naar het Licht.
Veel mensen hebben het gevoel van een gemis aan werkelijkheidswaarde in het leven. Zij voelen soms dat zij niet helemaal in het leven staan, dat er een soort onzichtbare muur tussen henzelf en de werkelijkheid is. Zij voelen dat er meer is, dan alleen het huidige leven in een materiële wereld. Zij missen een zingeving bij het leven. Een leven dat je vaak confronteert met de meest dramatische gebeurtenissen en onrechtvaardigheden.
Er is ons altijd voorgehouden dat het menselijk vernuft steeds toeneemt, en dat wij alles moeten doen om mee te ontwikkelen. In plaats dat het echter de mens beter gaat, gaat het steeds slechter in de wereld. Het lijden lijkt maar niet op te houden. Er moet toch wat anders zijn? Soms hebben mensen het gevoel dat ze in een doos leven, waar binnen het lijden plaats vindt, en zij hebben de stellige overtuiging dat buiten die doos iets heel anders is. Indrukwekkende dromen, de plotselinge doorbraak van het Grotere Leven tijdens een piekervaring en paranormale ervaringen kunnen de heersende overtuigingen omkegelen.
Het kan soms ook een stil gevoel, een vermoeden van de aanwezigheid van iets anders zijn, dat mensen bewust maakt van het feit, dat er wellicht nog iets anders is en dat hen aanzet tot een zoektocht naar dat andere. De één duikt in Heilige Boeken, de tweede zoekt een kerk, de derde beoefent meditatie, de vierde vertrekt naar Heilige Plaatsen en weer anderen zoeken een Guru of Meester.
In principe is al dit zoeken zinloos , want al het zoeken brengt je verder van de bron, waarin de Waarheid zich werkelijk verschuilt. De Waarheid ligt nl. niet in woorden (en dus kennis) besloten, en is ook niet te vinden bij andere mensen. De Waarheid is maar op één plaats te vinden: in jouw eigen geest. Je bent zelf een aspect, een uiting van de Waarheid, je bent de waarheid zelf, alleen realiseert jouw dagelijkse bewustzijn zich dat niet. Het aannemen van deze woorden, het verstandelijk aanvaarden ervan, brengt jou echter nog niet in dat Totaal Andere. Werkelijk diep doorleefd inzicht is noodzakelijk wil -vanuit zichzelf- dat Andere zich ontplooien. Niet alleen geloof of jarenlange inspanning, maar ook of vooral Inzicht is nodig om de transformatie uiteindelijk moeiteloos tot stand te laten brengen
Herinneringen zitten in je hele lichaam. En over alles wat je in je hele leven meegemaakt hebt vanaf de conceptie. Het is in feite je geheugen.
Wat je je echt herinnert, wat je dus terug kunt halen is je bewustzijn. Wat je je niet meent te herinneren zit in je onderbewustzijn. Maar aangezien alles in je lichaam opgeslagen zit, moet je theoretisch ook alles weer boven kunnen halen. Je onderbewustzijn zit in je lichaam.
Mensen halen graag herinneringen op, met oude schoolvrienden of familieleden. Er komen foto's bij. Foto's zijn vastgelegde herinneringen. Dat voel je goed als je ernaar kijkt. Vandaar dat vakantiefoto's, huwelijksreportages, feestfoto's van anderen mensen niet interesseren: dat zijn de herinneringen van anderen en die zeggen jou niets, omdat ze niet in je lijf gebakken zitten. Dus voel je het niet..
Ik zag in een programma waarin men het kennelijk had gehad over hoe je mooi, leuk, kunstig je eigen herinneringsboeken kon maken, met knip en plakwerk, met foto's en andere afbeeldingen. Het ging waarschijnlijk over prettige herinneringen.
Men maakt gewoonlijk geen plaatjesboek over nare gebeurtenissen. Nare herinneringen houdt men liever niet vast, die haalt men liever niet op. Men is door de ontwikkeling van de psychologie echter gaan inzien dat nare herinneringen juist wel opgehaald moeten worden, dat "oude koeien" wel uit de sloot gehaald moeten worden. Dat ze alsnog verwerkt moeten worden. Meer en meer ziet men in dat, als je die niet verwerkt, je blijft kiezen en beslissen vanuit die nare herinneringen. Daardoor stapelen die verkeerde beslissingen zich in toenemende mate op in je lichaam enz.
Herinneringen ophalen', 'herinneringen koesteren' is dat wel zo goed? Dat koesteren is sowieso slecht voor je: het houdt je gevangen aan dingen die allang voorbij zijn en misschien krijg je de fouten ervan en de gevolgen niet door te zien. Je zet ze nog vaster in je lijf dan je ze eerst had. Het versterkt die gevoelens in plaats van ze te verminderen, zoals zou gebeuren als je ervan leerde.
Het herinneringen ophalen is dan alleen goed als je er wat uit leren kunt en of afleven. En al die foto's, waar zijn ze goed voor?
Maar ook fijne dingen kunnen je dwars zitten: herinneringen aan je jeugd, school, vriendschappen, verkeringstijd, verliefdheden enz. Want alles wat je verder overkomt en wat niet lijkt op deze prettige, 'ideale' toestanden, maakt je danig het leven zuur. Je kunt het immers niet laten om te blijven vergelijken.
Zowel de onprettige als de fijne dingen zijn geweest, dingen die niet meer te veranderen vallen of terug te pakken. Heb toch eens wat hartelijkheid voor jezelf, als een ander dat dan niet heeft, heb het dan zelf. Probeer jezelf en anderen eens met nieuwe ogen te bekijken: zonder verwachtingen. Probeer oud zeer zo ook eens te bezien. En hou vooral je eigen mogelijkheden in de gaten en accepteer je onmogelijkheden. Probeer dat in elk geval.
Maar hoe gek het ook mag klinken, er zijn weinig of geen therapeuten die mensen helpen hun prettige herinneringen te verwerken! Prettige herinneringen bepalen net zo goed elke dag je keuzes en beslissingen! Die horen ook verwerkt te worden!
Attitudinal Healing wil zeggen het helen van je innerlijke houding of instelling. Het is gebaseerd op de overtuiging dat je altijd kunt kiezen voor innerlijke vrede in plaats van innerlijke strijd, voor liefde in plaats van angst. In het proces van heelwording gaat het om het loslaten van een op pijn en angst gebaseerde houding, zoals haat, wrok, schuldgevoel, het niet kunnen vergeven van jezelf en anderen. Als angst verdwijnt komt liefde vrij.
Attitudinal Healing is een methode die door de psychiater Jerry Jampolsky ontwikkeld is. Hij heeft hierover diverse boeken geschreven, zoals: Liefde is angst laten varen; Bevrijd je van schuld en angsten, verander je denken, verander je leven
De principes van Attitudinal Healing
De kern van ons wezen is liefde.
Gezondheid is innerlijke vrede. Genezen is angst laten varen. Geven en ontvangen zijn in wezen één.
We kunnen het verleden en de toekomst loslaten. Nu is de enige tijd die er is en elk moment is bestemd om te geven.
Wij kunnen leren van onszelf en anderen te houden door te vergeven in plaats van te veroordelen. We kunnen liefde zien in plaats van fouten.
We kunnen er bewust voor kiezen van binnen vredig te zijn, wat er ook maar buiten ons gebeurt. We zijn leerlingen en leraren voor elkaar.
We kunnen ons concentreren op het leven als geheel in plaats van op fragmenten.
Omdat liefde eeuwig is, hoeft de dood niet als iets beangstigends te worden gezien. Wij kunnen onszelf en anderen altijd zien als mensen die óf liefde verspreiden, óf een beroep doen op liefde.
De richtlijnen van Attitudinal Healing
Ons doel is aan onszelf te werken, elkaar wederzijds steun te geven en te oefenen in onbevooroordeeld luisteren en delen. We erkennen dat het proces dat ieder doormaakt belangrijk is en niet ons oordeel hierover.
Geaccepteerd worden in de fase waarin we zijn, maakt het makkelijker anderen te accepteren in plaats van te veroordelen. We delen wat voor ons en wat voor anderen werkt, in plaats van advies te geven. We laten anderen hun eigen antwoorden vinden.
Door onze eigen gevoelens te tonen, ontdekken we gemeenschappelijke ervaringen die ons met elkaar verbinden. We respecteren elkaar als unieke mensen. We erkennen dat ieder zichzelf beter kent dan wie dan ook.
Als we luisteren naar onze innerlijke stem, vinden we ons beste antwoord. We zijn hier om elkaars innerlijke leiding te steunen en elkaar te helpen concentreren op wat werkelijk voor ieder van ons telt. We zijn niet hier om te preken of elkaar te confronteren.
De rollen van leerling en leraar zijn onderling verwisselbaar. Ongeacht leeftijd of ervaring gaan ze van de een op de ander over. We oefenen in het samenzijn met anderen, om te leren alleen het licht in hen zien en niet hun schaduwzijde.
Alle informatie die in de groep wordt uitgewisseld is vertrouwelijk. We willen in gedachten houden dat we altijd een keuze hebben tussen vrede en innerlijke strijd, tussen liefde en angst.
De granaatappel behoort tot één van de oudste fruitsoorten die de mens kent met een uitgebreide culturele geschiedenis, komt voor in vele mythen en legendes en is altijd inspiratiebron geweest voor kunstenaars zoals dichters en schilders. Oorspronkelijk uit Aziatisch gebied werd de granaatappel rond 100 V.C. geïntroduceerd in China. Van daar uit verspreidde de vrucht over de wereld en wordt nu vooral geteeld in het middellandse zeegebied, California en Japan. De granaatappel gedijt in drogere streken en is altijd groen. De kleine boom wordt niet hoger dan 3 meter en heeft een lichtbruine, ietwat ruwe bast en dikke glanzende ovale bladeren. Als oude bladeren afvallen, komen nieuwe uit de knop. Tijdens de bloei produceert deze grote alleenstaande bloemen in een rode kleur. De vrucht heeft afmetingen als die van een grapefruit. De schil is taai met kleuren variërend van geel tot oranje en rood. Het vruchtvlees bestaat uit kleine cellen met een rode geleiachtige substantie rond een eetbaar zaadje. Ze hebben een heerlijke zoetzure smaak. De cellen zijn in groepen gescheiden door een vlies.
De granaatappel dankt haar naam aan het feit dat als rijpe vruchten op de grond vallen ze als een granaat uiteenspatten en honderden zaadjes zich verspreiden. Het ''granatum'' komt van het Latijnse woord voor korrel, ''granum''. De edelsteen granaat is waarschijnlijk naar de granaatappel genoemd, niet alleen vanwege de kleur, maar ook vanwege de vorm van de cellen, die wel wat op edelsteentjes lijken. De Spaanse stad en provincie Grenada zijn naar de granaatappel vernoemd, in het wapen van de Spaanse staat komt de granaatappel voor.
De granaatappel heeft door de eeuwen heen symbool gestaan voor overvloed, vruchtbaarheid, dood en wedergeboorte. De rode kleur van het sap werd geassocieerd met bloed en daardoor ook met de menstruatie.
De meest bekende mythe is die van Demeter en Persephone: Persephone (godin van de vruchtbaarheid) was de dochter van Demeter (godin van de landbouw) en Zeus. Op een nacht maakte zij een wandeling en plukte een Narcis. Pluto werd verliefd op haar en ontvoerde haar naar de onderwereld. Demeter was erg verdrietig, want zonder Persephone kon er niets groeien op aarde. Persephone op haar beurt weigerde voedsel tot haar vrijlating. Zeus haalde Pluto over om zijn dochter vrij te laten want zonder voedsel zouden zij en de aarde sterven. Maar de tuinman van de onderwereld had gezien hoe Persephone 3 pitjes van een granaatappel had gegeten om haar ergste dorst te lessen. Als compromis moest zij van elk jaar 3 maanden naar Pluto terug keren. Demeter zou het weer op aarde daar op aanpassen. De 3 maanden symboliseren de winter. En elke keer als Persephone weer terugkeert naar de aarde begint de lente.
De christenen kerstenden de mythe door de granaatappel te associëren met dood en wederopstanding. Op vele afbeeldingen van Maria met het kindje Jezus is ook een granaatappel afgebeeld. Het verhaal gaat dat de appel die Eva at waardoor ze het paradijs moest verlaten een granaatappel was. In bijna alle grote religies wordt de vrucht gebruikt als een symbool. Voor de Joden staat de granaatappel voor vruchtbaarheid. Zoals de eerste regel in de Thora vermeld: Be fruitfull and multiply De Arabische cultuur beschouwde de vrucht als sensueel. De vorm en de smaak waren een inspiratiebron voor de beschrijving van een vrouw in gedichten. Ganesha, de Indiase god met het olifantenhoofd heeft vaak een granaatappel in een van zijn handen en symboliseert daar rijkdom.
De Chinezen uit de oudheid geloofden dat het sap van de vrucht een zielenconcentraat bevatte waardoor ze onsterfelijk zouden kunnen worden. De Babyloniers dachten er onzichtbaar van te worden tijdens de strijd. De profeet Mohammed predikte dat het zaad van de granaatappel je verloste van jaloersheid en haat. Berberse vrouwen gooiden een rijpe vrucht in een getrokken cirkel. Het aantal cellen dat buiten de cirkel viel stond voor het aantal kinderen dat ze zouden baren. In de hekserij past de granaatappel bij Samhain.( halloween )
Van de medicinale werking van de granaatappel is hier weinig bekend. Toch heeft ze een paar interessante toepassingen. Onderzoekers hebben ontdekt dat granaatappels driemaal zoveel antioxiderende activiteit hebben als andere bioflavonoïden, zoals die in rode wijn en groene thee. De belangrijkste actieve componenten van de granaatappel zijn de polyfenolen en ellaginezuur. Deze stoffen komen in zeer hoge concentraties voor en zijn uitermate effectief in het opruimen van vrije radicalen, vooral de vrije radicalen die door tabaksrook worden geactiveerd.
Het drinken van het sap stopt het hoesten en verlicht koorts. Een granaatappel eten na een maaltijd voorkomt dat de maag van streek raakt. Het regelmatig eten van de vrucht doet hartkloppingen verminderen. Poeder gemaakt van de schil verlicht diarree. Een aftreksel van de bast verwijdert parasieten zoals wormen. De vrucht werd ook wel toegepast bij problemen met de menstruatie en vruchtbaarheid. De Egyptenaren vonden naar wat men aanneemt het eerste anticonceptivum ter wereld uit. Het gaat om een kegeltje gemaakt van granaatappelzaden en was. Waarschijnlijk voorkwam het de eisprong doordat granaatappels een natuurlijk oestrogeen bevatten.
Het fruit is hier bij ons het gehele jaar verkrijgbaar met een hoogseizoen van oktober tot januari. De granaatappel wordt altijd rijp geoogst en een glad exemplaar is weken goed te houden op een koele plaats. Naar mate ze ouder worden verdroogd de schil en wordt hard. De beste soort granaatappel is de Imlisi.
Wanneer de granaatappel vers is moet je enige handigheid verwerven om de cellen uit de schil te krijgen. De makkelijkste manier is om de boven en onderkant af te snijden en de schil te kerven zoals je dat met een sinasappel doet. Buig de schil boven een ruime kom. Verwijder de cellen met de hand. Er wordt wel gezegd dat het nog eenvoudiger is om de cellen onderwater te verwijderen. De vliesjes blijven drijven en de cellen zakken naar de bodem. Granaatappel is heerlijk in (fruit)salade en bij gevogelte. Ze is het hoofdbestanddeel van de grenadinelimonade.
Verse granaatappellimonade: 2 grote granaatappels 3 dl ijskoud water 1 theelepel rozewater suiker naar smaak sap van œ citroen
Wip de pitten uit de granaatappe ls. Wrijf ze met de andere ingrediënten door een zeef.
Grenadine siroop: Pel de granaatappels en vul aan met water tot ze er net onder staan. Kook 5 minuten. Zeef en gooi de pitten weg. Meet de hoeveelheid vloeistof en vul aan met de zelfde hoeveelheid suiker. Laar het geheel 15 minuten zachtjes sudderen. Schenk in een schone fles. Gekoeld bewaard blijft het maanden goed.
De Selaginella pilifera, ook wel de roos van Jericho genoemd, is een primitieve plant die al 400 honderd miljoen jaar op aarde leeft. De plant produceert geen bloemen of vruchten maar heeft een levenscyclus zoals die van de varens.
Haar uiterlijk heeft ook wat weg van de varen, alleen betreft het hier een woestijnplant en is voornamelijk te vinden in landen zoals Syrië, Egypte, Mexico en de staat Texas in het zuiden van de V.S. De naam geeft al aan dat het hier een plant betreft die telkens weer kan regenereren. Om te kunnen overleven in een omgeving waar water schaars is heeft de plant een opportunistische levenswijze. Daar de plant geen water vast kan houden zoals cacti, droogt ze bij gebrek aan water uit, wordt bruin en rollen de bladeren (wat eigenlijk geen bladeren zijn maar uitstulpingen van de takjes) zich op als een bal. De plant lijkt dood maar is slechts slapende. In deze toestand kan zij jaren overleven. De wortels trekken zich terug uit de grond zodat ze met de wind meegevoerd kan worden. Eenmaal beland op een plek waar vocht beschikbaar is zal de plant zich opnieuw settelen, weer groen worden en haar sporen verspreiden om voor een nieuwe generatie te zorgen.
Dat zon plant tot de verbeelding spreekt is duidelijk. Het wonder dat een ogenschijnlijke dode, opgedroogde bal takjes weer kan opleven geeft direct associaties met wederopstanding, regeneratie of reïncarnatie. Ook het vertrouwen van het plantje dat de wind haar zal brengen waar weer nieuw leven mogelijk is. In verschillende culturen is de plant dan ook symbool voor het eeuwige leven en vertrouwen in de natuur en het geloof.
De plant heeft haar naam de roos van Jericho te danken aan het verhaal van Jozef en Maria die vluchtte met het kindje Jezus voor koning Herodes. De koning had namelijk vernomen dat er een nieuwe koning was geboren. Uit angst om zijn positie te verliezen liet hij alle eerstgeborene zonen vermoorden. Tijdens hun vlucht over de vlakte van Jericho stapte Maria van haar ezel om te rusten. Met elke voetstap die zij maakte ontsprong er de roos om het kind wat zij op haar arm droeg te begroeten. De rozen floreerden tot het moment dat Jezus stierf aan het kruis maar kwamen weer tot leven op het moment van zijn wederopstanding. In de middeleeuwen werd de plant door pelgrims in Europa geïntroduceerd. De plant maakte veel indruk en het duurde niet lang voordat de legende haar ronde deed. Zij werd een symbool van voorspoed en geluk en prijkte op menig familiewapen of werd als talisman doorgegeven aan de volgende generatie.
In Mexico wordt zij gewaardeerd om haar diuretische eigenschappen. Daarnaast heeft zij een plek in voodoo rituelen om geld, geluk of liefde te genereren. Als talisman is ze in staat om negatieve energie te absorberen. Die eigenschap zien we ook terug bij de Bedoeïenen. Daar wordt zij ingezet om de bevalling te verlichten. Zij drinken daartoe het water waarin de plant wordt gekweekt. Bovendien zouden zij aan de snelheid waarmee de plant zich opent kunnen aflezen hoe lang de bevalling zou gaan duren. Woestijnsjamanen leggen de droge plant op een aangedaan deel van een zieke en besprenkelen het met water. Terwijl de plant zich opent prevelen zij magische spreuken. Doordat de wortels onder invloed van het water weer contact zoeken met de aarde absorberen zij pijn en ongemak. Na de behandeling wordt de plant weer terug gegeven aan moeder natuur zodat de plant gereinigd kan worden door de wind.
De plant is thuis gemakkelijk te onderhouden. Een droge bol zal in een ondiepe schaal met vers water binnen enkele uren ontluiken. Het water dient dagelijks ververst te worden. Het is belangrijk dat de plant na elke periode van bloei (ongeveer een week) weer de kans krijgt om helemaal in te drogen. Het water waarin de plant heeft gestaan kun je inzetten bij rituele reiniging van huis, lichaam of gebruiksvoorwerpen. De groene plant helpt de lucht schoon en fris te houden en in droge vorm weert het insecten.
Openheid is een kernbegrip in Zen. Het is een vertaling van het Sanskriet sunyata, (dat vaak ook als leegte vertaald wordt). Douwe Tiemersma legt openheid als volgt uit:
Openheid is accepteren van wat zich in het leven aandient, zonder afweer en zonder geweld; ze is open-zijn in liefde en compassie, zonder eigenbelang en zonder onderscheid; ze is onbegrensde eenheid, waarin vormen niet beperkend zijn.
Openheid is een weten dat Dit het is, een helder zijn, een bewustzijn zonder grenzen; ze is de eigen ongescheiden sfeer van inzicht in de ongescheidenheid, een duidelijk ervaren dat er geen tweeheid is van jezelf en het andere, van jezelf en de ander.
De weg naar de Openheid is direct, omdat de Openheid je oorspronkelijke en meest eigen zijnswijze is; het gaat om bewustwording van je eigen aard en die ontstaat zomaar zonder middelen; de Openheid manifesteert zich vanzelf als je je ideeën over jezelf en je identificaties loslaat, als je je laat ontspannen en helder laat worden; radicaal zelfonderzoek, eventueel met yoga en meditatie, kan hierbij een goede voorbereiding zijn.
We zijn in ons leven afwisselend leerling en leraar. We leren van de mensen in ons leven en zij leren van ons. Van anderen leren we wat 'ongezond' gedrag is en maken de keuze om het anders te doen. En we leren wat 'gezond' gedrag is en putten daar inspiratie uit. Zelf handelen we ook afwisselend gezond en ongezond. Zo zijn zij een voorbeeld voor ons en wij voor hen.
Maar dat kan alleen maar als we bereid zijn verder te kijken dan het masker dat de ander draagt. En als we ons eigen masker leren herkennen. Dan zijn wij afwisselend leerling en leraar.
Voorbeeld
Een vrouw die vroeger dacht dat zij en haar dochter niet op elkaar leken. De dochter is heel emotioneel en kan nogal direct reageren. De moeder herkende zichzelf daar niet in. Ze hadden vaak een verschil van mening. De dochter schreeuwde dan (om aandacht natuurlijk) en moeder kroop in haar schulp.
Toen de dochter ouder werd en zelf kinderen kreeg, begon dat te veranderen. In haar leven gebeurden veel dingen die de moeder ook had meegemaakt. En moeder zag dat zij daar vaak op dezelfde manier mee omging. de moeder begon te beseffen dat ze net zo emotioneel is als haar dochter. Maar de moeder had geleerd haar emoties te verbergen achter het masker van onaangedaanheid. Ze reageerde niet primair maar verwerkte alles in zichzelf. Van haar dochter heeft ze geleerd beter naar haar emoties te luisteren en uit te spreken wat ze voelt.
In deze fase van hun leven, de dochter is nu 35 en de moeder 57, zijn ze vriendinnen. Moeder is er trots op dat haar dochter op haar lijkt en is trots op haar. Ze hebben allebei moeten leren het verleden, waarin ze vanuit hun onzekerheid en angst elkaar verdriet hebben gedaan, los te laten.
We hebben onszelf zo emotioneel afhankelijk van elkaar gemaakt.
De vraag die we ons kunnen stellen is: Wie ben ik eigenlijk, even losgekoppeld van anderen.
Zet de radio eens op en luister eens naar de inhoud van veel liedjes.
De ether wemelt van boodschappen als : ik kan niet leven zonder jou..., ik heb je nodig, want anders..., liefde doet pijn ..., enz...
Elke dag worden mensen door de media gehypnotiseerd met de boodschap dat ze anderen dwingend nodig hebben om zichzelf eerst dan veilig of gelukkig te kunnen voelen.
Ze denken dat ze zonder de anderen geen bestaansreden meer kennen ...
Hoe zit het met ons ?
Als onze partner, vriend of vriendin het plotseling in zijn of haar hoofd haalt om ons de bons te geven, zijn we dan de liefde echt kwijt ?
Komt liefde, aandacht of energie van buitenaf om ons enigszins gelukkig of vervuld te voelen ?
Misschien zijn we pas gelukkig en tevreden als alle mensen uit onze omgeving ons persoonlijk gevoel van onzekerheid wegnemen.
Maar wie zijn wij dan nogzónder de ander, zonder onze reputatie of status, zonder de goedkeuring of erkenning van anderen ?
Hoeveel eigenwaarde rest er ons eigenlijk nog als we een duidelijke nee krijgen van anderen, als er maatschappelijke zekerheden en voorzieningen in ons leven wegvallen ?
Zouden we ons wezenlijkvervuld voelen als we alle schaapjes op het droge hebben, als we huisje, boompje en beestje bezitten en ons hele hebben en houwen verzekerd hebben ?
Er lopen momenteel miljoenen mensen op de wereld rond die het in de ogen van anderen gemaakt hebben, maar zich diep van binnen eenzaam en onvervuld voelen.
Zij dachten dat succes nastreven hen gelukkig zou maken, maar nu weten ze beter.....
Zij dachten dat ze een maatschappelijk ideaalbeeld moesten najagen om zich geslaagd te voelen.
Zij dachten dat ze hun eigen persoonlijke leegte konden opvullen met surrogaat-zekerheden die van buitenaf komen.
Ze meenden dat het zo lang mogelijk bezitten van mensen en dingen hen de hemel zou opleveren...
Velen twijfelen aan de waarde van alles wat ze bereikt hebben.
Zij beseffen langzamerhand dat alle gekunstelde zekerheden van buitenaf nooit de diepere innerlijke onzekerheid hebben kunnen wegnemen.
Heel diep van binnen voelen ze dat ze de echte levenspassie aan zich voorbij hebben laten gaan.
Men zegt soms dat ze in de midlife-crisis zitten
En dan stelt men zich soms de vraag waarom de mens moet lijden in deze wereld...
We dienen in te zien dat de oorzaak van ons lijden vooral gelegen is in onze verslaving aan onze omgevings-energie !
Anders gesteld, de mens lijdt omdat hij in onmin leeft met zichzelf en bijgevolg zijn leegte tracht op te vullen met de energie van de buitenwereld.
De mens lijdt het meest onder zijn eigen gehechtheid en vasthoudendheid...
Afhankelijkheids-relaties, gebaseerd op het mekaar rechthouden en elkaar opvullen, zijn regelrechte doodsteken voor het echte geluks-gevoel.
Als we willen bouwen op de kracht van de ander, gaan we ook telkens de zwakheid van de ander ervaren als een gevaar voor onze veiligheid en geluk, en vice versa...
Valt er één uit zijn rol, dan voelt de ander onmiddellijk zijn eigen ontoereikendheid en gebrek aan zelfvertrouwen.
Hoe meer we met onszelf overhoop liggen en onze eigen talenten de pas afsnijden, des te meer we steunen op onze naasten en hun vrijheid ook aan banden leggen.
Als wij ons vrijer voelen door onze eigenwaarde op te krikken, kunnen we anderen ook vrijer laten en zo verdwijnt geleidelijk alle dwang binnen onze relaties.
Een stabiele relatie is gebouwd op het geven van wederzijdse vrijheid en ruimte om ieders eigen leven te kunnen invullen.
Als ik mn eigenheid ontken, word ik andermans eigendom !
Dan leef ik een tweedehands leven...
Is het nodig de ander recht te houden ?
Dienen we ons eigen leven op te offeren om het leven van iemand anders te laten slagen ?
Lijkt dat niet meer op martelaarschap dan op dienstbaarheid ?
Als we niet meer langer de ander geforceerd willen veranderen, maar kunnen accepteren zoals hij/zij zich op dat moment voelt,zijn we de beste hulpverlener die we maar kunnen zijn !
Begrijp je waarom ?
Omdat de ander dan zichzelf kan zijn bij ons.
Hij hoeft zich niet meer aan te passen aan onze levensnormen zodat zijn energie gericht wordt op spontane, geleidelijke zelfheling én individuele creativiteits-beleving.
De ander krijgt dan ook de ademruimte en de tijd om in eigen tempo hetzij het veranderingsproces aan te vatten, hetzij de eigen creatieve talenten of vaardigheden te ontplooien.
Elke relatie waarin de één de ander wil bezitten, smoort alle spontaniteit en creativiteitsvreugde !
Een relatie dooft langzaam uit als we voor ons eigen goed gevoel gehecht blijven aan de energie van de ander.
Dan is die ander voor onsenkel goed genoeg als we onmiddellijk krijgen wat we willen en kunnen we het anders zijn van hem of haar maar moeilijk aanvaarden.
Het maakt ons niet echt gelukkiger als we binnen een relatie lassos over elkaar uitwerpen om de energie van de ander binnen te halen.
Slechts wat ze ons uit vrije wil geven, is voedend en zegenend.
Om zelf gelukkiger te worden, dienen we onze dwingende emotionele verwachtingen aan de kant te schuiven.
Dat zal ons pas lukken als we de relatie met onszelf aan het herstellen zijn, als we onszelf durven omarmen voor het prachtige wezen dat we zijn.
OprechteVrijheid gaan we pas voelen als we de fundering in onszelf leggen, als we durven bouwen op een kracht die afkomstig is van een nooit opdrogende bron.
We geven onszelf alle dierbare kansen tot vreugdevolle ontplooiing.
We roepen onze eigen vrijheid af en investeren tijd en energie in ons levende, creatieve Ik.
Alles begint bij onze welgemeende intentie.
Het dient een weloverwogen besluit te zijn tot innerlijke verandering, tot zelfverwerkelijking.
Onze beslissing om innerlijk te groeien dient onze drang om te stagneren te overstemmen.
Als we echt bereid zijn om ons bewustzijn te verheffen boven de massa, raken we afgestemd op de koers van onze ziel.
Wie zich durft over te geven aan de bestemming van de ziel, wordt stap voor stap van binnenuit onderwezen en geleid.
Door onszelf in ere te herstellen, worden we een autonoom wezen dat emotioneel stabiel genoeg is om volwassen keuzes te maken.
Dan weten we intuïtief of de ander nog langer past in het draaiboek van ons leven...
Het vergt veel oefening om onze dwingende houding los te laten omdat we zo gewend zijn veel te eisen.
Velen hebben er nauwelijks bij stilgestaan, omdat ze dachten dat ze geen andere keuze hadden.
Ze zijn wellicht bang dat de mensen er niet op in zullen gaan als ze niet eisen.
Ze zetten hun stekels op omdat ze vrezen dat men over ze heen zal lopen.
Ze zijn ervan overtuigd dat ze in hun recht staan, en ze blijven hun been stijf houden, - ook al maken ze zichzelf daardoor erg ongelukkig.
Als we eerlijk durven kijken naar onszelf, ontdekken we wellicht op veel gebieden van ons leven hoezeer onze omgeving moet buigen voor onze dwingende eisen en emotionele verwachtingen.
Hoe snel laten we onze vrede niet verstoren doordat anderen onze acceptatie-grenzen overschrijden?
Hoeveel maal vinden we het niet gerechtvaardigd om gefrustreerd en boos te worden als de dingen niet precies gaan zoals wij het willen ?
Hoeveel innerlijke kracht en gemoedsrust geven we niet uit handen door anderen te laten bepalen hoe wij ons behoren te voelen ... ?
Worden we gelukkiger door meer druk uit te oefenen op onze omgeving ?
Krijgen we daarmee echt wat we het allerliefste willen, of is de macht die we op anderen uitoefenen slechts een wanhopige poging om de onmacht in onszelf te verhullen ?
Manipulatie vindt toch zijn wortels in onmacht,wat eigenlijk neerkomt op een tekort aan vertrouwen in de Levensbron in zichzelf.
Als we werkelijk meer macht willen over ons leven, kunnen we best werken aan ons gevoel van onmacht, aan onze ontkenning van het diepere zelf, want daar zit eigenlijk de angel .
Teveel denken schept afstand tot de werkelijkheid. Met name degenen die gezien hun jeugdervaringen zich beschouwen als onbeminden en afgewezenen, denken op het verkeerde moment. Terwijl ze in hun gevoel moeten opgaan, gaan ze over zichzelf en wat er gebeurt nadenken. Ze scheppen zo een kunstmatig ik-bewustzijn, wat ze weghoudt van het gevoel en van het werkelijke leven. Je hebt zo een geïsoleerd bewustzijn opgebouwd. Je relationele bewustzijn is er niet meer. Er bevindt zich dan altijd een filter tussen je wezen en de werkelijkheid. Wat erger is, jij denkt van jezelf dat jij alles bent wat er is, dus ook dat Wezen bent. De golf denkt dat hij de oceaan is.
Soms wordt je even wakker, bij het zien van iets heel moois of onverwachts, en zie je een moment in dat je normale dagelijkse bewustzijn maar een oppervlakkig stuk van het totale bewustzijn is. Maar al snel daalt de deken, de mist van het denken weer over je heen. Dit filter is onnatuurlijk en moet worden weggenomen.
Hoe ?
Door iets te doen wat we vrijwel altijd vermijden. Het is het tegengestelde van wat we altijd doen, n.l. de kwalen en het ongerief verwerpen en aanpakken. Dat is niet de weg. Wat moeten we dan? Eerst accepteren wat gebeurt en al jaren gebeurd is. Laat de spijt en het zelfverwijt varen....Het is in orde. Je bent wat je bent en niets anders. Er IS niets anders. Er is alleen maar jij, zoals je nu bent. Elk beeld, elke verwachting heb je je of zelf aangepraat, of je hebt aanvaard wat andere mensen van je vonden. Wie zegt dat al deze eigenschappen wensbaar of haalbaar zijn, gezien vanuit de totaliteit van jouw leven?
Je voelt je miskend, maar je hebt die gemiste erkenning of liefde niet nodig. Dat is een misvatting. Dat is allemaal oud, verleden tijd. Er zijn er die nog af te rekenen hebben met ouders, die al jaren geleden overleden zijn. Wie houdt wie gevangen? Laat alles nog eens je gedachten passeren. Wij leven alleen in het Hier en Nu. Gisteren bestaat al niet meer, morgen bestaat nog niet. Je lichaam en de gehele natuur verkeert voortdurend in het Hier en Nu. Alleen je denken haat of koestert gisteren en vreest of hoopt op morgen en houdt je zo buiten de ervaring van het werkelijke leven.
Het kleine zelf, het ik, blijkt uit alle verhalen uit alle eeuwen van alle mystici een illusie. Het heeft geen werkelijke blijvende waarde. Laat het Ik vallen. Dat is kunstmatig dus niet belangrijk. Onmogelijk? Je kan via een eenvoudige meditatie naar het denken laten kijken. Je ik blijkt dan voor 100% uit denken te bestaan. Dat waar je naar kunt kijken, kan nooit je centrale wezen zijn. Je kan dus leren naar de volledige werking van je 'ik' te kijken. Datgene wat kijkt, wat toeziet, daar draait het om, niet om je 'ik.'
Wanneer je denkt: maar ik wil, ik zou zo graag, ik voel mij gekwetst, ik wil dat niet, ik heb geen zin om.. enz., dan houdt het Ik je weer de verkeerde spiegel voor.
Er telt maar één ding. Het bewustzijn van het hier en nu. Daar waar je nu bent. Dat wat je nu voelt, hoort, ruikt.
Dat is het startpunt voor een nieuw leven, want daarin ligt het werkelijke leven besloten, niet in jouw wensen of angsten. Zoek de kracht in jezelf, daar waar die nu is. Door het leren voelen.
Denk niet dat het allemaal niet zoveel uitmaakt: wanneer je rustig in het HIER en NU in je gevoel zit en je laat je gedachten onbewust wegdrijven, DAN BEN JE AL WEER UIT JE GEVOEL. Zo snel gaat dat. Je moet klaar- en helder wakker zijn. Richt je op het heden. Hoop niet op iets in de toekomst, heb geen spijt over het verleden. Beiden bestaan niet meer of nog niet. Wat alleen telt is het heden, nu op de plaats waar je nu bent. Je bent immers hier en nergens anders.
Er zit echt niets anders op dan hier en nu te starten, vanuit jezelf, zoals je nu bent. Laat alle gedachten over het 'worden' vallen. Je bent er al! Wie bepaalt waarom en hoe je moet veranderen of groeien? Het gaat erom dat je beseft wie je uiteindelijk -in de grond bent.
De getuige of de waarnemer is een stukje van je geest, die je zo dicht mogelijk bij het centrum van het eigen bewustzijn moet opbouwen. Het moet een uiting, een teken zijn, dat je je telkens bewust ben van datgene wat je doet, denkt, voelt enz .
De waarnemer tracht alles wat je doet en denkt waar te nemen, zonder interpretatie. Je ontwikkelt de waarnemer, door je zo vaak als mogelijk er van gewaar te zijn wat je denkt, ruikt, voelt, ziet. Je ziet je eigen emoties. Niet: "Goh, ik ben boos", maar: " er is boosheid in mij." Je schept zo afstand, waardoor je geen slachtoffer meer bent van die emotie, maar de waarnemer. Hiermee ontneem je het denken al een stuk van zijn macht.
Je merkt dat het denken je weg probeert te houden van een objectieve beoordeling van wat er gebeurt. Je wilt je aanpassen aan de anderen, dezelfde kleren dragen Waarom eigenlijk? Je bent boos over de rommel in de kamer van je kinderen, terwijl het in je eigen kamer een nog grotere puinhoop is. Door de getuige neem je afstand en zie je dat je aan het projecteren bent. Je bent boos op je kind om te vergeten dat je zelf aan het falen bent.
Je merkt zo aan de hand van vele van deze ervaringen, dat je denken jou een totaal vals wereldbeeld voortovert. Je loopt maar te oordelen, jaloers te wezen, angstig te zijn louter op basis van voorgeprogrammeerde gedachten, die veelal zo in elkaar steken, dat JIJ de goedheid zelve bent en de rest van de wereld niet deugt. Je ziet je eigen schaduw niet meer, waardoor deze vanuit jouw onbewuste negatief inwerkt op je gedrag. Je gaat onbewust lelijk lopen kijken, veroordeelt mensen, je verspreekt je of je hebt een kikker in je keel, allemaal gedragingen, die andere mensen ervaren en van jou vervreemden.
Je hebt kennelijk een automaat ontwikkeld, die niet altijd even gunstig voor jou werkt. Dat je de baas er niet over bent is al verschrikkelijk, maar dat hij nog beroerd voor je uitwerkt is niet meer te accepteren.
Daar moet dus wat aan gebeuren. Het ontwikkelen van de getuige is de eerste stap.
Pas daarbij op dat de getuige niet opnieuw door het ego in de maling wordt genomen. De getuige mag niet in het hoofd blijven steken, doch moet vanuit het navel- of bekkengebied opereren en op den duur, zal de ruimte die je bent, het overnemen..
Waar veel mensen uiteindelijk naar streven is Verlichting. Verlichting wordt ook wel ontwaken genoemd. Ontwaken waarvan? Slapen wij dan en merken wij dat niet? De mystici beamen dat. Wij leven ons leven in een duale wereld. Zowel de materie als ons denken ontstaan door de tegenstelling tussen de oerkrachten yin en yang, ofwel tussen positief en negatief, ofwel mannelijk en vrouwelijk.
Tussen de uitersten van de tegenstellingen loopt een kracht, een energie, die alles zichtbaar of ervaarbaar maakt. Wij zijn ons bewust van de wereld door de waargenomen verschillen. Wanneer de tegenstellingen wegvallen kunnen wij niets meer waarnemen. Het werkelijkheidskarakter van ons leven en van onze wereld bestaat dus uit louter waarneming van tegenstellingsparen. Achter deze -door ons als werkelijk ervaren wereld ligt de grondoorzaak van dit alles. In dit gebied ligt ons werkelijke bestaan verankerd, zo vertellen ons al eeuwenlang de mystici, die in dit gebied hebben mogen schouwen.
Het kan wellicht als volgt worden uitgelegd. Wanneer wij (intensief) dromen, ervaren wij, wat wij meemaken, als werkelijk.
Wij genieten van de landschappen, of vluchten angstig weg voor de monsters, die ons achterna zitten. Totdat wij wakker worden, blij als wij zijn dat de monsters alleen droommonsters waren, of bitter teleurgesteld, dat het Nirwana, dat wij mee maakten, een droom was. Wat is echt? Ons dagelijks ervaren leven of dat andere? Mystici en o.a. de Zenmeesters vertellen ons n.l., dat ons dagelijkse leven ook een droom is. Alleen ontwaken wij als gemiddeld onwetend mens niet daaruit, zodat wij dat niet merken. Wij slapen dus! Pas wanneer wij uit die slaap ontwaken, weten we dat ons dagelijks leven maar een tijdelijke projectie, een tijdelijke toestand is. Wij ervaren bij het ontwaken rechtstreeks de Werkelijkheid of Waarheid. Dit is dan Verlichting.
Een andere manier om dit uit te leggen is het volgende. Wij zijn ons bewust van het leven en van de wereld. Dat noemen we bewustzijn. Dan horen we dat er een hele andere toestand mogelijk is. Dat is een verstandelijk proces. Ook wanneer wij het concept van de Getuige en van de Geest beginnen te begrijpen is dat nog steeds een verstandelijk -cognitief- begrijpen. Wanneer wij echter rechtstreeks volledig bewustzijn verkrijgen van dit bewustzijn, ofwel dit achterliggend bewustzijn ervaren, dan zijn wij verlicht.
Wanneer wij ons dit bewustzijn realiseren, wie zijn wij dan? Wat neemt ons bewustzijn waar? Niemand kan het ons in klare taal vertellen. Het 'ik' dat wij waren is dan totaal opgelost. Het Totaal Andere kan alleen door het individu, het niet-deelbare, ervaren worden. Wij moeten ons 'ik' dus laten vallen, teneinde dat andere te kunnen ervaren. Dat is de hele crux bij het zoeken naar verlichting. Hoe komen wij -die onszelf zo belangrijk vinden- tot dit laatste offer, noodzakelijk voor het ontwaken?
Allereerst dienen we te beseffen dat ons geloof in problemen en onvolmaakte, beperkende omstandigheden aanvankelijk allerlei problemen en moeilijkheden creëerden.
Verdere concentratie op problemen versterkt ze alleen maar.
Eigenlijk zeggen problemen NIETS over ons !
Ze zijn niet het resultaat van het onwaardig zijn, het slecht zijn of een grillig lot.
Problemen zijn geen straf voor een zondig leven of voor fouten uit vorige zielelevens.
Ze zijn slechts het boemerang-effect van een probleemgerichte focus, d.w.z. van de manier waarop we (per vergissing) onze energie hebben laten stromen in de richting van hulpeloosheid en frustratie !
Een probleem is slechts een bundeling van gedachten rond een bepaald gebrek of tekort in je leven.
Het heeft te maken met het op een negatieve manier aandacht geven aan de afwezigheid van wat we willen, of het nu liefde, veiligheid, rechtvaardigheid, of geld of wat dan ook ..
Wat denk je dat er gebeurt als onze energie gericht is op wat er niet is of op wat we niet kunnen zien ?
Juist : het blijft onzichtbaar !
Is het niet krankzinnig om stil te staan bij een gebrek en dan te geloven dat de vervulling in zicht is ?
Zijn we in staat om een gebrek aan geld op tafel te leggen ?
Kunnen we een tekort aan liefde geven aan onze medemens ?
Kunnen we een gebrek aan het heerlijkste voedsel proeven in onze mond ?
Waarom zouden we er ons dan op richten als het ons geen vervulling brengt !
Wat doen we nu met problemen ?
Het heeft weinig zin om wild om ons heen te slaan en een paniekactie te ondernemen, noch om in uiterste wanhoop smeekbeden op te zeggen om de Goden terug gunstig te stemmen.
We mogen alles uitproberen om ons uit de problemen te vechten, maar uiteindelijk komen we erachter dat er maar één manier is om er moeiteloos mee om te gaan :
We hoeven een probleem niet te veranderen.
We hoeven er niets aan te DOEN, tenzij het te waarderen voor de uitdaging en de keuze-vrijheid die het ons biedt.
We hoeven het niet te bevechten of te voorkómen, noch te repareren of te corrigeren.
We dienen er slechts afstand van te nemen en onze energie de andere kant op te leiden !
Precies door onze focus ervan weg te houden en ons te richten op het opgetogen gevoel van de verlossing, de vervulling, de bevrijding, het licht op het einde van de tunnel, vibreren we letterlijk weg uit onze moeilijkheden.
Het gebeurt door de aanwezigheid te voelen van wat we graag willen.
Hogere frequenties (geluksvibraties) resoneren immers nooit met de lagere vibraties van ellende en pijn.
In plaats van ons zorgen te maken over het leven, laten we nu het Leven voor óns zorgen, zoals het eigenlijk bedoeld is.
Als we deze houding kiezen, tillen we onszelf boven de problemen uit.
De nachtmerrie is voorbij
We dienen dus in ons bewustzijn een innerlijke switch te maken om boven de problemen uit te groeien.
Als we piekeren, investeren we slechts energie in wat we niet willen zien gebeuren.
We zijn dan zo gefocust op het ongewenste dat we het energetisch uitnodigen ons leven nog verder te blijven verzuren.
Onrust, spanningen, ongeduld, twijfel en boosheid, eisen, trekken en duwen : het komt allemaal voort uit de overtuiging dat ons iets kan overkomen wat we niet willen !
Hoe meer we in paniek raken, tegen de situatie vechten en strijd leveren om eruit te komen, des te meer macht geven we aan problemen, zodat het van kwaad naar erger gaat.
Anderzijds, hoe rustiger en meer ontspannen we zijn, des te meer we vertrouwen op de goede afloop.
Laten we ons het volgende goed herinneren :
Onze huidige omstandigheden noch de mensen die erbij betrokken zijn, hebben géén macht over ons !
Ze reageren slechts op onze focus, onze uitstraling.
Ze spiegelen slechts wat wij verkiezen te zijn.
Een probleem, het ongewenste kan slechts blijven bestaan zolang we het als een realiteit beschouwen waartegen we ons dienen te verzetten.
Zolang we negatieve energie blijven investeren in het probleem, verankert het zich nog meer in onze ervaringswereld.
Emotie is puur, sentimentaliteit is een trucje. Je hebt een truc geleerd. Een vrouw weet dat als ze gaat huilen, dat ze dan wint. Soms wil het huilen maar niet komen, want huilen kan niet altijd zo makkelijk gemanipuleerd worden. Maar ze probeert het, ze maakt een theater, ze stelt zich aan. Die tranen zijn vals. Zelfs al rollen ze uit je ogen, ze zijn vals - want ze komen niet, ze worden eruit geperst.
Sentimentaliteit is een geacteerde emotie, gemanipuleerd, achterbaks. Rationaliteit is één ding; een rationalisatie is een manipulatie van de ratio net zoals sentimentaliteit een manipulatie is van de emotie.
Als je rationeel bent, werkelijk rationeel, zul je een wetenschapper worden.
Als je werkelijk emotioneel bent, zul je dichter worden.
Beide zijn prachtige kwaliteiten maar toch, een dialoog is onmogelijk - het zal makkelijker zijn...
Tussen rationalisatie en sentimentaliteit is een dialoog heel moeilijk, maar tussen rede en emotie is het makkelijker; toch zullen er moeilijkheden blijven, maar er zal een medegevoel zijn, de inspanning elkaar te willen begrijpen. Veel mensen denken dat sentimentaliteit hetzelfde is als spiritualiteit. Emoties zijn net zo cerebraal als gedachten. En wat jij je hart noemt is net zoveel in je hoofd als je denken. Het kost geen enkele moeite emotioneel te worden.
Je kunt huilen en wenen en de tranen rollen over je gezicht, tranen als parelen zo groot - maar daar is niets spiritueels aan. Tranen zijn zo fysiek als wat ook. Ogen zijn deel van het lichaam, en emoties zijn een verstoring van de fysieke energie.
Je huilt en weent - natuurlijk zul je je opgelucht voelen, je voelt je ontspannen nadat je eens lekker gehuild hebt. Je voelt je opgelucht. Overal ter wereld weten vrouwen dat. Ze weten het heel goed, dat het helpt. Ze huilen en jammeren en dan voelen ze zich opgelucht. Het is een ontlading, maar er is niets spiritueels aan.
Maar mensen halen dingen door elkaar - dingen die niets met spiritualiteit te maken hebben, blijven zij als iets spiritueels zien.
Men heeft het denken geleerd zich uit te drukken, maar het hart is overgeslagen. Maar hoeft men het eens te zijn met Kahlil Gibran waar hij voortdurend de nadruk legt op het hart.
Het hart is halfweg, het is niet het einddoel. Het einddoel is je eigen zijn, daar houdt de weg op, omdat je nergens anders meer heen hoeft.
Onze intuïtie spoort ons aan om voor onszelf op te komen, om onze eigen, unieke richting aan het leven te geven.
Ze moedigt ons aan om uit onze kleinheid te stappen, het juk van de beperking los te laten en onze emotionele zelfstandigheid op te eisen.
Doen we dit niet op het moment dat het nodig is en slaan we de ingevingen van onze innerlijke leraar in de wind, dan gaan we al vlug ergernissen en frustraties opstapelen.
Van binnen wordt er dan een spanningsveld opgebouwd dat gewoon wacht op een uitlaatklep om te kunnen ontsnappen.
Hoe langer we wachten met het volgen van ons hart, des te meer we onszelf onderdrukken en boosheid bezit van ons wezen kan nemen.
We maken van onszelf dan een kruidvat dat op springen staat.
Woede, razernij maar ook een plots lichamelijk ongemak kan zulk een uitlaatklep zijn van onderdrukte emoties die gedurende lange tijd geen stem gekregen hebben.
Laten we duidelijkheid scheppen aan anderen, zodat zij weten waar ze aan toe zijn.
Het is een signaal dat er met ons rekening mag gehouden worden.
In plaats van onze gevoelens op te kroppen, komen we ermee naar buiten.
En al vinden we dan misschien geen directe aansluiting bij de persoon tegenover ons, er is altijd iemand waar we ons hart kunnen luchten.
We kunnen ons daarop afstemmen en ons van binnenuit laten leiden.
Er zal iemand op ons pad komen die niet enkel kan luisteren maar in wie we ook onze eigen antwoorden kunnen ontdekken.
Dat kan een vriend, vriendin of hulpverlener zijn, maar evengoed een onbekende ziel op een bank in het park die aanvoelt wat wij nodig hebben...
Alles wat we eronder houden en wat het daglicht niet mag zien, blijft in het duister gevangen zitten en maakt ons psychisch alleen maar labieler.
Wat we binnenskamers houden, hoopt zich op en gaat onderhuids vaak schade aanrichten...
Het is verleidelijk om er niet mee voor de dag te komen omdat we ons dan misschien kwetsbaar en naakt voelen.
Zouden we niet kwetsbaarder zijn als we alles blijven verhullen en de goede schijn blijven ophouden ... ?
Laten we het stilzwijgen doorbreken voordat ze de kans krijgt ons te breken
Onze veiligheid in het leven is precies gelegen in het loslaten van de angst onszelf te zijn.
Laten we die angst confronteren, erover communiceren met anderen en contact maken met de pijn die we van binnen voelen.
Waarom zouden we ons niet blootgeven bij personen die ons accepteren ... zoals wij ons nu voelen.
Er zijn zoveel medemensen bereid om ons te helpen klaarheid in ons leven te brengen.
Ze fungeren graag als een klankbord voor onze diepste zieleroerselen.
Durven praten over zwakheden is geen teken van zwakte maar van kracht en realiteitszin.
Door onze onmacht eerst te erkennen als een tijdelijke werkelijkheid waarin we nu verkeren, kunnen we ze in een later stadium ontgroeien.
Zo laten we druk van de ketel en tegelijkertijd maakt het onseerlijk en mooi als we ons niet meer achter een trotse of stoere vermomming verstoppen.
Alles wat stroomt, lucht op !
Laten we onze ingeslikte tranen eruit gooien, genieten van het loslaten van oude emoties waardoor we weer ruimte scheppen voor een spontane lach en een nieuwe zienswijze.
Dan komt er echte Communicatie op gang waarin spontaan oplossingen en inzichten naar boven komen, tenminste ... als we ook bereid zijn om zelfverantwoordelijkheid te nemen voor alles wat er in ons leeft.
Wat is dat, zelfverantwoordelijkheid ?
Men zou het kunnen omschrijven als de plicht die we hebben om onze eigen beste hulpverlener te willen zijn, de bereidheid om onze gekoesterde slachtofferpositie te verlaten en de ingeslapen scheppingskracht wakker te maken.
We nemen verantwoordelijkheid voor ons leven als we beginnen te beseffen hoeveel het allemaal uitmaakt wat wij denken en voelen en als we ons recht claimen op veel meer levenskwaliteit !
Het is heus niet egoïstisch als we méér van het leven willen.
Het hoort gewoon bij het proces van het houden van onszelf...
Dromen zijn geen bedrog zoals men wel eens wil beweren... Het zijn gewoonweg boodschappen uit het onderbewuste.
Dromen is een natuurlijke gebeurtenis, die een mens nodig heeft om een gezond, evenwichtig en gelukkig leven te kunnen leiden. De droom is het tweede leven dat wij leiden en heeft ook een belangrijke functie in het streven naar een evenwicht van de totale persoonlijkheid.
Kunnen wij leven zonder dromen?
Dromen zijn nodig om onze dagelijkse teruggedrongen problemen op te lossen. Sommige beweren nooit te dromen. Niets is minder waar, want -en dit is bewezen door ervaren droomonderzoekers- elk individu droomt iedere nacht zo'n 20 tal minuten minstens.
Waarvoor dienen dromen?
Door onze dromen kunnen we onszelf beter leren kennen, omdat er doeltreffend boodschappen over de zielsinhoud vanuit het onderbewuste worden doorgegeven. Dus, over alles wat de geest bezighoud... Over het algemeen zijn dromen levensles sen en beschouwingen die ons van dienst kunnen zijn bij het bereiken van het innerlijk evenwicht en welzijn
Even een korte uiteenzetting over het droomgebeuren: 's Morgens bij het ontwaken, bij het krieken van een onbezonnen dag, willen we het liefst alles op zijn beloop laten door ons positief op te stellen. Maar, omdat we niet alles kunnen incasseren en verwerken sturen wij onze problemen naar ons onderbewuste. Daar liggen ze veilig opgeborgen om 's nachts terug voor onze geest te verschijnen. Zo kunnen onze dagdagelijkse problemen, door eenvoudige droomanalyse worden toegelicht om alzo nadien te worden opgelost! Van zulks gebeuren wordt men wijzer... en zeker en vast gelukkiger...! Want onze grootste problemen zijn immers onwetendheid...?
