Ik heb een nacht achter de rug, zoals ik er velen achter de rug heb.
Een nacht waar niets speciaal gebeurde.
Geen dromen en geen nachtmerries.
Slapen en af en toe wakker worden.
Tussen de slaap door, af en toe eens luisteren of het nog aan het regenen is.
En ja hoor, ook deze nacht vergezelde de regen ons.
Deze morgen lag alles er dus nat bij, en het geeft een grijs en triest gevoel.
Temeer ik nog altijd met een snotvalling zit van in Oostende waar ik niet van afgeraak.
Hoewel, ik denk eerder dat het een allergie is, want een snotvalling die zolang duurt dat is wel een beetje teveel van het goede.
Toen ik deze morgen in de huiskamer kwam, voelde de plaats koel aan.
Ja, we zijn einde mei, en straks kunnen we onze verwarming terug aanzetten.
Het is dan steeds de vraag wat een mens gaat doen met zo een weer hé.
De beesten hebben ondertussen al eten gehad, allé wat er nog rest van de dieren hé, want ik ontbreek er een paar.
Mijn kat is van verleden woensdag niet meer naar huis geweest, en het is de eerste keer dat ze zolang weg blijft.
In feite zou ik ze als vermist moeten opgeven, maar dat zal hier op den boerenbuiten een lachertje worden.
Aan de vijver, zijn ze verleden zaterdag de filter komen leegpompen, en al de vissen die in de filter zaten, zijn natuurlijk ook ribbedebie.
Dat is in feite het leven hé, enerzijds sterven of verdwijnen, en anderzijds dan weer nieuwe geboortes.
Van geboorten gesproken, ik weet niet of mijn kanaries een bolleke viagra ingeslikt hebben, maar dat is hier t één en t ander zenne.
Elke nest is bewoond, en momenteel zit ik al met zes jongen.
Maar er zitten er nog vijf te broeden, en als ze elk twee eitjes broeden zijn het er terug tien bij hé.
Naast de garage zit een mees te broeden, en deze vliegt nu op en af om eten te brengen.
Men hoort gesis en gepiep, en volgens mij zullen ze weldra het nest verlaten.
Mijn kiekens de die zijn al wreed aan het scharrelen voor ik ze eten breng.
Verleden week hebben we vier hanen moeten slachten, en deze wonen nu in mijne diepvriezer tot ze verhuizen naar één van mijn kookpotten.
Maar deze week of volgende week komen er nieuwe kiekens aan.
Ja, het leven is komen en gaan, en dat zal bij de dieren ook wel zo zijn zekerst.
Ondertussen is het hier terug beginnen druppelen, en stel ik mij nog steeds de vraag wat ik ga doen.
Naast de pc liggen de notities over personen en themas die nog moeten beschreven worden, en deze zouden eens moeten opgeruimd worden.
Precies alsof het uren werk is, en ik heb in feite de papiertjes maar samen te rapen.
Ja, ik laat ze soms liggen omdat het wreed intelligent aantoont, en meestal leg ik er nog een bril bij ook, en dat legt dan nog eens de nadruk op de intelligentie.
Maar ten huize chauffeurke komt er zeer weinig volk, en niemand die mijn intelligentie ziet liggen.
In feite zit ik hier maar te schrijven om de tijd door te brengen.
Ik had ondertussen al heel wat zaken kunnen doen, maar mijn schrijfverslaving gebied mij een aantal inktdruppels te verwerken tot woorden voor ik de dag begin.
Wie weet begin ik hem wel, en blijf ik misschien een ganse dag voor de pc zitten.
Nee nee, ik moet mezelf wat meer discipline opleggen!
Straks trek ik mijn regenjas aan, en rij even naar de markt in Geraardsbergen.
Misschien bel ik wel even naar ons Yitse, om te zien of ze geen half kieken of ne gedroogde haring nodig heeft.
Misschien kan ik ne koffie gaan drinken bij Olaf.
Ja, Olaf is een persoon die een klein winkeltje openhoud tegen de markt.
Niets speciaal, als een mens er niet bij stilstaat.
Maar als je de mens wat meer gaat ontleden, dan is hij zeer speciaal.
Hij heeft zo iets van ..
Ja, hoe moet ge dat nu beschrijven.
Hij heeft eerst en vooral een opvallende baard, en dat geeft hem zo een karaktertrek uit het verleden.
Uit de tijd waar mannen nog baarden hadden.
Maar Olaf is ook bezig met wat cultuur aangaat, en zo is hij één van de bezielers van het broederschap van manneke pis.
Het kleine winkeltje heeft iets antiek, maar ook romantisch.
De beschermde mattentaarten liggen smakelijk voor de vitrine, en het boerenbrood ligt klaar om gesneden te worden.
En op de toog staan er postkaarten van Geraardsbergen.
Van het winkeltje, is het maar een stap om naar de erfzonde te stappen.
Nee nee, de erfzonde is geen biechtstoel!
Het is een klein etablissement, waar men iets kan drinken.
In feite kan men van bij Olaf via een deur rechtstreeks de erfzonde binnen stappen.
Een familiebedrijf, want het is zijn zoon die de zaak runt.
Ja, daar ga ik straks eens binnen, al was het maar om mij even te laten zien, want volgende zondag gaat hij mij opnemen in het broederschap van manneke pis.
Amai, dat is nog zo iets!
Chauffeurke die opgenomen wordt in de orde van de wildplasser.
Naar het schijnt slaan ze dan met een zwaard op uwe schouder, en moet ge plechtig beloven dat ge de wet van manneke pis en zult naleven.
t Is in elk geval beter dan veertien dagen model te moeten staan hé.
In feite wordt men een beetje ambassadeur van Geraardsbergen, en moet men manneke pis promoten.
Ja, daarvoor komen ze aan mijn deur bellen!
Hadden ze mij nu nog gevraagd om in de jury te zitten van miss mattentaart of van miss Geraardsbergen, maar nee, broeder van manneke pis.
Ja, als ge geen broers of zusters hebt, dan schuiven ze nogal wat in uw schoenen zenne.
Maar allé, ge hoort mij niet klagen, want het is een manier om naar buiten te komen en om met mensen in contact te komen hé.
Van contact gesproken, ondertussen is mijne pa hier ook aangekomen, en is hij het eurosongfestival aan het nabootsen.
Ja, hij is daar in de garage aan het kloppen en aan het boren dat er de stukken afvliegen.
En af en toe hoort ge hem eens zingen zoals die Finnen, als hij op zijne vinger klopt.
Ja, ten huize chauffeurke is er wel altijd iets te beleven.
Maar ik ga mij eens klaarmaken zie, en eens kijken of er niet ergens anders iets te beleven is.
Rap naar de markt, en daar zien we wel. groetjes chauffeurke
Ja dat is geen lachen als ge zo geboren wordt met twee linkse handen aan uw lijf, en ik weet er van mee te klappen. Ik had bij mijn geboorte niet alleen twee linkse handen, maar ook nog eens twee linkse voeten! Mijn ouders dachten in het begin dat er maar ene kant geboren was, en dat den andere nog in de maak was. En ik moet zeggen, twee linkse handen voor ne rechtshandige dat is niet gemakkelijk zenne! En in mijn geval, ga maar eens naar ne schoenwinkel om twee linkse schoenen te vinden. Na wat oefenen met uw twee linkse handen kunt ge daar wel weg mee hoor, maar het blijft trainen hé. Als ik ne nagel moest in de muur slaan, begon dat te gaan, op voorwaarde dat er iemand anders dienen nagel vasthield. Ja ik ging niet voor de 50ste keer op mijne eigen vinger kloppen hé. En met mijn twee linkse voeten was da ook niet alles. Als ik zo ging wandelen was ik den enigste die altijd in een ronde liep. Ik peis zelfs dat het voor mij is dat ze de ronde punten hebben uitgevonden. En twee linkse handen aan uw lijf hebben, dat is een dure zaak. Toen ik in het begin toen ik getrouwd was den afwas moest doen, moesten we na elke afwas een nieuw servies kopen. T'was maar vanaf den dag dat ze in de winkel van Blokker niet meer konden volgen met hun talloren (borden) dat ik mocht stoppen met afwassen. En toen ik in het begin mijn rijbewijs had, reed ik met mijn twee linkse handen en voeten gelijk in Engeland! 't Zijn da jaar redelijk veel accidenten gebeurd rond mij. Maar allee nu dat ze mij geopereerd hebben gaat het veel beter. Ik ga nu door het leven met twee rechtse handen en voeten, en da is al veel beter hoor. Als ze nu nog iets aan mijn verstand zouden kunnen doen,ben ik gans in orde Groetjes chauffeurke. ps Ik hoop dat ik hier niet te links geschreven heb
Awel ik ben er expres vroeger voor opgestaan, want als ge op de langste dag langer in uw bedde blijft liggen, hebt ge daar niet veel aan hé.
Hoewel ik tijdens het jaar van die korte dagen heb, die zeer lang kunnen duren.
Maar in feite is ne mens niet veel met een langere dag hé.
Toen ik deze morgen om 5u29 opstond om naar de zonsopgang te kijken, was ze waarschijnlijk vergeten dat het de langste dag is.
En naar het schijnt zou ze deze avond om 22u00 terug ondergaan.
Amai, ik denk dat ze hier in Deftinge al ondergegaan is, want t ziet hier serieus grijs.
De langste dag heeft niet veel voordelen hoor, juist dat ne mens misschien vroeger opstaat en hem dus meer verveelt.
Allé, ik stond daar om 5u29 voor mijne lavabo, en het was te vroeg om mijn ontbijt te nemen, want in de erfzonde doen ze geen minuut vroeger open omdat het de langste dag is zenne.
Wat wel open was, is de gazettenwinkel.
Dus ben ik als eerste werk op mijne langste dag achter een gazet gereden.
Normaal gezien doe ik dat als ik ga ontbijten, dus moest ik twee keer naar Geraardsbergen, en wil dat zeggen dat ge op de langste dag ook meer kilometers rijd, terwijl ne mens niet verder gaat.
Terug thuis, las ik de berichten in de krant om te zien of er niks speciaal instond.
Op blz 3 stond inderdaad aangekondigd dat het vandaag de langste dag is.
Triestig voor de mensen die maar om 11u de krant in de bus krijgen, want voor die mannen is de helft bijna voorbij.
Voor de rest waren het de gewone artikels van elke dag.
Een oorlog hier en daar, en een paar ongelukken.
De politiek die naar de verkiezingen leeft, en de beloften naar boven haalt.
En wat zie ik op bladzijde 5!
Toeristische wegwijzers naar Manneken-Pis gesaboteerd
Ja, er heeft er daar in Brussel ene al die wegwijzers naar het Manneken-Pis in de verkeerde richting gedraaid.
Amai mijnen buik daar moet ik nu eens mee lachen zie.
Ik ben nog maar een paar weken opgenomen in het broederschap van het Manneken-Pis van Geraardsbergen, en ze hebben ginder in Brussel al de wijzers naar Geraardsbergen gedraaid hahahahahaha.
Euh ..jamaar ..ik hoor u al denken!
Ik zit daar voor nik tussen zenne.
Ja, ze moeten die pijlen maar vast zetten hé!
Och ..zo erg zal dat ook niet zijn hé, want die japanners liepen elkaar daar toch maar builen op hun lijf in dat klein straatje.
En daarbij, wie bewegwijzert er nu naar een Manneken-Pis, waarvan de oudste 45km verder staat.
Misschien hebben die wegwijzers wel wroeging gekregen, en zijn ze met de wind gaan draaien.
Allé, ik heb er toch goed mee gelachen, en nu iedereen weet dat ze los staan, zal ik er af en toe ook eens nen draai aan geven.
Euh .ik bedoel nen draai geven aan euh .mijn woorden hé.
Allé, ondertussen is de langste dag al wat ingekort met schrijven en lezen, en zal ik voor zonsondergang in mijne nest liggen, want morgen is het werkdag hé.
Ja ik ben zo gene specialist in op zoek gaan naar relaties. Ik heb dus maar ne keer een paar boeken gekocht om te zien hoe ge een vrouw kunt verleiden. Dat is potverdekke nog niet simpel zenne. Ik lees hier dat ge moet zelfzeker overkomen. Lap, dat is al mijn grootste probleem. De laatste tijd ben ik zeker van niks. En de kledij en het uitzicht doet er ook veel aan. Ik heb mij nu sportief gekleed en half geschoren, want daar zijn de vrouwen naar schijnt zot van. Nu lees ik hier dat ze met da scheren ne stoppelbaard bedoelen ppffffffff. Ja ik had mij juist half geschoren, nu sta ik hier met nen halve moustache en één kaak da geschoren is. Allé ik ben da ne keer gaan uitproberen in het zwembad van de gavers. Ik daar met een zwarte zwembroek aan het paraderen rond het water. Mijn schouders achteruit en mijnen buik zoveel ik kon ingetrokken, want da stond ook in dienen boek. Jawadde da is niet gemakkelijk zo te lopen als ge dat niet gewend zijt zenne. Na een half uur rond da zwembad te hebben gelopen had ik al veel beziens, vooral van den badmeester. Ineens komt er daar zo een schoon madammeke uit het water gekropen met nen bikini waar ze waarschijnlijk te weinig stof voor hadden om alles te kunnen stoppen. Ik zo ne keer een oogske naar haar getrokken en mijne schoonste lach boven gehaald. Met al mijn zelfzekerheid liep ik zo naast haar, en neep ik ne keer in haar billen. Ja, zo stond da in dienen boek hé. Jawadde,azo ne patat dat ik daar op mijn oor kreeg. Van de slag verloor ik mijn evenwicht en viel daar in het water. Van het verschieten slikte ik de helft van da zwembad binnen en was ik bijna verdronken. Ik ben wakker geworden door nen bouche a bouche van Marcel den badmeester. ppffffffffffffff,ik moet zeggen dat ik niet echt zeker ben dat ik deze relatie in stand wil houden hoor. Groetjes chauffeurke
Ik weet dat valentijn al achter de rug is, maar die dag was er een ander thema voorzien. Dus vandaag ben ik curieus te lezen hoe de mailers hun Valentijnsdag hebben doorgebracht. Ondertussen probeer ik nog ne keer iets uit mijnen duim te zuigen.
Ik wist niet wat doen met valentijn! Ik zat voor mijne pc, en dacht in mijn eigen moest ik nu eens een zoekertje plaatsen om een afspraak te maken. Allee, ik mijn zoekertje geplaatst in de rubriek vrijgezel zoekt schoon mamaselleke met schoon carrosserie voor afspraak.
Naam:Chauffeurke Leeftijd:had ik geschreven ja ik leef graag in de tijd en had van mijn 44j er 35 van gemaakt Haarkleur:Zwart met grijze mechen Ogen:1bruin, en 1 blauw van te vallen met mijne velo Grootte:1m90 ja ik had er direct 20 cm bijgedaan, want ik ging toch hoge schoenen aan doen. Gewicht:80kg spieren
Nog geen 5 minuten later krijg ik ne mail binnen dat er iemand wou afspreken. Ik zat al te denken dat het Valentijnsdag was, en dat ge daar toch niet met lege handen kon aankomen hé. Dus ik rap naar de winkel! En ik had geluk dat het valentijn was, want de winkels hingen vol met liefdeshartjes en anderen brol. De verkoopster vroeg mij of ze mij kon helpen. Ja, ik zoek iets om af te geven voor mijn lief dat ik nog nooit gezien heb. Ha dan moet ge goede indruk maken, en op gene frank zien. Allee, na een half uurke kom ik daar buiten met ne pluchen beer, een pluchen hart, een muziekdoos, een doos koeken met de koninklijke familie op en een roze strik. Een roos hemd met hartjes op, een paar witte sloffen met hartjes en nen boké (boeket) van 50 rozen. Ik direct met mijn gerief naar huis, om dat allemaal in een valies te steken want ge kunt da zomaar niet in uw armen houden hé. Allé op den duur was ik toch klaar geraakt, en was ik met twee valiezen met mijn valentijsgerief naar de afspraak gereden. Ik stond daar 5 minuten, en de mensen keken mij aan met een glimlach. Ja, ik was den enigste die daar stond met twee valiezen en mijn hemd met hartjes en mijn witte sloffen. Na een half uur komt er daar een autoke aangereden met een madam in die in mijn richting kijkt. Ze zet haar voituurke op het voetpad, en stapt met vlugge stap naar mij toe. Ik zeg nog bij mezelf,amai de die moet wreed verliefd zijn. Ze kijkt mij aan, en zegt: Dat zijn zeker uw valiezen van thuis! Ja, zeg ik ge hebt da goed gezien! Ze geeft mij daar een lap op mijn oor met de woorden. 't Is niet omdat uw madam u met uw valiezen aan de deur zwiert dat ge van mij moet profiteren hé. En ze stapt evenvlug terug naar haren auto terwijl ik daar met zeer aan mijn oor sta. Jawadde zijn da lappen zeg! Die dacht omdat ik daar met mijn valiezen stond dat ik thuis buiten lag. Ne mens koopt dan al eens wat gerief om goede indruk te maken. In het vervolg zal het veel minder zijn, en koop ik just de botten. Ik heb geleerd dat liefde niet altijd geven en nemen is, maar gewoon het hart laten spreken zonder materiaal aan toe te voegen. Ik ben dan maar met al mijn gerief naar de weide getrokken waar ik met valentijn mijn verliefd varken had leren kennen. Awel ge kunt niet geloven hoe blij dat beestje was. Als ge nu ergens in een weide een varken ziet lopen, met een pluchen hartje rond hare snuit, en een muziekdoos aan hare staart. Dan weet ge dat dit het lief valentijntje van chauffeurke is. Groetjes chauffeurke
Toen er nog geen televisie was,da was nu ne keer een triestige periode zie. Wat dat ze dan ne mens allemaal wijsmaakten pppfffffffffff. Allé ik heb da zo niet meegemaakt, maar 't is van horen zeggen hé. Ik zal het dan maar schrijven precies of ik er alles van weet.
Toen er nog geen televisie was, hingen er bij ons meer familieportretten aan de muur om naar te kijken! Maar da kunt ge niet wegzappen, en na nen tijd begint da wreed op uw zenuwen te werken als ge uw tante Amandine daar tegen de muur ziet hangen, met een zuur gezicht van ik kleur je dag ppfffff. Zonder televisie werd er bij ons ook veel meer gelezen, vooral mijnen bompa die elke maand de nieuwe uitgave van zijn kasbons voorlas! Af en toe werd er ook ne keer een gezelschapsspel gespeeld! Amai mijne frak! Gezelschapsspel noemen ze dat terwijl het om de vijf minuten ambras was omdat mijne kozze(neef) niet kon winnen. En dan nog gezwegen van die verhalen die ze 's avonds in de kamer kwamen vertellen. Mijne pa kwam dan op mijn bedde zitten terwijl ik al bijna in slaap lag. Hij begon dan steeds hetzelfde verhaal te vertellen. Chauffeurke als ge niet goed leert in school gaat ge aan de vuilkar moeten gaan werken, of in de koolmijnen, of uw gans leven op seniorennet voor ne mailgroep schrijven. En als ge nog ne keer met een nota in uwen agenda gaat thuiskomen, gaat het uwen besten dag niet zijn. Ja mijne pa kon wreed goed vertellen, het leek zo echt dat ik geen oog meer toe deed! Toen er nog geen televisie was, zat mijn bomma altijd te breien in de zetel. En vermits ik op dienen moment als enig kind in huis was, kreeg ik al die schoon kleertjes in echte pure schapenhaar! Ik kon niet genoeg van mijne velo vallen om al die pull-overs te verslijten. Alles werd gemaakt door haar breinaalden! Kousen, pull-overs, mutsen om mee te wandelen, mutsen om mee te spelen, mutsen om mee te slapen. Ze moest haar inhouden, of ze zou mij een paar schoenen gebreid hebben ppffffffffff. Maar na enige tijd had er nen slimme den televisie uitgevonden,en ging mijnen bompa zo ne houten bak kopen waar hij beneden stond te roepen dat mijne pa de antenne meer naar links moest draaien op het dak. Ja rijsel 1 en den Brt lagen links van onze antenne hé. Awel da was nu ne keer ne schonen tijd zie als den tv daar bij ons stond. Iedereen mocht 's avonds kijken ,behalve ik omdat ik nog te klein was. Maar eindelijk was ik van het gezaag vanaf,en van die"e wilde verhalen van mijne pa,want diene kon nogal verhalen uit zijnen duim zuigen zenne. Ja ge kunt ni geloven hoe heerlijk het is om 18u in uw bedde te kruipen in volledige rust,terwijl ze daar beneden het lawaai van dienen houten bak moesten trotseren. Groetjes chauffeurke
Gisteren kreeg ik in mijn brievenbus een catalogus over cruiseschepen. Amai zo schoon! Terwijl ik in bad zat zou ik in dat boekske ne keer bladeren. Ikke mijn bad laten vol lopen, ne goeie schep zeezout ingedaan om de smaak van de zee na te bootsen,de ventilateur naast het bad op maximum om golven te maken, en mijn zes plastieken gele eendjes op het water gezet om de dolfijnen te vervangen. Ondertussen lag ik daar in mijn adamskostuumeke tussen de eendjes te drijven, en weg te dromen tussen de fotos die in de catalogus stonden afgebeeld. Maar met dienen ventilateur op maximum, begonnen de golven alsmaar hoger te worden, en de stroming alsmaar sterker. Op een zeker moment was mijne rug al gans opengeschuurd van de kettingske achter mij, en mijnen teen al twee keer vastgezeten in dat ijzerke van den afloop. Terwijl mijn ogen de foto's van de witte stranden bewandelden in de catalogus, waren die plastieken eenden al nen ganse tijd tegen mijn onderste buikspieren aan het botsen. En dat had dan weer werking op mijn maag ppffffffffffff. Allé na een uur in da bad gelegen te hebben, begon ik potverdekke zeeziek te worden. Ja, en aan zeeziekte daar kunt ge niets aan doen hé! Dus een half uur later lagen mijn oesters en mijn spinazie tussen mijn eenden te drijven. Ik moet zeggen dat het nog meeviel, want die oesters dachten dat die groene spinazie algen waren, en met dat zeezout waren ze na vijf minuten weer tot leven gekomen. Mijn badkuip begon wreed goed op die fotos in dienen catalogus te trekken. Dus heb ik maar besloten om thuis te blijven, en daar geen geld aan uit te geven, aan iets wat ge thuis hebt. Stel u voor dat ge zover zou reizen en dat ge luchtziek wordt, dan is gans uw vakantie naar de knoppen. Nee zenne, deze zomer ga ik op vakantie in mijn badkamer. Ik heb juist gebeld naar den entrepreneur, en dienen komt morgen al ne camion wit zand brengen om naast mijn bad te leggen. Nog juist dit weekend naar Blankenberge achter wat dekoratie zoals wat schelpen en een zeester, en ik ben gesteld. Dus deze die willen op verlof komen, jullie zijn altijd welkom; maar wel op tijd reserveren hé. Want met meer dan zes kunt ge niet in mijn bad zenne. Groetjes chauffeurke
Ja, welke sport de senioren uitoefenen weet ik zo niet, omdat ik in die categorie nog niet mag opgenomen worden van Steve stevaert. Ik ben nog maar ne snotter bij de 40plussers, maar ik pas mij toch goed aan vind ik. Awel ik ga hier rap ne keer vertellen zie welke sporten de senioren doen. Als ik met mijne fiets op het jaagpad naast den Dender ga rijden, kom ik ze vaak tegen.Die senioren rijden daar dan tegen 18km per uur met drie naast elkaar! Ik kom daar dan afgevlogen met mijn benen van peter van Peteghem, en mijn verstand van Museeuw, en plots duiken die wielerterroristen daar op. Zo ben ik verleden jaar ook zo een groepke tegen gekomen, en het is maar op de allerlaatste moment na 25keer met mijn koebel te hebben gebeld dat ze uitweken. Potverdekke, ze weken toch wel uit naar mijne kant zekers! Ik daar nog rap ne zwier aan mijn stuur gegeven, en recht de vaart in. De karpers zwommen daar rond mijn oren, maar ge moet niet denken dat die mannen gestopt zijn hé. Nee nee, vollen bak op de pedalen en vluchtmisdrijf. 't Was een geluk dat ik daar op de plaats van aanrijding nog een grijs haar, en een koppel valse tanden gevonden heb om aangifte te kunnen doen bij de police. En t strafste van al, is als ik daar bij diene police zit, dat diene mij nog een boete geeft omdat ik niet mocht zwemmen in de dender, en ook nog één omdat er nog ne vis aan mijnen broeksriem hing, en dat het daar verboden te vissen was ook ppffffffffff. Ik heb mij nu zo nen hometrainer gekocht, zo kan ik mij trainen om later ook met de senioren mee te rijden! Pas op ik neem da wel heel ernstig hé als ik aan sport doe. Voor ik op dienen hometrainer begin, scheer ik gelijk de echte al mijn beenhaar af. Ik heb gisteren nog sjance gehad al scheren, want ik was met mijn tondeuse uitgeschoten naar boven ppfffffffff. Na het scheren wrijf ik mijn benen dan in met olijfolie van de eerste persing, en dan steek ik nen dweil in mijn broek. Ja normaal moet dat een zeemvel zijn, maar da zeemvel waar ik mijn ramen mee doe ga ik nu ook niet in mijn broek steken hé. Anders zit ik met strepen op mijn ramen. Ik zet dan ne ventilateur voor mijnen hometrainer, zo is het precies of ik wind tegen rij. Maar ge moet toch wel opletten als ge zo dingen uit probeert. Ik wou zo eens trainen op bergaf rijden, en had dienen hometrainer van boven op den trap gezet zodat ik goed naar beneden kon kijken al rijden. Awel diene stond wat te dicht want na den eerste sprint schoot dienen hometrainer hem den trap af, met ik erop. Ik lag ginder in mijne gang tussen de kapstok en mijne paraplubak. Ik heb dan naar mijne gebuur moeten bellen, dat hij nen borstel op zijnen auto moest binden, en dat hij mij moest komen halen. Ja zo kon ik met den bezemwagen meerijden hé. Ja daar komt heel wat bij kijken! Maar of je nu senior bent of niet, beweging en sport is nodig. Het moet daarom niet altijd extreem zijn, gewoon de gezondheid op peil houden. Groetjes chauffeurke
Op het werk, is de mode gewoon een donker maatpak. Maar in mijn vrije tijd ben ik wreed mode bewust! Ik ben onlangs nog inkopen gaan doen, en ik moet zeggen dat ik zeker met de mode mee ben! Ik ben over een paar weken ne schoenwinkel binnen gestapt, en zocht naar iets dat mij goed stond aan mijn zweetvoeten. Ik zag daar een schoon zwart paar schoenen staan, en riep direct de verkoopster. Ja meneer, dat is een prachtig paar die goed verkoopt. Allé ze stapt naar het magazijn, en komt iets later met twee dozen terug. Ik heb ze niet meer in het zwart, en het model is ook iets anders. Ze doet de doos open, en er zit een paar rode bottines in. Ja 't was ook niet mis, maar da rood kon ik niet op alles dragen hé. Ze doet de andere doos open, met de woorden dat is al het nieuwe zomermodel. In de doos een wit paar schoenen met precies een open dak aan uw tenen. Sandalen noemt ze dat. Allé witte sandalen, daar ziet ge niet iedereen mee rondlopen! Dus ik rap da paar gekocht, eer er nen andere binnen stapt die geïnteresseerd is. Na mijnen aankoop, stap ik de winkel ernaast binnen, om de rest van mijn modebewuste onderdelen te kopen. Die vendeuse zag direct dat ik ne kenner was, omdat ik bij zo een speciaal modelleke bleef staan die ge alleen de modellen op de catwalk ziet presenteren. Een gele broek,met op de zijkant een scheur,en dat assorti met een rood pulloverke met witte strepen die zeer goed bij mijn nieuw schoenen zou staan. Daar hoorde een pet bij, waar ge een drinkbus kon aanhangen en ne sjaal die ik kon gebruiken als trekkabel voor mijnen auto. Ik had toch wel geluk zekers, want het was de laatste week solden, en voor 500 euro was ik daar buiten. Awel nu ik zo gekleed hier in het dorp achter mijn brood en mijn gehakt ga moet ik wel zeggen dat ik beziens had. Ja, aan de lach van de mensen te zien, waren ze content eens iemand te zien die iets van echte mode kent. Groetjes chauffeurke
Toen ik als jonge gast in het Brusselse woonde, moest ik met de tram naar mijn werk. Het was een drukke plaats waar we woonden, en het verkeer stond er niet stil. De trams en wagens kruisten elkaar aan een hels ritme. Maar dat had toch veel voordelen zenne! Tegen zes uur 's morgens werd ik gewekt door de bel van den tram, en vijf minuten later door het geroep en getier van den eerste omvergereden fietser van den dag. Toen alle twee mijn ogen open waren, kon ik naar beneden gaan waar mijn ma mijn boterhammen al had gesmeerd. Elke dag het zelfde ritueel! Mijn ma keek voor haar enige zoon op geen sneetje hesp of kaas, en steeds lag er zoveel tussen mijn brood, dat mijn brooddoos voor den helft bleef open staan. Ja, het was gelijk iemand die op reis ging en zijn valies niet toe kreeg. Na mijn haar nog eens te hebben gekamd en mijn kostuum nog eens in de plooi te hebben gelegd, kon ik met mijn brooddoos in mijn plastieken kabaske op den tram gaan staan wachten. Zoals elke dag stond er weer meer volk te wachten, dan dat er op dienen tram op kon. PPfffffffffffff dat al die mensen op het zelfde uur moeten beginnen! Ik moest mij daar dan tussen dienen hoop volkscultuur wringen, waar ik dan de mengeling van deodorants en parfums kon opsnuiven. Jawadde,'t was niet den eerste keer dat ik 's middags mijn boterhammen zat te eten met ne smaak van Channel of Musk tussen mijn tanden. Toen den tram in zicht kwam, kon de sport beginnen. Het was worstelen en boksen om zo dicht mogelijk bij die deur te staan. Ik moet zeggen dat ik daar wreed goed in was: Ik had mij zodanig kunnen wringen dat ik met mijnen neus tegen den decortje van een schone madam stond, terwijl mijnen arm waar mijn boterhammen aanhingen ergens anders in den tram geplet zat. Ja, ik moet zeggen dat dat zeer praktisch was, terwijl mijne neus in de fantasie van mijn dromen zat, was met al dat geduw mijn brooddoos dicht geraakt. Na een halte of 10 was het aan mij om af te stappen, en da was weer geen lachen als ge daar in het midden van den tram staat, en ge moet er van voor of vanachter uit. Terwijl ik mijn neusgat van over da knopke van haren décolte trok, moest ik al op den teen van dienen naast mij stampen om hem te tonen dat ik langs daar weg moest. En dan met mijn ander hand in ene haar bil knijpen om ze ook wat te doen opschuiven. Die laatste dacht dan direct dat da dienen mens was die zo schoon tegen haar stond te lachen, en gaf hem daar direct ne lap op zijn oor, dat ik direct al twee plaatsen kon opschuiven. Allé tegen dat ik van dienen tram was, stond ik al twee haltes te ver, en moest ik op nen andere wachten in de ander richting. Mijn brooddoos was ondertussen een prototype van tupperwaire geworden, en mijne kaas hing tussen de deur van den tram die ik in de verte zag rijden. Tegen dat ik op het werk was, had mijn haar ook al nen andere vorm gekregen, en mijn kostuum leek op een heel speciale manier gestreken. Maar ik heb door de jaren leren omgaan met al die drukte, maar weet dat het een heel organisatie is. Groetjes chauffeurke
Op nen dag liep ik in het park te genieten van de prachtige bloemperken. En terwijl ik de wandelpaden op en af liep, zat ik te denken aan alle personen die mij dierbaar waren. Bij de madeliefjes dacht ik aan die eerste liefde waar ik mee in de weide had gelegen! Bij de tulpen dacht ik aan die Nederlandse waar ik hand in hand mee schaatste! Bij de sneeuwklokjes dacht ik aan die blonde juf waar ik mee op wintersport was vertrokken! Bij de witte rozen dacht ik aan mijn eerste vrouw die zo maagdelijk was! Bij de pisbloemen dacht ik aan die gierige tante van mij! Bij de lelies dacht ik aan die Japanse waar ik chinees mee was gaan eten! Bij de anjers dacht ik aan anja! Bij de zonnebloemen dacht ik aan die Française met de eeuwige glimlach! Na een uurke wandelen gingen de bloemperken over in grasperken. En na nog een half uurtje stappen zag ik in de verte terug wat bloemen staan. Toen ik bij het volgende bloemperk stond, zag ik niets dan chrysanten! Bij die chrysanten dacht ik aan mijn moeder, omdat ze er niet meer is, en dat ze de enige was die mij ooit echt lief heeft gehad. De wind speelde tussen met de bloemen, zoals zij vroeger met mij op haar schoot speelde. De dauw droop zoals een traan van haar bladeren, zoals ook zij traande telkens er mij iets overkwam. De wortels van de chrysanten zaten stevig in de grond, zodat ze niet als snijbloemen konden worden gebruikt! De andere bloemen werden als boeket gesneden om iemand in de bloemetjes te zetten, maar het waren toch die chrysanten die mij heel dicht bij mijn moeder brachten. Gewoon omdat ik weet dat zelfs al kan ik ze niet meer in de bloemetjes zetten, we nog heel hard aan elkaar denken. Ma, ik kan je niet meer in de bloemetjes zetten! Maar ik dank je voor alles wat je voor ons deed. Groetjes chauffeurke
Ja ne mens moet soms maar iets lezen om fantasie te krijgen hé. Sporten heeft altijd een grote plaats in mijn leven gehad.
Hoewel er maar één sport is die ik echt ten volle beoefend heb, waren er toch ander waar ik, vaak even van droomde of in gedachten verdween.
Turnen bv! Wel dat is nog zo een sport waar ge van alles kunt uit uwen duim zuigen (of echt gebeurd)!.
Na mijn slechte ervaring als coureur, was ik mij gaan inschrijven in dorpszaal bij de turnclub voor senioren. Dienen trainer had direct aan mijne sportzak gezien, dat ik goed thuis was in het turnen. Kunt ge goed turnen? Had hij mij gevraagd! Vanneigens kan ik goed turnen, ik ben den beste van mijn straat. Ja ik had hem natuurlijk niet gezegd dat er in mijn straat maar één huis staat, en dat ik goed kon turnen van ernaar te kijken op tv. Ik zal u hier ne keer iets tonen zie! Ga maar allemaal ne keer opzij! Terwijl de senioorkes op de banken gingen zitten, begon ik mijne fluorescerende training aan te trekken, en mijn handen in te talken. Ja dat had ik ook op tv gezien dat die mannen altijd hun handen talken! Ik daar direct op diene evenwichtsbalk gesprongen, en een paar kunstjes laten zien. Maar ik peis dat er daar ne slimme dienen balk gecireerd had. Ik schuif mij daar uit zeg! Langs beide zeiden van den balk één been. Jawadde,ppffffffffff! Da komt aan zenne als ge zo op uw euh.....horloge valt. Op dienen balk was da levensgevaarlijk, ik ben dan maar overgestapt naar de ringen. Ik daar naar die ringen gesprongen, en daar wat kunsten laten zien. Ik was al twee keer door de zaal gevlogen met mijne tarzan kreet, en ge moest die senioren zien kijken hebben. Kijk goed hé! Roep ik van uit de lucht! Ik mijn benen naar omhoog gebracht, en mijn voeten in die ringen gestoken, en dan mijn handen losgelaten. ppffffffff, Ik was daar toch wel met de gesp van mijn sandalen aan zo ne ring blijven hangen zeker! Ik wou da niet toegeven, en ik had gezegd tegen die mannen die daar zaten dat ik goed een vleermuis kon nadoen. Ze hebben mij daar zo een uur ondersteboven laten hangen, terwijl zij daar stonden te stretchen. Toen den trainer zag, dat ik zo het kleur van een vleermuis begon te krijgen is hij mij toch komen losmaken. Toen de les gedaan was, en we buiten op de parking stonden, zegt den trainer tegen mij of ik nog andere dingen kan? Want ze hadden naar schijnt nog nooit zoveel gelachen tijdens een les ppfffffffff. Allé, wat valt daar nu mee te lachen! Morgen moogt ge ons eens tonen of ge over den bok kunt springen zegt hij! Awel da wou nu just lukken zie! Naast de parking was een weide waar een paar geiten stonden en enen bok. Ik ga jullie da direct tonen, dat ik over nen bok kan springen. Ik loop naar de weide, en neem daar mijne aanloop recht naar dienen bok. Terwijl ik mij afduw op zijne rug, loopt hij toch wel vooruit zekers. Ik beland daar vlak op zijne rug, maar ge moet niet peinzen dat er mij daar ene komen helpen is hé. Ondertussen zagen die geiten daar twee bokken afkomen, en zetten die dat daar ook op een lopen. 't Is maar als ik daar na een kwartier in de prikkeldraad hing, dat ze mij kwamen zeggen ,dat ik den tiercé had gewonnen. Ge ziet hé, als ge echt goed zit, is ne mens ne geboren winnaar! Groetjes chauffeurke
Potverdekke, nu lees ik hier toch wel in de gazet dat we deze nacht onze wekker moeten verzetten ppfffffffffffffff. Dat is hier altijd 't zelfde! Als ne mens dan ne keer vroeg thuis is, dan moet hij 's nachts opstaan om al die horloges te verzetten. Als er nu iets is dat ik niet graag doe, dan is het diene wekker een uur verder draaien. Ja, ge moet dat van 2 uur op 3 uur zetten. Dat wil zeggen dat ge plots een uur ouder zijt. Ge gaat 's avonds met een schoon velleke slapen, en 's morgens staat ge op met rimpels omdat ge daar plots een uur ouder zijt geworden. Ge kunt niet geloven wat een problemen dat da oplevert. Allé, neem nu de horloge van mijne microgolf. Ik programeer hem nu zodat hij morgen om 7 uur mijn boterkoeken opwarmt. Maar vermits ik mijne wekker een uur vooruit moet zetten, die ga ik een uur vroeger wakker zijn, en dan moet ik daar nog een uur op mijne honger blijven zitten. Mijne koekoek, die moet ik dan ook een uur vooruit zetten. Maar diene vogel is dat zodanig gewoon, van gewoon te koekoeken op het normale uur, dat hij nu ne keer meer moet uit zijn kot komen. Ja, hij roept twee maal koekoek, en dan moet ik diene wijzer verzetten. Dat wil zeggen dat hij om twee uur twee keren moet roepen, en dan direct nog eens drie keer. Dus diene vogel moet vijf keren roepen terwijl het maar drie uur is. Als ik er al niet aan uitgeraak, hoe wilt ge dan dat zo nen houten vogel daar aan uitgeraakt. Maar in feite komt het grootste probleem uit mijn kiekekot. Ik mag zoveel wekkers en horloges verzetten als ik wil. Mijne haan den diene kraait om 5u. Ik kan toch moeilijk beginnen aan da beest zijne staart te draaien om zijn kraaiuur te veranderen hé. In elk geval, binnen een paar maand zullen we de wekker een uur moeten terugdraaien. Maar ge moet niet denken dat ge dan een uur jonger wordt zenne. Nee nee, ge gaat zo oud blijven als den tijd die op uwe wekker stond.
Ja, wat betekent vriendschap? Voor de één zal dat veel betekenen, en anderen zullen het niet kennen. Sommigen zullen de vriendschap nog moeten ontdekken, en anderen zijn ze verloren. In het dagelijkse leven kan men veel vrienden hebben, en deze heb ik ook gehad in de periode dat ik in de sport zat. Tientallen vrienden waar ik samen het ijs mee afschuimde. Maar dat waren de vrienden die ik gewoon vriend noemde, zoals ik een vriend was voor hen. Maar echte vriendschap heeft nog een andere betekenis. Vriendschap in de vorm van een mens die er altijd voor je is. Iemand die klaarstaat op het moment dat je het nodig hebt. Iemand die kan luisteren en praten over je problemen. Iemand die er is, soms alleen voor jou. Echte vriendschap is soms mooier dan liefde. In feite is echte vriendschap hetzelfde als liefde, maar dan zonder verplichtingen. Echte vrienden blijven meestal ook voor het leven. De vrienden die ik vroeger had zijn vertrokken. Ze zijn vertrokken door verhuis, en blijkbaar was de afstand te groot. Behalve voor feesten en bbq's konden ze nog even de weg afleggen. Maar ja, vriendschap is toch veel meer dan eten of feesten hé. Nu ik niet meer buiten kom, heb ik ook geen vrienden meer. Ik bedoel dan echte vrienden, en niet de pintenpakkers op café. Mijne beste vriend zou wel eens mijn vader kunnen zijn. Vroeger gaf hij mij wel lappen op mijne kop, maar dat was om niet van dienen rechte weg te vallen hé. Hij kon vroeger roepen en tieren op mij, maar dat was omdat ik niet goed hoorde. Maar hij was er steeds als ik in de miserie zat. Veel woorden maakte hij er niet aan vuil, maar wist wel steeds kordaat en juist op te treden.
In feite zou ik nog vergeten dat ik misschien nog wel een andere vriendschap heb! En dan kijk ik eens naar mijn schermke, waar ik die woorden zie verschijnen. Via dit scherm leerde ik ook mensen kennen, en één persoon is denk ik wel een echte vriendin geworden. We kunnen praten, we zijn er met een luisterend oor we.....we.......we hebben elkaar via het scherm leren kennen, maar de kennis van de persoon gebeurde naast het scherm. We bellen regelmatig om iets te laten horen. Soms elke dag, soms niet. Een vriendschap zonder verplichtingen, maar waar men de warmte van de betekenis van vriendschap voelt.
Voor de rest zit ik in mijn hoekje, en probeer ik zoveel mogelijk de vriendschap uit de woorden en teksten te halen die op het schermke verschijnen. De vraag is hoe begin je aan vriendschap?
Wel, geef de persoon een vriendelijk woord en een lach, en de eerste stap naar vriendschap is gezet. Maar vergeet niet dat echte vriendschap een constructie is waar moet aan gebouwd worden. Steen per steen, woord per woord van persoon tot persoon.
Deze morgen liep de wekker niet af, en toch opende ik mijn ogen. Langzaam trok ik de rolluiken van mijn pupillen open. Ik keek door het raam van de slaapkamer, en zag ook deze dag wakker worden. De natuur had haar deken van sneeuw ook al verwijderd, en was klaar om de week in te zetten. Ik rekte mijn lichaam nog eens uit onder het warme donsdeken van mijn kiekens, om vervolgens mijn benen uit het bed te heffen. Ik zette voet aan grond op het kille parket, en liep zoals elke dag naar de badkamer. Het is nog elke dag verschieten als ik in de spiegel kijk, en waarschijnlijk wordt ik dat beeld wel nooit gewoon. Vaak denk ik, een geluk dat de mensen maar mijn woorden lezen en me gelukkig niet elke dag te zien krijgen. Terwijl ik het dagelijkse afwateringsritueel uitvoer (om het in beleefde woorden te zeggen), laat ik het water van de douche lopen. Zo kan ik onmiddelijk onder de warmwaterstraal. Ik trek de deur van de douche open en begeef mij in waterland. Een stortregen valt op mijne kop en druppelt via mijn hum....hum......kuch....spieren naar beneden ))) Ik neem dan de shampoo, en zoals vaak ben ik nu ook weer een nieuwe bus vergeten te zetten. Een geluk dat naast de douchkabine een doos waspoeder staat voor delikate was. Ik heb daar dan maar ne schep van gepakt om mijn haar te wassen, en mijn lijf zou wel een beurt krijgen met soupline. Ik gebruik vaak soupline om mij te wassen, om er tijdens den dag niet te stijf bij te lopen hé )) Ik moet vooral zien dat ik mij niet warmer was dan 40° om niet te krimpen hé! Als ik dan de kraan dichtdraai, is het vlug afdrogen om geen kou te vatten. Ik sta dan even voor de spiegel, en terwijl ik tegen mijn eigen sta te klappen, kam ik mijn haar en spuit ik nen halve liter parfum achter mijn oren. Ook van diene parfum is er niet veel meer in de flacon, en ik moet dringend achter een ander bus, wil ik morgen geen gebruik moeten maken van een geurverfrisser voor het toilet. Ik trek mijn kleren aan, en dan ga ik naar beneden. Normaal gezien zou ik op een maandag mijn rolluiken optrekken en naar het werk vertrekken. Maar vandaag ben ik in verlof, en dus zet ik maar onmiddelijk de pc aan. Ik kijk even door het raam om te zien welk weer het is geworden. In Deftinge is het nu grijs en nat. De sneeuw is verdwenen, en het smeltwater baant zich een weg naar de riolering. Hoewel er veel smeltwater zal opgenomen worden door de wortels van planten en bomen om aan hunne groei te beginnen. Ik loop naar de keuken en zet een tas melk in de microwave, terwijl ik moet vaststellen dat mijn brood over datum is ppffffffffffff. Mijn kiekens hebben weer geluk, een gans brood krijgen ze vandaag. Terwijl ik de melk laat afkoelen loop ik met mijn brood naar hun kiekekot. De kiekens komen aangelopen alsof het den eerste keer is dat ze eten krijgen. Terwijl ik het brood over de omheining smijt betrap ik er mij op, dat ik weer tegen die beesten aan het praten ben. In feite krijg ik van hun nog antwoordt in de vorm van een kot kot kedeik. In de straat krijg ik soms veel minder repliek op mijn ochtendgroet. Na een modderspoor te hebben achtergelaten in mijn garage trek ik mijn schoenen uit om de melk aan mijn lippen te zetten en mij aan de pc te zette. Maar het is maandag, en deze is anders dan anders! Ja, ik ben in verlof en dus moet ik niet achter het stuur maar achter mijn klavier kruipen. Ik ben niet echt gewoon van op een maandag te schrijven, en het is dus even nadenken over wat ik ga pennen vandaag. Euh.....euh.....moest ik nu eens schrijven over deze maandag die anders is dan anders? Awel dat is een goed gedacht zie!!
Het is vandaag maandag, en deze is anders dan anders omdat ik niet moet werken. Ik ga dus eens naar Geraardsbergen straks, want daar is het jaarmarkt. Hier noemen ze dat "den eersten toog"! Wie weet bel ik wel ne keer naar ons Yitse, en kunnen we samen ne keer rondlopen, en wie weet aan dienen toog hangen. Maar dat is dan weer een ander verhaal, en dat schrijf ik straks dan wel.
)))
