Hello evrybody,

Toen ik deze morgen voor het raam stond was de winter langsgekomen.

Het kwik was al zo kwik niet meer dan gisteren en het was terug dicht bij elkaar gekropen in het kleine bolletje met nog een klein streepje achter te laten waar ik kon lezen dat het bijna 0 graden was.

Ik heb in ’t school altijd geleerd dat 0 gelijk stond met niets en dus is er volgens mij ook geen temperatuur als het nul graden is.

In elk geval was het landschap volledig veranderd en was de weide omgetoverd met een wit gras tapijt.

Een spinnenweb hing aan onze druivelaar op het terras en ook de tuinmeubels en het terrashout was prachtig wit.

En iets verder zag ik het kerkhof liggen, ook iets witter dan gisteren.

En zoals meestal ’s morgens zat ik te denken en vragen te stellen voor mezelf waar ik dan meestal tegen mezelf moet klappen om antwoorden te geven.

-Zou een dode ook kou hebben of zouden het juist de nabestaanden zijn die met de kilte van het verlies blijven zitten?

-Zou de hemel en de hel wel bestaan en wat zou er het warmst zijn met zo’n weer?

-En dan is er nog het vagevuur en zouden ze dat wel kunnen brandend houden in deze crisis?

Tientallen vragen schieten dan door mijne kop en met een warme tas koffie in de hand waarvan het aroma in de vorm van een stijgende wasem me voor de ogen stijgt verdwijn ik in mijn fantasie.

Ja chauffeurke, hebt ge er al eens bij stilgestaan waar ge het liefst zou naartoe trekken na uw dood?

Potverdekke ’t was een vraag die ik mij nog niet te dikwijls had gesteld maar met zo’n weer had ze precies meer impact op mij.

Stel dat ze mij toch Heilig zouden verklaren en dat ik als engel zou mogen rondfladderen ginder boven dan zal het waarschijnlijk niet te warm zijn.

Ik heb al vaak horen zeggen door gasten die het vliegtuig nemen dat het ginder wreed kan vriezen en als ge dan juist gekleed zijt met een wit laken en een paar vleugels dan zal ik toch niet zweten denk ik.

Met zo een weer zou een mens de neiging hebben om naar warmere oorden te trekken en dan zat ik plots te denken aan de hel.

Opgelet ’t is ook maar van horen zeggen en van te lezen dat ik weet dat het ginder wreed warm kan zijn want ik heb nog niemand in mijn kenniskring die er mij verslag van komen brengen is.

Mijnen bompa wist mij vroeger te zeggen dat iedereen die iets uitgestoken had of wreed stout geweest was naar de hel zou gaan en dat de duivels u daar een ganse dag zouden het geroosterd vlees van onder uw nagels pesten.

Zijn verhalen over de hel waren soms afschuwelijk, dan weer lachwekkend, soms tegensprekend maar in welke vorm van verhaal dan ook het bleek er steeds wreed heet te zijn.

Ja, te heet moet het nu ook niet zijn en in feite was er nog het vagevuur waar ik zoveel over hoorde vertellen.

Naar het schijnt een plaats tussen hemel en aarde waar ge op de rooster gelegd wordt om de zonden die u nog niet vergeven zijn en waar ge na boetedoening toch nog naar de hemel kunt.

In feite zo dit voor mij de perfecte oplossing zijn.

In de winter naar het vagevuur en in de zomer naar de hemel.

’t Is maar na een slok van de koffie te nemen dat ik mijn lippen verbrande en dat ik daar terug wakker schoot uit al mijn fantasie.

Denkend dat eens ik dood zal zijn niks te kiezen zal hebben.

Ja, begraven in koele aarde of gecremeerd dat kunnen de twee temperatuurverschillen zijn na mijn leven waar ik waarschijnlijk niets meer zal van weten.

Geef mij dan maar het kerkhof waar ik mijn zerk zal dragen zoals vele anderen.

De laatste maanden heb ik er heel wat naar hun laatste rustplaats vergezeld en straks brengen we ze terug een bezoek.

Een bezoek vergezeld met vragen en vooral die ene vraag “waarom”.

Waarom het leven zo plots wordt afgebroken op weg naar….

Naar de warme herinneringen die ik van sommigen in mijn hart hou en die misschien wel het vagevuur zijn dat ik brandend wil houden.

Naar de hemel, omdat ik ieder van ons daar een plaats gun zonder echt te weten wat het is maar omdat hij steeds zo schoon beschreven is.

En de hel…daar zou ik langsgaan om het mensdom te verwarmen door het kwade op te stoken.

Maar ja…ik zal wel met vragen blijven zitten en misschien stap ik straks eens tot aan het kerkhof, ’t is weeral een tijdje geleden dat ik nog een bezoekje bracht aan mijne goeie vriend “Rogéke” die ginder boven waarschijnlijk naar mij zit te lachen.

Groetjes chauffeurke

Alles over het bezoek van Albert en Paola,

Donderdag 2 oktober was een dag om in de analen te schrijven.

Ja, dan kwam de koning en de koningin naar Geraardsbergen en het zou naar het schijnt 29 jaar geleden zijn dat er hier nog eens een koning geweest was in de vorm van Koning Boudewijn.

Prinsen zoals Prins protocollair Olaf van de broederschap van Manneken-Pis ziet men er regelmatig opduiken maar die heeft naar het schijnt niet echt blauw bloed.

Nee nee, we hadden de eer en het genoegen zonder vriesweer de echte vorst te mogen verwelkomen.

Natuurlijk zijn het die momenten waar chauffeurke een beetje zit op te wachten om te zien hoever ik als chauffeurke daadwerkelijk kan gaan.

Omdat ik altijd al gedroomd heb van journalist te worden van plezante dingen was nu het ogenblik aangebroken om mijn kunsten te laten zien.

Nadat ik een perskaart had kunnen bemachtigen kon ik mij begeven onder de zwaarbeladen journalisten van media allerhande die zeulden met schrijfgerief, camera of fototoestel.

Opgelet ge moet niet denken dat ge daar direct een interview van Albert of Paola gaat afnemen hoor.

Alles begon met een briefing in de raadzaal waar de aanwezige pers vergast werd op koffie en mattentaarten.

Ik moet zeggen dat ik in het vervolg op zo’n dagen niet meer ga ontbijten want als ge daar bij uw vier boterhammen met choco nog drie mattentaarten moet steken dan loopt ge wel een ganse tijd met een volle maag rond hé.

Maar allé ’t is maar om te zeggen dat we wreed gesoigneerd geweest zijn.

Wat mij direct opviel is dat de meeste hun schoonste kostuum hadden aangetrokken en als iedereen in maatpak loopt weet ge op den duur niet meer wie wie is hé.

Op zeker moment liepen er daar een paar mannen tussen waar niet alleen het kostuum schoon gestreken was maar ook hun gezicht!

Amai azo serieus dat die daar rondliepen terwijl ze wreed curieus waren en iedereen in de gaten hielden.

Het was mij opgevallen dat een paar van die mannen een draadje in hun oor zitten hadden en ik dacht nog dat het slechthorende waren.

Om die mensen daar niet aan hun lot over te laten was ik naast één van hun gaan staan en wat contact gezocht door goed te roepen zodat ze mij zeker zouden horen.

-Ze hebben sjance met ’t weer hé !!

De persoon had mij toch direct gehoord en hield het bij een eenvoudige “ja”

Iets later werd het woord genomen door de persattaché en de woordvoerder van het paleis om ons wegwijs te maken in wat we mochten en niet mochten.

Omdat ik altijd wreed veel op details let en hij niet gezegd had dat het verboden was ik al wreed op mijn gemak.

Alles was tot op de minuut gechronometreerd en ik versta nog niet waarom ik nooit mijn aankomst op een half uur na kan plannen als ik van Brussel kom terwijl die mannen hier op het uur stipt kwamen aangereden.

Op het marktplein stond al heel wat volk en ook veel jonge snotters die een dag amnestie hadden gekregen in ’t school om de koning en de koningin te zien.

De Belgische driekleur wapperde onder een zonnige hemel en om 10u40 stipt kwam een escorte aangereden met een schone blinkende wagen die als nummerplaat nummer 1 droeg.

Potverdekke ik moest mij daar direct als journalist gedragen en omdat ik wat ervaring heb met hoogwaardigheidsbekleders rond te voeren wist ik ook wie waar zat in de wagen en was ik één van de enige die langs de goede kant stond toen de koning uitstapte.

Ik flitste daar direct met mijn “kodakske” en ik kon zelfs het hele gezelschap op de foto krijgen met Manneken-Pis op de achtergrond.

Koning en koningin werden ontvangen door burgemeester De Chou en de Gouverneur van Oost-Vlaanderen Denys en allebei hadden ze schoon hun haar gekamd want de komst van de koning maakt ge niet alle dagen mee hé.

Chayenne Wauters een meisje van 5 jaar mocht de bloemen afgeven en waarschijnlijk zal ze door al het geflits maar later beseffen wat er die dag allemaal gaande was.

Ik had direct gezien dat de koning ook wreed op details lette en dat hij wel zal gemerkt hebben dat Geraardsbergen de stad van de “unalit” en de vezelplaten was daar ze goed zichtbaar aanwezig waren bij de verbouwingen van een café en de toeristische dienst op de markt.

Maar bij zo’n bezoek van het vorstenpaar mag er niet teveel getreuzeld worden en moet het uurrooster nauwlettend gevolgd worden.

Zo ging gans het gezelschap naar de trouwzaal waar ze het gulden boek zouden tekenen en ik kan u verzekeren dat het vechten was als je een foto wou nemen.

Och…ik heb de paparazzi al aan het werk gezien en weet dat die mannen altijd wreed schone en unieke foto’s trekken.

Vroeger kon je nog het filmrolletje uit de kodak van dienen voor u halen en dan had ge ook foto’s waar ge niet teveel werk mee had maar met al het digitale gedoe moet ge er zelf voor werken hé.

Met mijn lens onder hun oksels en tussen hun benen kon ik toch heel speciale beelden maken.

Maar zoals ik al schreef het zijn vooral de details die ik observeer.

Zo weet ik nu dat de koning één klontje suiker neemt in zijn koffie en een vleugje melk.

Terwijl zijne majesteit omringd werd door het schepencollege die voor de gelegenheid hun mooie tricolore buiksjaal hadden aangetrokken, den deken, de brandweercommandant, de chef van de politie en de stadssecretaris gaf de burgemeester wat toelichting over Geraardsbergen.

Iets later moest de pers zich terug naar buiten haasten waar het koningspaar een volksbad zou nemen en dat zijn vaak de mooiste momenten.

Terwijl één van de mannen van de veiligheid onze koningin er attent op maakte dat ze moest opletten van haar hakken niet te breken op één van de trappen wuifden beiden de massa toe.

Elk apart gingen ze hun weg gevolg door de fotolenzen en terwijl de koning eerst de oud-strijders ging begroeten begon de koningin met het vele handen schudden en de geschenken in ontvangst te nemen.

Ja Sire er zijn nog Belgen!

Terwijl het protocol op de werkvloer me er steeds op wees dat ik geen vragen mocht stellen aan koning of koningin trok de gewone mens er zich niet teveel van aan en werden sommigen zelfs beantwoordt.

-Mevrouw hoe is het met de Filip en Mathilde?

-Hoe is het met de kleinkinderen?

-Hoe is het nog met Fabiola?

-Doe ze de groetjes uit Geraardsbergen.

Telkens ze de handen schudden hing er wel een vraag of een groet aan vast en steeds getuigde ons koningspaar van zeer veel beleefdheid en tact.

Nu ik er zelf zo dichtbij stond had ik al de tijd om ze te observeren en vond ik dat in feite twee wreed schone mensen.

Een klein halfuur hebben ze daar handen geschud en de mensen te woord gestaan om daarna hun eigen weg te gaan.

De koning ging het bedrijf “New Line Compagny” bezoeken en de koningin zou op haar beurt een bezoek brengen aan het natuureducatief centrum “de Helix”.

De pers kon het hele gezelschap volgen met bussen maar persoonlijk zou ik het anders oplossen.

Ik bleef tot de pers vertrokken was en begaf me daarna te voet naar de oudenberg waar ik wist dat ze ook even zouden komen en waar veel minder pers en volk zou zijn omdat het eerder incognito was.

Nadat ze het panorama even hadden bewonderd zouden ze nog even de kapel bezoeken en trok ondertussen de pers naar de andere locatie waar ze werden verwacht.

Maar ik besloot te blijven en ze op te wachten tot ze de kapel terug zouden verlaten.

Daar stond ik dan met een handvol mensen die de kapel hadden bezocht en toen ze naar buiten kwamen en plaats namen in de wagen zag ik mijn kans schoon om ze nog een paar keer in te zoomen.

Beiden namen plaats in de wagen en omdat de stoet niet onmiddellijk vertrok deed de koning zijn raampje naar beneden.

Daar stond ik dan bijna moederziel alleen oog in oog met onze koning en nog geen meter verwijderd van de wagen.

-Mooi toestel, klonk het plots.

Potverdekke ’t was de koning in levende lijve die mij daar aansprak en daar staat ge dan.

Ge moet u natuurlijk altijd voorstellen alvorens antwoord te geven maar ik voelde al vlug dat dit overbodig zou zijn.

-Ik ben chauffeurke uit Deftinge

Twee namen waar de vorst nog nooit van gehoord had.

-Euh… Ja Sire ik ben er wreed content van.

-Nu kan je onmiddellijk zien of ze gelukt zijn op het digitale scherm.

-Ja Sire veel gemakkelijker dan altijd die rolletjes te ontwikkelen hé.

-En werkt u voor de schrijvende pers?

Lap, dat was de vraag waar ik niet veel tijd had om over na te denken en ik kon hem moeilijk vertellen dat ik als chauffeur rechtover zijn deur in Brussel werkte en speciaal was thuisgebleven voor zijn komst.

-Euh…ik ben hier als freelancecursiefschrijverjournalist voor “de beiaard”

Het was op dat moment dat de wagen vertrok en dat hij nog nazwaaide.

Alles ging zo vlug dat dienen mens nu waarschijnlijk denkt dat ik beiaardier ben of zoiets.

Ja, ik zou nog een paar bladzijden kunnen schrijven over het officiële gedeelte maar het zijn die gewone dingen die me bijblijven en het leven zo schoon maken.

Als doodgewoon chauffeurke in gesprek met de koning.

Ik vond het spijtig dat ik mijn visitekaartje niet heb kunnen afgeven want ik denk dat we elkaar nog veel te vertellen hadden.

Maar weet ge wat, als ik nog eens voor zijn deur passeer steek ik de beiaard in zijn bus en zo blijft dienen mens ook een beetje op de hoogte van onze streek.

Ik stuur hem met Nieuwjaar alvast een kaartje en twee gratis inkomstkaarten voor “Het spelleke van Lierde” en wie weet zie ik hem vlugger terug dan verwacht.

Groetjes chauffeurke

Hello evrybody,

We zijn terug overgeschakeld naar het winteruur en naar het schijnt mag je dan een uurtje langer slapen.

Ja dat zal wel!

Ik heb die uitvinders van het winter of het zomeruur nooit begrepen.

We moeten onze wekker van 3u naar 2u zetten en dan stel ik mij de vraag waarom juist in het midden van de nacht?

Toen ik gisteren ben gaan slapen heb ik dus mijne wekker gezet om zeker wakker te zijn om 3u.

Als ik ’s nachts moet opstaan slaap ik altijd heel nerveus en dan duurt het soms lang eer ik in slaap val.

Maar bon, rond middernacht moet ik dan toch in slaap gevallen zijn en voor ik de kans had het menu van mijn dromen te raadplegen ging daar om 3u de wekker af.

Potverdekke azo een spel dat dit allemaal teweeg brengt.

Ik draaide de wijzer van mijne wekker van 3u naar 2u en ik zat even te denken in mijn bed hoe het nu juist zat.

Ja, ik had tussen 2 en 3 al geslapen en nu ik de wekker had verzet stond hij terug op 2u.

In feite lag ik daar nu met een uur waar ik niets kon mee doen want ik had het uur op zich al meegemaakt en met het terugdraaien van de wijzer was ik een uur terug in de tijd gekeerd.

Nu ik mijn wekker had teruggedraaid moest ik er rekening mee houden dat hij niet opnieuw om 3u zou bellen mits ik hem al had verzet en ge dat maar ene keer kunt doen want anders zou je blijven terugkeren in de tijd.

Toen ik het licht terug had uitgedaan vielen mij plots de fluorescerende wijzers van mijn polshorloge op die nog steeds op 3u stonden.

Potverdekke, ik moest niet alleen mijne wekker verzetten maar ook al de rest!

Mijn polshorloge verzetten is een werk op zich en dat nam even tijd in beslag.

Maar ik moest ook nog eens mijn sloffen aantrekken want ook beneden was er nog werk.

In de keuken was het de muurklok in de salon het klokje op de schouw en in de veranda moest ik de koekoek wakker maken om hem te vertellen dat hij ook een uur moest achteruitvliegen om straks terug 3u te koekoeken terwijl hij dat juist had gedaan.

Ppfff azo ’n en uitleg eer diene vogel dat verstaan had zeg!

Bij onze staande klok daar moest ik een uur lang diene slinger vasthouden zodat 2u de 3u kon inhalen waarop ik de slinger dan terug mocht loslaten.

Nadat ik dan nog het uur op de gsm, de radio, de tv en ook in de wagen had aangepast stonden we al een tijd verder en was de nacht bijna gedaan.

Ja, waarschijnlijk is het daarom dat een mens langer mag slapen, omdat hij gewoon een uur bezig is met alles te verzetten midden in de nacht.

Ja, en dan kunt ge zien dat ge niets vergeet want ik had deze morgen al prijs.

Ik had aan alles gedacht behalve aan de automatische instelling van de koffiezet en de oven.

Ja, ik stel het uur van opstaan in zodat als ik uit de badkamer kom nog juist de koffiezet en de oven moet afzetten en mijn koffie en eitje met spek klaar en warm zijn.

Ja, als ge hem natuurlijk de dag ervoor programmeert weet dienen oven niet dat hij een uur moet wachten alvorens hij kan starten hé.

Miljaarde….mijn ei was echt Vlaams geworden, een geel randje met in het midden alles zwart.

Het spek kon je alleen nog eten met hamer en beitel.

Een uur langer slapen noemen ze dat.

Ja, ze kunnen een mens nogal wat aandoen met al hun stoten.

Straks krijgen we waarschijnlijk nog het lentekwartier en de herfst uren om daar ook nog wat te staan draaien midden in de nacht.

Och…ik versta er niks van…nu we een uur langer hebben mogen blijven liggen terwijl we geen oog toegedaan hebben had ik eens naar mijne chef gebeld of ook hij zijne wekker achteruit gezet had en of ik dan ook een uur later mocht komen werken.

Volgens mij heeft diene mens niet dezelfde horloge als ik want hij had zijne wekker wel achteruitgezet maar toch mocht ik geen uur later komen.

Nee, voor mij hoeft het niet en als ze mij komen vertellen dat we met een uur terug te keren in de tijd geld besparen moeten ze mij eens uitleggen hoe want daar waar ik anders gewoon de nacht in het donker doorbreng met mijn ogen toe heb ik nu alle lichten moeten aansteken om overal het uur te verzetten en dus zal de factuur wel op tijd in de bus vallen.

Ja, ik loop er al een ganse morgen nerveus van en dus ga ik mij nu maar even op de zetel leggen om de tijd in te halen die ik verloren heb met de tijd te verzetten.

Groetjes chauffeurke