Hello evrybody,

Toen ik deze morgen voor het raam stond was de winter langsgekomen.

Het kwik was al zo kwik niet meer dan gisteren en het was terug dicht bij elkaar gekropen in het kleine bolletje met nog een klein streepje achter te laten waar ik kon lezen dat het bijna 0 graden was.

Ik heb in ’t school altijd geleerd dat 0 gelijk stond met niets en dus is er volgens mij ook geen temperatuur als het nul graden is.

In elk geval was het landschap volledig veranderd en was de weide omgetoverd met een wit gras tapijt.

Een spinnenweb hing aan onze druivelaar op het terras en ook de tuinmeubels en het terrashout was prachtig wit.

En iets verder zag ik het kerkhof liggen, ook iets witter dan gisteren.

En zoals meestal ’s morgens zat ik te denken en vragen te stellen voor mezelf waar ik dan meestal tegen mezelf moet klappen om antwoorden te geven.

-Zou een dode ook kou hebben of zouden het juist de nabestaanden zijn die met de kilte van het verlies blijven zitten?

-Zou de hemel en de hel wel bestaan en wat zou er het warmst zijn met zo’n weer?

-En dan is er nog het vagevuur en zouden ze dat wel kunnen brandend houden in deze crisis?

Tientallen vragen schieten dan door mijne kop en met een warme tas koffie in de hand waarvan het aroma in de vorm van een stijgende wasem me voor de ogen stijgt verdwijn ik in mijn fantasie.

Ja chauffeurke, hebt ge er al eens bij stilgestaan waar ge het liefst zou naartoe trekken na uw dood?

Potverdekke ’t was een vraag die ik mij nog niet te dikwijls had gesteld maar met zo’n weer had ze precies meer impact op mij.

Stel dat ze mij toch Heilig zouden verklaren en dat ik als engel zou mogen rondfladderen ginder boven dan zal het waarschijnlijk niet te warm zijn.

Ik heb al vaak horen zeggen door gasten die het vliegtuig nemen dat het ginder wreed kan vriezen en als ge dan juist gekleed zijt met een wit laken en een paar vleugels dan zal ik toch niet zweten denk ik.

Met zo een weer zou een mens de neiging hebben om naar warmere oorden te trekken en dan zat ik plots te denken aan de hel.

Opgelet ’t is ook maar van horen zeggen en van te lezen dat ik weet dat het ginder wreed warm kan zijn want ik heb nog niemand in mijn kenniskring die er mij verslag van komen brengen is.

Mijnen bompa wist mij vroeger te zeggen dat iedereen die iets uitgestoken had of wreed stout geweest was naar de hel zou gaan en dat de duivels u daar een ganse dag zouden het geroosterd vlees van onder uw nagels pesten.

Zijn verhalen over de hel waren soms afschuwelijk, dan weer lachwekkend, soms tegensprekend maar in welke vorm van verhaal dan ook het bleek er steeds wreed heet te zijn.

Ja, te heet moet het nu ook niet zijn en in feite was er nog het vagevuur waar ik zoveel over hoorde vertellen.

Naar het schijnt een plaats tussen hemel en aarde waar ge op de rooster gelegd wordt om de zonden die u nog niet vergeven zijn en waar ge na boetedoening toch nog naar de hemel kunt.

In feite zo dit voor mij de perfecte oplossing zijn.

In de winter naar het vagevuur en in de zomer naar de hemel.

’t Is maar na een slok van de koffie te nemen dat ik mijn lippen verbrande en dat ik daar terug wakker schoot uit al mijn fantasie.

Denkend dat eens ik dood zal zijn niks te kiezen zal hebben.

Ja, begraven in koele aarde of gecremeerd dat kunnen de twee temperatuurverschillen zijn na mijn leven waar ik waarschijnlijk niets meer zal van weten.

Geef mij dan maar het kerkhof waar ik mijn zerk zal dragen zoals vele anderen.

De laatste maanden heb ik er heel wat naar hun laatste rustplaats vergezeld en straks brengen we ze terug een bezoek.

Een bezoek vergezeld met vragen en vooral die ene vraag “waarom”.

Waarom het leven zo plots wordt afgebroken op weg naar….

Naar de warme herinneringen die ik van sommigen in mijn hart hou en die misschien wel het vagevuur zijn dat ik brandend wil houden.

Naar de hemel, omdat ik ieder van ons daar een plaats gun zonder echt te weten wat het is maar omdat hij steeds zo schoon beschreven is.

En de hel…daar zou ik langsgaan om het mensdom te verwarmen door het kwade op te stoken.

Maar ja…ik zal wel met vragen blijven zitten en misschien stap ik straks eens tot aan het kerkhof, ’t is weeral een tijdje geleden dat ik nog een bezoekje bracht aan mijne goeie vriend “Rogéke” die ginder boven waarschijnlijk naar mij zit te lachen.

Groetjes chauffeurke

Hello evrybody,

De betekenis van een dier in een huisgezin is hedendaags totaal anders dan vroeger.

De tijden dat men een hond had om te helpen is vervlogen tijd en vandaag komt het er vaak op aan van een hond of wat dan ook te hebben.

Het kleine salonhondje is ondertussen uitgegroeid tot de volwassen Deense dog die uit de zetel puilt of de Yorkschire die de voeten warmt.

De hond weerspiegelt vaak het imago van het baasje, maar het baasje is vaak in de dierenliefde de betekenis van het woord baasje vergeten.

De laatste weken hebben we ons vaak bedenkingen gemaakt bij het woord baasje en ook bij het woord hond .Soms denk ik dat het baasje de hond is en dat de hond het baasje vervangt.

Toen we onlangs (ik en mijn lief) rustig zaten te genieten van een zomerse dag op een bank aan de gavers keken we ook naar de voorbijgangers en hun huisdier.

Ja, want het maakt nu deel uit van het landschap en dan kan je er niet naastkijken hé.

Vooral wanneer het storend is.

Wat dacht je van de hond die aan de lange leiband liep en tot aan onze bank kwam om gewoon zijn poot op te heffen tegen de bank waar de urine tot op mijn broek en schoenen spuitte.

Toen ik mij wegtrok trok ook het baasje aan de leiband en haalde de hond wat dichter met de sussende woordjes van wat doe je nu, terwijl de rest van het gezin de lach op het gezicht kreeg van het had toch iets leuks en het zou passen in een programma van de verborgen camera.

En ik, ik keek gewoon met boze blik om niet te hervallen in mijn verleden want anders had ik de hond waarschijnlijk een stamp tegen zijn kl..en gegeven het baasje zou waarschijnlijk een duik in de gavers genomen hebben.

Maar nee, ik hield mij koest zoals het een hond ook zou aangeleerd moeten zijn.

Natuurlijk zijn alle honden de braafste en zijn alle baasjes de beste.

Ik stel mij juist de vraag wat koest nog voor betekenis heeft als het baasje gewoon zijn ding doet.

Toen we onlangs op het strand liepen (waar honden verboden zijn of op bepaalde plaatsen aan de leiband moeten gehouden worden) viel het ons op hoeveel honden er vrij liepen.

Het was makkelijk te tellen want er liep geen een aan de leiband.

Eerst dachten we nog dat aan onze Belgische kust de “Bruine dolfijn” zijn intrede had gedaan, maar in feite was het niet meer dan de zoveelste str..t die tussen de schelpen lag en waar de vliegen zich tegoed aan deden.

Och…we kunnen ons ongenoegen eens uiten en de zaken van op afstand bekijken.

In feite is het zoals vele zaken, iedereen betekent voor zijn huisdier wat hij wil en het huisdier is voor velen het perfecte huisdier als men de ogen sluit voor wat niet kan.

Iedereen is dan baas en elke hond blijft hond.

Moet men nu de baasjes gaan opvoeden om de hond uit te laten?

Nee hoor, want ik ken er verschillenden die naar school gaan om te leren.

Ik bedoel dan wel de hondenschool hé, en deze haalt blijkbaar niet veel uit als het over de mentaliteit van de mens aankomt.

Nee, laat de mens zijn ding maar doen en ook de huisdieren passen zich wel aan bij de mentaliteit van zijn baasje.

Ik ben ondertussen naar ’t school geweest om te leren hoe ik met bepaalde zaken moet omgaan.

Heel eenvoudig….ik zwijg en probeer met mijn ogen mijn ongenoegen te uiten.

Ja, stel je voor dat ik iets zou willen zeggen, dan zou ik terug naar ’t school moeten om te weten tegen wie ik iets zou moeten zeggen.

Tegen de hond?

Tegen het baasje?

Tegen de twee?

Och…ik heb geleerd van te relativeren en te filosoferen en onlangs kreeg ik te horen dat het trappen in een hondenstront geluk brengt op financieel gebied.

Wel ik heb deze morgen staan springen in een str..t voor mijn deur voor ik mijn lottoformulier heb binnen gedaan.

Ik hoop maar juist dat hij groot genoeg was, want anders zal ik het baasje eens moeten aanpakken om te vragen of hij zijn hond geen grotere kan laten sch....n want mijn financiele toekomst hangt er toch maar vanaf héJ)).

Groetjes chauffeurke

Hello evrybody

Deze morgen zouden we eens lekker ontbijten.

Niet dat we iets speciaals in huis hadden hoor en meestal is het ontbijt beperkt door wakker te worden aan de keukentafel en elkaar aan te kijken met slaperige ogen terwijl ik in een boterham met hesp of choco bijt en mijn lief haar kommetje ontbijtgranen uitlepelt.

Maar onlangs kregen we zo’n soort keukenrobot cadeau.

Ge kent dat wel, een spel dat iedereen wil maar waar ze na een paar jaar op moe gekeken zijn.

Of teveel werk om het in elkaar te zetten of teveel werk om het af te kuisen of te ingewikkeld.

Mooi op papier en prachtig als ge de verkoper op de markt er mee aan het werk ziet.

Het lijkt wel of de keukenrobot je leven zal veranderen en vereenvoudigen.

Deze morgen deed mijn lief ook die doos eens open en we zouden eens vers appelsiensap persen.

Een plastiek spul met 36 aparte stukken.

Je kon er niet alleen appelsienen mee persen maar ook vlees mee malen en komkommers mee schillen en aardbeien mee ontpitten en puree mee maken en fruit mee pletten en…en…allé teveel om op te noemen.

Met de handleiding te nemen kon ik eraan beginnen en ik moet zeggen dat er na vijf minuten knutselen een appelsienpers voor mijne neus stond.

Nog juist de prise in het stopcontact steken en iets onder de tuit steken om het sap op te vangen.

Omdat er geen opvangbeker bijzat namen we dan maar onze maatbeker maar die was iets te groot en dus moesten we hem er schuin onder steken wat al niet evident was.

Op de zijkant stond een knopje on en eens dat ingedrukt konden we beginnen persen.

Toen dat spel daar aan het draaien was duwde ik de halve appelsien op het toestel en plots begint dat daar te draaien dat de maatbeker er vanonder schuift en dat het toestel rare kronkels maakt.

Het sap vloog niet in de beker maar op het aanrecht, de vloer de muurtegels en het elektrische vuur.

Amai mijne frak!!

-Awel bollie wat steekt gij hier allemaal uit.

-Euh…’t is hier precies wat uit mijn handen geschoten!

-PPfff ja, weer een man in de keuken ja!

-Jamaar da spel draait langs alle kanten en ik…

-Ja ja…kom laat mij maar doen!

Mijn lief plaatste de maatbeker terug en ging op haar beurt ons ontbijt voorzien van vers geperst appelsiensap.

Ook zij duwde op on en eens ze de appelsien op de keukenrobot duwde vloog het sap niet alleen op de grond maar ook op mijne vers gestreken pyjama en in mijn plat geslapen haar.

Potverdekke zeg het sap liep daar van onze benen terwijl we in de maatbeker nog maar twee druppels hadden opgevangen.

Er zat niet anders op dan dat er één persoon de robot vast hield en de andere de maatbeker.

We moesten dan nog wel de kleine gaan wakker maken om op het knopje on te drukken en om de appelsienen op het toestel te duwen.

Ja, nu hebben we het verstaan.

In feite dient zo’n toestel om allemaal samen aan het ontbijt te zitten en met minstens drie man te gebruiken om geen ongelukken te hebben en niet verplicht te zijn na het persen van twee appelsienen om je keuken te herbehangen of te verven.

Allé..we hebben een schoon en lekker ontbijt gehad waar we met drie aan een half glas appelsiensap zitten slurpen hebben.

Morgen ga ik ontbijten op ouderwetse wijze en de appelsienen met de hand persen ver van het modernisme.

Gelukkig dat we het automatische toestel voor onze boterhammen te smeren niet hebben boven gehaald of we hadden nog niet gegeten.

Allé ik wens ieder van u een mooie dag toe en vooral lekker en eenvoudig eten toeJ)

Groetjes chauffeurke

Hello evrybody

De laatste jaren zit ik er ook aan te denken dat mijn tijd zal komen en dat ik in de periode van het aftellen zit.

De vraag is of ik mij zou willen laten cremeren of begraven.

Het liefst zou ik mij laten invriezen maar nadat ik inlichtingen had genomen kreeg ik van

O Cool en van den Aldi geen toestemming.

Nee ik kreeg geen laatste rustplaats tussen de diepvrieskiekens en dus kon ik deze wijze alvast begraven.

Maar de vraag bleef of het crematie of begraven zou worden.

Wel ik zou het liefst begraven worden.

Mensen hoeven daarvoor niet voor mij stil te staan aan het graf maar wel zou ik ze graag iets geven om over na te denken tijdens hun leven als ze voor de dood staan.

Het liefst zou ik een tekst op de grafsteen laten zetten of er een draaiboek leggen waar ieder zijn levenservaring in kwijt kan.

Allé toch iets speciaals hé.

Nee een crematie vind ik maar niks want ik kan zo al niet goed tegen de warmte.

Voor de rest zal ik het mij niet teveel moeten aantrekken want het zullen toch de achterblijvers zijn die zullen beslissen of ze mij op de brandstapel leggen of gewoon aan de pieren geven.

Het doet er mij alvast aan denken dat ik straks eens naar het kerkhof ga bij mijne goeie vriend Rogéke.

Groetjes chauffeurke

Hello evrybody,

Het slechte weer kluistert mij aan het klavier en ik zit zo even te denken aan wat ik zou schrijven.

Straks nog een epistel voor andere oorden maar eerst warm ik mijn vingers wat op binnen de groep van ons seniorennet.

Och…laat ons klein beginnen, toen ik deze nacht ben opgestaan om mijn winterhorloge te vervangen door een zomeruurwerk zat ik zo te denken aan het begrip tijd.

Geen oog heb ik nog toegedaan en nu zit ik met die tijd in mijn hoofd.

Misschien dat ik hem maar in “pojeezievorm” op papier zet.

In de helft,

Ik ben in de helft

waarschijnlijk zelfs al verder

kijkend denkend aan het verleden

over strijdperken en herinneringen

ik ben in de helft

de helft van een leven

op weg naar morgen

slenterend naar overmorgen

Ik ben in de helft

misschien zelfs veel verder

verder dan anderen mij vertellen

met aan het einder het einde

ik ben over de helft

de helft van mijn schrijven

van mijn kunnen

van mijn denken

ik ben over de helft

en kijk naar jaren

misschien maar maanden

of doodgewone dagen

ik ben over de helft

en wie kan het wat schelen

of ik morgen ga

maar liefst niet vandaag

Groetjes chauffeurke