Hello evrybody,
Sommige aanvragen om schrijven doe ik privé,
Maar nu is er een vraagske om eens over Rogéke te schrijven,en dat wil ik in de groep doen.
Gewoon eens vertellen wie hij was,zodat ieder van u er onrechtstreeks kennis mee maakt.
Toen ik hier komen wonen ben,ging ik op een dag naar het café rechtover.
Er zaten daar een paar boeren,en een paar werkmannen.
Ge kon die mannen herkennen aan hunnen overal.
Ik was daar den enigste die daar in een kostuumeke binnen kwam.
Dus ge kunt al denken wa voor beziens ik had.
Ik was diene avond ne keer blijven plakken als nieuwe gebuur,en toen al het volk weg was,zat ik alleen aan den toog met nog ééne in nen overal.
Ik zeg tegen hem,t'is toch wreed hé als ne mens blijft plakken!
Ja zegt hij.
Maar ge moet maar de straat oversteken en ge zijt thuis.
Ja zeg ik,en waar moet gij nog naartoe???
Ik moet hier just den trap op zegt hij al lachen.
Hoe woont gij hier???
Ja.
Rogéke sprak niet echt veel,behalve als hij met mij alleen was.
Meestal ging het dan over zijn werk of over zijn ex die hem het bloed vanonder zijn nagels peste.
Maar daar sprak hij maar just tegen mij over.
Nooit zou hij een woord over een klant of iemand anders gezegd hebben.
Elke morgen was hij vroeg op,en we waren de enigsten in de geburen die ons zo vroeg konden groeten.
Hij stak af en toe de straat over om een babbelke te doen,en bij mij was dat het zelfde ritueel.
Als er ne kermiskoers was hadden ze natuurlijk werk tot over hun oren.
Op nen dag stond ik te kijken hoe hij de tafels buiten aan het schikken was.
"Gaat ge alles alleen doen riep ik"
Als gij ni komt helpen zal da wel zekers.
Er was nooit geen vraag geweest,maar tussen de humor verstonden we elkaar.
Ik hielp er dan een ganse dag.En toen zijn vriendin wou afrekenen zei ik dat ik geen geld mocht aanvaarden want da dat zwartwerk was.
Toen mijn veranda en nog een paar andere zaken moesten gechapt worden deed ik beroep op Rogéke.
Wanneer moet ik komen vroeg hij.
Al zwanzen voegde ik er aan toe dat het niet dringend was,als het volgende week maar gedaan was.
Hij had mij wel goed liggen want een paar dagen later stond hij daar.
Zondag of weekend speelde geen rol!!
De vriendschap nam toe omdat we wisten dat we ieder op ons manier een beetje afgezonderd waren van al de rest die op café kwam of in de geburen rondliepen.
Op nen dag waren we weer bezig aan het zeveren,en in het café had ik gezegd,"als ik sterf wil ik hier rechtover in mijn weide begraven worden zodat ge mij allemaal kunt zien liggen en ge mij nooit vergeet.
Awel had Rogéke gezegd ik kom naast u liggen.
Vaak keken we naar buiten en zeiden,ziet ge ons al liggen.
Zelfs de anderen hadden al de wildste verhalen naar boven gehaald over onze laatste rustplaats.
Toen zijn vriendin haar 50ste verjaardag vierde vroeg ze de famillie,en vr oeg ze aan Rogé wie hij wou vragen van zijne kant.
Rogé wou geen famillie,maar vroeg het aan mij om mee te gaan.
Ik wist niet goed waar ik het had omdat ik totaal geen famillie was.Telkens als hij ergens moest gaan kwam hij aan mijn deur bellen.
Tot op de dag dat ze mij belden om te zeggen dat Rogéke er niet meer was.
Ik had hem leren kennen in nen blauwe overal,en hij is vertrokken in nen blauwe overal.
Hij is vertrokken als werkmens.
Hij is gestorven als mens.
Elke dag kijk ik hier naar de plaats waar hij zou naast mij gelegen hebben.
Maar ik ben er nog,en Rogéke is al naar engelenland.
Ginder wacht hij tot ik hem kom bezoeken.
En dan komen we terug naar beneden,en leggen we ons daar waar we afgesproken hebben.
Rogéke hoe het komt weet ik niet,maar ik mis je meer dan je famillie.
En als ge mij van ginder boven ziet,weet dan dat ik op mijn pcke veel over je schrijf,omdat ook een ander mag ontdekken wie je was.
Groetjes Cha uffeurke
|
