Uit wat voorafging is duidelijk gebleken dat ik mij als kinesist én als pleitbezorger van een gezonde levensstijl op een ernstige en wetenschappelijk verantwoorde manier met deze boeiende materie wou bezighouden. In dit hoofdstuk gaan we dan ook verder in op de wetenschappelijke onderbouwing van onze inzichten.

Ik vermeldde eerder al dat Hans Peter RUSCH de grondlegger was van de BIO- ORGANISCHE LANDBOUW in Duitsland. Met zijn zoon Volker kwam ik in contact om mij in de technische inzichten in het bacteriologisch bodemonderzoek via de RUSCH-TEST te verdiepen en om hem praktisch op punt te stellen. Daaraan werkte ook prof. W. Verstraete mee (R.U.G.faculteit landbouwwetenschappen).

In januari 1977 was het zover: we zouden naar Hernborn (D) rijden om er een bezoek te brengen aan Volker Rusch. We wilden er kennis maken met het laboratorium voor medische microbiologie. Meer bepaald wilden we er de Rusch-test tot in de kleinste details doorgronden. Deze test had immers zijn waarde niet alleen voor het bepalen van de bodemvruchtbaarheid bewezen. Hij was ook geschikt voor het bepalen van de kwaliteit van organische meststoffen, van compost en bodemverbeteraars, van gedroogde koe-, schapen- en paardenmest, enz …..

Ik was voor deze uitstap goed omringd! Aan het Ruschbezoek nam een uitgelezen schare specialisten deel: Jan Heyman (nationaal Velt-voorzitter), prof.dr. Van Schonenberghe , (hoogleraar aan het hoger rijksinstituut voor landbouwindustrieën te Gent), dhr. P.Wallyn, (medewerker op het VELT-labo) en dhr. Van Eetvelde (student aan het vermelde intituut met een eindwerk over bodemvruchtbaarheid) .

Bij onze thuiskomst gingen we onmiddellijk aan de slag in het labo van de dienst ecologische bodem-microbiologie. Onder het waakzame oog van prof. Dr. W.Verstraete experimenteerden we volop met de praktische toepassingsmogelijkheden van de Rusch-test. We zijn prof. Verstraete nog steeds dankbaar voor zijn intense medewerking aan het technisch comité van het VELT controlesysteem .

Met de Rusch test bepaalden we de kwantiteit van de bodembacteriën (techn. I) door in de thomakamer de rottingsbacteriën (techn. 1) en de mineraliserende en melkzuur vormende bacteriën (techn.2) te tellen. De kwaliteit van de melkzuurvormende bacteriën (techn. 3 en 4) werd beoordeeld via macroscopisch onderzoek van de kolonies via enting op endo-agar voedingsbodem (van cat. 1, 2 en 3).

In 1984 werd aan de KUL een eindwerk gemaakt over de RUSCH test door J. Sapion bij prof. K. Vlassak. Wij van onze kant legden nog contact met prof. Vanderheyden die zich ook boog over de Rusch-technieken. Een team wetenschappers van de faculteiten landbouwwetenschappen en geneeskunde bracht een werkbezoek aan ons labo. Wij hadden ons immers gespecialiseerd in het specifiek onderzoek naar de werking van het menselijk immuunsysteem. In verband met het herstel van de darmflora speelde de zoektocht naar de probiotische eigenschappen van de melkzuurvormende bacteriën in de platen van Peyer een belangrijke rol. Op onze beurt planden we een tegenbezoek aan de KUL.

Dank zij de Rusch-technieken konden we ook kennis maken met de LEVENDE SUBSTANTIE (protit) [1].

Gewapend met microscoop in fasecontrast (vergroting 5000x) en videocamera konden we de vitaliteit en kwaliteit van het menselijk immuunsysteem bepalen. Dit bleek een waardevol hulpmiddel als controle bij bepaalde therapieën en bloedgroepdiëten.

Ik was -en ben- zo overtuigd van de wetenschappelijke waarde van de Rusch-technieken dat ik allerlei initiatieven ontwikkelde om de test een bredere bekendheid te geven.

Via Frederiek Van den Branden[2] legde ik contact met IFOAM (international federation of organic agriculture mouvement ). Er werden diverse internationale stages georganiseerd in het VELT-labo. We richtten ons daarbij op de landbouwingenieurs aan wie we de mogelijkheden van de Rusch testen lieten ontdekken. We leerden hen de scheikundige bodemanalyses uit te voeren volgens de HACH-metode. Zo konden ze een degelijk bio-bemestingsadvies opmaken voor duurzame landbouwmetodes bij kleinschalige projecten in ontwikkelingslanden.

In 1977 werd er ook gestart met het project BOOMSCHORSRECYCLAGE. Dit bijprodukt van de papierfabriek te Langerbrugge (Gent) werd aangewend als nieuwe humusbron voor land-en tuinbouw. Ook nu werkten we weer samen met de R.U.G. Deze keer met de dienst bodemkunde…

meer daarover in het volgende hoofdstuk !

[1] Zie H.P. Rusch, La fécondité du sol,

22-01-2009, 00:00 geschreven door F. Verheughe