Vanaf 1977 onderhielden we contacten met prof. W. Verstraete van de faculteit ecologische bodemmicrobiologie (RUG). Met de dienst bodemkunde van prof. De Boodt en dr. Ing. O. Verdonck werkten we samen voor het op voor het op punt stellen van de Rusch testen. Die speelden een belangrijke rol in het VELT-controlesysteem voor bio-bedrijven.
Aan de Gentse universiteit was men al een paar jaar eerder gestart met het onderzoek naar een vercomposteringssysteem van boomschors met colloïdale houtvezels. Onder de vorm van gerecupereerde houtpulppap was die grondstof overvloedig beschikbaar als restafval van de papierproduktie in Langerbrugge (in de Gentse Kanaalzone).
De resultaten van dat onderzoek waren buiten verwachting: het composteringsproces leverde een eindproduct op van bijzondere kwaliteit. De wetenschappers betreurden evenwel het feit dat al hun wetenschappelijke inspanningen zouden verloren gaan indien hun houtpulpcompost niet zou worden gecommercialiseerd .
In die periode was het ook wettelijk onmogelijk gemaakt om bladgrond te oogsten in onze bossen. Dit is inderdaad nefast voor de bomen en hun humuslaag. Anderzijds was er wel dringend nood aan een nieuw substraat voor de sierplantenteelt in het Gentse. De tot dan toe gebruikte potgrond bestond uitsluitend uit bladgrond en turf.
De oplossing lag voor de hand: de enorme hoeveelheid boomschors en de colloïdale houtvezels (die witte klei bevatten) konden gemengd en vercomposteerd worden. De hamvraag luidde echter: Wiedoewahoe? Of in begrijpelijke taal: wie doet wat en hoe?
De papierfabriek was zelf van plan -met subsidies van de overheid die een verbrandingsoven zou subsidiëren!- de boomschors als brandstof te gebruiken.
Voor de vereniging voor ecologische land-en tuinbouw (VELT-Diensten vzw) was dit een brug te ver! Deze perfecte humus gewoon letterlijk in rook zien opgaan was totaal onverantwoord. Van Co²-uitstoot gesproken
Op dat ogenblik was ik landelijk ondervoorzitter van VELT. Voorzitter was Frederik Van Den Branden. Frederiek was ook voorzitter van de vzw Jean Pain. Deze vzw lanceerde een recyclageproject voor het vercomposteren van houtsnoeisel te Londerzeel.
Samen besloten we een project te starten om zowel de grondstof (boomschors) als de gecomposteerde materie te recycleren en te verdelen bij de land- en tuinbouwers in de plaats van dit kostbaar materiaal domweg te verbranden!
Er werd onderhandeld met de directie van de papierfabriek. Dat leidde tot een contract. Een gigantische promotiecampagne werd op touw gezet. Alle media (kranten, tijdschriften, televisie) werden voor de kar gespannen. Via diverse beurzen en sierplantententoonstellingen werd het project kenbaar gemaakt.
Er werd een proefperiode van twee jaar afgesproken. We garandeerden de recyclage van 150 ton schors per dag!
We besparen U de details van deze inloopperiode
Het was er alleszins een van vallen en opstaan.
We startten op het ECO-Centrum te Ronsele (bij mij thuis dus
). Honderden meters composthopen voor de sierteelt werden aangelegd. De gemalen schors werd vermengd met drijfmest of ureum: er werd duchtig opgezet en omgezet met hulp van twee BTK-medewerkers.[1]
Ons eigen labo verzorgde de procesbewaking: zo hadden we alles onder controle i.v.m. de bemestingswaarde. Met de Ruschtest hielden we de bacteriologische kwaliteit in de gaten. Dr.O.Verdonck van de R.U.G. zorgde voor de deskundige begeleiding en het wetenschappelijk advies. Waarvoor nogmaals dank!
Ondertussen staken we ook heelwat energie in onze taak als bio-consulent. Centraal gedurende het volgende decennium stond het bio-bemestingsadvies. Dat bracht heelwat administratieve rompslomp met zich mee. Maar dat namen we er met de glimlach bij
Het eco-centrum werd stilaan te klein. Daarom besloten we samen met de directie van de brandoven en dhr. Debaets van Meetjesland een project te starten voor een eerste recyclagepark. Dat werd ondergebracht op het industrieterrein in Eeklo. Tuinafval, schors en houtvezels: alles werd verhuisd. De containerfirma De Sutter nam de afvoer en leveringen voor haar rekening. Zij stelde ook haar infrastructuur en materiaal ter beschikking. Zo werd ons project levensvatbaar: de gemalen boomschors werd gerecycleerd als bodembedekkingsmateriaal tegen onkruid. Er werd een trommelzeef ontworpen zodat we een fijn en proper product konden leveren. Het hele project werd rendabel en uiteindelijk overgenomen door de firma De Sutter uit Eeklo. Die is tot op de dag van vandaag actief in de recyclage-sector!
In ons volgend hoofdstuk bespreken we de herstructurering van de vzw VELT (1977). Die leidde tot de erkenning bij de Vlaamse overheid als gesubsidieerde vereniging voor socioculturele vorming.
Tot dan!
